คลังเก็บเอกสารสำคัญ
การสะสมบันทึกทางประวัติศาสตร์

กล่องบันทึกบนชั้นเก็บเอกสาร
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
สาขาวิชาบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์
ประวัติศาสตร์
ห้องสมุด - ข้อมูล
จุดสนใจ
การจัดการเอกสาร - การจัดการคอลเลกชัน ( Preservation ) - การจัดการข้อมูล - การจัดการสารสนเทศ ( Cataloguing ) - การจัดการความรู้ - การจัดการห้องสมุด
การดูแลจัดการ
ข้อมูล - เมตาดาต้า - ข้อมูล - เอกสาร - สิ่งประดิษฐ์ - ความรู้
สาขาวิชาสหวิทยาการ
วิทยาศาสตร์การเก็บเอกสาร - การศึกษาด้านการสื่อสาร - วิทยาการคอมพิวเตอร์ - วิทยาศาสตร์ข้อมูล - วิทยาศาสตร์ การจัดทำเอกสาร - วิทยาการญาณวิทยา - วิทยาศาสตร์ห้องสมุด - วิทยาศาสตร์ สารสนเทศ - การศึกษาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
พื้นที่
วิชาการ - จดหมายเหตุ - กฎหมาย - สาธารณสุข - เอกชน - รัฐบาล - โรงเรียน - พิเศษ

เอกสารสำคัญคือการรวบรวมบันทึกทางประวัติศาสตร์หรือเอกสารต่างๆไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใดก็ตาม หรือในสถานที่ทางกายภาพที่เอกสารเหล่านั้นตั้งอยู่[1] [2]

เอกสารสำคัญประกอบด้วย เอกสาร แหล่งข้อมูลหลักที่สะสมมาตลอดช่วงชีวิตของบุคคลหรือองค์กร และถูกเก็บรักษาไว้เพื่อแสดงประวัติและหน้าที่ของบุคคลหรือองค์กรนั้น[3] [4] นักเก็บเอกสาร และนักประวัติศาสตร์ มืออาชีพโดยทั่วไปเข้าใจว่าเอกสารสำคัญคือบันทึกที่ถูกสร้างขึ้นตามธรรมชาติและจำเป็นอันเป็นผลผลิตจากกิจกรรมทางกฎหมาย การค้า การบริหาร หรือสังคมทั่วไป เอกสารสำคัญได้รับการนิยามเป็นอุปมาว่าเป็น "สารคัดหลั่งจากสิ่งมีชีวิต" [5]และแตกต่างจากเอกสารที่เขียนขึ้นอย่างมีสติหรือสร้างขึ้นเพื่อสื่อสารข้อความเฉพาะไปยังลูกหลาน

โดยทั่วไป เอกสารสำคัญประกอบด้วยเอกสารที่ได้รับการคัดเลือกเพื่อการอนุรักษ์ถาวรหรือระยะยาวโดยพิจารณาจากคุณค่าทางวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ หรือหลักฐานที่คงอยู่[4]โดยปกติ เอกสารสำคัญจะไม่ได้เผยแพร่และมักจะมีลักษณะเฉพาะตัว ซึ่งแตกต่างจากหนังสือหรือนิตยสารที่อาจมีสำเนาเหมือนกันอยู่หลายฉบับ ซึ่งหมายความว่าเอกสารสำคัญจะแตกต่างจากห้องสมุดในแง่ของหน้าที่และการจัดองค์กร แม้ว่าคอลเล็กชันเอกสารสำคัญจะพบได้บ่อยในอาคารห้องสมุด[6]

บุคคลที่ทำงานในหอจดหมายเหตุเรียกว่าบรรณารักษ์การศึกษาและการปฏิบัติในการจัดระเบียบ อนุรักษ์ และให้การเข้าถึงข้อมูลและวัสดุในหอจดหมายเหตุเรียกว่าวิทยาการด้านบรรณารักษ์สถานที่จัดเก็บทางกายภาพอาจเรียกว่าหอจดหมายเหตุ (พบได้ทั่วไปในสหราชอาณาจักร ) หอจดหมายเหตุ (พบได้ทั่วไปในสหรัฐอเมริกา ) หรือที่เก็บเอกสาร[7] [8]

การใช้คำว่า "ไฟล์เก็บถาวร" ในการคำนวณไม่ควรสับสนกับความหมายของคำนี้ในด้านการเก็บบันทึก

นิรุกติศาสตร์

คำว่าarchive ในภาษาอังกฤษ / ˈ ɑːr k aɪ v /มาจากคำว่า archives (พหูพจน์) ในภาษาฝรั่งเศส และจากคำในภาษาละตินว่า archīum หรือ archīvum [ 9]ซึ่ง เป็นรูปแบบ โรมันของคำภาษากรีก ἀρχεῖον ( arkheion ) เดิมที คำภาษากรีกหมายถึงบ้านหรือที่อยู่อาศัยของArchonซึ่งเป็นผู้ปกครองหรือผู้พิพากษา สูงสุด ซึ่งทำหน้าที่จัดเก็บและตีความเอกสารสำคัญของรัฐอย่างเป็นทางการ จากนั้นความหมายของคำนี้ก็ขยายออกไปจนครอบคลุมถึงแนวคิดต่างๆ เช่น " ศาลากลาง " และ " บันทึกสาธารณะ " [10]รากศัพท์ภาษากรีกคือἀρχή ( arkhē ) ซึ่งมีความหมายว่า "การปกครอง หน้าที่ รัฐบาล" [11]และได้มาจากคำกริยาἄρχω ( arkhō ) ซึ่งมีความหมายว่า "เริ่มต้น ปกครอง ปกครอง" (ซึ่งเป็นรากศัพท์ของคำภาษาอังกฤษ เช่น "อนาธิปไตย" และ "ราชาธิปไตย") [12]

คำว่าarchiveได้รับการรับรองเป็นครั้งแรกในภาษาอังกฤษในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 และคำว่าarchivistได้รับการรับรองในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 แม้ว่าในช่วงเวลาดังกล่าว ทั้งสองคำนี้มักใช้เฉพาะในการอ้างถึงสถาบันและบุคลากรต่างประเทศเท่านั้น จนกระทั่งปลายศตวรรษที่ 19 จึงเริ่มมีการใช้คำเหล่านี้กันอย่างแพร่หลายในบริบทภายในประเทศ[8] [13]

คำคุณศัพท์ที่สร้างจาก archiveคือarchive

ประวัติศาสตร์

การเก็บรักษาเอกสารราชการมีมาช้านาน[14]นักโบราณคดีได้ค้นพบเอกสารสำคัญที่มีแผ่นดินเหนียวจำนวนหลายร้อยแผ่น (และบางครั้งหลายพันแผ่น) ซึ่งมีอายุย้อนกลับไปถึงสหัสวรรษที่ 3 และ 2 ก่อนคริสตกาลในแหล่งโบราณคดี เช่นเอบลามารี อามาร์นา ฮัตตูซัส อูการิตและไพลอสการค้นพบเหล่านี้มีความสำคัญพื้นฐานต่อการเรียนรู้เกี่ยวกับตัวอักษร ภาษา วรรณคดี และการเมืองโบราณ[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

วรรณกรรมปากเปล่า เช่นฮิกาเย่ของชาวปาเลสไตน์สามารถทำหน้าที่เก็บถาวรสำหรับชุมชนได้เช่นกัน[15]

ชาวจีนโบราณ ชาวกรีกโบราณ และชาวโรมันโบราณ (ซึ่งเรียกเอกสารเหล่านี้ว่าTabularia ) ได้รับการพัฒนามาเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม เอกสารเหล่านี้สูญหายไปเนื่องจากเอกสารที่เขียนบนวัสดุอย่างกระดาษปาปิรัสและกระดาษเสื่อมโทรมลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งแตกต่างจากแผ่นดินเหนียว เอกสารเกี่ยวกับโบสถ์ อาณาจักร และเมืองต่างๆ จากยุคกลางยังคงอยู่และมักรักษาสถานะทางการไว้ได้อย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน เอกสารเหล่านี้เป็นเครื่องมือพื้นฐานสำหรับการวิจัยประวัติศาสตร์ในช่วงเวลาดังกล่าว[16]

