Lingua pisamira

Pisamira
Falado en:	Colombia
Total de falantes:	61 (2005)
Familia:	Tucano  Oriental   Central    Tatuyo–carapano     Pisamira
Escrita:	Alfabeto latino
Códigos de lingua
ISO 639-1:	--
ISO 639-2:	---
ISO 639-3:	mcl
Mapa
Status
O pisamira está clasificado como en perigo crítico polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO

A lingua pisamira é unha lingua indíxena da familia tucana falada polo pobo pisamira, estabelecido no Resgardo Parte Oriental de Vaupés, en Colombia. Ethnologue identifícaa erradamente como un dialecto do tucano. Segundo o censo de 2005 había uns 61 individuos do pobo pisamira, mais os adultos xa non transmiten a lingua aos nenos, que falan castelán habitualmente.

Fonoloxía

O pisamira presenta seis vogais /a e i ɨ o u/ que poden ser orais ou nasais, e once fonemas consonánticos. Algunhas destas consoantes /g, t͡ʃ, r/ teñen unha distribución restrinxida e raramente ou nunca aparecen ao comezo das raíces das palabras.

Fonemas consonánticos do pisamira

		Labial	Apical	Palatal	Velar	Glotal
Oclusivas	xordas	p	t		k
	sonoras	b	d		g
Aproximantes		ʋ		ʝ		h
Africadas				t͡ʃ
Vibrante Múltiple			r

Véxase tamén

Bibliografía

• Campbell, Lyle. (1997). American Indian languages: The historical linguistics of Native America. Nova York: Oxford University Press. ISBN 0-19-509427-1.
• Kaufman, Terrence. (1990). Language history in South America: What we know and how to know more. In D. L. Payne (Ed.), Amazonian linguistics: Studies in lowland South American languages (pp. 13–67). Austin: University of Texas Press. ISBN 0-292-70414-3.
• Kaufman, Terrence. (1994). The native languages of South America. In C. Mosley & R. E. Asher (Eds.), Atlas of the world's languages (pp. 46–76). Londres: Routledge.