Gabcia's Reviews > Solitaire

3.5
Przesłuchana po angielsku w audiobooku i chyba dlatego mnie aż tak nie denerwowała, jakbym ją czytała po polsku.
Bardzo, ale to bardzo widać, że Alice Osman napisała "Solitaire" w wieku 17 lat, bo momentami miałam wrażenie, że słucham fanfiction z watttpada. Spora część wydarzeń nie ma sensu, rodzice pojawiają się bardzo epizodycznie (wiecie, laska w styczniu wpadła do rzeki i wylądowała w szpitalu i kolejnego dnia poszła do szkoły, a rodzice o niczym nie wiedzą), a sama książka za bardzo nie ma jakiegoś celu i bardziej nakreślonej fabuły.

Sama Tori jest postacią denerwującą, taka bardziej wnerwiająca wersja Wednesday Addams we współczesnym świecie, tylko że posiada bloga i nic nie ma dla niej sensu. Ale z drugiej strony mam Michaela, który jest FANTASTYCZNĄ POSTACIĄ, NO KOCHAM GO, a do tego jest i Charlie i Nick, poznajemy ich nieopowiedziane losy i ta mieszanka postaci jest rewelacyjna.

Czy ja wiedziałam jak to się skończy? Oczywiście. Czy i tak się cieszyłam jak to "coś" się stało? Ależ pewnie. Mimo prostej i nudnawej fabuły, nieskomplikowanych dialogów i nierealistycznych wydarzeniach z potężnym 2014 vibe (wiecie, nerdy, hipsterzy, yolo, swag, bazzinga i te sprawy) słucha się naprawdę dobrze i przyznam się - naprawdę się wciągnęłam <3

Więc koniec końców polecam dla fanów "Heartstoppera" + dla tych, co chcą w wolnej chwili posłuchać czegoś po angielsku.