Norweskie Siły Powietrzne
Symbol norweskich sił powietrznych | |
Państwo | |
---|---|
Siły zbrojne | |
Nazwa skrócona |
RNoAF |
Data utworzenia |
10 listopada 1944 |
Znak rozpoznawczy |
Królewskie Norweskie Siły Powietrzne (Luftforsvaret) – siły lotnicze Norwegii. Ustanowione 10 listopada 1944 roku, przez odłączenie się od Armii.
Ich główną kwaterą jest Huseby, ale cała armia lotnicza jest podzielona na dwa dowództwa – północne i południowe. Dowództwo Lotnicze Północnej Norwegii (Luftkommando Nord Norge) mieści się bazie lotniczej w pobliżu miejscowości Bodø, natomiast południowej w miejscowości Reitan.
W 1964 roku Norwegia zamówiła myśliwce F-5, rezygnując z Starfighterów w liczbie 78 maszyn F-5A; 16 RF-5A oraz 14 F-5B. Pierwotne zamówienie wynosiło 64 sztuki, po czym zamówiono kolejne 16 dla celów rozpoznawczych, osiągając liczbę 108 egzemplarzy. Wyposażono w ten sposób 6 eskadr. Dostosowano je do działania w niesprzyjających warunkach pogodowych. Dostosowano je do używania rakietowych przyśpieszaczy startowych oraz haków hamujących. Pierwsza gotowość bojowa osiągnięta została w lipcu 1965 roku. Norwegia stała się drugim odbiorcą samolotów F-5. W połowie lat 80. pozostające w służbie F-5 poddano remontom i modernizacji. W ramach porozumienia dokonano remontów w Holandii. Na początku lat 90. XX w przeszły kolejną modernizację w ilości 15 sztuk. Między 1992 rokiem, a 1994 przeszły modernizację strukturalną.
Na wyposażeniu 4 eskadr znajdują się myśliwce F-16. Jedna z nich dysponuje pociskami NDT Penguin. Północ kraju patrolują 2 eskadry F-16A/B oraz eskadra transportowa wyposażona w samoloty Lockheed P3-C Orion. W zakresie działalności Królewskich Norweskich Sił Powietrznych leży udzielanie wsparcia technicznego. Głównie samoloty Cessna O-1 Bird Dog. Wszystkie eskadry wchodzą w skład Sprzymierzonych Sił Europy Północnej.
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Obecnie
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcie | Samolot | Producent | Typ | Wersja | Liczba sztuk[1] | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|
Lockheed Martin F-35 Lightning II | Stany Zjednoczone | Myśliwiec
wielozadaniowy |
F-35A | 12 | Planowany zakup 52 sztuk[2]. Co roku do Norwegii dostarczane jest 6 maszyn. | |
General Dynamics F-16 Fighting Falcon | Stany Zjednoczone Holandia |
Myśliwiec wielozadaniowy | F-16AM F-16BM Block 20 MLU |
46 10 |
Zostaną zastąpione przez Lockheed Martin F-35 Lightning II. | |
Saab Safari | Szwecja | trening podstawowy | MFI-15 | 16 | ||
Dassault Falcon 20 | Francja | Walka elektroniczna VIP |
Falcon 20ECM Falcon 20C-5 |
2 1 |
||
Lockheed C-130 Hercules | Stany Zjednoczone | Taktyczny transportowiec | C-130J-30 | 4 | 4 dostarczono 2008-2010 dla zastąpienia 6 C-130E/H, 1 utracono w 2012, w tym samym roku dostarczono egzemplarz zastąpczy. | |
Lockheed P-3 Orion | Stany Zjednoczone | Morski patrolowiec | P-3C UIP P-3N |
6 | ||
Bell 412 | Stany Zjednoczone Norwegia |
Śmigłowiec użytkowy | 412SP | 18 | ||
NHI NH90 | Włochy | Śmigłowiec wielozadaniowy (SAR i ZOP) |
NH-90 NFH | 5 | Zamówiono 14, 6 dla fregat Fridtjof Nansen, 8 dla straży przybrzeżnej Kystvakten. | |
Westland Lynx | Wielka Brytania | Straż przybrzeżna (Kystvakten) |
Lynx Mk.86 | 6 | ||
Westland Sea King | Wielka Brytania | Search and Rescue | Sea King Mk.43 | 11 | Zostaną zastąpione przez AgustaWestland AW101. |
Wycofane
[edytuj | edytuj kod]-
Northrop N-3PB, 1941
-
Norweski F-5A Freedom Fighter i amerykański F-4D Phantom II w 1982.
