Noksyptylina

Noksyptylina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	N,N-dimetylo-2-[10,11-dihydro-5H-dibenzo[a,d]cyklohepten-5-iminooksy]etyloamina
	Inne nazwy i oznaczenia
	numer WE: 225-638-9; dibenzoksyna; łac. noxiptilinum (INN)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C19H22N2O
Masa molowa	294,39 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	3362-45-6; 4985-15-3 (chlorowodorek)
PubChem	21087
SMILES
	CN(C)CCON=C1C2=CC=CC=C2CCC3=CC=CC=C31
InChI
	InChI=1S/C19H22N2O/c1-21(2)13-14-22-20-19-17-9-5-3-7-15(17)11-12-16-8-4-6-10-18(16)19/h3-10H,11-14H2,1-2H3
	InChIKey
	GPTURHKXTUDRPC-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
Dawka śmiertelna	LD50 607 mg/kg (doustnie, szczur; chlorowodorek)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	brak
	Multimedia w Wikimedia Commons

Noksyptylina – organiczny związek chemiczny, trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny stosowany w postaci chlorowodorku. Noksyptylina została wprowadzona do lecznictwa w 1966 roku pod nazwą handlową Agedal przez firmę farmaceutyczną Bayer AG. Posiada zbliżone do amitryptyliny właściwości terapeutyczne. Wywiera zrównoważony wpływ na napęd psychomotoryczny. W porównaniu z imipraminą i amitryptyliną odznacza się nieco słabszym działaniem cholinolitycznym. Może być stosowana w depresjach endogennych, reaktywnych i inwolucyjnych.

Dawki terapeutyczne chlorowodorku noksyptyliny: jednorazowa 0,025–0,05 g; dobowa 0,05–0,15 g.

Dawniej preparat był dostępny w Polsce pod nazwą Noxiptilinum (tabletki 0,025 g). Wytwarzany był przez Rzeszowskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa^[2]. Noksyptylina obecnie nie jest stosowana w lecznictwie.

Przypisy

↑ Noxiptilin hydrochloride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2010-09-16] (ang.).
↑ Opis leku Noxiptilinum. lapteka.com.pl, 1979. [dostęp 2019-01-28].

Bibliografia

Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. PZWL, 1991.
A. Chwalibogowska-Podlewska, J.K. Podlewski: Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XII. 1996.
Farmakopea Polska V. T. II. s. 429.
Thomas L. Lemke (red.): Foye’s principles of medicinal chemistry. Wyd. 6. s. 575. ISBN 978-0-7817-6879-5. [dostęp 2010-09-16]. (ang.).
Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[ChemIDplus-1] Noxiptilin hydrochloride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2010-09-16] (ang.).

[2] Opis leku Noxiptilinum. lapteka.com.pl, 1979. [dostęp 2019-01-28].

[1]

[2]