ไมลีทัส

ไมลีทัส
	Μῑ́λητος; Milet
	แสดงที่ตั้งภายในประเทศตุรกี
ที่ตั้ง	บาลัต, ดิดิม, จังหวัดอัยดึน, ตุรกี
ภูมิภาค	อีเจียน
พิกัด	37°31′49″N 27°16′42″E / 37.53028°N 27.27833°E
ประเภท	เมือง
พื้นที่	90 ha (220 เอเคอร์)
ความเป็นมา
ผู้สร้าง	มิโนอัน (ต่อมา ไมเซเนียน) จากนั้นไอโอเนีย
หมายเหตุเกี่ยวกับสถานที่
การเปิดให้เข้าชม	Yes
เว็บไซต์	Miletus Archaeological Site

ไมลีทัส (อังกฤษ: Miletus /maɪˈliːtəs/; กรีก: Μῑ́λητος, อักษรโรมัน: Mī́lētos; Hittite: 𒈪𒅋𒆷𒉿𒀭𒁕 Mīllawānda or 𒈪𒆷𒉿𒋫 Milawata (exonyms); ละติน: Mīlētus; ตุรกี: Milet) เป็นเมืองกรีซโบราณบนชายฝั่งตะวันตกของอานาโตเลีย ใกล้ปากแม่น้ำเมแอนเดอร์ ในไอโอเนียโบราณ^[4] ซากปรักหักพังของเมืองตั้งอยู่ใกล้หมู่บ้านบาลัต ในจังหวัดอัยดึน ประเทศตุรกี ก่อนการปกครองของชาวเปอร์เซีย ที่เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เมืองไมลีทัสถือเป็นเมืองกรีกที่ใหญ่โตและร่ำรวยที่สุดแห่งหนึ่ง

หลักฐานการตั้งถิ่นฐานครั้งแรกในสถานที่นี้ไม่สามารถเข้าถึงได้เนื่องจากระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นและการทับถมของตะกอนจากแม่น้ำเมแอนเดอร์ หลักฐานแรกที่มีอยู่คือ ยุคหินใหม่ในยุคสำริดตอนต้นและตอนกลาง การตั้งถิ่นฐานอยู่ภายใต้อิทธิพลของชาวมิโนอัน ประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ในเมืองไมลีทัสเริ่มต้นด้วยบันทึกของจักรวรรดิฮิตไทต์และบันทึกไมซีเนียน เกี่ยวกับปีโลสและคนอสซอส ในช่วงปลายยุคสำริด เมืองไมลีทัสเป็นป้อมปราการของชาวไมซีเนียนที่ตั้งอยู่บนชายฝั่งเอเชียไมเนอร์ราว 1450 ถึง 1100 ปีก่อนคริสตกาล

อ้างอิง

↑ Alice Mouton; Ian Rutherford; Ilya Yakubovich (7 June 2013). Luwian Identities: Culture, Language and Religion Between Anatolia and the Aegean. BRILL. pp. 435–. ISBN 978-90-04-25341-4.
↑ Alan M. Greaves (25 April 2002). Miletos: A History. Taylor & Francis. pp. 71–. ISBN 978-0-203-99393-4. The political history of Miletos/Millawanda, as it can be reconstructed from limited sources, shows that despite having a material culture dominated by Aegean influences it was more often associated with Anatolian powers such as Arzawa and the Hittites than it was with the presumed Aegean power of Ahhijawa
↑ Sharon R. Steadman; Gregory McMahon; John Gregory McMahon (15 September 2011). The Oxford Handbook of Ancient Anatolia: (10,000-323 BCE). Oxford University Press. p. 369 and 608. ISBN 978-0-19-537614-2. They had certainly been familiar with the territory earlier, in the Late Bronze Age, by way of commercial and political interests, and perhaps even trading posts, but now they came to stay. In the case of such settlements as Miletus and Ephesus, as implied, the Greeks chose the sites of former Anatolian cities of prominence.
↑ Carlos Ramirez-Faria (1 January 2007). Concise Encyclopeida Of World History. Atlantic Publishers & Dist. pp. 305–. ISBN 978-81-269-0775-5.

[MoutonRutherford2013-1] Alice Mouton; Ian Rutherford; Ilya Yakubovich (7 June 2013). Luwian Identities: Culture, Language and Religion Between Anatolia and the Aegean. BRILL. pp. 435–. ISBN 978-90-04-25341-4.

[Greaves2002-2] Alan M. Greaves (25 April 2002). Miletos: A History. Taylor & Francis. pp. 71–. ISBN 978-0-203-99393-4. The political history of Miletos/Millawanda, as it can be reconstructed from limited sources, shows that despite having a material culture dominated by Aegean influences it was more often associated with Anatolian powers such as Arzawa and the Hittites than it was with the presumed Aegean power of Ahhijawa

[SteadmanMcMahon2011-3] Sharon R. Steadman; Gregory McMahon; John Gregory McMahon (15 September 2011). The Oxford Handbook of Ancient Anatolia: (10,000-323 BCE). Oxford University Press. p. 369 and 608. ISBN 978-0-19-537614-2. They had certainly been familiar with the territory earlier, in the Late Bronze Age, by way of commercial and political interests, and perhaps even trading posts, but now they came to stay. In the case of such settlements as Miletus and Ephesus, as implied, the Greeks chose the sites of former Anatolian cities of prominence.

[Ramirez-Faria2007-4] Carlos Ramirez-Faria (1 January 2007). Concise Encyclopeida Of World History. Atlantic Publishers & Dist. pp. 305–. ISBN 978-81-269-0775-5.

[1]

[2]

[3]

[4]