Samoloty bojowe
- Gloster Gladiator – 6× Mk I, 6× Mk II 1938-1940 (Armia)
- Heinkel He 115 – 6× He 115N w 1940 (Marynarka)
- Curtiss P-36 Hawk – 19× Hawk 75A-6 w 1940 (Armia)
- Northrop N-3PB – 24 1941-1956 (RAF), 2 1945-1956
- Supermarine Spitfire – 73× LF.IXe 1945-1952, 3× PR XI 1946-1954
- De Havilland Mosquito – 19× FB VI 1945-1952, 3× T III 1947-1952
- De Havilland Vampire – 20× F III 1948-1957, 36× FB 52 1949-1957, 6× T 52 1952-1955
- Republic F-84 Thunderjet – 200× F-84G 1952-1960, 6 (R)F-84E 1951-1956
- North American F-86 Sabre – 64× F-86K 1955-1967, 115× F-86F 1957-1967
- Republic RF-84F Thunderflash – 35× RF-84F 1956-1970
- Lockheed F-104 Starfighter – 19× F-104G 1963-1981, 4× TF-104G 1963-1983, 19× CF-104 1973-1983, 3× CF-104D 1973-1983
- Northrop F-5 Freedom Fighter – 78× F-5A, 14× F-5B 1965-2000, 16× RF-5A 1969-2000
Transportowe/użytkowe
- Junkers Ju 52 – 18× 52/3m 1945-1951
- Fieseler Fi 156 Storch – 30 1945-1954
- Douglas C-47 Skytrain – 7× C-47A, 3× C-53D 1945-1946, 10× C-47A 1950-1974
- Avro Anson – 10× MkI 1947-1951
- Fairchild C-119 Flying Boxcar – 8× C-119G 1956-1969
- Lockheed Lodestar – 7× C-56B/C-60A 1945-1950
- Noorduyn Norseman – 24× IV/VI 1945-1959
- De Havilland Canada DHC-3 Otter – 10 1953-1968
- Piper PA-18 Super Cub – 16× L-18C 1955-1992
- Cessna O-1 Bird Dog – 27× O-1A 1960-1992
- De Havilland Canada DHC-6 Twin Otter – 5 1967-2001
- Lockheed C-130 Hercules – 6× C-130E/H 1969-2008
Patrolowe
- Consolidated PBY Catalina – 12× IVB 1945-1954, 6× PBY-5A 1954-1961
- Grumman HU-16 Albatross – 18× HU-16B 1961-1969
Treningowe
- Fairchild PT-19 – 74× M-62 1945-1957
- Airspeed Oxford – 22× MkI/III 1947-1953
- Lockheed T-33 Shooting Star – 22× T-33A 1953-1968
- Saab 91 Safir – 30× 91B/B2 1956-1988
Śmigłowce
- Bell 47 – 6× B47D-1 1953-1971, 3× B47G-3 1954-1970, 5× AB 47J/J-2 1958-1967
- Sikorsky H-19 Chickasaw – 4× H-19D-4 1958-1967
- Bell UH-1 Iroquois – 37× UH-1B 1963-1990
Insygnia
[edytuj | edytuj kod]- Flagi
-
Flaga generalnego inspektora sił powietrznych
-
Flaga generała
-
Flaga generała porucznika
-
Flaga generalmajora
-
Flaga brygadiera
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ World Air Forces 2015 – Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.
- ↑ Druga partia F-35 w Norwegii. Defence24, 29 maja 2018. [dostęp 2018-08-18].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.
- Michał Gajzler, Northrop F-5 A/B Freedom Fighter Cz. 2, str. 61-62 Lotnictwo 4 (2016), ISSN 1732-5323