ยุคทอง
คำที่บ่งบอกถึงช่วงเวลาแห่งสันติภาพ ความสามัคคี ความมั่นคง และความเจริญรุ่งเรืองในยุคแรกเริ่ม
ยุคทองโดยPietro da Cortona ( Palazzo Pitti , ฟลอเรนซ์ , อิตาลี )
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
ยูโทเปีย
ความเชื่อในตำนานและศาสนา
วรรณกรรม
ทฤษฎี
แนวคิด
ฝึกฝน

คำว่ายุคทองมาจากตำนานเทพเจ้ากรีกโดยเฉพาะงานและวันของเฮเซียดและเป็นส่วนหนึ่งของคำอธิบายถึงการเสื่อมถอยชั่วคราวของสถานะของผู้คนผ่านห้ายุคโดยยุคทองเป็นยุคแรกและเป็นยุคที่เผ่าพันธุ์มนุษย์ยุคทอง ( กรีก : χρύσεον γένος chrýseon génos ) [1]อาศัยอยู่ หลังจากสิ้นสุดยุคแรกคือยุคเงินจากนั้นคือยุคสำริดหลังจากนั้นคือ ยุค ฮีโร่โดยยุคที่ห้าและยุคปัจจุบันคือยุคเหล็ก[2]

โดยขยายความ "ยุคทอง" หมายถึงช่วงเวลาแห่งสันติภาพความสามัคคีความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรืองในยุคนี้ สันติภาพและความสามัคคีเกิดขึ้นเนื่องจากผู้คนไม่ต้องทำงานเพื่อเลี้ยงตัวเอง เพราะโลกได้จัดหาอาหารให้มากมาย พวกเขามีอายุยืนยาวมากด้วยรูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ ในที่สุดก็เสียชีวิตอย่างสงบ โดยมีวิญญาณที่ยังคงดำรงอยู่เป็น "ผู้พิทักษ์" เพลโต เล่าถึงเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่เกิดมาเพื่อเป็นคนแรก ในคราทิลัส (397 e) เขาชี้แจงว่าเฮเซียดไม่ได้หมายถึงสิ่งที่ทำจากทองคำอย่างแท้จริง แต่เป็นความดีและความสูงส่ง

ในตำนานเทพเจ้ากรีกคลาสสิก ยุคทองนั้นปกครองโดยไททัน โครนัสผู้ เป็นผู้นำ [3]ในภาษาละติน ยุคทองนั้นเกี่ยวข้องกับเทพเจ้าซาเทิร์น [ 4]ในตำนานบางเวอร์ชันแอสเทรียก็ปกครองเช่นกัน เธออาศัยอยู่กับผู้ชายจนกระทั่งสิ้นสุดยุคเงิน แต่ในยุคสำริด เมื่อผู้ชายกลายเป็นคนรุนแรงและโลภ เธอหนีไปที่ดวงดาว ซึ่งเธอปรากฏตัวในกลุ่มดาวหญิงสาวถือตาชั่งแห่งความยุติธรรม หรือราศีตุลย์ [ 5]

ประเพณีวรรณกรรม การเลี้ยงสัตว์แบบยุโรปมักพรรณนาถึงนางไม้และคนเลี้ยงแกะว่าใช้ชีวิตอย่างบริสุทธิ์และสงบสุขแบบชนบท โดยมีฉากอยู่ในอาร์คาเดีย ภูมิภาคหนึ่งของกรีกที่เป็นที่อยู่อาศัยและศูนย์กลางของการบูชาเทพผู้พิทักษ์ของพวกเขา แพนผู้มีเท้าแพะซึ่งอาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเขา[6]

ยุคทองของยุโรป: กรีซ

การอ้างอิงที่ได้รับการยืนยันครั้งแรกถึงตำนานยุโรปเกี่ยวกับยุคของมนุษย์ในช่วง 500 ปีก่อนคริสตกาล–350 ปีก่อนคริสตกาลปรากฏอยู่ในงานWorks and Days (109–126) ของกวีชาวกรีก ชื่อ เฮเซียด ในช่วงปลายศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เฮเซียดซึ่งเป็นนักปรัชญายุคเสื่อมได้ระบุถึงยุคทอง ยุคเงิน ยุคสำริด ยุควีรบุรุษและยุคเหล็กยกเว้นยุควีรบุรุษแล้ว ยุคต่อๆ มาแต่ละยุคก็เลวร้ายกว่ายุคก่อนหน้านั้น เฮเซียดยืนกรานว่าในช่วงยุคทอง ก่อนที่จะมีการประดิษฐ์ศิลปะขึ้น โลกได้ผลิตอาหารในปริมาณมากจนไม่จำเป็นต้องมีการเกษตร:

