ข้ามไปเนื้อหา

โลหะสตมภ์

พิกัด: 28°31′28.76″N 77°11′6.25″E / 28.5246556°N 77.1850694°E / 28.5246556; 77.1850694
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โลหะสตมภ์แห่งเดลี
Iron pillar of Delhi
เสาโลหะแห่งเดลี
แผนที่
พิกัด28°31′28.76″N 77°11′6.25″E / 28.5246556°N 77.1850694°E / 28.5246556; 77.1850694
ที่ตั้งหมู่โบราณสถานกุตุบ, ย่านเมหราวลี, เดลี, ประเทศอินเดีย
ความสูง7.21 m (23 ft 8 in)
อุทิศแด่พระวิษณุ

โลหะสตมภ์แห่งเดลี (ฮินดี: लौह स्तंभ) หรือ เสาเหล็กแห่งเดลี (อังกฤษ: Iron Pillar of Delhi) เป็นสิ่งก่อสร้างสูง 7.2 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง 16 นิ้ว ระบุว่าก่อสร้างโดย "พระเจ้าจันทระ" ("King Chandra") ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2 (ครองราชย์ 375-415) ปัจจุบันตั้งอยู่ในหมู่โบราณสถานกุตุบ ในย่านเมหราวลี ในเดลี ประเทศอินเดีย[1][2] โลหะสตมภ์เป็นที่รู้จักจากความสามารถในการทนทานต่อสนิมขององค์ประกอบโลหะที่ใช้ในการก่อสร้าง เสานี้หนักมากกว่า 3000 กิโลกรัม และเชื่อว่าน่าจะเคยถูกปักไว้ที่อื่น ๆ มาก่อน อาจเป็นบริเวณด้านนอกถ้ำอุทัยคีรี (Udayagiri Caves)[3] แล้วจึงได้ย้ายมาที่บริเวณปัจจุบันในช่วงต้นของรัฐสุลต่านเดลี

โครงสร้างทางกายภาพ

[แก้]

ส่วนสูงของเสาจากฐานเสาถึงปลายยอดคือ 7.21 เมตร และปักอยู่ในพื้นดินไป 1.12 เมตร เสาทรงระฆังนี้มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 30.6 เซนติเมตร ประมาณค่าน้ำหนักของเสาอยู่ที่มากกว่า 6 ตัน[4]

เสานี้ได้ดึงดูดความสนใจของทั้งนักโบราณคดี และนักวิทยาศาสตร์วัสดุ ด้วยความทนทานต่อการกร่อนที่สูงมากจนได้รับการขนานนามว่าเป็น "สักขีพยานของทักษะขั้นสูงที่นักตีเหล็กโบราณของอินเดียในการแยกและหลอมเหล็กนี้" ("testimony to the high level of skill achieved by the ancient Indian iron smiths in the extraction and processing of iron")[5][6] ความต้านทานต่อการกร่อนนี้เป็นผลมาจากชั้นของผลึก ไอร์ออน (III) ไฮโดรเจนฟอสเฟตไฮเดรต ที่เกิดขึ้นบนเหล็กที่มีฟอสฟอรัสเป็นองค์ประกอบสูงนี้ ที่ได้ช่วยปกป้องเสาจากสภาพอากาศของเดลี[5]

จารึก

[แก้]

เสานั้นมีจารึกจำนวนหนึ่งซึ่งมาจากช่วงเวลาต่าง ๆ บางส่วนยังไม่ได้ศึกษาอย่างเป็นระบบ ทั้ง ๆ ที่เสานี้ตั้งอยู่อย่างโดดเด่นและเข้าถึงได้ง่ายดาย

จารึกพระเจ้าจันทระ

[แก้]
รายละเอียดของจารึกพระเจ้าจันทระบนเสาโลหะสตมภ์

จารึกที่เก่าแก่ที่สุดบนเสานั้นคือจารึกของพระเจ้าจันทระ (Inscription of King Chandra) เข้าใจกันโดยทั่วไปว่าคือจักรพรรดิแห่งอาณาจักรคุปตะพระนามว่าพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2[7] จารึกนั้นมีขนาด 2'9.5" × 10.5" อักษรโบราณนี้ได้ยังคงสภาพชัดเจนด้วยความต้านทานต่อการกร่อนของเหล็กของเสา อย่างไรก็ตามบางตัวอักษรนั้นมีส่วนด้อยด้วยว่าเป็นธรรมดาของการแกะสลักลงบนเหล็กอยู่แล้ว[8]

