Mimiek

Die HAT definieer mimiek as die kuns om met gebare in plaas van woorde abstrakte dinge of mense na te boots, dikwels om mense te laat lag. Die WAT beskryf mimiek as die kuns om 'n karakter, gebeure, emosies of denkbeelde met behulp van gebare en gesigsuitdrukkings uit te beeld. Iemand wat mimiek beoefen, is ŉ mimikus.

Tydens mimiek maak mens slegs van gebare en gesigsuitdrukkings gebruik, geen geluide en voorwerpe mag gebruik word nie. So kan ŉ mimikus byvoorbeeld deur middel van gebare ŉ kas reg pak, inkopies doen, tande borsel, ŉ vuur blus of ŉ kar bestuur.

Mimiek vorm deel van fisieke teater, wat per definisie min rekwisiete en heelwat verbeelding verg.

Geskiedenis

Die vroegste mimiekvertonings is in Antieke Griekeland opgevoer. Die naam is afkomstig van ’n gemaskerde danser genaamd Pantomimus, hoewel sy optredes nie noodwendig stil was nie. In die Middeleeuse Europa het mimiek geleidelik ontwikkel, totdat Jean-Gaspard Deburau die talle kenmerke wat in moderne tye aan mimiek gekoppel word, soos die geluidlose wit gesig, in die vroeë negentiende eeuse Parys as mimiekkuns gevestig het.

Die eerste opgetekende mimiekkunstenaar was Telestēs in die toneelstuk Seven Against Thebes deur Aeschylus. Tragiese mimiek is deur Puladēs van Kilikia ontwikkel, terwyl komiese mimiek deur Bathullos van Alexandria ontwikkel is.

Mimiek (Mimius) was van die vroegste tye af ŉ afdeling van Romeinse teater en was veral in die tweede en eerste eeu vC in die kollig, namate Publius Syrus en Decimus Laberius dit tegnies uitgebou het. In die Ryk het mimiek gefloreer, hoewel verskillende keisers verskillend daaroor gevoel het. Trajanus het mimiekkunstenaars verban, terwyl Caligula weer baie van hulle gehou het. Markus Aurelius het hulle tot priesters van Apollo verhef en Nero het self mimiekkuns beoefen.

Mimiek is van ander dramas onderskei danksy die afwesigheid van maskers en die teenwoordigheid van vrouekunstenaars, saam met mans.

Formate

In film

Voor die werk van Étienne Decroux was daar geen belangrike verhandeling oor die kuns van mimiek nie en dus is enige interpretasie van mimiek wat voor die twintigste eeu uitgevoer is grotendeels veronderstelling, gegrond op die interpretasie van diverse bronne. Die twintigste eeu het egter ook 'n nuwe medium in gebruik gebring: die rolprent.

Die beperkinge van vroeë rolprenttegnologie het veroorsaak dat stories met minimale dialoog vertel moes word. Dit het dikwels 'n hoogs gestileerde vorm van fisiese toneelspel geverg, wat hoofsaaklik van die verhoog afkomstig is. Mimiek het dus 'n belangrike rol gespeel in films voor die aanvang van films met klank of spraak.

Stil filmkomediante soos Charlie Chaplin, Harold Lloyd, en Buster Keaton het die kuns van mimiek in die teater geleer, maar deur middel van film sou hulle dekades na hul dood steeds 'n groot invloed hê op mimikuste wat in die teater werk. Chaplin is waarskynlik die bes gedokumenteerde mimikus in die geskiedenis.

Die bekende Franse komediant, skrywer en regisseur Jacques Tati het sy aanvanklike gewildheid as 'n mimikus behaal. Sy latere rolprente het ook slegs minimale dialoog bevat en het eerder van baie subtiele en kundige choreografie gebruik gemaak. Tati, soos Chaplin voor hom, sou die bewegings van elke karakter in sy rolprente deur mimiek demonstreer en sy akteurs versoek om hom na te boots.

Op die verhoog en die straat

Mimiek is op die verhoog uitgevoer, met Marcel Marceau en sy karakter "Bip" as die bekendste kunstenars. Mimiek is ook 'n gewilde kunsvorm in straatteater. Tradisioneel behels hierdie soort vertonings dat die akteur/aktrise strak swart en wit klere dra met witgeverfde gesigte. Maar kontemporêre mimikuste tree dikwels sonder wit gesigte op. Eweneens was mimikuste tradisioneel heeltemal stil, terwyl kontemporêre mimikuste soms stemklanke (nie woorde nie) gebruik wanneer hulle optree. Mimiekopvoerings is dikwels komies, maar soms ook baie ernstig.