หลังจากปี ค.ศ. 1066 อังกฤษได้พัฒนาระบบเอกสารและวิธีการเข้าถึงเอกสารสำคัญ[17]ชาวสวิสได้พัฒนาระบบเอกสารสำคัญหลังจากปี ค.ศ. 1450 [18]

คู่มือเอกสารสำคัญที่เก่าแก่ที่สุด: Jacob von Rammingen, Von der Registratur (1571), Baldassarre Bonifacio, De Archivis (1632)

เอกสารสำคัญทางวิทยาศาสตร์ในยุคก่อนๆ ในยุคตะวันตก ได้แก่ คู่มือของจาค็อบ ฟอน แรมมิงเกน ในปี ค.ศ. 1571 [19] และ De Archivis libris singularisของบัลดาสซาร์เร โบนิฟาซิโอในปี ค.ศ. 1632

แนวคิดการจัดเก็บเอกสารสมัยใหม่มีรากฐานมาจากการปฏิวัติฝรั่งเศสหอจดหมายเหตุแห่งชาติฝรั่งเศสซึ่งอาจมีคลังเอกสารที่ใหญ่ที่สุดในโลก (บันทึกย้อนหลังไปถึงปี ค.ศ. 625) ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1790 ในช่วงการปฏิวัติจากเอกสารของรัฐบาล ศาสนา และเอกชนต่างๆ ที่ถูกยึดโดยกลุ่มปฏิวัติ[21]

ในปี พ.ศ. 2426 นักเก็บเอกสารชาวฝรั่งเศส Gabriel Richou ได้ตีพิมพ์เอกสารเกี่ยวกับทฤษฎีการเก็บเอกสารฉบับแรกของชาวตะวันตก ซึ่งมีชื่อว่าTraité théorique et pratique des archives publiques ( สนธิสัญญาว่าด้วยทฤษฎีและการปฏิบัติของหอจดหมายเหตุสาธารณะ ) โดยเขาได้จัดระบบทฤษฎีการเก็บเอกสารของRespect des Fondsซึ่งตีพิมพ์ครั้งแรกโดยNatalis de Waillyในปี พ.ศ. 2384 [22]

ผู้ใช้และสถาบัน

ห้องอ่านหนังสือของÖsterreichisches Staatsarchiv (หอจดหมายเหตุแห่งรัฐออสเตรีย) ในเขต Erdberg ของเวียนนา (2549)

นักประวัติศาสตร์ นักวิจัยลำดับวงศ์ตระกูลทนายความนักประชากรศาสตร์ผู้สร้างภาพยนตร์ และคนอื่นๆ ดำเนินการวิจัยที่ห้องเก็บเอกสาร[23]กระบวนการวิจัยที่ห้องเก็บเอกสารแต่ละแห่งนั้นไม่เหมือนกันและขึ้นอยู่กับสถาบันที่เก็บรักษาห้องเก็บเอกสารไว้ แม้ว่าจะมีห้องเก็บเอกสารหลายประเภท แต่การสำรวจสำมะโนประชากรล่าสุดของบรรณารักษ์ในสหรัฐฯ ระบุประเภทหลักๆ ไว้ 5 ประเภท ได้แก่วิชาการธุรกิจ ( เพื่อผลกำไร) รัฐบาลไม่แสวงหาผลกำไรและอื่นๆ [ 24]นอกจากนี้ ยังมีพื้นที่การสืบค้นหลัก 4 ประการที่เกี่ยวข้องกับห้องเก็บเอกสาร ได้แก่ เทคโนโลยีวัสดุ หลักการจัดระเบียบ ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ และการรวมร่างของมนุษย์และสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์เข้าด้วยกัน พื้นที่เหล่านี้ช่วยจำแนกประเภทเพิ่มเติมว่ากำลังสร้างห้องเก็บเอกสารประเภทใด

เชิงวิชาการ

หอจดหมายเหตุประจำภูมิภาคของมหาวิทยาลัย Charles Sturt

เอกสารในวิทยาลัย มหาวิทยาลัย และสถานศึกษาอื่นๆ มักจะถูกเก็บรักษาไว้ในห้องสมุด และหน้าที่ต่างๆ อาจดำเนินการโดยบรรณารักษ์[ 25] [ จำเป็นต้องมีหน้า ] เอกสารทางวิชาการมีไว้เพื่อรักษาประวัติศาสตร์ของสถาบันและให้บริการชุมชนวิชาการ[26]เอกสารทางวิชาการอาจมีเอกสารต่างๆ เช่น บันทึกการบริหารของสถาบัน เอกสารส่วนตัวและเอกสารทางวิชาชีพของอดีตศาสตราจารย์และอธิการบดี ของที่ระลึกที่เกี่ยวข้องกับองค์กรและกิจกรรมของโรงเรียน และสิ่งของต่างๆ ที่ห้องสมุดวิชาการต้องการให้คงอยู่ในที่ปิด เช่น หนังสือหายากหรือ สำเนา สำหรับวิทยานิพนธ์โดยปกติแล้วการเข้าถึงคอลเลกชันในเอกสารเหล่านี้จะต้องนัดหมายล่วงหน้าเท่านั้น บางแห่งมีการกำหนดเวลาในการสอบถามข้อมูล ผู้ใช้เอกสารทางวิชาการอาจเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี นักศึกษาปริญญาโท คณาจารย์และเจ้าหน้าที่ นักวิจัย และบุคคลทั่วไป เอกสารทางวิชาการจำนวนมากทำงานอย่างใกล้ชิดกับ แผนกความสัมพันธ์ ศิษย์เก่าหรือสถาบันในมหาวิทยาลัยอื่นๆ เพื่อช่วยระดมทุนสำหรับห้องสมุดหรือโรงเรียนของตน[27]คุณสมบัติสำหรับการจ้างงานอาจแตกต่างกันไป ตำแหน่งระดับเริ่มต้นมักต้องมีประกาศนียบัตรระดับปริญญาตรี แต่โดยทั่วไปบรรณารักษ์จะสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาโทในสาขาประวัติศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์ห้องสมุด (ควรได้รับการรับรองจากองค์กร เช่นAmerican Library Association ) [28]ความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในตำแหน่งระดับสูง[29]

ธุรกิจ (เพื่อผลกำไร)

คลังเอกสารที่ตั้งอยู่ในสถาบันที่แสวงหากำไรมักจะเป็นของธุรกิจส่วนตัว ตัวอย่างของคลังเอกสารธุรกิจที่มีชื่อเสียงในสหรัฐอเมริกา ได้แก่Coca-Cola (ซึ่งยังเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์World of Coca-Cola แยกต่างหาก ), Procter and Gamble , Motorola Heritage Services and Archives และLevi Strauss & Co.คลังเอกสารของบริษัทเหล่านี้เก็บรักษาเอกสารและรายการทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์และการบริหารของบริษัท[30]คลังเอกสารธุรกิจทำหน้าที่ช่วยให้บริษัทต่างๆ สามารถควบคุมแบรนด์ของตนเองได้โดยเก็บรักษาความทรงจำในอดีตของบริษัทไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคลังเอกสารธุรกิจการจัดการบันทึกจะแยกจากแง่มุมทางประวัติศาสตร์ของคลังเอกสาร พนักงานในคลังเอกสารประเภทนี้อาจได้รับการฝึกอบรมและวุฒิการศึกษาจากสาขาประวัติศาสตร์หรือสาขาห้องสมุดร่วมกัน โดยทั่วไปแล้ว คลังเอกสารเหล่านี้จะไม่เปิดให้สาธารณชนเข้าชมและใช้โดยพนักงานของบริษัทเจ้าของเท่านั้น แม้ว่าบางแห่งจะอนุญาตให้ผู้เยี่ยมชมได้รับการอนุมัติโดยการนัดหมายล่วงหน้าก็ตาม[31]คลังเอกสารธุรกิจให้ความสำคัญกับการรักษาความสมบูรณ์ของบริษัท ดังนั้นจึงคัดเลือกเฉพาะวิธีการใช้เอกสาร[32]

รัฐบาล

สถานที่จัดเก็บที่สำนักงานบริหารเอกสารและบันทึกแห่งชาติวอชิงตัน ดี.ซี.

