Republika ng Pilipinas

Pamantasan ng Bikol
PAARALANG GRADWADO
Kolehiyo ng Edukasyon
Lungsod ng Legazpi

Isang araw sa aking buhay bilang isang guro..

Inihanda ni:
DANA JANE N. ARGUELLES
MAFILED
 MY MISSION STATEMENT AS A TEACHER

Ang pagtilaok ng manok sa madaling araw ay nagpapaalala na kailangan ko

nang iwanan ang malambot kong kama na aking hinihigaan. Ang paghigop ng isang
I’m a teacher with a strict disciplines and with a HEART..
tasang tsokolate upang magising ang aking natutulog na diwa. Idagdag pa ang
pagkain ng sinangag at hotdog na pinagkukunan ko ng aking lakas para sa mag-
hapong pakikibaka sa buhay, at ang pagsusuot ng aking plantsadong uniporme na
Teacher that teach whole Heartedly that make niluma na ng panahon. Ang mga gawaing ito na paulit-ulit ko nang ginagawa pag-
her student feel special mulat pa lamang ng aking mga mata ay hudyat na kailangan ko nang pumasok sa
Mataas na Paaralan ng Pilar o sa lalawigan ng Sorsogon
Teacher that not just Educate the mind but
will be the light to enlighten the heart and soul Ang pagpunta sa paaralang aking pinagtuturuan ay maituturing ko nang
isang makabuluhang paglalakbay. Paglalakbay na may bagong pagsubok na man na
Teacher that Advocate a conducive learning haharapin upang magkaroon na panibagong karanasan na siyang magtuturo ng isang
environment that a student will have fun in magandang aral. Idagdag pa ang tambak ng trabaho na nagiging dahilan kung bakit
learning new things hindi ko nagagampanan ang aking pagiging anak, kapatid, at isang kaibigan. Naka-
kalungkot. Nakakayamot. Ngunit makita ko pa lang na sinasalubong ako ng aking
Teacher that is Reliable for life-long learning mga mag-aaral upang kuhanin ang aking mga dalang gamit pagpasok ko pa lamang
ng bakuran ng paaralan, ang pagkayamot ay napapalitan ng hindi mapagsidlang ngi-
Teacher that Teach the true meaning of life.
ti na nangagaling sa aking mga labi dahil alam kong sa araw-araw na pagpasok nila
sa paaralan, naroon ang kagustuhan nilang matuto at madagdagan ang kanilang mga
kaalaman upang makamit nila ang kanilang mga ninanais sa buhay. Oo. Ako ay
isang guro. Ngunit ako ay naniniwala na malaki ang aking ginagampanang papel sa
paglutas ng mga kasalukuyang problema na masasabi kong kanser ng ating lipunan.
Noong una, akala ko ay madali ang pagtuturo. Ngunit ako ay nagkamali.
Mahirap. Maraming balakid. Nariyan ang mga makukulit kong estudyante. May-
roon ding mga pagkakataon na hindi ko makasundo ang ilan sa aking mga kapwa
guro. Idagdag pa ang mga problema ng aking pamilya na nagpapabigat sa sitwasy-
on.
 Gayunpaman, ako ay nanatiling matatag at nakatayo; handang
suungin ang mga hamon sapagkat ako ay kailangan ng aking mga mag-aaral
at yaon ay tulungan sila na maabot nila ang tuktok ng tagumpay. Ito ang kwento ng aking buhay bilang isang guro. Maagang
gumising. Hapon na kung umuwi. Walong oras sa araw ang ginugugol
Ang aking silid-aralan ay buhay na saksi na talagang ang larangan ng upang makapagbahagi ng kaalaman sa mga munting anghel gamit ang
pagtuturo ay isang makulay na propesyon. Sa unang araw ng pasukan, ang pisara at isang piraso ng yeso. Masaya. Mayroon ding lungkot. Isang
silid-aralan na ito ay tila isang blankong papel. Walang nakasulat. Malinaw hamon sa akin bilang guro ang mga batang kapos sa buhay ngunit nag-
sisikap sa pag-aaral, mga batang araw-araw pumasok kahit walang baon,
at malinis. Sa pagdaan ng mga araw, ito ay unti-unting nagkakaroon ng kulay
mga batang nakaligtaan nang maging ‘bata’ dahil maagang nagbanat ng
at nabibigyan ng buhay. Naaalala ko pa ng ako ay binati ng aking mga mag- buto para makapaghanap-buhay, mga batang hindi nakakapasok sa
aaral noong Araw ng mga Guro. Hindi ko rin malilimutan noong ako ay ka- eskwelahan dahil kailangang mag-alaga ng kapatid, at mga batang kahit
nilang sinorpresa sa aking kaarawan. Naaalala ko rin ang aming mga ta- luma ang gamit at walang maayos na damit ay naroon pa rin ang dedi-
wanan at halakhakan tuwing may nagpapatawa sa klase at ang kagalakan sa kasyon upang mapagyabong ang kanilang nalalaman. Hindi maitatanggi
tuwing nananalo kami sa mga kompetisyon mapaloob o mapalabas ng paar- na ito ang reyalidad ng buhay na dapat kong harapin at suungin. Tila na-
pakahirap bigyan ng solusyon, pero aking kakayanin alang-ala sa aking
alan. Hindi sapat ang walong-daang salita upang ipahayag ang galak na mga estudyante na nagpupunyagi sa kanilang pag-aaral.
aking nararamdaman sa tuwing makakasagot ang aking mga mag-aaral sa
Lumipas man ang mga taon, lumabo man ang aking mga mata,
klase, makakuha ng mataas o kahit na pasadong marka sa aking asignatura at agawan man ng lakas ang bawat himaymay ng aking laman, at humina
lalo’t higit ang pagkakaroon ng magandang pag-uugali at tamang asal. man ang aking mga buto sa aking katawan, mananatili akong guro
Kaakibat din ng mga kasiyahang ito ang lungkot sa tuwing nakikita ko ang sapagkat nariyan ang mga batang nagsisikap upang makamit ang kanil-
ilan sa kanila na walang baon at pamasahe, kumakalam ang sikmura, at may ang mga mumunting pangarap.
problema sa pamilya. Ito ang mga panahon na labis ang aking pagkalumbay Isang gurong magmamarka ‘di lamang sa isip bagkus sa puso ng
sapagkat itinuturing ko na silang mga tunay na anak. Tama nga ang aking ina bawat mag-aara; na aking naturuan at matuturuan. Isang gurong
nang sabihin niya sa akin na gagawin niya ang lahat mapagtapos lang kami magbabahagi sa kanila ng hindi lang kaalaman bagkus karanasan na mag-
ng pag-aaral. Tulad ng isang magulang na handang gawin ang lahat maibigay agamit nila habambuhay.
lang ang pangangailangan ng anak, handa ko ring ialay ang aking sarili para
sa kapakanan ng aking mga mag-aaral. Pangarap ko na tulungan sila na mag-
ing matagumpay sa buhay. Sabi ko nga sa kanila, “Pag nag-reunion tayo, sa-
na ay propesyonal na kayo katulad ko.”