Przejdź do zawartości

Zoisyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zoisyt
Ilustracja
Zoisyt (2,3x1,4x0,5 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Ca2Al3(SiO4)(Si2O7)O(OH) – zasadowy krzemian wapnia i glinu

Twardość w skali Mohsa

6 –6,5

Przełam

nierówny do muszlowego

Łupliwość

doskonała {010}, niezupełna {100}

Pokrój kryształu

słupkowy, pręcikowy

Układ krystalograficzny

rombowy

Właściwości mechaniczne

kruchy

Gęstość minerału

3,10-3,36 g/cm³[1]

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny, szary, zielonobrązowy, różowy, żółty, niebieski, fioletowy, fioletowoniebieski

Rysa

biała lub bezbarwna

Połysk

szklisty, perłowy

Współczynnik załamania

nα = 1,696 - 1,700 nβ = 1,696 – 1,702 nγ = 1,702 – 1,718

Inne

dwuosiowy dodatni, pleochroizm

Zoisyt, zoizytminerał z grupy krzemianów grupowych. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa jest uhonorowaniem Žigi Zoisa, finansującego badania minerałów[2].

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy słupkowe z wyraźnym prążkowaniem poprzecznym. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, pręcikowych. Jest polimorficzny z jednoskośnym klinozoisytem. Jest kruchy, przezroczysty, często zawiera domieszki manganu (thulit), chromu (anyolit), wanadu (tanzanit), strontu, potasu, tytanu. Po oszlifowaniu wykazuje niekiedy „efekt kociego oka”.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Minerał skał metamorficznych niskich temperatur i dużych ciśnień. Spotykany w skałach wapienno–krzemianowych, gnejsach, granulitach, amfibolitach i eklogitach.

Miejsca występowania: Tanzania, Kenia, Zambia, Rosja – Ural, USA – Wyoming, Karolina Pd, Meksyk, Austria, Norwegia, Szwajcaria.

W Polsce występuje w masywie Braszowic, Jordanowie Śląskim, Nasławicach, także w amfibolitach Sobótki, w okolicach Nowej Rudy i Sokolca k. Kłodzka.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Ma znaczenie naukowe (wskaźnik charakteru i przeobrażeń skał),
  • jest interesujący dla kolekcjonerów,
  • rzadki i ceniony kamień jubilerski i ozdobny,
  • służy do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej i artystycznej, biżuterii i rzeźb.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mindat – zoisite (ang.) [dostęp 2011-06-01].
  2. Zoisite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2022-03-29] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Autor: Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 214, 281. ISBN 83-7129-194-9.