เอกสารสำคัญของรัฐบาลได้แก่เอกสารที่ดูแลโดยรัฐบาลท้องถิ่นและรัฐบาลกลาง รวมถึงเอกสารที่ดูแลโดยรัฐบาลกลาง (หรือรัฐบาลกลาง) ใครๆ ก็สามารถใช้เอกสารสำคัญของรัฐบาลได้ และผู้ใช้บ่อยได้แก่นักข่าวนักลำดับวงศ์ตระกูลนักเขียนนักประวัติศาสตร์นักศึกษา และบุคคลที่ต้องการข้อมูลเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของบ้านเกิดหรือภูมิภาคของตน เอกสารสำคัญของรัฐบาลหลายแห่งเปิดให้สาธารณชนเข้าชมได้ และไม่จำเป็นต้องนัดหมายล่วงหน้าเพื่อเข้าชม[33]

ในสหรัฐอเมริกาสำนักงานบริหารเอกสารและบันทึกแห่งชาติ (NARA) บำรุงรักษาสิ่งอำนวยความสะดวกด้านเอกสารสำคัญในDistrict of ColumbiaและCollege Park รัฐแมริแลนด์โดยมีสิ่งอำนวยความสะดวกระดับภูมิภาคกระจายอยู่ทั่วสหรัฐอเมริกา หน่วยงานปกครองส่วนเมืองหรือส่วนท้องถิ่นบางแห่งอาจมีที่เก็บข้อมูล แต่การจัดระเบียบและการเข้าถึงนั้นแตกต่างกันอย่างมาก[34]เช่นเดียวกับอาชีพบรรณารักษ์ ข้อกำหนดด้านการรับรองและการศึกษาก็แตกต่างกันอย่างมากในแต่ละรัฐ[35]สมาคมวิชาชีพเองก็สนับสนุนความจำเป็นในการเป็นมืออาชีพ[36] NARA เสนอโปรแกรมการฝึกอบรมการจัดการเอกสารของรัฐบาลกลางเพื่อพัฒนาวิชาชีพ[37]เจ้าหน้าที่ห้องเก็บเอกสารของรัฐและท้องถิ่นส่วนใหญ่มีปริญญาตรี[38] โดยที่ห้องเก็บเอกสารหลายแห่ง มีการระบุวุฒิการศึกษาขั้นสูง (เช่น ปริญญาโท ปริญญาโทสาขาการจัดการเอกสาร ปริญญาเอก) และการรับรองเป็นข้อกำหนดหรือความชอบของตำแหน่ง[28]

ในสหราชอาณาจักรหอจดหมายเหตุแห่งชาติ (เดิมเรียกว่า สำนักงานบันทึกสาธารณะ) เป็นหอจดหมายเหตุของรัฐบาลสำหรับอังกฤษและเวลส์บันทึกทางกายภาพที่หอจดหมายเหตุแห่งชาติจัดเก็บไว้มีจำนวน 185 กม. (115 ไมล์) ซึ่งจำนวนนี้เพิ่มขึ้นทุกปี[39]หอจดหมายเหตุอังกฤษเป็นหอจดหมายเหตุสาธารณะของEnglish Heritageบันทึกแห่งชาติของสกอตแลนด์ซึ่งตั้งอยู่ในเอดินบะระให้บริการแก่ประเทศนั้น[40]ในขณะที่สำนักงานบันทึกสาธารณะของไอร์แลนด์เหนือในเบลฟาสต์เป็นหอจดหมายเหตุของรัฐบาลสำหรับไอร์แลนด์เหนือ[41]

เครือข่ายสำนักงานบันทึกประจำมณฑลและคลังเอกสารที่ดำเนินการโดยหน่วยงานท้องถิ่นอื่นๆ มีอยู่ทั่วทั้งอังกฤษ เวลส์ และสกอตแลนด์ และมีคอลเล็กชั่นสำคัญๆ มากมาย รวมถึงบันทึกของรัฐบาลท้องถิ่น ที่ดินที่เป็นกรรมสิทธิ์ โบสถ์ และธุรกิจ คลังเอกสารหลายแห่งได้ส่งแค็ตตาล็อกไปยังโครงการ " Access to Archives " ระดับชาติ และสามารถค้นหาคอลเล็กชั่นต่างๆ ทางออนไลน์ได้

ในประเทศฝรั่งเศส หน่วยงานบริหารเอกสารสำคัญแห่งฝรั่งเศส ( Service interministériel des Archives de France ) ในกระทรวงวัฒนธรรมทำหน้าที่กำกับดูแลสำนักงานจดหมายเหตุแห่งชาติ ( Archives nationales ) ซึ่งมีเอกสารทางกายภาพรวม 373 กม. (232 ไมล์) ณ ปี 2020 [update](ความยาวรวมของชั้นวางเอกสารที่วางติดกัน) โดยเอกสารต้นฉบับย้อนกลับไปได้ไกลถึงปี ค.ศ. 625 และเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ 74.75 เทราไบต์ (74,750 GB ) เช่นเดียวกับสำนักงานจดหมายเหตุแห่งชาติโพ้นทะเล (ANOM เอกสารทางกายภาพ 36.5 กม. (22.7 ไมล์)) สำนักงานจดหมายเหตุแห่งชาติโลกแห่งแรงงาน [fr] (ANMT เอกสารทางกายภาพ 49.8 กม. (30.9 ไมล์)) และสำนักงานจดหมายเหตุสาธารณะในท้องถิ่นทั้งหมด (เอกสารประจำแผนก หรือarchives départementalesตั้งอยู่ในเขตการปกครองของแต่ละจังหวัดจากทั้งหมด 100 จังหวัดของฝรั่งเศส รวมทั้งนครปารีส มากกว่า คลังเอกสารเทศบาล 400 แห่งในเมืองใหญ่และเมืองเล็กในฝรั่งเศส และคลังเอกสารระดับภูมิภาคใหม่ 12 แห่ง ซึ่งมีบันทึกทางกายภาพรวม 3,591 ตร.กม. (2,231 ไมล์) และคลังเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ 225.25 เทราไบต์ (ณ ปี 2020 [update]) [42] [43] เมื่อรวมกันแล้ว ปริมาณรวมของคลังเอกสารภายใต้การดูแลของสำนักงานคลังเอกสารฝรั่งเศสถือเป็นปริมาณที่ใหญ่ที่สุดในโลก

เอกสารสำคัญของกระทรวงกลาโหมของ ฝรั่งเศส ( Defence Historical Serviceซึ่งบันทึกทางกายภาพประมาณ 450 กิโลเมตร (280 ไมล์)) และเอกสารสำคัญของกระทรวงการต่างประเทศของ ฝรั่งเศส (Diplomatic Archives  [fr]ซึ่งบันทึกทางกายภาพประมาณ 120 กิโลเมตร (75 ไมล์)) ได้รับการจัดการแยกจากกันโดยกระทรวงที่เกี่ยวข้องและไม่อยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลของฝ่ายบริหารเอกสารสำคัญแห่งฝรั่งเศส[44]

