Przejdź do zawartości

Stefan Nerezow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Nerezow
Стефан Нерезов
Ilustracja
generał piechoty generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1867
Sewliewo

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1925
Sofia

Przebieg służby
Lata służby

1885–1920

Siły zbrojne

Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii

Stanowiska

Dowódca 3 i 1 Armii, szef Sztabu Generalnego

Główne wojny i bitwy

wojna serbsko-bułgarska,
I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order Waleczności II klasy (Bułgaria) Order Waleczności III klasy (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria)

Stefan Michajłow Nerezow (buł. Стефан Михайлов Нерезов; ur. 12 listopada 1867 w Sewliewie, zm. 16 kwietnia 1925 w Sofii) – bułgarski wojskowy, generał piechoty, szef Sztabu Generalnego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w m. Sewliewo, gdzie ukończył szkołę podstawową. Potem ukończył szkołę średnią w Gabrowie.

Po wybuchu wojny serbsko-bułgarskiej w listopadzie 1885 roku zgłosił się do legionu ochotniczego i wziął udział w walkach. Po zakończeniu walk pozostał w wojsku jako podoficer w 12 pułku piechoty. W latach 1887–1888 był słuchaczem Szkoły Wojskowej w Sofii, zostając oficerem. Po czym został skierowany do 4 pułku artylerii, gdzie pełnił służbę do 1892 roku.

W 1892 roku został skierowany na studia do Akademii Wojskowej w Turynie, którą ukończył w 1896 roku. Po powrócił do 4 pułku artylerii, gdzie był młodszym adiutantem pułku. W styczniu 1897 roku został oficerem do zleceń w sztabie armii bułgarskiej i uczestniczył w wojskowej misji obserwacyjnej we Włoszech. Po powrocie został młodszym adiutantem dywizji w 3 Dywizji Piechoty, a następnie starszym adiutantem 2 Brygady w 6 Dywizji Piechoty.

15 lutego 1900 został inspektorem szkół wojskowych i funkcję tę pełnił do 1902 roku, gdy został dowódcą kompanii w 14 pułku piechoty. W latach 1903–1904 był członkiem dworu księcia Ferdynanda. W 1905 został dowódca batalionu w 1 sofijskim pułku piechoty, a potem komendantem ochrony dworu cara, funkcje te pełnił do 1908, został wtedy szefem sekcji w wydziale operacyjnym Sztabu Generalnego. 1 czerwca 1909 roku został dowódcą 8 przymorskiego pułku piechoty i funkcję tę pełnił do września 1910 roku.

W styczniu 1911 został naczelnikiem Wydziału Operacyjnego Sztabu Generalnego i zastępcą szefa sztabu. Funkcję tę pełnił w okresie I i II wojny bałkańskiej. W okresie II wojny bałkańskiej z powodu choroby szefa sztabu gen. Ficzewa był faktycznym szefem Sztabu Generalnego.

W marcu 1914 roku przeszedł do służby liniowej i został dowódcą 2 Brygady w 9 Dywizji Piechoty. Po wybuchu I wojny światowej i przystąpieniu Bułgarii do niej, w sierpniu 1915 roku został dowódca 9 Dywizji Piechoty. Dywizja ta wyróżniła się w czasie walk na terenie Kosowa, Macedonii i Froncie salonickim.

W dniu 25 listopada 1916 roku został dowódca 3 Armii, funkcję tę pełnił do 30 lipca 1917 roku. W tym czasie armia uczestniczył w uderzeniu na Rumunię, po jej przystąpieniu do wojny. W grudniu 1917 roku został dowódcą Morawskiego Okręgu Wojskowego, którą pełnił do maja 1918. Był członkiem delegacji wojskowej w maju 1918 roku w sprawie zawarcia traktatu pokojowego z Rumunią w Bukareszcie. Po powrocie 30 lipca 1918 został dowódcą 1 Armii, która prowadziła działania bojowe na froncie macedońskim i funkcję tę pełnił do końca wojny.

Po zakończeniu I wojny światowej został dowódcą 1 Okręgu Wojskowego i komendantem garnizonu w Sofii, a w grudniu 1918 roku inspektorem piechoty armii bułgarskiej. 2 listopada 1919 roku został szefem Sztabu Generalnego armii bułgarskiej, funkcję tę pełnił do 3 września 1920 roku. Po czym został przeniesiony do rezerwy.

Mieszkał w Sofii. Zginął w dniu 16 kwietnia 1925 roku w czasie zamachu bombowego w cerkwi „Sweta Nedelja” w Sofii.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • podporucznik (Подпоручик) (11.07.1888)
  • porucznik (Поручик) (07.01.1891)
  • kapitan (Капитан) (08.02.1897)
  • major (Майор) (01.01.1903)
  • podpułkownik (Подполковник) (31.12.1906)
  • pułkownik (Полковник) (01.01.1911)
  • generał major (Генерал-майор) (08.02.1915)
  • generał porucznik (Генерал-лейтенант) (15.08.1915)
  • generał piechoty (Генерал от пехотата) (09.03.1920)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Константин Александрович Залесский: Первая мировая война. Биографический энциклопедический словарь. Moskwa: Вече, 2000, s. 336-337. ISBN 5-7838-0627-7. (ros.).