| dbo:abstract
|
- Vzorové písmo (čínsky v českém přepisu kchaj-šu, pchin-jinem kǎishū, znaky zjednodušené 楷书, tradiční 楷書), také čen-šu (čínsky pchin-jinem zhēnshū, znaky zjednodušené 真书, tradiční 真書) nebo čeng-šu (čínsky pchin-jinem zhēngshū, znaky zjednodušené 正书, tradiční 正書, „správné písmo“), je styl písma , které se vyvíjelo od 3. do 7. století, jako kancelářské písmo postupně nahrazující písmo úřednické. (cs)
- Die Regelschrift (chinesisch 楷書 / 楷书, Pinyin Kǎishū, Jyutping kaai2syu1, japanisch 楷書, Kaisho) ist eine der fünf Hauptkategorien der chinesischen Kalligrafie. Die Kaishu wurde anhand der Normalschrift der Han-Dynastie von Zhong Yao entwickelt. Heute nennt man sie „Standard-Schreibschrift“ (正楷, zhèngkǎi). Am bekanntesten aber ist die Regelschrift des berühmten Kalligrafen Wang Xizhi aus der Jin-Dynastie. Die Schreibschrift hatte in der Tang-Dynastie ihre Blütezeit. Berühmte Kalligrafen gründeten ihre eigenen Schulen der Kalligrafie, die einen lang anhaltenden Einfluss auf die Geschichte der chinesischen Kalligrafie nahmen. (de)
- La escritura regular (en chino tradicional, 楷書; en chino simplificado, 楷书; pinyin, kǎishū; Hepburn: kaisho), también denominada 正楷 (pinyin, zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) yd 正書 (zhèngshū), es el más moderno de los (apareciendo durante la dinastía Cao Wei hacia el año 200 y madurando estilísticamente hacia el siglo VII), por lo que es muy común en los escritos y publicaciones modernas (posterior a los estilos y , usados exclusivamente para imprimir). (es)
- Regular script (traditional Chinese: 楷書; simplified Chinese: 楷书; pinyin: kǎishū; Hepburn: kaisho), also called 正楷 (pinyin: zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) and 正書 (zhèngshū), is the newest of the Chinese script styles (popularized from the Cao Wei dynasty c. 200 AD and maturing stylistically around the 7th century). It is the most common style in modern writings and third most common in publications (after the Ming and gothic styles, which are used exclusively in print). (en)
- Le style régulier (chinois simplifié : 楷书 ; chinois traditionnel : 楷書 ; pinyin : kǎishū) est un style ancien de calligraphie chinoise. Vers 200 av. J.C., l'écriture des clercs (lìshū) est jugée encore trop élaborée. Ses traits courbes sont particulièrement délicats à tracer. Liu Xie, le dernier empereur de la dynastie des Han de l'Ouest, fait alors élaborer une nouvelle écriture qui perdure jusqu'à nos jours. Son nom, Kǎishū, d'après Shi Bo, vient de Kai (楷) : modèle à imiter, et signifie donc modèle d'écriture à imiter. (fr)
- Aksara reguler (Hanzi tradisional: 楷書; Hanzi sederhana: 楷书; Pinyin: kǎishū; : kaisho), juga dinamakan 正楷 (Pinyin: zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) dan 正書 (zhèngshū), adalah terbaru (muncul oleh Dinasti Cao Wei sekitar 200 M dan matang secara sastra dan seni sekitar abad ke-7), sehingga menjadi yang paling umum dalam penulisan dan publikasi modern (setelah gaya dan , digunakan secara eksklusif dalam percetakan). (in)