ในประเทศอินเดียหอจดหมายเหตุแห่งชาติ (NAI) ตั้งอยู่ในนิวเดลี

ในไต้หวันสำนักงานบริหารเอกสารแห่งชาติตั้งอยู่ในไทเป[ 45]

องค์กรระหว่างรัฐบาลส่วนใหญ่มีเอกสารทางประวัติศาสตร์เป็นของตนเอง อย่างไรก็ตาม องค์กรในยุโรปหลายแห่ง รวมถึงคณะกรรมาธิการยุโรป เลือกที่จะฝากเอกสารของตนไว้ที่สถาบันมหาวิทยาลัยยุโรปในฟลอเรนซ์[46]

คริสตจักร

คลังเอกสารสำคัญของโบสถ์คือคลังเอกสารอัครสาวกวาติกัน[47] อัครสังฆมณฑลสังฆมณฑลและตำบลต่างๆ ก็มีคลังเอกสารของคริสตจักรนิกายโรมันคาธอลิกและแองกลิ กันเช่นกัน คลังเอกสารของ อารามมีความสำคัญมากเนื่องจากมีอายุเก่าแก่ เช่น คลังเอกสารของมอนเต คาสสิโนแซงต์ กอลล์และฟุลดาบันทึกในคลังเอกสารเหล่านี้ได้แก่ ต้นฉบับ บันทึกของพระสันตปาปา บันทึกของคริสตจักรในท้องถิ่น ภาพถ่าย ประวัติศาสตร์บอกเล่า วัสดุโสตทัศน์ และภาพวาดสถาปัตยกรรม

นิกายโปรเตสแตนต์ส่วนใหญ่มีเอกสารด้วยเช่นกัน รวมถึงPresbyterian Historical Society [ 48] Moravian Church Archives [49] Southern Baptist Historical Library and Archives [50] United Methodist Archives and History Center of the United Methodist Church [51]และ Christian Church (Disciples of Christ) [52]

ภาพเคลื่อนไหว ฟิล์ม และเทปเสียงและวีดิโอ

หอภาพยนตร์ของCinemateca Nacional de Venezuela

คลังภาพยนตร์จะรวบรวม ฟื้นฟู สืบสวน และอนุรักษ์เนื้อหาโสตทัศน์ เช่น ภาพยนตร์ สารคดี รายการโทรทัศน์ และฟุตเทจข่าว โดยมากแล้ว ประเทศต่างๆ จะมีคลังภาพยนตร์ของตนเองเพื่ออนุรักษ์มรดกโสตทัศน์แห่งชาติของตนสหพันธ์คลังภาพยนตร์นานาชาติประกอบด้วยสถาบันมากกว่า 150 แห่งในกว่า 77 ประเทศ และสมาคมคลังภาพยนตร์ยุโรปและหอภาพยนตร์เป็นหน่วยงานในเครือของคลังภาพยนตร์แห่งชาติและระดับภูมิภาค 49 แห่งของยุโรปที่ก่อตั้งขึ้นในปี 1991 หากต้องการดูประวัติการอนุรักษ์ภาพยนตร์อย่างครอบคลุม รวมถึงสถาบันและองค์กรที่พัฒนาแนวทางปฏิบัติต่างๆ โปรดดูKeepers of the FrameของPenelope Houston

ไม่แสวงหากำไร

เอกสารที่ไม่แสวงหากำไรได้แก่ เอกสารในสมาคมประวัติศาสตร์ธุรกิจที่ไม่แสวงหากำไร เช่น โรงพยาบาล และที่เก็บเอกสารภายในมูลนิธิโดยทั่วไปแล้วที่เก็บเอกสารดังกล่าวจะจัดตั้งขึ้นด้วยเงินทุนส่วนตัวจากผู้บริจาคเพื่อเก็บรักษาเอกสารและประวัติศาสตร์ของบุคคลหรือสถานที่เฉพาะ สถาบันเหล่านี้อาจต้องอาศัย เงินทุน สนับสนุนจากรัฐบาลและกองทุนส่วนตัว[53]ขึ้นอยู่กับเงินทุนที่มีอยู่ เอกสารที่ไม่แสวงหากำไรอาจมีขนาดเล็กเท่ากับสมาคมประวัติศาสตร์ในเมืองชนบทไปจนถึงใหญ่เท่ากับสมาคมประวัติศาสตร์ของรัฐที่เทียบได้กับเอกสารของรัฐบาล ผู้ใช้เอกสารประเภทนี้อาจแตกต่างกันมากขึ้นอยู่กับสถาบันที่เก็บรักษาไว้ พนักงานของเอกสารที่ไม่แสวงหากำไรอาจเป็นบรรณารักษ์มืออาชีพผู้ช่วยมืออาชีพหรืออาสาสมัคร เนื่องจากการศึกษาที่จำเป็นสำหรับตำแหน่งในเอกสารที่ไม่แสวงหากำไรนั้นแตกต่างกันไปตามความต้องการของฐานผู้ใช้ของคอลเลกชัน[54]

การเก็บถาวรเว็บไซต์

การเก็บถาวรเว็บเป็นกระบวนการรวบรวมส่วนต่างๆ ของเวิลด์ไวด์เว็บและรับรองว่าคอลเลกชันนั้นได้รับการเก็บรักษาไว้ในที่เก็บข้อมูล เช่นไซต์เก็บถาวรสำหรับนักวิจัย นักประวัติศาสตร์ และสาธารณชนในอนาคต เนื่องจากเว็บมีขนาดใหญ่มาก ผู้เก็บถาวรเว็บจึงมักใช้เว็บครอว์เลอร์ในการรวบรวมโดยอัตโนมัติ

ในทำนองเดียวกัน สามารถเก็บโค้ดและเอกสาร ซอฟต์แวร์ ไว้บนเว็บได้ เช่นเดียวกับตัวอย่างของCPAN

อื่น

คอลเล็กชัน Jean-Nickolaus Tretter ในหัวข้อการศึกษาเกี่ยวกับเกย์ เลสเบี้ยน ไบเซ็กชวล และทรานส์เจนเดอร์ ในเดือนพฤษภาคม 2013

เอกสารสำคัญบางฉบับไม่สามารถจำแนกประเภทได้ มีเอกสารของชนเผ่าใน ชน พื้นเมืองอเมริกันในอเมริกาเหนือ และมีเอกสารบางส่วนที่บรรจุอยู่ในเอกสารของบุคคล พิพิธภัณฑ์หลายแห่งเก็บเอกสารเพื่อพิสูจน์ที่มาของชิ้นงาน สถาบันหรือบุคคลใดๆ ที่ต้องการเก็บเอกสารสำคัญของตนอย่างเป็นระเบียบโดยใช้หลักการพื้นฐานที่สุดของวิทยาศาสตร์ด้านเอกสารก็สามารถมีเอกสารในคลังเอกสารได้ ในการสำรวจสำมะโนนักเก็บเอกสารในสหรัฐอเมริกาเมื่อปี 2004 นักเก็บเอกสาร 2.7% ทำงานอยู่ในสถาบันที่จำแนกประเภทไม่ได้ ซึ่งเป็นตัวเลขที่แยกจาก 1.3% ที่ระบุตนเองว่าประกอบอาชีพอิสระ[55]

คลังข้อมูลอีกประเภทหนึ่งคือโครงการ Public Secrets [56]ซึ่งเป็นเอกสารแสดงความเห็นแบบโต้ตอบ โดยผู้หญิงที่ถูกคุมขังอยู่ในระบบเรือนจำของรัฐแคลิฟอร์เนียจะเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเธอ ภารกิจของคลังข้อมูลนี้คือการรวบรวมเรื่องราวจากผู้หญิงที่ต้องการแสดงออกถึงตัวตนและต้องการให้คนรับฟังเรื่องราวของพวกเธอ คอลเลกชันนี้ประกอบด้วยบทบรรยายและการบันทึกเสียงของผู้หญิงที่เล่าเรื่องราวของตนเอง

