Alan Hodžkin

Alan Hodžkin
Lični podaci
Datum rođenja	(1914-02-05)5. februar 1914.
Mesto rođenja	Banberi, Engleska
Datum smrti	20. decembar 1998.(1998-12-20) (84 god.)
Mesto smrti	Kembridž, Engleska
Obrazovanje	Triniti koledž
Naučni rad
Poznat po	Hodžkin ciklus, Hodžkin-Hakli model, Hodžkin-Hakli natrijum kanali, Goldman–Hodžkin–Kac jednačina fluksa, Goldman–Hodžkin–Kac naponska jednačina
Nagrade	Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu (1963)

Alan Lojd Hodžkin (engl. Alan Lloyd Hodgkin; Banberi, 5. februar 1914 — Kembridž, 20. decembar 1998) je bio britanski fiziolog i biofizičar koji je 1963. dobio Nobelovu nagradu za fiziologiju ili medicinu zajedno sa Endruom Hakslijem za istraživanje nervnih akcionih potencijala. Hodžkin i Haksli podelili su te godine nagradu sa Džonom Eklsom, koji je dobio Nobelovu nagradu za svoje istraživanje sinapse. Hodžkinova i Hakslijeva otkrića navela su ih da postave hipotezu o jonskim kanalima, koja je potvrđena nekoliko decenija kasnije.

Nobelova nagrada

Fiziolog i biofizičar Hodžkin je, zajedno sa Andrju Hakslijem i Džonom Eklesom, dobio Nobelovu nagradu za fiziologiju ili medicinu za otkrića hemijskih procesa odgovornih za prolaz impulsa duž pojedinačnih nervnih vlakana.

Rana istraživanja

Nakon istraživanja radara (1939—1945) za Britansku armiju, on se uključio u istraživanja na Kembridžu, gde je radio zajedno sa svojim učenikom Hakslijem na merenju električnog i hemijskog ponašanja pojedinačnih nervnih vlakana.

Oni su eksperimentisali sa ubacivanjem mikroelektroda u dugačka nervna vlakna (konkretno su koristili hobotnicu). Njihovi rezultati su pokazali da je električni potencijal vlakna tokom kondukcije veći u odnosu na potencijal za vreme stanja mirovanja. Njihovi nalazi su bili suprotni prihvaćenoj teoriji koja je predviđala propast membrana prilikom provođenja impulsa.

Hodžkin je otkrio da aktivnost nervnog vlakna zavisi od činjenice da velika koncentracija jona kalijuma (jon koji nosi električni impulse) se zadržava u vlaknu, dok se velika koncentracija jona natrijuma nalazi u neposrednom okruženju. Njihovi eksperimenti su pokazali da membrana nerva dopušta samo kalijumu da uđe u vlakno za vreme mirovanja ali dopušta i natrijumu (soda) da uđe onda kada je vlakno uzurpirano.

Važnost otkrića

Njihova otkrića su shvaćena tek desetak godina nakon eksperimenata. Većina savremenih lekova i dostignuća u modernoj farmaciji se zasniva na ovome. Hodžkin je bio istraživač za Kraljevsko društvo od 1952, a 1964. je napisao rad „Sprovođenje nervnog impulsa“.