Ayon kay Bridgett Michelle Lawrence (2010), “Classroom assessment is one of the most

important tools teachers can use to understand the needs of the students.” Sa pahayag na ito,
sinasabing ang pagtataya ay mahalagang kasangkapan upang masukat ng guro ang kaalamang
natamo ng mga estudyante. Matutuklasan ng guro ang mga kalakasan at kahinaan ng bawat
indibidwal. Kung gayon, mabibigyang gabay siya upang mas mapaunlad ang paraan ng
pagtuturo at mabigyang direksyon ang mga estudyante tungo sa pagkatuto.

Ang nakaugaliang tradisyunal na pagtataya ay ang kadalasang ginagamit ng mga guro sa

pagsukat sa natamong kaalaman ng estudyante. Binigyang pokus nito ang pangkabuuang aspeto
ng isang indibidwal ngunit hindi nalilinang sa ganitong paraan ang kaalaman at kasanayan. Ayon
pa kay Dianne Todd (2009), “Traditionally, schools educate students by downloading
information from the teacher’s mouth to the students’ brains.”
Ayon naman ni Petro Feketa (2009), “Knowledge must be expressed to be assessed.”
Maraming mga estudyante ang nahihirapan at hindi gaanong umaangat sa tradisyunal na
pagtataya, ang tinatawag na pasulat na pagsusulit. Samantalang, kung sa mga interaktibong mga
gawain, nagiging aktibo sila at masasabing sila ay umaangat sa antas ng kasanayan.
Nagpapatunay lamang ito sa pilosopiyang, “Behind active learning, comes from the idea that
every students learns differently.” Kung kaya, nagkaroon pa ng isa pang uri ng pagtataya, ang
alternatibong paraan, na sumusukat sa kakayahan at kasanayan ng mga estudyante mula sa
natamong kaalaman sa pagtuturo.
Sa paglitaw ng bagong paraan ng pagtataya, ang ilang mga guro ay gumagamit ng
patatayang alternatibo ngunit mayroong mga guro naman na binibigyang pokus ang tradisyunal
na paraan. Sinasabing ang tradisyunal na pagtataya ay epektibo upang masukat ang kaalaman ng
mga estudyante. Maraming naniniwala na ang alternatibong paraan,na sumusukat sa kakayahan
ng mga estudyante ay magandang paraan at epektibo ba sa patataya sa kaalaman ng mga
estudyante. Naging tampulan ngayon, kung ano ang impluwensya ng alternatibong pagtataya sa
natutunan ng mga estudyante sa Filipino.
 Bilang estudyante at magiging guro sa hinaharap sa asignaturang Filipino, layunin ng
mga mananaliksik na malaman ang impluwensya ng alternatibong pagtataya sa natutunan sa loob
ng klasrum. Nais suriin ang pagtatayang alternatibo kung ito ba ay tanggap na ng mga
estudyante. Upang malaman kung alin sa dalawa ang mas epektibong gagamitin sa pagtataya sa
pagkatuto ng Filipino, ng sa gayon ay mapabuti ang antas ng kaalaman at kasanayan ng mga
estudyante at malinang ang kakayahang natamo ng bawat indibidwal.

Ayon kay Howard Gardner (Mayos 2008) sa kanyang teoryang multiple intelligences,
ang bawat estudyante ay may iba’t ibang lebel ng katalinuhan. Ang mga ito ay ang linggwistik,
lohikal-mathematikal, biswal-spatial, musical, bodily-kinesthetik, intrapersonal, interpersonal,
naturalist at eksistensyal. Sinasabing mahalaga sa isang mabuting pagtuturo at pagkatuto ang
pagtuklas at pag-uunawa sa mga katalinuhan o istilo ng pagtuturo ng mga estudyante. Ipinahayag
ni Gardnerna ang bawat isa sa atin ay nagtataglay ng siyam na uri ng katalinuhan ngunit sa iba’t
ibang sukat o kakayahan.
Ang teoryang Multiple Intelligences ay makikita at magagamit sa tuwing nagbibigay ang
guro ng alternatibong pagtataya. Sa bahaging ito,hindi lamang puro kaalaman at masteri ang
nasusukat, bagkus, nalilinang ang iba’t ibang kasanayan at kakayahan ng bawat indibidwal. Sa
pamamagitan ng alternatibong pagtataya gamit ang Multiple Intelligences, mas lalong
naipapakita ng mga estudyante ang kanilang kaalaman gamit ang kanilang katalinuhan at
kakayahan.
Samakatuwid, pawang ang tradisyunal na pagtataya at ang alternatibong paraan ay may
kaakibat na batayan ng mga teorya. Mayroon mang iba’t ibang paniniwala, pawang ang layunin
nito ay maintindihan at mauwanaan, masukat ang kakayahan ng bawat estudyante sa natamong
kabatiran.