- Lo stile regolare (cinese tradizionale: 楷書; cinese semplificato: 楷书; pinyin: kǎishū; Hepburn: kaisho), chiamata anche 正楷 (pinyin: zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) e 正書 (zhèngshū), è il più recente degli stili di scrittura cinesi (apparso dalla dinastia Cao Wei intorno al 200 a.C. e maturato stilisticamente intorno al VII secolo). È lo stile più comune negli scritti moderni e il terzo più comune nelle pubblicazioni (dopo gli stili Ming e gotico, che vengono utilizzati esclusivamente in stampa). (it)
- 해서(楷書)는 한자의 서체의 종류 중 하나다. 예서에서 변이(變移)된 것으로서 필획(筆劃)에 생략이 없는 서체이다. 다른 서체보다 발생단계로서는 가장 뒤늦게 성립되었다. 실용이라기보다는 의식적인 정제(整齊)함을 요구해서 생긴 것이다. 정서(正書) 진서(眞書)라고도 하여 현재 일반적으로 쓰고 있어 활자체에도 활용되고 있다. 가타가나는 한자의 해서에서 만들었다. 한글의 고딕체처럼 글자의 모양을 정석대로 표기한 서체이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- 楷書体（かいしょたい）とは、漢字の書体の一つ。「手書き書体」と「印刷書体」の2種類に分かれ、前者を楷書、後者を楷書体という。 (ja)
- Pismo wzorcowe (chiń. upr. 楷书; chiń. trad. 楷書; pinyin kǎishū) – licząca ok. 1700 lat, nadal używana kaligraficzna odmiana pisma chińskiego. Pod względem popularności w publikacjach drukowanych kaishu ustępuje obecnie jedynie Songti, wywodzącej się z niego czcionce drukarskiej. Pismo wzorcowe wyparło kancelaryjne, bo jest łatwiejsze do kreślenia, a jego znaki są bardziej czytelne i dostosowane do kreślenia przy użyciu pędzla i papieru. Charakterystyczną cechą tego stylu są szerokie wykończenia kresek, które styl ten zawdzięcza użyciu papieru i tuszu; odróżniają one kaishu do lishu. Pismo wzorcowe jest używane także w Korei Południowej (jako hancha) oraz Japonii (kanji), gdzie jest znane pod nazwą kaisho. Jego inne, chińskie nazwy to „prawidłowe [pismo] wzorcowe” (正楷), „pismo prawdziwe” (真書) lub „pismo prawidłowe” (正書). Używane na Tajwanie znaki alfabetu Zhuyin również są pisane w stylu wzorcowym. Znaki pisma wzorcowego większe niż 5 cm nazywane są dużym pismem wzorcowym (大楷), podczas gdy te mniejsze do 2 cm pismem małym (小楷). Znaki o rozmiarach 2–5 cm to pismo średnie (中楷). Przez wieki do nauki reguł ortografii i kaligrafii pisma wzorcowego wykorzystywano Osiem Zasad Znaku Yong. (pl)
- Normalstil eller reguljärskrift (楷书; 楷書; Kǎishū) är en av de fem grundstilarna i kinesisk kalligrafi. Normalstil ses som den normativa skriften och är därför den stil som de flesta anser lättast att läsa. Både traditionella kinesiska tecken och de, på 1950-talet introducerade, förenklade kinesiska tecknen kan skrivas i normalstil. Normalstil växte fram under Handynastin (206 f.Kr.–220) och är baserad på kanslistilen med kursiva element. De tidigaste varianterna av normalstil som har hittats är från 170 f.Kr.. Från slutet av Handynastin fram till idag har normalstilen varit normalskrift i Kina. Normalstilen hade sin utvecklingstopp under Tangdynastin (618–907), då den förfinades av kalligrafimästare som Ouyang Xun, , och .
* Kopia av en text skriven med normalstil av Ouyang Xun.