คลังเอกสารของบุคคลอาจรวมถึงจดหมาย เอกสาร รูปถ่าย ไฟล์คอมพิวเตอร์ สมุดรวมภาพ บันทึกทางการเงิน หรือไดอารี่ที่บุคคลสร้างขึ้นหรือรวบรวม ไม่ว่าจะใช้สื่อหรือรูปแบบใดก็ตาม คลังเอกสารขององค์กร (เช่น บริษัทหรือรัฐบาล) มักมีบันทึกประเภทอื่นๆ เช่น แฟ้มการบริหาร บันทึกทางธุรกิจ บันทึกช่วยจำ จดหมายโต้ตอบทางการ และบันทึกการประชุม คลังเอกสารบางประเภทประกอบด้วยการรวบรวมคอลเล็กชันทั้งสองประเภท ตัวอย่างของการรวบรวมแบบผสมผสานประเภทนี้คือTransgender Archives ที่มหาวิทยาลัยวิกตอเรียซึ่งประกอบด้วยคอลเล็กชันบริจาคจำนวนมากจากทั้งบุคคลและองค์กรจากทั่วโลก การบริจาคจำนวนมากเหล่านี้ยังไม่ได้จัดทำรายการ แต่ปัจจุบันอยู่ในระหว่างการเก็บรักษาในรูปแบบดิจิทัลและเผยแพร่ให้สาธารณชนเข้าถึงได้ทางออนไลน์[57]

Arctic World Archiveเป็นสถานที่จัดเก็บข้อมูลเชิงพาณิชย์ที่ตั้งอยู่ใน หมู่เกาะ สฟาลบาร์ด ประเทศนอร์เวย์ ซึ่งประกอบด้วยข้อมูลทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่น่าสนใจจากหลายประเทศ รวมถึงรหัสโอเพนซอร์สของ บริษัทข้ามชาติสัญชาติอเมริกัน GitHubข้อมูลดังกล่าวถูกเก็บไว้ในฟิล์มที่พัฒนาขึ้นเป็นพิเศษในห้องนิรภัยเหล็กที่ฝังลึกใต้ชั้นดินเยือกแข็ง โดยสื่อจัดเก็บข้อมูลคาดว่าจะมีอายุการใช้งาน 500 ถึง 1,000 ปี[58]

การสร้างมาตรฐาน

สภา การจัดเก็บข้อมูลระหว่างประเทศ ( International Council on Archives : ICA) ได้พัฒนาข้อกำหนดหลายประการเกี่ยวกับคำอธิบายเอกสารสำคัญ รวมถึงมาตรฐานสากลทั่วไปเกี่ยวกับคำอธิบายเอกสารสำคัญ ISAD (G) [59] ISAD (G) มีไว้เพื่อใช้ร่วมกับมาตรฐานแห่งชาติหรือเป็นพื้นฐานสำหรับให้ประเทศต่างๆ กำหนดมาตรฐานของตนเอง[60]ในสหรัฐอเมริกา ISAD (G) ได้รับการดำเนินการผ่านDescribing Archives: A Content Standardหรือเรียกทั่วไปว่า "DACS" [61]ในแคนาดา ISAD (G) ได้รับการดำเนินการผ่านสภาการจัดเก็บข้อมูล[62]โดยเป็นกฎสำหรับคำอธิบายเอกสารสำคัญหรือเรียกอีกอย่างว่า "RAD" [63]

ขณะนี้ ISOกำลังดำเนินการเรื่องมาตรฐาน[64] [65]

การป้องกัน

ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่เก็บรักษาไว้ในหอจดหมายเหตุได้รับภัยคุกคามจากภัยธรรมชาติ สงคราม หรือสถานการณ์ฉุกเฉินอื่นๆ ในหลายประเทศ พันธมิตรระหว่างประเทศด้านหอจดหมายเหตุ ได้แก่UNESCOและBlue Shield Internationalตามอนุสัญญาเฮกเพื่อการคุ้มครองทรัพย์สินทางวัฒนธรรมจากปี 1954 และพิธีสารฉบับที่ 2 จากปี 1999 จากมุมมองระดับชาติและระหว่างประเทศ มีความร่วมมือมากมายระหว่างหอจดหมายเหตุและองค์กร Blue Shield ในท้องถิ่นเพื่อให้แน่ใจว่าสถานที่จัดเก็บทรัพย์สินทางวัฒนธรรมสามารถดำรงอยู่ได้อย่างยั่งยืน นอกเหนือจากการทำงานร่วมกับกองกำลังรักษาสันติภาพของสหประชาชาติในกรณีสงครามแล้ว การปกป้องหอจดหมายเหตุยังต้องจัดทำ "รายชื่อห้ามหยุดงาน" การเชื่อมโยงโครงสร้างพลเรือนและทหาร และการฝึกอบรมบุคลากรในท้องถิ่น[66] [67] [68] [69]

ข้อจำกัดและทางเลือก

ภาพประกอบการเปลี่ยนแปลงทางญาณวิทยาของมนุษยศาสตร์ดิจิทัล : เอกสารที่จัดระเบียบด้วยการสร้างภาพและการวิเคราะห์เครือข่ายเอกสารของสันนิบาตชาติ ( UN Geneva )

คลังเอกสารที่ประกอบด้วยสิ่งประดิษฐ์ทางกายภาพและเอกสารที่พิมพ์เป็นหลักกำลังเปลี่ยนไปสู่การแปลงรายการที่ไม่ได้มาจากระบบดิจิทัลเป็นดิจิทัลมากขึ้น ซึ่งโดยปกติแล้วรายการเหล่านี้จะถูกจัดเก็บเอาไว้ วิธีนี้ช่วยให้เข้าถึงได้ง่ายขึ้นเมื่อใช้เครื่องมือค้นหาและฐานข้อมูล รวมถึงทำให้มีวัสดุดิจิทัลที่พร้อมใช้งานมากขึ้นจากภายนอกพารามิเตอร์ทางกายภาพของคลังเอกสาร แต่ก็อาจมีการสูญเสียหรือขาดการเชื่อมต่อเมื่อมีช่องว่างในรายการที่พร้อมใช้งานในระบบดิจิทัล[70]โดยทั่วไปแล้ว ทั้งคลังเอกสารทางกายภาพและดิจิทัลจะมีข้อจำกัดเฉพาะเกี่ยวกับประเภทของเนื้อหาที่ถือว่าสามารถเก็บรักษา จัดหมวดหมู่ และเก็บถาวรได้ พื้นที่เก็บเอกสารแบบสถาบันทั่วไปมีแนวโน้มที่จะให้ความสำคัญกับรายการที่จับต้องได้มากกว่าประสบการณ์ การกระทำ ผลกระทบ และแม้แต่ร่างกายที่เป็นเพียงสิ่งชั่วคราว[71] [72]การจัดลำดับความสำคัญที่มีแนวโน้มลำเอียงประเภทนี้อาจมองได้ว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของการให้ความสำคัญกับความรู้ประเภทใดประเภทหนึ่งโดยเฉพาะ หรือตีความประสบการณ์บางประเภทว่าถูกต้องมากกว่าประเภทอื่น จำกัดเนื้อหาที่ผู้ใช้ในคลังข้อมูลเข้าถึงได้ ทำให้เกิดอุปสรรคในการเข้าถึงข้อมูล และอาจทำให้ประชากรที่ไม่ได้รับการเป็นตัวแทนและ/หรือถูกละเลย รวมถึงปรัชญาญาณและออนโทโลยี ของพวกเขารู้สึกแปลกแยก [73]ดังที่ Omnia El Shakry แสดงให้เห็น การจัดการกับการทำลายล้างเป็นความท้าทายที่สำคัญต่อการเขียนประวัติศาสตร์แบบปลดอาณานิคม[74]เมื่อต้องเผชิญกับการขาดเอกสารในคลังข้อมูล นักประวัติศาสตร์จะหันไปใช้แหล่งข้อมูลและวิธีการอื่น ตัวอย่างเช่น เนื่องจากขาดคลังข้อมูลของรัฐปาเลสไตน์ นักประวัติศาสตร์หลายคนในNakbaจึงต้องพึ่งพาแหล่งข้อมูลในคลังข้อมูลของรัฐอิสราเอล[75]