In die literatuur

Kanadese skrywer Michael Jacot se eerste roman, The Last Butterfly, vertel die verhaal van 'n mimiekunstenaar in Nazi-besette Europa wat deur sy onderdrukkers gedwing word om vir 'n span van die Rooi Kruis-waarnemers op te voer. ^[1] Nobelpryswenner Heinrich Böll se The Clown hou verband met die ondergang van 'n mimiekunstenaar, Hans Schneir, wat in armoede en dronkenskap verval het nadat hy deur sy geliefde verlaat is. ^[2] Jacob Appel se Pushcart-kortlysverhaal, "Coulrophobia", toon die tragedie van 'n verhuurder wie se huwelik stadig in duie stort nadat hy 'n ekstra woonstel aan 'n opdringerige mimiekkunstenaar verhuur het. ^[3]

Mimiek in Suid-Afrika

John Jacobs is Suid-Afrika se mimiekmeester wat sy lyf as kommunikasiemiddel gebruik.

“Mimiekkuns praat met jou siel. Dit is argitektuur van die lyf, dit is netjies, presies en iets besonders,” vertel hy in ŉ onderhoud met die Laevelder.

Mimiekkunstenaars word gewoonlik stereotipies geassosieer met witgeverfde gesigte wat uit ŉ denkbeeldige boks probeer klim. Dit is ŉ wanvoorstelling, sê Jacobs, omdat mimiekkuns eintlik kommunikasie is wat deur middel van die liggaam met die siel praat en nie oor fisiese voorkoms gaan nie.

Mimiekkunstenaars

Sien ook

Bronne

https://www.roodekrans.net/sites/default/files/Mimiek%20opdrag-%20Graad%203%20-%20Groep%201%20vir%2017%20Augustus.pdf (soos op 26 Mei 2019 besigtig)

https://www.netwerk24.com/ZA/Krit/Nuus/hansworse-is-nie-net-vir-kinders-nie-20180403 (soos op 26 Mei 2019 besigtig)

https://lowvelder.co.za/218519/mimiek-spesiaal-vir-die-siel/ (soos op 26 Mei 2019 besigtig)

Verwysings

↑ Broyard, Anatole. "A Laugh Before Dying." The New York Times. 7 March 1974. p. 37
↑ Stern, Daniel. "Without Shmerz." The New York Times. 4 January 1965. Book Review. p. 4
↑ Bellevue Literary Review, Vol 5, No. 2, Fall 2005.
↑ Scpr.org Retrieved 29 April 2015
↑ "Mime wizard's final act" Geargiveer 6 November 2012 op Wayback Machine, The Times of India. 22 August 2009. Retrieved 31 December 2009.
↑ "Modris Tenisons: Režisors un scenogrāfs, dizaina mākslinieks, profesionāla pantomīmas teātra izveidotājs Kauņā." Geargiveer 23 Julie 2011 op Wayback Machine 2003. Retrieved 6 October 2010.

Eksterne skakels

World Mime Index
Internasionale mime teater inligting
MOVEO, internasionale skool van korporatiewe mime en fisiese teater in Barcelona
Internasionale Teaterskool Jacques Lecoq Geargiveer 31 Mei 2020 op Wayback Machine
Londen Internasionale Skool vir Uitvoerende Kunste
Innovo Konservatorium van Fisiese Teater

[1] Broyard, Anatole. "A Laugh Before Dying." The New York Times. 7 March 1974. p. 37

[2] Stern, Daniel. "Without Shmerz." The New York Times. 4 January 1965. Book Review. p. 4

[3] Bellevue Literary Review, Vol 5, No. 2, Fall 2005.

[4] Scpr.org Retrieved 29 April 2015

[5] "Mime wizard's final act" Geargiveer 6 November 2012 op Wayback Machine, The Times of India. 22 August 2009. Retrieved 31 December 2009.

[6] "Modris Tenisons: Režisors un scenogrāfs, dizaina mākslinieks, profesionāla pantomīmas teātra izveidotājs Kauņā." Geargiveer 23 Julie 2011 op Wayback Machine 2003. Retrieved 6 October 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]