Gypsy's Reviews > ملت عشق

شوخی‌تون گرفته؟! :|

من چرا تازگی این‌قد بدسلیقه شدم؟ :))

اصن خوشم نیومد! اصن اون انتظاری که داشتمو براورده نکرد.. ینی ماجرای خود اللا و خانواده‌ش و بحران‌هاش و عزیز، به تنهایی به نظرم پنج می‌گرفت. ولی قصه مولوی و شمس.. نه! گرچه یه سری عبارات قشنگ قشنگ داشت که چپ و راست ملت تو تلگرام و اینستا و این‌جا و جاهای دیگه می‌ذارن. ولی تو بطن داستان، بعضی جاها خوب ننشسته بود که هیچ، مصنوعی هم درومده بود. حالا من اطلاعات تاریخی‌مم خوب نیست که بتونم ازین نظرگاه تطبیق بدم. ولی چون کیمیاخاتون رو قبلاً خوندم، به شدت سردرگم شدم. کیمیاخاتون باورپذیرتر بود؛ ازین نظر که اصلاً به نظر نمی‌رسه دختر یه همچین شخصیتی مثل مولانا، این‌قد.. این‌طوری بگم بهتره؛ یه دختر پونزده‌ساله، طبیعیه عاشق یه شخصیتی مثل شمس بشه. ولی این‌که تب کنه و بسوزه از این‌که چرا شمس قبول نمی‌کنه باهاش همبستر شه؟! خدایی! :| از یه طرف این دختر خیلی ساده و بچه‌ساله، از یه طرف این‌قد براش مهمه که از نظر جنسی بتونه شمس رو ارضا کنه؟ من خیلی با این قسمت مشکل داشتم؛ چون قسمت تأثیرگذاری توی داستان بود که خیلی چیزای دیگه رو بهش ربط می‌داد. و برام اصلاً منطقی نیومد. یه دختر تو اون سن و سال، باید وحشت هم داشته باشه ازینکه بخواد با یه مرد با اون سن و سال باشه و همون طور که همه عالم می‌دونن، دختر جماعت خیلی اهمیت نمی‌ده که یه اتفاقایی بینشون نیوفته- تو سن پایین منظورمه. بعد، یهو کلی بهش بربخوره که چرا ازین کار امتناع می‌کنه؟ در حالی که شمس هم دوستش داره؟ آقا یکی بیاد منو قانع کنه خب. :|

آخه مسئله اینه که برا اینکه مردم براشون حرف درنیارن، شمس میاد دستشو خراش می‌ده و رو ملافه کیمیا می‌ریزه خونشو که انگار آره و اینا. و بهشم می‌گه اینم برا اینکه مردم چیزی نگن. خب یه شخصیت صوفی‌منش، تظاهر می‌کنه؟ حالا خب حرف دریارن! این آخه چه کاریه! و من بازم با اینکه می‌گم یه دختر تو این سن طبیعیه عاشق یه همچین شخصیتی بشه، دیالوگا و رفتارای کیمیا برام به طرز مشمئزکننده‌ای غیرقابل باور بودن. اون صحنه‌ای که جلو مولانا مثلاً با خجالت و حیا در مورد ازدواج شمس حرف می‌زنه و یهو در کمال تعجب، می‌گه می‌خوام زنش شم.. :| بابا یه دختر به اون سن! اونم کیمیا! اونم کسی که باباش مولاناست! اینقد راحت می‌گه می‌خوام زن شمس بشم؟! ینی در حالت عادی هم قرن بیست و یک نیست که من برم به بابام بگم بابا یه شمسی هست می‌خوام زنش شم، بگه اوکی دخترم! ( تازه نمی‌گه بازم ولی می‌خوام خیلی روشن‌فکرانه نیگا کنم به قضیه :دی ) اون‌وقت تو اووون دوران که اینقد جنس ِ زن محدود بوده، برداشته یه همچین حرفی به باباش زده؟ بعد! آخه! واکنش ِ مولانا خیلی دیدنیه! :|

من بازم، بازم، بازم، بخاطر داستان اللا و عزیز ستاره دادم. وگرنه به داستان ِ متصل‌کننده‌شون هر چی نیگا می‌کنم، قیافه‌م کج و معوج میشه. :| یکی منو قانع کنه که چرا عشق کیمیا این‌قد نگاهش جسمانی بوده به شمس، در حالی که نه به شخصیتش می‌خورده نه به طرفی که عاشقش بوده. البته یحتمل اگه اول اینو می‌خوندم بعد کیمیاخاتون رو، اونو کلی می‌کوبیدم؛ چون سنگ ِ بنای شمس و مولوی و داستانشون برام اون‌جوری ریخته شده. و تازه یه چیزای دیگه هم یادمه حین خوندن تو ذوقم زدن که الآن اینقد درگیر این مسئله شدم یادم رفتشون. :)) چقد حرف زدم. سرم رف. :|