Zamek w Sośnicy
49°53′56″N 22°52′56″E/49,898913 22,882279 nr rej. A-979 z 19.12.1994 roku
| |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Zamkowa 13 |
| Typ budynku |
zamek |
| Inwestor |
Konstanty Korniakt |
| Rozpoczęcie budowy |
koniec XVI wieku |
| Ważniejsze przebudowy |
pocz. XVII wieku |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Radymno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  | |
| 49°53′56″N 22°52′56″E/49,898913 22,882279
| |
Zamek w Sośnicy – prywatny zamek zbudowany w końcu XVI wieku w Sośnicy nad Sanem w województwem podkarpackim, zachowany w stanie ruiny, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1579 roku Sośnicę kupił pochodzący z Krety grecki kupiec Konstanty Korniakt Starszy. On przypuszczalnie rozpoczął budowę dworu obronnego, jednak przypuszczalnie do lipca 1605 roku budowa nie została ukończona, gdyż w tym roku obiekt został zdobyty i ograbiony przez oddziały awanturnika Stanisława Diabła Stadnickiego, podczas prywatnej wojny jaką prowadził z Korniaktami[1][2]. Po śmierci Konstantego Korniakta warownię odziedziczył jego młodszy syn Konstanty Korniakt z Białobok[1]. On to około 1620 roku przekształcił dwór w zamek budując budynek zachodni z bramą wjazdową[3]. W 1624 roku zamek odziedziczył Aleksander Zbigniew Korniakt. W 1658 roku zamek przeszedł w ręce Marcina Krasickiego, który ożenił się z Elżbietą Korniakt. W XVIII wieku zamek należał do Potockich[2].
W XIX wieku Sośnica należała do Lubomirskich a potem do Stadnickich herbu Śreniawa. Na początku XX wieku został przez Stadnickich przebudowany na browar. W 1915 roku zamek spłonął i następnie w wyniku parcelacji kupili go Gilowscy, którzy go rozebrali w celu pozyskania cegły na sprzedaż[2]. W 1962 roku kierownictwo miejscowego PGR kazało rozebrać bramę wjazdową z herbem Szreniawa Stadnickich[3].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Zamek składał się z dwóch skrzydeł. Starszego długiego na prawie 50 metrów skrzydła północnego, które w ruinie przetrwało częściowo do dzisiaj oraz skrzydła zachodniego, w którym znajdowała się brama wjazdowa na dziedziniec, a od południa przylegała do niego basteja lub wieża. Od wschodu i południa zamku bronił przypuszczalnie mur obronny. Całość założenia otaczała fosa i stawy.
Miejsce po zamku jest od 1994 roku wpisane do rejestru zabytków[1]. Z zamku zachowały się jedynie trzy piwnice, fragmenty ruin oraz wzgórze, na którym się wznosił. Od 2009 roku teren zamku jest własnością Gminy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c https://zabytek.pl/pl/obiekty/g-298768/dokumenty/PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_18_EN.315133/5
- ↑ a b c Michał Proksa, Zamek Korniaktów w Sośnicy w świetle źródeł pisanych i badań archeologiczno-architektonicznych, [w] Przemyskie Zapiski Historyczne, 6/7, 1989/90, 1991 s. 257-266
- ↑ a b c Bartosz Dawida, Zamek Sośnica [online], ZamkoMania - Polskie zamki dwory obronne [dostęp 2024-11-08] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michał Proksa, Zamek Korniaktów w Sośnicy w świetle źródeł pisanych i badań archeologiczno-architektonicznych, [w] Przemyskie Zapiski Historyczne, 6/7, 1989/90, 1991 s. 257-266.