อันเป็นผลจากการรับรู้ถึงการเป็นตัวแทนที่ไม่เพียงพอนี้ นักเคลื่อนไหวบางคนจึงพยายามที่จะยุติการล่าอาณานิคมของสถาบันเก็บเอกสารร่วมสมัยที่อาจใช้แนวทางที่มีอำนาจเหนือกว่าและถือผิวขาวเหนือกว่า โดยการใช้ทางเลือกที่บ่อนทำลาย เช่น การต่อต้านการเก็บถาวรหรือการต่อต้านการเก็บถาวร โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ การเข้าถึง ที่ครอบคลุมหลายแง่มุมเป็นลำดับความสำคัญสำหรับผู้ที่ไม่สามารถหรือไม่ต้องการเข้าถึงสถาบันเก็บเอกสารร่วมสมัย[76] [77] [71]ตัวอย่างเช่น คำอธิบายของ Morgan M. Page เกี่ยวกับการเผยแพร่ ประวัติศาสตร์ ของคน ข้ามเพศ โดยตรงไปยังคนข้ามเพศผ่านโซเชียลมีเดียและแพลตฟอร์มเครือข่ายต่างๆ เช่นtumblr , TwitterและInstagramรวมถึงผ่านทางพอดแคสต์ [ 77]แม้ว่าเอกสารที่เก็บถาวรส่วนใหญ่จะได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีภายในคอลเลกชัน แต่การที่ Anarchiving ให้ความสำคัญกับสิ่งชั่วคราวยังเผยให้เห็นถึงความไม่เที่ยงโดยธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปของวัตถุทางกายภาพเมื่อเวลาผ่านไปอันเป็นผลมาจากการจัดการ[78]

แนวคิดของการเก็บถาวรแบบเคาน์เตอร์อาร์ไคฟ์ทำให้เกิดคำถามว่าอะไรมักจะถูกพิจารณาว่าสามารถเก็บถาวรได้ และอะไรจึงถูกเลือกให้เก็บรักษาไว้ในหอจดหมายเหตุร่วมสมัยแบบเดิม[77] [79]ด้วยตัวเลือกที่มีให้ผ่านการเก็บถาวรแบบเคาน์เตอร์อาร์ไคฟ์ จึงมีศักยภาพที่จะ "ท้าทายแนวคิดแบบเดิมเกี่ยวกับประวัติศาสตร์" ตามที่รับรู้ในหอจดหมายเหตุร่วมสมัย ซึ่งสร้างพื้นที่สำหรับเรื่องเล่าที่มักไม่มีอยู่ในเอกสารในหอจดหมายเหตุจำนวนมาก[80]ลักษณะที่ไม่ธรรมดาของแนวทางการเก็บถาวรแบบเคาน์เตอร์อาร์ไคฟ์ทำให้เกิดพื้นที่สำหรับการรักษาคุณสมบัติชั่วคราวที่มีอยู่ในประสบการณ์ที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ การแสดง และเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือวัฒนธรรมบางอย่าง ซึ่งโดยปกติแล้วไม่มีพื้นที่ในหอจดหมายเหตุแบบเดิม[81]