[มนุษย์] ใช้ชีวิตเหมือนเทพเจ้าไม่มีความเศร้าโศกในใจ ห่างไกลจากความเหน็ดเหนื่อยและความเศร้าโศก วัยชราอันน่าสังเวชไม่มาเยือนพวกเขา แต่พวกเขาสนุกสนานกับการกินเลี้ยงที่เหนือขอบเขตของปีศาจทั้งหมดด้วยขาและแขนที่ไม่เคยล้มเหลว เมื่อพวกเขาตาย ก็เหมือนกับว่าพวกเขานอนหลับสนิทและมีสิ่งดีๆ มากมาย เพราะแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ให้ผลแก่พวกเขาอย่างล้นเหลือและไม่จำกัด พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายและสงบสุข

เพลโตกล่าวถึงยุคทองของมนุษย์ในหนังสือ Cratylus ของเขา และยังกล่าวถึงเรื่อง Ages of Man จาก หนังสือ Works and Days ของเฮเซียดอีกด้วย กวีชาวโรมันชื่อโอวิดได้ลดจำนวนยุคลงเหลือสี่ยุค ได้แก่ ยุคทอง ยุคสำริด ยุคเงิน และยุคเหล็ก บทกวีของโอวิดน่าจะเป็นแหล่งที่มาหลักในการถ่ายทอดตำนานยุคทองในช่วงเวลาที่ยุโรปตะวันตกสูญเสียการติดต่อโดยตรงกับวรรณกรรมกรีก

ยุคทอง ( ประมาณ ค.ศ.  1530 ) โดยลูคัส ครานาคผู้อาวุโส

ในเวอร์ชันของเฮเซียด ยุคทองสิ้นสุดลงเมื่อไททัน โพรมีธีอุสมอบของขวัญแห่งไฟและศิลปะอื่นๆ ให้กับมนุษยชาติ เพื่อสิ่งนี้ซูสจึงลงโทษโพรมีธีอุสด้วยการล่ามโซ่เขาไว้กับหินในคอเคซัสซึ่งนกอินทรีได้กัดกินตับของเขาอยู่ชั่วนิรันดร์ เหล่าเทพเจ้าส่งแพนโด ร่าสาวงามไปหา เอพิเมธีอุสพี่ชายของโพรมีธีอุส เหล่าเทพเจ้าได้มอบ กล่องให้กับแพนโดร่าแต่เธอกลับถูกห้ามไม่ให้เปิด แต่ความอยากรู้อยากเห็นที่ควบคุมไม่ได้ของเธอกลับเอาชนะเธอได้ และเธอจึงเปิดกล่องนั้น ส่งผลให้ความชั่วร้ายทุกประเภทหลั่งไหลเข้ามาในโลก

Robert Willemsz de Baudous: ยุคทอง การแกะสลักประมาณ ค.ศ.  1598 .

สำนักออร์ฟิกลัทธิลึกลับที่มีต้นกำเนิดในทราเซียและแพร่กระจายไปยังกรีกในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตศักราช มีความเชื่อที่คล้ายคลึงกันเกี่ยวกับยุคแรกๆ ของมนุษย์ โดยเรียกยุคต่างๆ ด้วยโลหะเช่นเดียวกัน เหมือนกับลัทธิลึกลับอื่นๆ มากมายที่แพร่หลายในโลกกรีก-โรมัน (และบรรพบุรุษทางศาสนาอินโด-ยูโรเปียนของพวกเขา) มุมมองของโลกเกี่ยวกับลัทธิออร์ฟิกนั้นเป็นแบบวัฏจักร การเริ่มต้นพิธีกรรมลับร่วมกับการปฏิบัติแบบนักพรตนั้นเชื่อกันว่ารับประกันได้ว่าวิญญาณของบุคคลนั้นจะหลุดพ้นจากวงจรแห่งความเศร้าโศกของชีวิตในที่สุด และยังรวมไปถึงการสื่อสารกับเหล่าทวยเทพด้วย ออร์ฟิกบางครั้งระบุยุคทองว่าเป็นยุคของเทพฟาเนสซึ่งปกครองโอลิมปัสก่อนโครนัส อย่างไรก็ตาม ในตำนานเทพปกรณัมคลาสสิกยุคทองนั้นมีความเกี่ยวข้องกับการครองราชย์ของดาวเสาร์ ในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล นักปรัชญาเอ็มเพโดคลีสเช่นเดียวกับเฮเซียดก่อนหน้าเขา ได้เน้นย้ำแนวคิดเรื่องความบริสุทธิ์ดั้งเดิมและความกลมกลืนในธรรมชาติทั้งหมด รวมถึงสังคมมนุษย์ ซึ่งเขายืนยันว่าตั้งแต่นั้นมาก็มีความเสื่อมโทรมลงอย่างต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน

อาร์คาเดีย

ประเพณีที่เกิดขึ้นในกรีกนั้นว่าสถานที่ของยุคทองดั้งเดิมนั้นอยู่ที่Arcadiaซึ่งเป็นพื้นที่ชนบทที่ยากจนของกรีกซึ่งคนเลี้ยงสัตว์ยังคงอาศัยอยู่บนต้นโอ๊กและเป็นที่อาศัยของเทพเจ้าแพนซึ่งมีเท้าเป็นแพะท่ามกลางต้นป็อปลาร์บนภูเขาMaenalusอย่างไรก็ตาม ในศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล กวีชาวกรีกTheocritusได้เขียนบทกวีในAlexandria และแต่งบทกวีเกี่ยวกับทุ่งหญ้าบนเกาะซิซิลีที่อุดมสมบูรณ์ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขา ตัวเอกของ เรื่อง Idyllเรื่องแรกของ Theocritus ซึ่งเป็นคนเลี้ยงแพะDaphnisได้รับการสอนให้เล่นSyrinx (เครื่องดนตรีประเภทเป่า) โดย Pan เอง

ประติมากรรมของแพนกำลังสอนแดฟนิสเล่นปี่เมื่อประมาณ 100ปีก่อนคริสตศักราช พบในเมืองปอมเปอี

ยุคทองแห่งกรุงโรม: เวอร์จิลและโอวิด

ในงานเขียนภาษาละตินในช่วงเวลาแห่งความปั่นป่วนของการเปลี่ยนแปลงเชิงปฏิวัติในช่วงปลายสาธารณรัฐโรมัน (ประมาณระหว่าง 44 ถึง 38 ปีก่อนคริสตกาล) กวีเวอร์จิลได้ย้ายฉากของการเลียนแบบงานเลี้ยงแกะของ Theocritus กลับไปยังอาร์เคเดียในอุดมคติในกรีก ซึ่งถือเป็นการเริ่มต้นประเพณีอันรุ่มรวยและสะท้อนใจในวรรณกรรมยุโรปในเวลาต่อมา

นอกจากนี้ เวอร์จิลยังได้นำองค์ประกอบของการเปรียบเปรยทางการเมืองมาใส่ไว้ในบทกวีของเขา ซึ่งแทบจะไม่มีอยู่ในผลงานของธีโอคริตัส โดยในบทกวีเอกพจน์ ที่สี่ของเขา เขาได้บอก เป็นนัยๆ ว่ายุคทองแห่งสันติภาพและความยุติธรรมกำลังจะกลับคืนมา:

Ultima Cumaei venit iam carminis aetas;
magnus ab integro saeclorum nascitur ordo:
iam redit et Virgo, รำลึกถึง Saturnia regna;
ฉันโนวาลูกหลาน Caelo demittitur อัลโต

คำแปล:
บัดนี้ ยุคสุดท้ายที่ขับร้องโดยซิบิลของคูเมเอ
ได้ผ่านพ้นไปแล้ว และม้วนหนังสืออันสง่างาม
ของศตวรรษที่หมุนเวียนก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง:
แอสเทรียกลับ
มา คืนสู่การปกครองของดาวเสาร์เก่า
พร้อมกับมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่ถูกส่งลงมาจากสวรรค์[7]

หลังจากนั้นไม่นาน ก่อนที่เวอร์จิลจะเขียนบทกวีเรื่องAeneidซึ่งเกี่ยวข้องกับการสถาปนาการปกครองของจักรวรรดิโรมัน เวอร์จิลได้แต่งบทกวีGeorgics (29 ปีก่อนคริสตกาล) ซึ่งได้แนวคิดมาจาก บท กวี Works and Days ของเฮเซียด และงานเขียนอื่นๆ ของกรีกที่คล้ายกัน บทกวีGeorgicsซึ่งกล่าวถึงการเกษตรโดยทั่วไปแล้วเป็นอุปมาอุปไมยที่ซับซ้อนเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของมนุษย์ (ผ่านงาน) ที่เกี่ยวข้องกับการปกครองที่ดีและไม่ดี แม้ว่าเวอร์จิลจะไม่ได้กล่าวถึงยุคทองโดยตรงในบทกวีGeorgicsแต่เขาได้อ้างถึงช่วงเวลาที่มนุษย์มีความกลมกลืนกับธรรมชาติก่อนการครองราชย์ของดาวพฤหัสบดีเมื่อ:

ทุ่งนาไม่รู้จักมือที่ควบคุมเกษตรกร
ในการทำเครื่องหมายที่ราบหรือวัดด้วยเส้นแบ่งเขต
แม้แต่สิ่งนี้ก็ถือเป็นการไม่เคารพต่อสามัญชน
ที่พวกเขารวบรวมไว้ และแผ่นดินของเธอเองจะ
ครอบครองทุกสิ่งอย่างได้อย่างอิสระมากขึ้น โดยไม่มีใครสั่งการ

ante Iouem nulli subigebant arua Coloni
ne signare quidem aut partiri จำกัด campum
fas erat; ใน quaerebant ขนาดกลาง ipsaque tellus
omnia liberius nullo pocente ferebat (เกออร์จิกส์ เล่ม 1: 125–28)