* Sheng Jiao Xu skriven med normalstil av . (sv)
- Кайшу (кит. трад. 楷書, упр. 楷书, пиньинь kǎishū), уста́вное письмо — исторический стиль китайской каллиграфии. Возник в эпоху династии Хань (206 г. до н. э. — 220 г. н. э.) в результате эволюции лишу в направлении более стандартного написания иероглифов. Будучи еще более удобным в сравнении с лишу, кайшу получило широкое распространение, поскольку отвечало потребностям повседневной жизни людей. Уставное письмо достигло расцвета в эпоху династии Тан (618—907). Творчество мастеров этой эпохи, подобных Янь Чжэньцину (705—785), создавших оригинальные школы, оказало огромное влияние на дальнейшее развитие каллиграфии. Современный извод кайшу называют — «стандартным уставом». В кайшу также есть стили -стиль Чжао Мэнфу (чжаоти) -стиль Оуян Сюня (оути) -стиль Лю Гунцюаня (люти) -стиль Янь Чжэньцина (яньти) (ru)
- 楷书，亦称今隸、真書、正楷、楷體或正書，是汉字书法中最常见的一种手写字体风格。 楷書相傳由漢章帝時王次仲以漢隸作楷法，是隸書的變體，其字形較為平直正方，去除隸書筆劃尾部的挑法及蠶頭燕尾的筆法，不写成扁形，結構不合「六書」原則。到直至今日，楷書的寫法和美感仍然是漢字手寫體中的第一參考標準，無論繁體字或簡體字的手寫體皆需要透過臨摹楷書而習得。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Vzorové písmo (čínsky v českém přepisu kchaj-šu, pchin-jinem kǎishū, znaky zjednodušené 楷书, tradiční 楷書), také čen-šu (čínsky pchin-jinem zhēnshū, znaky zjednodušené 真书, tradiční 真書) nebo čeng-šu (čínsky pchin-jinem zhēngshū, znaky zjednodušené 正书, tradiční 正書, „správné písmo“), je styl písma , které se vyvíjelo od 3. do 7. století, jako kancelářské písmo postupně nahrazující písmo úřednické. (cs)
- Die Regelschrift (chinesisch 楷書 / 楷书, Pinyin Kǎishū, Jyutping kaai2syu1, japanisch 楷書, Kaisho) ist eine der fünf Hauptkategorien der chinesischen Kalligrafie. Die Kaishu wurde anhand der Normalschrift der Han-Dynastie von Zhong Yao entwickelt. Heute nennt man sie „Standard-Schreibschrift“ (正楷, zhèngkǎi). Am bekanntesten aber ist die Regelschrift des berühmten Kalligrafen Wang Xizhi aus der Jin-Dynastie. Die Schreibschrift hatte in der Tang-Dynastie ihre Blütezeit. Berühmte Kalligrafen gründeten ihre eigenen Schulen der Kalligrafie, die einen lang anhaltenden Einfluss auf die Geschichte der chinesischen Kalligrafie nahmen. (de)
- La escritura regular (en chino tradicional, 楷書; en chino simplificado, 楷书; pinyin, kǎishū; Hepburn: kaisho), también denominada 正楷 (pinyin, zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) yd 正書 (zhèngshū), es el más moderno de los (apareciendo durante la dinastía Cao Wei hacia el año 200 y madurando estilísticamente hacia el siglo VII), por lo que es muy común en los escritos y publicaciones modernas (posterior a los estilos y , usados exclusivamente para imprimir). (es)
- Regular script (traditional Chinese: 楷書; simplified Chinese: 楷书; pinyin: kǎishū; Hepburn: kaisho), also called 正楷 (pinyin: zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) and 正書 (zhèngshū), is the newest of the Chinese script styles (popularized from the Cao Wei dynasty c. 200 AD and maturing stylistically around the 7th century). It is the most common style in modern writings and third most common in publications (after the Ming and gothic styles, which are used exclusively in print). (en)
- Le style régulier (chinois simplifié : 楷书 ; chinois traditionnel : 楷書 ; pinyin : kǎishū) est un style ancien de calligraphie chinoise. Vers 200 av. J.C., l'écriture des clercs (lìshū) est jugée encore trop élaborée. Ses traits courbes sont particulièrement délicats à tracer. Liu Xie, le dernier empereur de la dynastie des Han de l'Ouest, fait alors élaborer une nouvelle écriture qui perdure jusqu'à nos jours. Son nom, Kǎishū, d'après Shi Bo, vient de Kai (楷) : modèle à imiter, et signifie donc modèle d'écriture à imiter. (fr)
