Przejdź do zawartości

Opłata targowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opłata targowa – fakultatywna danina publiczna pobierana od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach.

  • Opłacie podlega sprzedaż na targowiskach i wszelkich innych miejscach, w których jest prowadzona sprzedaż z wyłączeniem sprzedaży w budynkach lub w ich częściach.
  • Opłata może zostać wprowadzona przez radę gminy.
  • Opłatę pobiera się niezależnie od należności pobieranych za korzystanie z targowiska oraz usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.
  • Dla opłaty targowej nie ma znaczenia forma własności terenu, na którym prowadzona jest sprzedaż.
  • Z opłaty targowej zwolnieni są podatnicy podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.
  • Gminy mogą dowolnie ustalać sposób naliczania opłaty targowej (np. w zależności od wielkości stoiska, rodzaju sprzedawanego towaru, dnia tygodnia, pory roku itp.) oraz dowolnie zawężać krąg podatników podlegających opłacie targowej.
  • Wysokość opłat ustala właściwa miejscowo rada gminy z uwzględnieniem maksymalnej stawki dziennej, corocznie ustalanej przez Ministra Finansów. Maksymalna stawka na rok 2019 – 778,20 zł dziennie (M.P. z 2018 r. poz. ).

Zagadnienia opłaty targowej reguluje Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych z późniejszymi zmianami (Dz.U. z 2023 r. poz. 70).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Borodo, Polskie prawo finansowe. Zarys ogólny, Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa „Dom Organizatora”, 2005, ISBN 83-7285-253-7, OCLC 69488363.
  • Andrzej Gomułowicz, prof. Jerzy Małecki, Polskie prawo finansowe, LexisNexis, 2006, ISBN 83-7334-585-X.
  • Zbigniew Ofiarski, Prawo finansowe, Warszawa: C.H. Beck, 2007, ISBN 978-83-7483-506-0, OCLC 169907818.