Romuald Kohutnicki
| |
 pułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 czerwca 1972 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca OPL |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
        
| |
Romuald Kohutnicki (ur. 20 lutego 1889[a] w Kijowie, zm. 30 czerwca 1972 w Wesołej[2]) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 lutego 1889 w Kijowie, ówczesnej stolicy guberni kijowskiej, w rodzinie Jana i Aleksandry z Bratkowskich[3]. Był starszym bratem Władysława (1893–1982), kapitana Wojska Polskiego i kawaler Orderu Virtuti Militari.
Romuald uczęszczał do szkół w Lipowcu, Żytomierzu i Charkowie[4]. W 1907 wstąpił do Odeskiej Szkoły Wojskowej (ros. Одесское военное училище)[5]. W 1910 został mianowany podporucznikiem. Oficer Armii Imperium Rosyjskiego i I Korpusu Polskiego w Rosji. Od grudnia 1918 na Syberii dowodził 3 pułkiem strzelców polskich[6]. W sierpniu 1920, w czasie Bitwy Warszawskiej, był szefem sztabu 11 Dywizji Piechoty. Od 1 września 1920 dowodził 29 pułkiem piechoty w Kaliszu[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 20 czerwca 1923 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 38 pułku piechoty w Przemyślu[9]. Z dniem 15 września 1923 został przeniesiony do 15 pułku piechoty „Wilków” w Dęblinie na stanowisko dowódcy pułku[10]. Z dniem 1 września 1925 został czasowo przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I z pozostawieniem przy Komendzie Obozu Warownego „Dęblin”[11]. W styczniu 1926 został przydzielony do dowództwa 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[12]. Od 7 sierpnia 1927 do 16 października 1935 dowodził 80 pułkiem piechoty w Słonimiu[13]. 1 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1928 stopień pułkownika w korpusie oficerów piechoty i 9. lokatą[14][15]. Od 2 lutego do 5 maja 1928 był słuchaczem III unitarno-informacyjnego kursu dla podpułkowników i pułkowników, kandydatów na dowódców pułków, względnie dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Ówczesny komendant Centrum, generał brygady Wacław Dziewanowski wydał o nim niezbyt pochlebną opinię: „interesował się pracą na kursie, zrobił pewne postępy, ale na ogół wykazał poziom przeciętny, a raczej nawet słaby we wszystkich przedmiotach”[16]. Za 1932 otrzymał ocenę ujemną[17]. Dowódca Brygady KOP „Nowogródek” w Nowogródku. Brygadą dowodził do 1 lutego 1937, a następnie został przeniesiony do dyspozycji ministra spraw wojskowych. Inspektor amii generał dywizji Tadeusz Piskor oceniając go na stanowisku brygadiera stwierdził: „ruchliwy, przebywa w terenie, wnosi dużo zdrowego sensu i energii w pracy”[18]. W latach 1937–1939 dowódca Obrony Przeciwlotniczej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[19][20]. 13 października 1938 dowódca Obrony Przeciwlotniczej Ministerstwa Spraw Wojskowych, generał brygady Józef Zając stwierdził: „zupełnie odpowiada na stanowisku dowódcy OPL OK Poznań, które ma mniejsze i mniej skomplikowane zadania z punktu widzenia OPL. Pracuje systematycznie”[21].
Zmarł 30 czerwca 1972. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Błoniu.
Od 10 kwietnia 1928 był żonaty z Jadwigą z Szyszkowskich, z którą miał troje dzieci[22].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7025[3] – 22 czerwca 1922[23]
- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[24][25]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[26][27]
- Krzyż Walecznych po raz pierwszy – 1921[28]
- Krzyż Walecznych po raz drugi, trzeci i czwarty – 1923 „za czyny orężne w bojach b. 5-ej Dywizji Wojsk Polskich na Syberii”[29]
- Złoty Krzyż Zasługi – 17 marca 1930 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[30][31]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[32]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[32]
- Medal Zwycięstwa[32]
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny[32]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 22.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 69.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 554, 558, 572, jako podpułkownik „Kogutnicki”.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 105, 695.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 39 z 20 czerwca 1923 roku, s. 402.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 59 z 11 września 1923 roku, s. 556.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 116 z 3 listopada 1925 roku, s. 624.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 stycznia 1926 roku, s. 39.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928, s. 1.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 8, w marcu 1939 zajmował 2. lokatę.
- ↑ Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/118, Opinie z kursów, s. 505.
- ↑ Archiwum Józefa Piłsudskiego, teczka 701/1/121, Lista zdyskwalifikowanych generałów, pułkowników i podpułkowników, s. 791.
- ↑ Opinie dowódców brygad KOP za 1936 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 40.
- ↑ Obsada wyższych dowództw lipiec 1937 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/121, s. 13.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 8, 522.
- ↑ Opinie pułkowników piechoty za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 290.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 19 sierpnia 1922, s. 614, tu numer krzyża „7725”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 361.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 121.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921, s. 1748.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 28 marca 1923, s. 210.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1930, s. 77.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kohutnicki Romuald. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.74-6955 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1921.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Dowódcy Brygady KOP „Nowogródek”
- Dowódcy 15 Pułku Piechoty „Wilków”
- Dowódcy 29 Pułku Strzelców Kaniowskich
- Dowódcy 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich
- Dowódcy 80 Pułku Piechoty (II RP)
- Ludzie urodzeni w Kijowie
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 3 Pułku Strzelców Polskich im. Henryka Dąbrowskiego
- Oficerowie 84 Pułku Strzelców Poleskich
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie Przysposobienia Wojskowego
- Polacy odznaczeni Medalem Pamiątkowym Wielkiej Wojny
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Szefowie sztabu 11 Karpackiej Dywizji Piechoty
- Uczestnicy Bitwy Warszawskiej (1920)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1889
- Zmarli w 1972
- Żołnierze Armii Polskiej we Francji 1917–1919