- Aksara reguler (Hanzi tradisional: 楷書; Hanzi sederhana: 楷书; Pinyin: kǎishū; : kaisho), juga dinamakan 正楷 (Pinyin: zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) dan 正書 (zhèngshū), adalah terbaru (muncul oleh Dinasti Cao Wei sekitar 200 M dan matang secara sastra dan seni sekitar abad ke-7), sehingga menjadi yang paling umum dalam penulisan dan publikasi modern (setelah gaya dan , digunakan secara eksklusif dalam percetakan). (in)
- Lo stile regolare (cinese tradizionale: 楷書; cinese semplificato: 楷书; pinyin: kǎishū; Hepburn: kaisho), chiamata anche 正楷 (pinyin: zhèngkǎi), 真書 (zhēnshū), 楷體 (kǎitǐ) e 正書 (zhèngshū), è il più recente degli stili di scrittura cinesi (apparso dalla dinastia Cao Wei intorno al 200 a.C. e maturato stilisticamente intorno al VII secolo). È lo stile più comune negli scritti moderni e il terzo più comune nelle pubblicazioni (dopo gli stili Ming e gotico, che vengono utilizzati esclusivamente in stampa). (it)
- 해서(楷書)는 한자의 서체의 종류 중 하나다. 예서에서 변이(變移)된 것으로서 필획(筆劃)에 생략이 없는 서체이다. 다른 서체보다 발생단계로서는 가장 뒤늦게 성립되었다. 실용이라기보다는 의식적인 정제(整齊)함을 요구해서 생긴 것이다. 정서(正書) 진서(眞書)라고도 하여 현재 일반적으로 쓰고 있어 활자체에도 활용되고 있다. 가타가나는 한자의 해서에서 만들었다. 한글의 고딕체처럼 글자의 모양을 정석대로 표기한 서체이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- 楷書体（かいしょたい）とは、漢字の書体の一つ。「手書き書体」と「印刷書体」の2種類に分かれ、前者を楷書、後者を楷書体という。 (ja)
- 楷书，亦称今隸、真書、正楷、楷體或正書，是汉字书法中最常见的一种手写字体风格。 楷書相傳由漢章帝時王次仲以漢隸作楷法，是隸書的變體，其字形較為平直正方，去除隸書筆劃尾部的挑法及蠶頭燕尾的筆法，不写成扁形，結構不合「六書」原則。到直至今日，楷書的寫法和美感仍然是漢字手寫體中的第一參考標準，無論繁體字或簡體字的手寫體皆需要透過臨摹楷書而習得。 (zh)
- Pismo wzorcowe (chiń. upr. 楷书; chiń. trad. 楷書; pinyin kǎishū) – licząca ok. 1700 lat, nadal używana kaligraficzna odmiana pisma chińskiego. Pod względem popularności w publikacjach drukowanych kaishu ustępuje obecnie jedynie Songti, wywodzącej się z niego czcionce drukarskiej. Pismo wzorcowe wyparło kancelaryjne, bo jest łatwiejsze do kreślenia, a jego znaki są bardziej czytelne i dostosowane do kreślenia przy użyciu pędzla i papieru. Charakterystyczną cechą tego stylu są szerokie wykończenia kresek, które styl ten zawdzięcza użyciu papieru i tuszu; odróżniają one kaishu do lishu. (pl)
- Кайшу (кит. трад. 楷書, упр. 楷书, пиньинь kǎishū), уста́вное письмо — исторический стиль китайской каллиграфии. Возник в эпоху династии Хань (206 г. до н. э. — 220 г. н. э.) в результате эволюции лишу в направлении более стандартного написания иероглифов. Будучи еще более удобным в сравнении с лишу, кайшу получило широкое распространение, поскольку отвечало потребностям повседневной жизни людей. Современный извод кайшу называют — «стандартным уставом». В кайшу также есть стили -стиль Чжао Мэнфу (чжаоти) -стиль Оуян Сюня (оути) -стиль Лю Гунцюаня (люти) -стиль Янь Чжэньцина (яньти) (ru)
- Normalstil eller reguljärskrift (楷书; 楷書; Kǎishū) är en av de fem grundstilarna i kinesisk kalligrafi. Normalstil ses som den normativa skriften och är därför den stil som de flesta anser lättast att läsa. Både traditionella kinesiska tecken och de, på 1950-talet introducerade, förenklade kinesiska tecknen kan skrivas i normalstil. Normalstil växte fram under Handynastin (206 f.Kr.–220) och är baserad på kanslistilen med kursiva element. De tidigaste varianterna av normalstil som har hittats är från 170 f.Kr.. Från slutet av Handynastin fram till idag har normalstilen varit normalskrift i Kina. (sv)
|