มุมมองนี้ซึ่งระบุถึงสภาพธรรมชาติกับความกลมกลืนของท้องฟ้าซึ่งธรรมชาติของมนุษย์เป็น (หรือควรจะเป็น หากได้รับการควบคุมอย่างเหมาะสม) จักรวาลวิทยาแบบเฮลเลนิสติกที่แพร่หลายในหมู่ชนชั้นที่มีการศึกษาในยุคของเวอร์จิล ซึ่งเห็นได้อีกครั้งในMetamorphosesของโอวิด (ค.ศ. 7) ซึ่งยุคทองที่สูญหายไปถูกพรรณนาว่าเป็นสถานที่และเวลาที่มนุษย์มีความดีตามธรรมชาติ เนื่องจากธรรมชาติและเหตุผลสอดคล้องกันอย่างกลมกลืน:

ยุคทองเกิดขึ้นครั้งแรก เมื่อมนุษย์ยังใหม่ ยัง
ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ ยกเว้นเหตุผลที่บริสุทธิ์
และด้วยความโน้มเอียงตามธรรมชาติ เขาก็แสวงหาสิ่งที่ดี
ไม่ถูกลงโทษ ไม่ถูกเกรงกลัว
คำพูดของเขาเรียบง่าย และจิตวิญญาณของเขาจริงใจ
กฎหมายถูกเขียนขึ้นโดยไม่จำเป็น ซึ่งไม่มีใครขัดขวาง
กฎหมายของมนุษย์ถูกเขียนไว้ในอกของเขา[8]

แนวคิดของกรีก-โรมันเกี่ยวกับ "มนุษย์ตามธรรมชาติ" ที่โอวิดและนักเขียนคลาสสิกคนอื่นๆ อธิบายไว้ ได้รับความนิยมอย่างมากในช่วง ศตวรรษที่ 18 ซึ่งเป็นช่วงที่มีแนวโน้ม ไปทางเทวนิยมแนวคิดนี้มักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นของรุสโซซึ่งไม่ได้เห็นด้วยกับแนวคิดนี้[9]

ลัทธิดั้งเดิมแบบ “อ่อน” และ “แข็ง” ในอาร์เคเดีย

ในบทความที่มีชื่อเสียงของเขาเรื่อง “ Et in Arcadia ego : Poussin and the Elegiac Tradition” (Et in Arcadia ego : Poussin and the Elegiac Tradition) [10] เออร์วิน ปานอฟสกี้ได้กล่าวไว้ว่าในสมัยโบราณ “ภูมิภาคอาร์คาดีในกรีกตอนกลางซึ่งไม่ได้มั่งคั่งมากนักนั้น ได้รับการยอมรับจากทั่วโลกว่าเป็นดินแดนในอุดมคติของความสุขและความงามที่สมบูรณ์แบบ เป็นความฝันที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขที่ไม่อาจอธิบายได้ แม้จะรายล้อมไปด้วยรัศมีแห่งความเศร้าโศกที่ 'แสนหวาน' ก็ตาม”

ตั้งแต่เริ่มมีการคาดเดาแบบคลาสสิก มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันสองแบบเกี่ยวกับสภาพธรรมชาติของมนุษย์ ซึ่งแน่นอนว่าแต่ละแบบเป็น "Gegen-Konstruktion" ตามเงื่อนไขที่มันถูกสร้างขึ้น มุมมองหนึ่งเรียกว่า "ลัทธิดั้งเดิมแบบอ่อน" ในหนังสือที่ให้ความรู้โดย Lovejoy และ Boas [11]ซึ่งมองว่าชีวิตแบบดั้งเดิมเป็นยุคทองของความอุดมสมบูรณ์ ความบริสุทธิ์ และความสุข กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ชีวิตที่มีอารยธรรมที่ปราศจากความชั่วร้าย ส่วนอีกรูปแบบหนึ่งคือ "แบบแข็งกร้าว" มองว่าชีวิตแบบดั้งเดิมเป็นการดำรงอยู่ที่แทบจะต่ำกว่ามนุษย์ เต็มไปด้วยความยากลำบากแสนสาหัสและปราศจากความสะดวกสบายใดๆ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ชีวิตที่มีอารยธรรมที่ปราศจากคุณธรรม

อาร์คาดี ซึ่งเราพบเห็นในวรรณกรรมสมัยใหม่ทั้งหมด และในบทสนทนาประจำวันของเรา จัดอยู่ในประเภท "ยุคดึกดำบรรพ์" หรือยุคทอง แน่นอนว่า อาร์คาดีตัวจริงคืออาณาจักรของแพน ซึ่งสามารถได้ยินเสียงบรรเลงซิริงซ์บนภูเขาเมนาลัสและผู้อยู่อาศัยในนั้นมีชื่อเสียงในด้านความสำเร็จทางดนตรี ตลอดจนสายเลือดโบราณ คุณธรรมอันแข็งแกร่ง และการต้อนรับแบบบ้านๆ