แนวทางปฏิบัติของการอนาธิปไตยและการต่อต้านการจัดเก็บข้อมูลต่างก็มีรากฐานมาจากการทำงานเพื่อความยุติธรรมทางสังคม[82]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ "คำศัพท์ของห้องสมุดและอินเทอร์เน็ต" ห้องสมุดมหาวิทยาลัยเซาท์ดาโกต้า เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 มีนาคม 2009 สืบค้นเมื่อ30เมษายน2007
  2. ^ "คำจำกัดความของ ARCHIVE". Merriam-Webster. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มิถุนายน 2022 . สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2022 .
  3. ^ "The OPS Historical Archives - Ophthalmic Photographers' Society". www.opsweb.org . สืบค้นเมื่อ24 เมษายน 2024 .
  4. ^ ab "พจนานุกรม SAA: ไฟล์เก็บถาวร". dictionary.archivists.org . สืบค้นเมื่อ24 เมษายน 2024 .
  5. ^ Galbraith, VH (1948). การศึกษาในบันทึกสาธารณะ . ลอนดอน. หน้า 3.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
  6. ^ "A Glossary of Archival and Records Terminology". Society of American Archivists. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 มิถุนายน 2013 . สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2012 .
  7. ^ "คำศัพท์เฉพาะด้านเอกสารและบันทึก". สมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกัน. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 ตุลาคม 2013. สืบค้นเมื่อ21 ตุลาคม 2013 .
  8. ^ ab "archive, n." . Oxford English Dictionary (ฉบับออนไลน์) สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด (ต้องสมัครสมาชิกหรือเป็นสมาชิกสถาบันที่เข้าร่วม)
  9. ^ archīum เก็บถาวรเมื่อ 24 กันยายน 2015 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary , เกี่ยวกับเพอร์ซิอุส
  10. ^ ἀρχεῖον เก็บถาวรเมื่อ 9 ตุลาคม 2012 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon , on Perseus
  11. ^ ἀρχή เก็บถาวรเมื่อ 6 มิถุนายน 2011 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon , on Perseus
  12. ^ ἄρχω เก็บถาวรเมื่อ 18 มิถุนายน 2013 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon , on Perseus
  13. ^ Procter, Margaret (2010). "What's an 'archivist'? Some nineteenth-century perspectives". Journal of the Society of Archivists . 31 (1): 15–27. doi :10.1080/00379811003658476. S2CID  144006118.
  14. ^ Yeo Geoffrey. 2021. การทำบันทึกและการเก็บรักษาบันทึกในสังคมยุคแรก Abingdon Oxon: Routledge
  15. ^ "จากศิลปะการต่อสู้สู่มัจลิส: ประเพณีตะวันออกกลาง 7 ประการที่ยูเนสโกขึ้นทะเบียน" Middle East Eye . สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2023
  16. ^ Murray, Stuart (2009). The Library: An Illustrated History . นิวยอร์ก: Skyhorse Publishing. หน้า 7 ISBN 978-1-61608-453-0-
  17. ^ Michael T. Clanchy, จากความทรงจำสู่บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร: อังกฤษ 1066–1307 (Blackwell, 1979)
  18. ^ Randolph Head, “Knowing Like a State: The Transformation of Political Knowledge in Swiss Archives, 1450–1770”, Journal of Modern History , 75 (2003), หน้า 745–82. ออนไลน์ เก็บถาวร 16 ธันวาคม 2018 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  19. ^ บรรพบุรุษยุคแรกๆ ของวิทยาศาสตร์ด้านเอกสาร - คู่มือการจดทะเบียนและการจัดการเอกสารของ Jacob von Rammingen สองเล่ม พิมพ์ในปี ค.ศ. 1571 แปลโดย JBLD Strömberg ลุนด์: Wallin & Dalholm, Lundaboken, 2010
  20. ↑ แอล . แซนดรี, 'Il "De Archivis" di Baldassare Bonifacio', Notizie delle Archive di Stato , Roma, 1950, p. 95-111.
  21. ^ "archive: คำจำกัดความ คำพ้องความหมายจาก" Answers.com เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 พฤษภาคม 2010 สืบค้นเมื่อ1 มิถุนายน 2010
  22. ↑ F. Hildesheimer, "Les Premières สิ่งพิมพ์ des Archives", Histoires de France, historiens de la France , Paris, 1994, p. 280-299.
  23. ^ "What Are Archives?". พิพิธภัณฑ์แห่งชาติประวัติศาสตร์อเมริกัน . พฤศจิกายน 2013. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 กันยายน 2014 . สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2014 .
  24. ^ Walch, Victoria Irons (2006). "Archival Census and Education Needs Survey in the United States: Part 1: Introduction" (PDF) . The American Archivist . 69 (2): 294–309. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 มีนาคม 2007 . สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2007 .
  25. ^ Maher, William J. (1992). การจัดการเอกสารของวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย . เมทูเชน นิวเจอร์ซีย์: สมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกันและThe Scarecrow Press . OCLC  25630256
  26. ^ "ยินดีต้อนรับสู่ University Archives and Records Management". Kennesaw State University Archives. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 เมษายน 2007 . สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2007 .
  27. ^ "แนวทางปฏิบัติสำหรับเอกสารของวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย" สมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกัน . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 กันยายน 2014 . สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2014 .
  28. ^ ab Riggs, Michelle (2005). "ความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาด้านเอกสารและข้อกำหนดงานตั้งแต่การถือกำเนิดของคำอธิบายเอกสารที่เข้ารหัส" Journal of Archival Organization . 3 (1): 61–79. doi :10.1300/J201v03n01_06. S2CID  145257839
  29. ^ "คุณต้องการเป็นนักเก็บเอกสารหรือไม่: ภาพรวมของอาชีพนักเก็บเอกสาร" สมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกัน . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 กรกฎาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ23 กรกฎาคม 2014 .
  30. ^ "Business Archives Council". businessarchivescouncil.org.uk. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2007 . สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2007 .
  31. ^ "Directory of Corporate Archives". hunterinformation.com. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 เมษายน 2007 . สืบค้นเมื่อ8 พฤษภาคม 2007 .
  32. ^ "Business Archives in North America – Invest in your future: Understand your past". Society of American Archivists. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2006 . สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2007 .
  33. ^ "Directions for Change". collectionscanada.ca. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2007 . สืบค้นเมื่อ27 ตุลาคม 2016 .
  34. ^ "Cyndi's List - United States - US State Level Records Repositories". Cyndi's List of Genealogy Sites on the Internet . สืบค้นเมื่อ2 กันยายน 2014
  35. ^ วัตกินส์, คริสติน. "รายงานบท: การรับรองหลายรูปแบบ" ห้องสมุดอเมริกัน 29, ฉบับที่ 9 (ตุลาคม 1998): 11. (เข้าถึงเมื่อ 23 กรกฎาคม 2014)
  36. ^ Bastian, Jeannette และ Elizabeth Yakel. “‘เราถึงที่หมายหรือยัง?’ ความเป็นมืออาชีพและการพัฒนาหลักสูตรแกนกลางด้านเอกสารเก็บถาวรในสหรัฐอเมริกา” Journal of Education for Library & Information Science 46, ฉบับที่ 2 (ฤดูใบไม้ผลิ 2005 2005): 95–114. (เข้าถึงเมื่อ 23 กรกฎาคม 2014)
  37. ^ "คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับหลักสูตรอบรมใบรับรองการจัดการบันทึกของรัฐบาลกลางของ NARA" เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กรกฎาคม 2014 สืบค้นเมื่อ23กรกฎาคม2014
  38. ^ "ชุดที่ 1: การจ้างงาน, ข้อมูลสำมะโนประชากรแบบแยกตามรัฐ" สมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกันเก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กรกฎาคม 2014 สืบค้นเมื่อ23 กรกฎาคม 2014
  39. ^ "สิ่งที่เรามี". www.nationalarchives.gov.uk . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 พฤษภาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 14 พฤษภาคม 2022 .
  40. ^ "สิ่งที่เราทำ" บันทึกแห่งชาติของสกอตแลนด์ 31 พฤษภาคม 2013 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ตุลาคม 2022 สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2022
  41. ^ "สำนักงานบันทึกสาธารณะของไอร์แลนด์เหนือ" www.nidirect.gov.uk . 4 มีนาคม 2016 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ตุลาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2022 .
  42. ↑ "Activité des services d'archives en France : données 2020 - การอนุรักษ์และภัตตาคาร" (ODS ) francearchives.fr ​เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2022 . สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2565 .
  43. ↑ "Activité des services d'archives en France: données 2020 - Services à compétence nationale" (ODS) . francearchives.fr ​เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2565 .
  44. ↑ Court of Audit (ฝรั่งเศส) (พฤศจิกายน 2559) "Les Archives nationales - Les voies et moyens d'une nouvelle ความทะเยอทะยาน" (PDF ) พี 14. เก็บถาวร(PDF)จากต้นฉบับเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ12 พฤษภาคม 2565 .
  45. ^ "สำนักงานบริหารเอกสารสำคัญแห่งชาติ". สภาพัฒนาแห่งชาติไต้หวัน . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 กันยายน 2008.
  46. ^ "เกี่ยวกับเอกสาร". European University Institute . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กรกฎาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ23 กรกฎาคม 2014 .
  47. ^ "Vatican Apostolic Archive". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มกราคม 2022 . สืบค้นเมื่อ23 เมษายน 2022 .
  48. ^ "Presbyterian Historical Society". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 เมษายน 2011 . สืบค้นเมื่อ31 มีนาคม 2011 .
  49. ^ "Moravian Archives". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2015.
  50. ^ "Southern Baptist Historical Library and Archives". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 มีนาคม 2011 . สืบค้นเมื่อ31 มีนาคม 2011 .
  51. ^ "United Methodist Archives Center". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 สิงหาคม 2008 . สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2011 .
  52. ^ "สมาคมประวัติศาสตร์สาวกพระคริสต์". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 กรกฎาคม 2011 . สืบค้นเมื่อ2 สิงหาคม 2011 .
  53. ^ Creigh, Dorothy Weyer; Pizer, Laurence R. (1991). A Primer for Local Historical Societies (ฉบับที่ 2). American Association for State and Local Historyหน้า 122 ISBN 9780942063127-
  54. ^ Whitehill, Walter Muir (1962). "บทนำ". Independent Historical Societies: An Enquiry into Their Research and Publication Functions and Their Financial Future . บอสตัน, แมสซาชูเซตส์: Boston Athenaeum. หน้า 311
  55. ^ Walch, Victoria Irons (2006). "A*Census: A Closer Look". The American Archivist . 69 (2): 327–348. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 เมษายน 2007 . สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2007 .
  56. ^ "ความลับสาธารณะ".
  57. ^ "Transgender Archives - University of Victoria". www.uvic.ca . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2021 . สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2021 .
  58. ^ Byrne, Nate (12 สิงหาคม 2020). "Buried deep in the ice is the GitHub code vault". ABC News . Australian Broadcasting Corporation. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2020. สืบค้นเมื่อ13 สิงหาคม 2020 .
  59. ^ "หน้ามาตรฐาน ICA" เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2014
  60. ^ [1] เก็บถาวร 18 สิงหาคม 2010 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  61. ^ "การอธิบายเอกสาร: มาตรฐานเนื้อหา" สมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกัน เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 กรกฎาคม 2010 สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2010
  62. ^ "Securus | บล็อก |". www.securus.co.in . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 มีนาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ 15 มกราคม 2022 .
  63. ^ กฎสำหรับคำอธิบายเอกสารสำคัญ สำนักงานบรรณารักษ์แห่งแคนาดา 1990 ISBN 978-0-9690797-3-6. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม 2017.
  64. ^ องค์กรระหว่างประเทศเพื่อการมาตรฐาน . "ISO/NP TS 21547-1 Health informatics – Secure archiving of electronic health records – Part 1: Principles and requirements". Archived from the original on 6 มิถุนายน 2011 . สืบค้นเมื่อ19 กรกฎาคม 2008 .
  65. ^ องค์กรระหว่างประเทศเพื่อการมาตรฐาน . "ISO/DIS 11506 แอปพลิเคชันการจัดการเอกสาร – การจัดเก็บข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ – ไมโครฟอร์มเอาต์พุตคอมพิวเตอร์ (COM) / เลเซอร์ดิสก์เอาต์พุตคอมพิวเตอร์ (COLD)". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2011 . สืบค้นเมื่อ19 กรกฎาคม 2008 .
  66. ^ Roger O'Keefe, Camille Péron, Tofig Musayev, Gianluca Ferrari: การปกป้องทรัพย์สินทางวัฒนธรรม คู่มือการทหาร UNESCO, 2016
  67. ^ Corine Wegener, Marjan Otter "ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมในสงคราม: การปกป้องมรดกในช่วงความขัดแย้งทางอาวุธ" ใน The Getty Conservation Institute, จดหมายข่าว 23.1, ฤดูใบไม้ผลิ 2551
  68. ^ Marilyn E. Phelan "กฎหมายพิพิธภัณฑ์: คู่มือสำหรับเจ้าหน้าที่ กรรมการ และทนายความ" (2014), หน้า 419
  69. ^ Aisling Irwin "รายชื่อไม่โจมตีอาจปกป้องสมบัติโบราณของเยเมนจากสงครามได้" ใน Daily News, 23 มกราคม 2017
  70. ^ "ผู้บุกรุกของบทความที่สูญหาย" Nature Reviews Microbiology . 8 (9): 610. กันยายน 2010. doi : 10.1038/nrmicro2435 . ISSN  1740-1526
  71. ^ โดย Springgay, Stephanie; Truman, Anise; MacLean, Sara (13 พฤศจิกายน 2019). "Socially Engaged Art, Experimental Pedagogies, and Anarchiving as Research-Creation". Qualitative Inquiry . 26 (7): 897–907. doi :10.1177/1077800419884964. S2CID  210545023. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 เมษายน 2021 . สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2021 .
  72. ^ Battaglia, Giulia; Clarke, Jennifer; Siegenthaler, Fiona (2020). "Bodies of Archives / Archival Bodies: An Introduction". Visual Anthropology Review . 36 (1): 8–16. doi : 10.1111/var.12203 . ISSN  1548-7458.
  73. ^ Loeper, Lindsey. "LibGuides: Visiting Special Collections: Silences and bias in archives". lib.guides.umbc.edu . สืบค้นเมื่อ 2021-02-06.
  74. ^ Mikdashi, Maya (2022). "The Archive is Burning: Law, Unknowability, and the Curation of History". Practicing Sectarianism . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด. หน้า 59. doi :10.1515/9781503633872-006.
  75. ^ Donnelly, Mark; Norton, Claire. "Doing History". Routledge . หน้า 135 . สืบค้นเมื่อ12 กุมภาพันธ์ 2024 .
  76. ^ Caswell, Michelle. “Teaching to Dismantle White Supremacy in Archives.” The Library Quarterly (ชิคาโก) , เล่ม 87, ฉบับที่ 3, 2017, หน้า 222-235
  77. ^ abc Page, Morgan M. "One from the Vaults: Gossip, Access, and Trans History-Telling." Trap Door: Trans Cultural Production and the Politics of Visibilityโดย Reina Gossett, Eric A. Stanley และ Johanna Burton. Cambridge, MA: MIT, 2017. 135-46. พิมพ์
  78. ^ Hennessy, Kate; Smith, Trudi Lynn (1 มิถุนายน 2018). "Fugitives: Anarchival Materiality in Archives". Public . 29 (57): 128–144. doi :10.1386/public.29.57.128_1. S2CID  191506831.
  79. ^ Derrida, Jacques; Prenowitz, Eric (1995). "Archive Fever: A Freudian Impression". Diacritics . 25 (2): 9–63. doi :10.2307/465144. ISSN  0300-7162. JSTOR  465144. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2021 . สืบค้นเมื่อ6 กุมภาพันธ์ 2021 .
  80. ^ Cvetkovich, Ann (2003). An archive of feelings : trauma, sexuality, and lesbian public cultures. ดาร์แฮม, นอร์ธแคโรไลนา: Duke University Press. ISBN 0-8223-3076-8. OCLC  50478406. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2021 .
  81. ^ Mohamed, Maandeeq (15 มีนาคม 2018). "Somehow I Found You: On Black Archival Practices". C Magazine . p. 8. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 เมษายน 2023 . สืบค้นเมื่อ 19 มิถุนายน 2023 .
  82. ^ Ng, Wendy; Ware, Syrus Marcus; Greenberg, Alyssa (3 เมษายน 2017). "การกระตุ้นความหลากหลายและการรวมกลุ่ม: แผนงานสำหรับนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์ในฐานะพันธมิตรและผู้สร้างการเปลี่ยนแปลง" วารสารการศึกษาพิพิธภัณฑ์ . 42 (2): 142–154. doi : 10.1080/10598650.2017.1306664 . ISSN  1059-8650

