Wereld Quotes

“Een mens is te klein voor dit leven.”
― J. Bernlef, Hersenschimmen

“Het was krankzinnig hoe klein de wereld in wezen was.”
― Colum McCann, Let the Great World Spin

“Als de wind van de geschiedenis opsteekt kan een mens er zijn pet naar draaien in de hoop gespaard te blijven of wie weet een slaatje te slaan uit het toeval. Hij kan tegen de storm in proberen te lopen of zich een schuilplaats zoeken. Wie uiteindelijk overeind blijft en wie onder de wielen van de Moloch verpletterd wordt weet niemand, zelfs de goede God niet. We zijn muizen die in het looprad van het noodlot trappelen en we kunnen het tempo aan of niet. Geen sonnet heeft ooit de koers van de geschiedenis verlegd. De wereld is de wereld.”
― Erwin Mortier, Godenslaap

“Ik had je de hele wereld willen geven, maar in plaats daarvan neem ik je je papa af.”
― Marie-Louise Klomp, Omdat de natuur anders besliste

“Dat is een klassieke demonstratie van hoe gemakkelijk het menselijk brein voor de gek gehouden wordt. Onze hersens zijn de computers waarmee we de wereld interpreteren, en toch wordt hun werking maar al re gemakkelijk gecompromitteerd. We herinneren ons informatie verkeerd, we vergeten hele tijdsperiodes. We overtuigen onszelf van dingen waarvan we weten dat ze niet waar zijn.”
― Katharine McGee, The Towering Sky

“De wereld heeft lak aan uw lot.”
― Laurent Binet, HHhH

“Toen Jan Liefkind de ruimte betrad viel zijn mond van verbazing open. Langzaam liep hij langs de tot aan het plafond gevulde schappen. Hier leek de poëzie van de hele wereld bij elkaar te staan.
‘Is dit een bibliotheek?’ vroeg hij aan de rode dame. Ze schudde haar hoofd.
‘Dit is een winkel,’ zei ze. ‘Mijn winkel. Het is mijn hobby.’
Ze ging hem voor naar de kast met Nederlandse poëzie. Gorter, Leopold, Nijhoff, Bloem, Vroman. Allemaal stonden ze daar, onaangeraakt. Zelfs van hem stonden er twee bundels.
Jan Liefkind liep verder. Twee planken met IJslandse poëzie, een kast vol Japanse bundels, twee kasten met Franse poëzie. Hij trok er een bundeltje van Michaux uit dat hij niet kende. Bulgaars, Roemeens, Grieks. Vier boekjes uit Bangladesh. De dame met het rode haar en de zigeunerrok had ze van over de hele wereld naar haar winkel in Venice laten komen. Hier stonden ze nu, te wachten op een aardbeving of een brand.
Hij rekende het Franse boekje met haar af.
‘Verkoopt u wel eens wat?’ vroeg Jan Liefkind.
‘Een doodenkele keer,’ zei ze terwijl ze het boekje in een papieren zak deed.

― USA Cabaret”
― J. Bernlef, Tegenliggers

“Dus niet het verlangen naar genot (het genot was daarbij een meevaller), maar het verlangen greep op de wereld te krijgen (het lichaam van de wereld met zijn scalpel open te rijten) dreef hem naar vrouwen.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Het feit dat tot voor kort het woord stront met ... werd aangeduid had niets te maken met morele overwegingen. U wilt toch niet beweren dat stront immoreel is?! Afkeuring van stront is metafysisch. Ontlasting is het dagelijks bewijs dat men de schepping niet aanvaardt. Het één of het ander: of stront is aanvaardbaar (en dan hoef je de w.c.-deur niet op slot te doen!) of we zijn geschapen op een onaanvaardbare manier.
Hieruit volgt dat het esthetische ideaal van de categorische instemming met het bestaan een wereld is waarin stront ontkend wordt en waarin iedereen zich gedraagt alsof die niet bestaat. Dit esthetische ideaal heet kitsch.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being