ยุคทองอื่น ๆ

มีแนวคิดที่คล้ายคลึงกันใน ประเพณี ทางศาสนาและปรัชญาของอนุทวีปอินเดียตัวอย่างเช่น วัฒนธรรม เวทหรือฮินดู โบราณ มองว่าประวัติศาสตร์เป็นวัฏจักรโดยแต่ละวัฏจักรประกอบด้วยสี่ยุค (ยุค) - สัตยยุค (ยุคทอง) ตรีตยุค (ยุคเงิน) ทวาปารยุค (ยุคสำริด) และกลียุค (ยุคเหล็ก) - สอดคล้องกับยุคกรีกสี่ยุค ความเชื่อที่คล้ายคลึงกันเกิดขึ้นในตะวันออกกลาง โบราณ และทั่วโลกโบราณเช่นกัน[12]

ศาสนาคริสต์

มีการกล่าวถึงลำดับอาณาจักรในความฝันของเนบูคัดเนสซาร์ ใน ดาเนียล 2โดยเรียงตามลำดับดังนี้ คือ ทองคำ เงิน ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก และในที่สุดก็เป็นเหล็กและดินเหนียวผสมกัน

31 “ฝ่าพระบาททอดพระเนตรเห็นรูปปั้นขนาดใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าพระองค์ เป็นรูปปั้นขนาดใหญ่ แวววาว ดูน่าเกรงขาม 32 ศีรษะของรูปปั้นทำด้วยทองคำบริสุทธิ์ หน้าอกและแขนทำด้วยเงิน ท้องและต้นขาทำด้วยทองแดง 33 ขาทำด้วยเหล็ก เท้าทำด้วยเหล็กและดินเผา 34 ขณะที่ฝ่าพระบาททอดพระเนตรอยู่ มีหินก้อนหนึ่งถูกสกัดออกมา แต่ไม่ใช่ด้วยมือมนุษย์ หินก้อนนั้นฟาดโดนเท้าของรูปปั้นที่ทำด้วยเหล็กและดินเผาจนแตกเป็นเสี่ยงๆ 35 เหล็ก ดินเหนียว ทองแดง เงิน และทองก็แตกเป็นชิ้นๆ เหมือนแกลบบนลานนวดข้าวในฤดูร้อน ลมพัดพาไปจนไม่มีร่องรอย แต่หินก้อนนั้นที่ฟาดรูปปั้นนั้นกลับกลายเป็นภูเขาขนาดใหญ่และแผ่ปกคลุมไปทั่วแผ่นดิน” [13]

—  ดาเนียล 2: 31–35

การตีความความฝันดังกล่าวปรากฏในข้อ 36–45

ศาสนายิว

ยุคทองของชาวยิวหมายถึงช่วงเวลาที่ชาวมุสลิมปกครองสเปน ซึ่งทำให้วัฒนธรรมของชาวยิวเจริญรุ่งเรือง

ศาสนาฮินดู

คำสอนของอินเดียแบ่งยุคโลกทั้งสี่ ( ยุค ) ออกจากกันโดยไม่ขึ้นอยู่กับโลหะ แต่ขึ้นอยู่กับ คุณสมบัติ ทางธรรม (คุณธรรม) โดยยุคแรกเริ่มต้นด้วยยุคที่มีคุณค่ามากที่สุด และยุคสุดท้ายจบลงด้วยยุคที่มีคุณค่าน้อยที่สุด จุดสิ้นสุดจะตามมาด้วยวัฏจักรใหม่ ( วัฏจักรยุค ) ของยุคทั้งสี่ยุคเดียวกัน: สัตยยุค (ยุคทอง), ตรีตยุค , ทวาปารยุคและกลียุค (ยุคมืด) ซึ่งขณะนี้เราอยู่ในกลียุค[ 14] [ ต้องการแหล่งข้อมูลที่ดีกว่านี้ ]

ในยุคสัตยศาสตร์ความรู้ การทำสมาธิ และการสื่อสารกับวิญญาณมีความสำคัญเป็นพิเศษ คนส่วนใหญ่ทำแต่ความดีและความดีงามเท่านั้น และมนุษย์ก็ใช้ชีวิตอย่างกลมกลืนกับโลกอาศรมจะปราศจากความชั่วร้ายและการหลอกลวงตามNatya Shastra แล้ว Natyam (เช่นBharatanatyam ) ไม่มีอยู่ในยุคสัตยศาสตร์ "เพราะเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนมีความสุข" [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

Satya Yuga ( aka Krita Yuga ) ตามมหาภารตะ : [ ต้องการอ้างอิง ]

มนุษย์ไม่ได้ซื้อหรือขาย ไม่มีทั้งคนจนและคนรวย ไม่จำเป็นต้องทำงาน เพราะสิ่งที่มนุษย์ต้องการทั้งหมดได้มาด้วยพลังแห่งความตั้งใจ คุณธรรมสูงสุดคือการละทิ้งความปรารถนาทางโลกทั้งหมด ยุคกฤตไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ ไม่มีการเสื่อมถอยตามกาลเวลา ไม่มีความเกลียดชังหรือความไร้สาระหรือความคิดชั่วร้ายใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีความโศกเศร้า ไม่มีความกลัว มนุษย์ทุกคนสามารถบรรลุถึงความสุขสูงสุดได้