จารึกนั้นประกอบด้วยบทที่แต่งด้วยภาษาสันสกฤต โดยใช้มาตร ศรทุลวิกฤทิตา (shardulvikridita) มาตรในภาษาสันสกฤต[9] จารึกนั้นใช้อักษรคุปตะรูปแบบหนึ่งที่พบในหุบเขาทางตะวันออก อักษรต่าง ๆ นั้นมีขนาดตั้งแต่ 0.3125" ถึง 0.5" และมีความคล้ายกันกับอักษรบนจารึกของเสาอลาหาบาดของพระเจ้าสมุทรคุปต์ อย่างไรก็ตามมีลักษณะ มาตรา (diacritics) เฉพาะแบบ คล้ายกับในจารึก Bilsad ของ พระเจ้ากุมารคุปต์ที่ 1[10]

ข้อสันนิษฐานที่ได้รับการยอมรับที่สุดว่า พระเจ้าจันทระ นั้นหมายถึงพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2[11] มาจากข้อเท็จจริงหลายประการ เช่น รูปแบบอักษรและการแต่งกลอนนั้นเป็นลักษณะของอาณาจักรคุปตะปลายศตวรรษที่สี่ถึงต้นศตวรรษที่ห้า[12] และมีการระบุว่ากษัตริย์พระองค์นี้ทรงเป็นผู้เคารพบูชาพระวิษณุ และมีการบันทึกการปัก ธวัช (dhavaj; "มาตรฐาน" หรือ เสา) แห่งพระวิษณุ บนเขาชื่อวิษณุปทา (Vishnupada; "เขาของรอยพระบาทแห่งพระวิษณุ")[13] จากการศึกษาในจารึกคุปตะอื่น ๆ นั้นพบว่ามีการระบุพระเจ้าจันทรคุปต์ว่าทรงเป็น ภควตา (Bhagavata; ผู้บูชาพระวิษณุ)[10] ชื่อของสถานที่ต่าง ๆ ในจารึกเป็นรูปแบบเฉพาะของคุปตะด้วย เช่น ทักษิณชลนิธี (Dakshina Jalanidhi; มหาสมุทรอินเดีย) และ วังคะ (Vanga; ภูมิภาคเบงกอล)[13] และข้อเท็จจริงทางภาษาและประวัติศาสตร์อื่น ๆ

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Finbarr Barry Flood, 2003, "Pillar, palimpsets, and princely practices", Res, Xliii, New York University, pp97.
  2. ↑ "IIT team solves the pillar mystery". Times of India. 2005.
  3. ↑ R. Balasubramaniam 2005, p. 1.
  4. ↑ Joshi, M.C. (2007). "The Mehrauli Iron Pillar". Delhi: Ancient History. Berghahn Books. ISBN 978-81-87358-29-9.
  5. ↑ 5.0 5.1 On the Corrosion Resistance of the Delhi Iron Pillar, R. Balasubramaniam, Corrosion Science, Volume 42 (2000) pp. 2103–2129. Corrosion Science is a publication specialized in corrosion science and engineering.
  6. ↑ Yoshio Waseda; Shigeru Suzuki (2006). Characterization of corrosion products on steel surfaces. Springer. p. vii. ISBN 978-3-540-35177-1.
  7. ↑ Agrawal, Ashvini (1989-01-01). Rise and fall of the imperial Guptas. p. 177. ISBN 978-81-208-0592-7.
  8. ↑ B. Chhabra & G. S. Gai 2006, pp. 179–180.
  9. ↑ B. Chhabra & G. S. Gai 2006, p. 181.
  10. ↑ 10.0 10.1 B. Chhabra & G. S. Gai 2006, p. 180.
  11. ↑ Delhi Iron Pillar: New Insights. R. Balasubramaniam, Aryan Books International, Delhi, and Indian Institute of Advanced Study, Shimla, 2002, Hardbound, ISBN 81-7305-223-9. [1] [2]
  12. ↑ M. C. Joshi, ed. King Chandra and the Mehrauli Pillar (Meerut, 1989).
  13. ↑ 13.0 13.1 R. Balasubramaniam 2005, p. 8.

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โลหะสตมภ์
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โลหะสตมภ์&oldid=11878049"