Ang Sinaunang Kuwento ng Pagmamahalan

(Isinalin sa Filipino ni D. G. Lacano)

May isang lugar sa itaas ng kabundukan ng Kurdiskan kung saan malayang

lumilipad ang mga uwak at nagsasalubong ang niyebe at ang araw. Dito
nahihimlay ang isang kuwento ng pag-ibig. May isang matapang na lalaking
nagngangalang Farhad ang umibig sa isang prinsesa na nagngangalang Shirin.
Subalit hindi sinuklian ng prinsesa ang pag-ibig na iyon. Ginawa na lahat ni
Farhad ang kaniyang makakaya upang mapansin siya ng prinsesa, subalit
sadyang suntok sa buwan ang magkaroon ng ugnayan ang isang hamak na
manggagawa sa isang nabibilang sa dugong bughaw. Sa kawalan ng pag-asa ni
Farhad ay pumupunta siya sa bundok nang hindi kumakain at tanging pagtugtog
lang ng plawta bilang parangal kay Shirin ang kaniyang ginagawa. Sa wakas ay
nakaisip ang mga tao kung paano maipapaalam sa prinsesa ang pag-ibig ni
Farhad sa kaniya. Minsang nakita ng prinsesa ang binata at ang pag-ibig na
nananahan sa puso ni Farhad ay unti-unti na ring nararamdaman ng prinsesa.
Subalit hindi niya lubos maisip na isang hamak na manggagawa lamang ang
nagnanasang magkamit ng kaniyang pag-ibig. Hindi rin nagtagal, umabot sa
kaalaman ng Shah--ama ni Shirin ang bali-balita hinggil sa minimithi ng alipin.
Noong una ay galit na galit ang Shah sa natuklasan, subalit dahil sa wala siyang
ibang anak maliban kay Shirin at ito naman ay tila umiiwas sa tawag ng pag-big,
inalok niya ang prinsesa na gawing isang alipin ang kaniyang mangingibig.
Alipin na kailangang magtagumpay sa kaniyang mga pagsubok. Ang pagsubok
na wala ni isa mang makagagawa. Kapag naisagawa niya iyon ay ibibigay niya
ang kaniyang basbas sa binata. Ang pagsubok na isasagawa ni Farhad ay ang
paggawa ng isang kanal sa mabatong lugar na papuntang mga burol. Ang kanal
na ito kinakailangang may anim na talampakan ang lapad, tatlong talampakan
ang lalim, at may 40 milya ang layo! Ipinaalam nga ni Shirin kay Farhad ang
kaniyang pagsubok. Walang sinayang na oras si Farhad, at bitbit ang pala ay
tumungo siya sa burol upang umpisahang isagawa ang utos. Walang humpay sa
pagtatrabaho si Farhad at sinikap na tibagin ang mga bato sa loob ng maraming
taon. Hindi pa man sumisikat ang araw ay nag-uumpisa na siyang magtrabaho at
hindi man lamang nagpapahinga. Sa mga araw na iyon ay palihim na bumibisita
si Shirin kay Farhad at pinanonood ang pagsisikap ng binata na maisagawa ang
utos. Pinagmamasdan din niya ang mahimbing na pagtulog ng binata unan ang
kaniyang taysha (pala). Napansin niyang nakaukit ang kaniyang mukha sa bawat
anim na yardang layo na naisasagawa ni Farhad. Isang buntong hininga na
lamang ang kaniyang isinukli at bumabalik sa palasyo nang hindi man lamang
nalalaman ng binata ang kaniyang pagdalaw. Ilang taon ding pinagsumikapan ni
Farhad ang pagsasagawa ng kanal subalit hindi pa pala tapos ang kaniyang
pagsubok. Kailangan pa niyang gumawa ng balon sa kalagitnaan ng mabatong
bundok. Subalit sa kabila nito ay malapit na rin niyang matapos ang pagsubok
kaya kumonsulta ang Shah sa kaniyang mga tagapayo. Ang balak sana niyang
panlilinlang kay Farhad sa pag-aakalang hindi maisasakatuparan ng binata ang
pagsubok ay tila magkakatotoo. At sakaling matapos niya ang pagsubok ay
kailangan niyang ipakasal si Shirin sa binata. Nagmungkahi ang kaniyang mga
tagapayo o viziers na magpadala ng isang matandang babae na magdadala ng
balitang patay na si Shirin. Marahil sa pamamagitan nito ay mawawalan ng pag-
asa si Farhad at tuluyan nang hihinto sa paggawa ng utos. Alam ni Shah na ang
paraan na kanilang naisip ay kahiyahiya subalit umayon pa rin siya sa pag-
aakalang magtatagumpay ito. Isang matandang babae nga ang ipinadala ng Shah
kay Farhad. Nananangis ang matanda hanggang tinanong ni Farhad kung bakit
siya umiiyak. Ang tugon ng matanda ay, “Umiiyak ako para sa isang yumao at
para sa iyo”. “Para sa isang yumao at sa akin? Ano po ang ibig ninyong sabihin?
Ang naguguluhang tanong ni Farhad. “Matagal na panahon ka ring nagtrabaho at
mahusay mo itong ginawa subalit napunta sa wala ang iyong pagsisikap dahil
ang pinag-aalayan mo ng dugo’t pawis sa pagtatrabaho ay pumanaw na.” “Ano?
Patay na si Shirin? Ang nalilitong tanong ni Farhad. Bunga ng matinding
kalungkutan ay pinutol ni Farhad ang kaniyang ulo gamit ang kaniyang taysha
(pala) at dumaloy ang kaniyang dugo sa kanal na kaniyang ginawa. Nang
mabalitaan ito ni Shirin ay malungkot silang tumungo sa bundok kung saan
nakahimlay si Farhad. Gamit ang parehong pala ay kinitil din niya ang kaniyang
buhay kagaya ng paraan ng pagkamatay ni Farhad. Wala ni minsang tubig na
dumaloy sa kanal. Ang dalawang lihim na umiibig sa isa’t isa ay inilibing sa
parehong hukay.
Name: __________________________________ Date:____________
Panuto: Sagutin ang sumusunod na katanungan hinggil sa binasang teksto. Isulat ang sagot sa
iyong sagutang papel.
1. Anong uri ng tunggalian ang nangibabaw sa kuwento? Isulat ang mga patunay na pangyayari
ukol sa tunggalian at ang iyong mga gagawin o mararamdaman batay sa pangyayari. Ipaliwanag.
2. Kailangan ba talagang pakinggan at sundin ng Shah ang kaniyang mga tagapayo? Bakit?
3. Sa iyong palagay, minahal din kaya ni shirin si Farhad? Ipaliwanag.
4. Makatuwiran ba ang pagsubok na binigay ng Shah kay Farhad? Bakit? Ano ang mensaheng
nais iparating ng may akda sa iyo?
5. Suriin ang kuwento ayon sa pagkakasunod-sunod ng mga pangyayari at ayon sa banghay.
Punan ang tsart na matatagpuan sa ibaba.