อิสลาม

ยุคทองของอิสลาม (อาหรับ: العصر الذهبي للإسلام, โรมัน: al-'asr al-dhahabi lil-islam) เป็นช่วงเวลาแห่งความเจริญรุ่งเรืองทางวัฒนธรรม เศรษฐกิจ และวิทยาศาสตร์ในประวัติศาสตร์ของศาสนาอิสลามซึ่งตามธรรมเนียมแล้วมีขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 14 ช่วงเวลาดังกล่าวนี้เข้าใจกันโดยทั่วไปว่าเริ่มต้นขึ้นในรัชสมัยของฮารูนอัล-ราชิด แห่งราชวงศ์อับบาซียะฮ์ (ค.ศ. 786 ถึง 809) โดยมีการสถาปนาบ้านแห่งปัญญาในกรุงแบกแดดซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลกในขณะนั้น โดยนักวิชาการและนักวิชาการอิสลามจากส่วนต่างๆ ของโลกที่มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันได้รับมอบหมายให้รวบรวมและแปลความรู้คลาสสิกของโลกที่รู้จักทั้งหมดเป็นภาษาซีเรียกและภาษาอาหรับ[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

เยอรมัน

นอร์สโบราณ : Gullaldr ("ยุคแห่งทองคำ") ใช้ในGylfaginningเพื่อบรรยายช่วงเวลาหลังจากการสร้างโลก และก่อนที่ผู้หญิงสามคนจากJötunheimr จะมาถึง ซึ่งถูกเสนอให้เป็นNorn [15] [16] [17]

ช่วงเวลาในอุดมคติที่สองคือช่วง เวลา สันติภาพของ Fróðiซึ่งเป็นช่วงเวลากึ่งตำนานในรัชสมัยของกษัตริย์เดนมาร์กซึ่งเป็นช่วงที่ได้เห็นสันติภาพและความเจริญรุ่งเรืองทั่วทั้งยุโรปตอนเหนือ [ 18]

ตำนานและศาสนาจีน

ใน วัฏจักร ของตำนาน ที่มองว่าเสินหนงเป็นวีรบุรุษแห่งวัฒนธรรมมากกว่าจะเป็นเทพเจ้า เชื่อกันว่า เสินหนงได้รักษายุคทองของโลกไว้ได้ด้วยการช่วยเหลือมนุษย์ด้วยการทำสิ่งต่างๆ เช่น กินพืชทุกชนิดเพื่อดูว่าชนิดใดกินได้ รวมถึงการทรมานตนเองจากพิษต่างๆ ที่เขารอดชีวิตมาได้ด้วยความช่วยเหลือของระบบย่อยอาหารเหนือธรรมชาติของเขา ซึ่งมาสิ้นสุดพร้อมกับการตายของเขา[19]

