PINGKAW
PINGKAW
PINGKAW
mamatay ang aking anak, sana'y namatay na. ngunit dahil pang doktor. Matagal siyang tumimbre nakita niyang may
naisip pa Niyang mabuhay ito, nabuhay rin kahit Hindi sumisilip-silip sa bintana.
naipadoktor," ang sabi ni Pingkaw nang magpunta siya sa Kaya nagugulkuhang itinulak na naman ni Pingkaw ang
talipapa bago pa man gumaling ang kanyang anak. kanyang kariton papuntang bayan. May doktor doon ngunit
Minsang nag-uusap ang mga nagsisipagtipon sa talipapa wala naming gamut para sa nalason.
tungkol sa bigas relip, at iba pang bagay na ipinamimigay ng Halos Hindi makakilos sa pagod si Pingkaw, bukod pa sa
ahensya na nangangalaga sa mga mahihirap. Sumabat si kanyang lubhang pagkalumbay sa pagiging maramot ng
Pingkaw na nagkataong naroroon, "Bakit iaasa ko pa sa kapalaran. Ipinagpatuloy niya ang pagtulak ng kariton.
ahensya ang aking pamumuhay? Malusog at masigla pa naman Nang makarating siya sa punong kalsada, maraming sasakyan
ako sa pagtutulak ng aking kariton upang tulungan. Marami pa ang kanyang pinahinto upang isakay ang kanyang mga may
riyang iba na higit na nararapat tulungan. Ang hirap lang sa sakit na anak ngunit wala ni isa sa mga ito ang tumigil. Maya-
ating pamahalaan, kung sino ang dapta tulungan ay Hindi Maya napansin niyang Hindi na kumikilos ang kanyang
tinutulungan. Ngunit ang ibang mabuti naman ang panganay. Para siyang sinakluban ng langit nang mabatid
pamumuhay, sila pa ang nakatatanggap ng tulong. niyang Hindi na ito humihinga. Umiiyak siyang nagpatuloy sa
Kabaliwan…" pagtulak ng kariton para iligtas ang buhay ng natitira pa niyang
Iyan si Pingkaw. Kontento na siya sa kanyang naabot sa dalawang anak. Maraming tao ang may pagkamanghang
buhay. nagmasid sa kanya, subalit wala kahit isa mang lumapiot
Naganap ang sumunod na pangyayai kay Pingkaw nang ako'y upang tumulong. Tumalbug-talbog ang katawan ng kanyang
nasa bahay ng aking kapatid na may sakit. Isinalaysay ito ng mga anak sa kariton habang nagdaraan ito sa mga lubak-lubak
aking mga kapitbahay pagbalik ko, at matinding galit ang ng kalsada.
aking nadama. Pakiramdam niya'y isang daang taon na siya nang makarating
Isang araw, matapos silang mag-agahan ng kayang mga anak, sa pambansang ospital. Matapos ang pagtuturuan ng mga
bigla na lamang namilipit ang mga bata sa sakit sa tiyan. Ewan doktor at narses na ang tinitingnan lamang ay mga pasyenteng
kung dahil sa sardines o sa kung ano mang panis na kanilang mayayaman na wala naming sakit, binigyan din ng gamut ang
nakain. dalawang anak ni Pingkaw.
Natuliro si Pingkaw. Nagsisigaw. Tumakbo siya sa mga Nang gumabi'y namatay si Poray, ang pinakamatanda.
kapitbahay upang humingi ng tulong. Ngunit wala silang Dalawang araw pa ang lumipas, sumunod namang namatay
maitulong maliban sa pagsabihan siyang kailangan dalhin ang ang bunso.
mga anak sa ospital. Nakarinig na naman ako ng kaguluhan. Muli akong
Walang nagdaraang mga saasakyan sa kalyehon kaya sa dumungaw. Si Pingkaw na nagbalik, sinusundan na naman ng
kariton isinakay ni Pingkaw ang kanyang mga anak. Nagtungo mga pilyong bata.
siya sa bahay ng isang doktor na malapit lamang, ngunit wala "Hele-hele, tulog muna, wala dito ang iyong nanay…" ang
ang doktor at naglalaro ng golp, ayon sa katulong. kanta niya, habang ipinaghehele ang binihisang lata.
Itinulak niyang muli ang kariton at nagpunta sa bahay ng isa