อ่านเพิ่มเติม

  • Bastian, JA และ Webber, D. (2008). การฝึกงานด้านเอกสาร: คู่มือสำหรับคณาจารย์ หัวหน้างาน และนักศึกษาสมาคมนักเก็บเอกสารอเมริกัน
  • เฉิน, เอ. (2020). การจัดวางเอกสาร: ตลาดเอกสารวรรณกรรมอเมริกัน . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแมสซาชูเซตส์
  • Kandiuk, M. (Ed.). (2020). Archives and special collection as sites of contestation . Library Juice Press.
  • Mitchell, E., Seiden, P., & Taraba, S. (Eds). (2012). Past or portal? : improving undergraduate learning through special collections and archives . สมาคมห้องสมุดวิทยาลัยและวิจัย แผนกหนึ่งของสมาคมห้องสมุดอเมริกัน
  • Theimer, K. (Ed.). (2014). การจัดการ: แนวทางปฏิบัติที่สร้างสรรค์สำหรับเอกสารสำคัญและคอลเลกชันพิเศษ . Rowman & Littlefield Publishers
ค้นหาเอกสารในวิกิพจนานุกรมซึ่งเป็นพจนานุกรมเสรี
วิกิ มีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับArchives
  • ห้องสมุดสาธารณะ
  • สภาหอจดหมายเหตุระหว่างประเทศ
  • Archives Hub – ค้นหาคำอธิบายของเอกสารที่เก็บรักษาไว้ในสถาบันมากกว่า 280 แห่งทั่วสหราชอาณาจักร
  • โครงการ InterPARES – โครงการวิจัยระดับนานาชาติเกี่ยวกับการรักษาบันทึกดิจิทัลที่แท้จริงในระยะยาว
  • การเข้าถึง Archives (A2A) – เครือข่ายจดหมายเหตุภาษาอังกฤษของสหราชอาณาจักร
  • คู่มือออนไลน์สำหรับคลังเอกสารทั่วโลก
  • AIM25 – คลังเอกสารภายในพื้นที่M25 ของสหราชอาณาจักร
  • British Cartoon Archive และ UK Philanthropy Archive ที่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัย Kent
  • คลังข้อมูลดิจิทัลของเรื่องเล่าเกี่ยวกับการรู้หนังสือ
  • Banco di San Giorgio – Genova อิตาลี: Archive (1407–1805): หนังสือเกือบ 40,000 เล่มที่จัดทำรายการพร้อมคำอธิบายครบถ้วน www.giuseppefelloni.it
  • Slavic Archives [ ลิงก์เสียถาวร ]
  • สหพันธ์การวิจัยทางการเมืองและสังคมระหว่างมหาวิทยาลัย (ICPSR)
  • หอจดหมายเหตุแห่งสหประชาชาติ
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Archive&oldid=1251701932"