แฟนตาซี

ในโลกแห่งจินตนาการ ยุคใหม่ ซึ่งพื้นหลังและฉากหลังบางครั้งได้รับอิทธิพลมาจากตำนานในโลกแห่งความเป็นจริง แนวคิดที่คล้ายคลึงหรือเข้ากันได้ของยุคทองมีอยู่ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ของโลกดังกล่าว เมื่อมีเทพเจ้าหรือ สิ่งมีชีวิตที่คล้าย เอลฟ์ก่อนที่มนุษย์ จะ ถือกำเนิด[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ตัวอย่างเช่น ในThe SilmarillionโดยJRR Tolkienมียุคทองอยู่ในตำนานมิดเดิลเอิร์ธอาร์ดา (ส่วนหนึ่งของโลกที่ เป็นที่ตั้งของ The Lord of the Rings ) ได้รับการออกแบบให้สมมาตรและสมบูรณ์แบบ หลังจากสงครามของเหล่าทวยเทพ อาร์ดาก็สูญเสียรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ (เรียกว่าArda Unmarred ) และถูกเรียกว่าArda Marredต่อมามี 'ยุคทอง' อีกประเภทหนึ่งตามมาหลังจากที่เหล่าเอลฟ์ตื่นขึ้นเอลดาร์ยังคงอยู่ที่Valinorอาศัยอยู่กับValarและก้าวหน้าในด้านศิลปะและความรู้ จนกระทั่งเกิดการกบฏและการล่มสลายของNoldorซึ่งชวนให้นึกถึงการล่มสลายของมนุษย์ ในที่สุด เมื่อโลกสิ้นสุดลงซิลมาริลลีจะถูกฟื้นคืน และแสงแห่งต้นไม้สองต้นแห่ง Valinorก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง อาร์ดาจะถูกสร้างใหม่อีกครั้งในชื่อArda Healed [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ใน จักรวาล แห่งกาลเวลา "ยุคแห่งตำนาน" เป็นชื่อที่ตั้งให้กับยุคก่อนหน้า ในสังคมนี้ ผู้สื่อสารเป็นเรื่องธรรมดาและAes Sedai – ผู้สื่อสารที่ผ่านการฝึกฝน – มีพลังมหาศาล สามารถสร้างangreal , sa'angrealและter'angrealได้ และดำรงตำแหน่งพลเมืองที่สำคัญ ยุคแห่งตำนานถูกมองว่าเป็นสังคมอุดมคติที่ไม่มีสงครามหรืออาชญากรรม และอุทิศตนให้กับวัฒนธรรมและการเรียนรู้ Aes Sedai มักอุทิศตนให้กับความพยายามทางวิชาการ ซึ่งหนึ่งในนั้นส่งผลให้มีการเจาะรู – The Bore ในคุกของ Dark One โดยไม่ได้ตั้งใจ ผลลัพธ์ในทันทีนั้นไม่เกิดขึ้น แต่ Dark One ค่อยๆ ยึดอำนาจเหนือมนุษยชาติ ทำให้หลายคนกลายเป็นผู้ติดตามของเขา ส่งผลให้เกิดสงครามแห่งอำนาจและในที่สุดโลกก็แตกสลาย[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ตัวอย่างอีกประการหนึ่งคือเกมคอมพิวเตอร์คลาสสิกเรื่องLands of Loreซึ่งประวัติศาสตร์ของดินแดนต่างๆ ถูกแบ่งออกเป็นยุคต่างๆ หนึ่งในนั้นเรียกว่ายุคทอง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ดินแดนต่างๆ ถูกปกครองโดย "คนโบราณ" และไม่มีสงครามใดๆ ยุคนี้สิ้นสุดลงด้วย "สงครามของคนนอกรีต" [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ยุคทองอาจหมายถึงช่วงวัยเด็กตอนต้น เฮอร์เบิร์ต สเปนเซอร์ โต้แย้งว่าเด็กเล็กจะก้าวหน้าผ่านขั้นตอนทางปัญญาของวิวัฒนาการของเผ่าพันธุ์มนุษย์และอารยธรรมของมนุษย์ จึงเชื่อมโยงอารยธรรมก่อนและวัยทารก[20] เคนเนธ เกรแฮมเรียกการรำลึกถึงวัยเด็กตอนต้นของเขาว่า' ยุคทอง' [21]และตัวละครสมมติของเจเอ็ม แบร์รีปีเตอร์แพนซึ่งปรากฏตัวครั้งแรกใน' นกขาวตัวน้อย ' [22]ได้รับการตั้งชื่อตามแพนเทพเจ้ากรีกจากยุคทอง ผลงานเพิ่มเติมของแบร์รีเกี่ยวกับปีเตอร์แพน[23] [24]พรรณนาถึงวัยเด็กตอนต้นว่าเป็นช่วงเวลาของธรรมชาติและความสุขก่อนอารยธรรม ซึ่งถูกทำลายโดยกระบวนการศึกษาที่ตามมา[25]

การใช้งานในปัจจุบัน

คำว่า "ยุคทอง" มักใช้ในปัจจุบันในบริบทของช่วงเวลาใดช่วงเวลาหนึ่งในประวัติศาสตร์ของประเทศใดประเทศหนึ่ง เช่น " ยุคทองของสเปน " " ยุคทองของเนเธอร์แลนด์ " " ยุคทองของเดนมาร์ก " " ยุคทองของแฟลนเดอ ร์ส " หรือประวัติศาสตร์ของสาขาเฉพาะ เช่น " ยุคทองของนักปีนเขา " " ยุคทองของแอนิเมชั่นอเมริกัน" "ยุคทอง ของการ์ตูน " " ยุคทองของนิยายวิทยาศาสตร์ " " ยุคทองของโทรทัศน์ " " ยุคทอง ของฮอลลีวูด" "ยุคทองของเกมอาร์เคด " "ยุคทองของวิทยุ " " ยุคทองของฮิปฮอป " " ยุคทองของโรงละครคามิชิบาอิ" (ในญี่ปุ่น) และแม้กระทั่ง " ยุคทองของการละเมิดลิขสิทธิ์ " หรือ " ยุคทองของหนังโป๊ " โดยทั่วไปแล้ว คำว่า "ยุคทอง" จะถูกมอบให้ย้อนหลัง เมื่อช่วงเวลาดังกล่าวสิ้นสุดลง และถูกเปรียบเทียบกับช่วงเวลาต่อมาในสาขาเฉพาะที่กล่าวถึง คำนี้ยังถูกใช้ในเชิงคาดการณ์อีกด้วย ตัวอย่างเช่น เมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม 2020 ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาโดนัลด์ ทรัมป์ได้โพสต์ข้อความบนTwitterที่สัญญาว่าในอนาคตจะมี "ยุคทอง" เกิดขึ้น เมื่อประเทศฟื้นตัวจากการระบาดของโควิด-19 [26]คำว่ายุคทองซึ่งหมายถึงช่วงเวลาหนึ่งในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา เป็นการล้อเลียนการใช้คำว่า "ยุคทอง" (โดยแสดงให้เห็นว่าช่วงเวลาดังกล่าวมีลักษณะภายนอกเหมือนยุคทอง แต่ในความเป็นจริงแล้วกลับไม่น่าปรารถนาเท่าไร)

