Przejdź do zawartości

Pałac Butrymowiczów w Pińsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
pałac Butrymowiczów
Zabytek: nr rej. 112Г000539
Ilustracja
Widok pałacu
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Miejscowość

Pińsk

Adres

ulica Lenina 42

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok, klasycyzm

Architekt

Karol Schildhaus

Fundator

Mateusz Antoni Butrymowicz

Kondygnacje

1

Rozpoczęcie budowy

1784

Ukończenie budowy

1790

Pierwszy właściciel

Mateusz Antoni Butrymowicz

Kolejni właściciele

Ordowie, Skirmunttowie

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole nieco na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Położenie na mapie Pińska
Mapa konturowa Pińska, na dole po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „pałac Butrymowiczów”
Ziemia52°06′51,68″N 26°06′45,06″E/52,114356 26,112517

Pałac Butrymowiczów[1] (także: Mur[2]; biał. Палац Бутрымовічаў) – pałac w Pińsku, należący do rodziny Butrymowiczów, zbudowany w II połowie XVIII wieku, obecnie zabytek położony przy ul. Lenina.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Został zaprojektowany przez wileńskiego architekta Karola Schildhausa dla sędziego grodzkiego z Grodna i starosty pińskiego Mateusza Butrymowicza. W uroczystości wbudowania kamienia węgielnego wziął w 1784 udział wizytujący Polesie król Stanisław August Poniatowski. Budowę ukończono w 1790, na trzy lata przed zajęciem Pińska przez wojska rosyjskie.

Po śmierci Mateusza Butrymowicza pałac odziedziczyła jego córka Józefa zamężna z Michałem Ordą (ojcem Napoleona), później własność przeszła na Hortensję z Ordów zamężną Skirmuntt, po czym do lat trzydziestych XX wieku znajdowała się w rękach tej rodziny.

Artykuł Romana Skirmunta Panie z Muru w gazecie „Słowo” (Nr 127, 1934 r.)

Wnuczką Hortensji Skirmunttowej była znana publicystka kresowa Konstancja Skirmuntt. Zapisała ona pałac w testamencie lokalnym księżom, którzy przejęli go w 1933. Po II wojnie światowej w budynku znajdował się Dom Pionierów. W latach 2007–2009 obiekt przeszedł renowację i został uroczyście oddany do użytkowania.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
  2. Przez długi czas obiekt nazywany był murem, ponieważ wyłączywszy świątynie miejskie był jedyną budowlą murowaną w Pińsku

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]