Ayon kay Novak (1998), “Ang tradisyunal na pagtuturo ay yaong nakapokus sa guro
bilang taga – kontrol sa kapaligiran ng mag-aaral. Ang kakayahan at responsibilidad ay nasa
guro at ginagampanan niya ang tungkulin bilang instruktor sa paggamit ng talakayan sa leksyon
at nagsisilbing tagapagdesisyon sa laman ng kurikulum at mga posibleng kalalabasan nito ang
pinag-uusapan. Tinatangkilik nila ang mag-aaral bilang “knowledge holes” na kailangang punan
ng sapat na kaalaman at impormasyon. Sa katunayan, ang mga tradisyunal na guro ang siyang
dahilan sa katagumpayan ng pagkatuto ng mga mag-aaral. Dito sila unang namulat sa kaalaman
sapagkat ito ang unang ginamit ng mga guro na paraan sa pagtuturo.

May dalawang mahahalagang sinabi si Theroux (2002) tungkol sa tradisyunal na

pagtuturo:
Una, ito ay pagtuturo sa maraming kurso at kinakailangan ito upang maunawaan ng
maayos ang mga nilalaman na makatutulong sa mag-aaral. Ang tradisyunal na pamamaraan ng
pagtuturo ay ang paggamit ng simpleng modelo na ginawa ng guro.
Pangalawa, ito ang pagtuturo na hindi maaring matugunan sa patuloy na paglago ng
teknolohiya. Ang tradisyunal na pagtuturo ay hindi maaaring baguhin dahil ang kapalit na
problema ay ang mataas na halaga ng mga bagong modelong kagamitan sa pagtuturo.
Ngunit ayon kay Aquino (1997), ang modernong pagtuturo at teknolohikal na pagbabago
sa ika-21 na siglo ay nakapokus sa kompetisyon sa mga paaralan. Ang ginamit sa alternatibong
pagtuturo ay isang pangunahing bahagi ng teknolohiya ng makabagong-likha at teknolohiya sa
makabagong ideya na kinatawan ang resulta ng pagpapatupad sa modernong disenyo ng
teknolohiya bilang susi sa pagkamit ng katagumpayan sa pagkatuto ng mag-aaral sa loob ng
klase.
Ayon kina Abellera et. al. (1990), ang media bilang bahagi ng alternatibong pagtuturo ay
isang komponent ng instruksyong panteknolohiya bilang daan ng komunikasyon na maaaring
pang-edukasyon na pangangailangan at kahalagahan. Ito ay binubuo ng mga pangunahing
kagamitan na panteknolohiya para malinang at mapadali ang proseso ng pagkatuto ng mag-aaral
sa kinabibilangan ng hardware tulad ng telebisyon, DVD players, at iba pang panturong
makinarya at software gaya ng naka -program na mga teksto, mga pelikula, at iba pa.

Ayon kay Lardizabal (1995), ang pagtuturo ay isang proseso ng komunikasyon ng guro at mag-
aaral. Ang pagtuturo ay hindi na nakasalig lamang sa berbal na komunikasyon ng guro at mag-
aaral. Maraming kagamitan ang pagtuturo at pagkatuto. Ang kagamitan pampagtuturo o
kagamitang instruksyonal ay anumang karanasan o bagay na ginagamit ng guro bilang pantulong
sa paghahatid ng impormasyon, kasanayan, saloobin, palagay, katotohanan, pag-unawa at
pagpapahalaga sa mga mag-aaral upang lalong maging konkreto, tunay, dinamiko at ganap ang
pagkatuto.
Sa paghahanda ng mga midyang instruksyonal ay kailangang alamin ang karakteristik at
pangangailangan ng estudyante. Tiyakin ang layunin, balangkasin ang nilalaman, iplano ang
suportang kakailanganin at isaalang-alang din ang mga materyal na paghahanguan. Sa
pagsusulat, ihanay ng maayos ang mga ideya, pag-isipan at simulang buuin ang mga gawain at
fidbak, humanap ng mga halimbawa at umisip ng mga grafiks.
 Sinasabi ngang walang kagamitang panturo ang maipapalit sa isang mabuting guro,
ngunit isang katotohanang hindi maitatanggi na ang mabuting guro ay gumagamit ng mga
kagamitang pampagtuturo tungo sa mabisang pagkatuto ng mga estudyante.
Ayon kina Abad at Ruedas (2001), ang mga kagamitang panturo sa modernong
pagtuturo, tulad ng midyang instruksyonal ay nagbibigay ng kongkretong pundasyon sa pag-
katuto, halimbawa:
 Nagbubunga ito ng wastong gawi sa pag-aaral;
 Nakagaganyak ito sa kawilihan ng mga mag-aaral sapagkat higit na napasisigla at napagagaan
ang proseso ng pagtuturo at pagkatuto;
 Nagdudulot ito ng maayos, madali, makahulugan at mabisang pagtuturo at pagkatuto;
 Nag-aambag ito ng iba’t ibang karanasan sa mga mag-aaral tungo sa pagtatamo nila ng mga
minimithing kaalaman, pagkakamit ng kasanayan at pagpapahalaga sa kanilang sarili at
kapaligiran;
 Nagbibigay ito ng mga tunay at iba’t ibang kalagayan upang mapasigla ang pansariling
gawain ng mag-aaral;
 Nagkakaroon ng tiwala sa sarili ang mag-aaral at guro sapagkat may direksyon ang
pagtuturo at pagkatuto;
 Nagkakaroon din ang mga guro ng kawilihan, magaan at sistematikong pagtuturo;
 Nababawasan ang pagiging dominante ng guro sa pag-sasalitao pagtalakay ng aralin
sa loob ng silid-aralan.