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ เฮเซียด , "109", ผลงานและวัน-
  2. ^ Robin Hard - The Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on HJ Rose's "Handbook of Greek Mythology", p.69-70, Psychology Press , 2004 ISBN 0415186366 , เข้าถึงเมื่อ 2017-06-พฤษภาคม 
  3. ^ Gravity, Grass (1960). The Greek Myths . ลอนดอน: Penguin Books. หน้า 35–37 ISBN 9780140171990-
  4. ^ ดูด้านล่าง.)
  5. ^ "เฮเซียดเรียก [แอสตราเอีย] ว่าเป็นธิดาของเทพเจ้าจูปิเตอร์และเทมิส อาราตัสกล่าวว่าเธอถูกมองว่าเป็นธิดาของแอสตราเอียสและออโรรา ซึ่งมีชีวิตอยู่ในยุคทองของมนุษย์และเป็นผู้นำของพวกเขา เนื่องจากเธอระมัดระวังและยุติธรรม เธอจึงได้รับการขนานนามว่า จัสติส และในเวลานั้นไม่มีประเทศต่างชาติถูกโจมตีในสงคราม หรือมีใครล่องเรือข้ามทะเล แต่พวกเขามักจะใช้ชีวิตดูแลทุ่งนาของตน แต่ผู้ที่เกิดหลังจากพวกเขาตายไปแล้วเริ่มปฏิบัติหน้าที่น้อยลงและโลภมากขึ้น ดังนั้น จัสติสจึงไม่ค่อยคบหาสมาคมกับมนุษย์อีกต่อไป ในที่สุด โรคก็รุนแรงขึ้นจนกล่าวกันว่าเป็นเผ่าพันธุ์ทองเหลืองถือกำเนิดขึ้น จากนั้นเธอก็ทนไม่ได้อีกต่อไปและบินหนีไปที่ดวงดาว" (กายอุส จูเลียส ไฮจินัส , Astronomica 2)
  6. ^ Bridget Ann Henish, The Medieval Calendar Year ( ISBN 0-271-01904-2 ), หน้า 96 
  7. ^ บทส่งท้าย (บรรทัดที่ 5-8)
  8. ^ Metamorphoses ของ Ovid เล่มที่ 1 เวอร์ชันศตวรรษที่ 18 แปลเป็นกลอนภาษาอังกฤษภายใต้การดูแลของเซอร์ซามูเอล การ์ธ โดยจอห์น ดราย เดน อเล็กซานเดอร์ โพป โจเซฟแอดดิสัน วิ ลเลียม คองกรีฟและผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ
  9. ^ ดูบทความของ AO Lovejoy เรื่อง "The Supposed Primitivism of Rousseau's Discourse on Inequality" ในEssays in the History of Ideas (บัลติมอร์: Johns Hopkins Press, 1948, 1960)
  10. ^ “Et in Arcadia ego: Poussin and the Elegiac Tradition,” ในMeaning in the Visual Arts (นิวยอร์ก: Doubleday, 1955) หน้า 297–98
  11. ^ AO Lovejoyและ G. Boas, Primitivism and Related Ideas in Antiquity (บัลติมอร์: Johns Hopkins Press, 1935)
  12. ^ Richard Heinberg (1989). ความทรงจำและวิสัยทัศน์ของสวรรค์: การสำรวจตำนานสากลของยุคทองที่สูญหายลอสแองเจลิส, แคลิฟอร์เนีย: Tarcher. 282 หน้าISBN 0-87477-515-9 
  13. ↑ "ดาเนียล 2: 31–35". ซอนเดอร์วอน. สืบค้นเมื่อ15 ธันวาคม 2557 .
  14. ^ มัทสยะปุราณะ
  15. ^ "Gylfaginning – heimskringla.no". heimskringla.no . สืบค้นเมื่อ3 กรกฎาคม 2022 .
  16. ^ Brodeur, Arthur Gilchrist (2018). The Prose Edda of Snorri Sturlson . สำนักพิมพ์ Franklin Classics Trade Press. ISBN 978-0344335006-
  17. ^ Bellows, Henry Adam. "The Poetic Edda: Voluspo". www.sacred-texts.com . สืบค้นเมื่อ3 กรกฎาคม 2022 .
  18. ^ Simek, Rudolf (1993). พจนานุกรมตำนานเหนือ . Cambridge [อังกฤษ]: DS Brewer. ISBN 9780859915137-
  19. ^ อาร์มสตรอง, คาเรน (2005). A Short History of Myth (ฉบับพิมพ์ครั้งแรกในอเมริกา) บรอดเวย์, นิวยอร์ก: Canongate Books . หน้า 90 ISBN 9781841957166-
  20. ^ สเปนเซอร์, เฮอร์เบิร์ต (1861). การศึกษา . หน้า 5.
  21. ^ Grahame, Kenneth (1985). ยุคทอง . สหราชอาณาจักร: The Bodley Head
  22. ^ Barrie, James Matthew (1902). The Little White Bird . สหราชอาณาจักร: Hodder and Stoughton.
  23. ^ แบร์รี, เจมส์ แมทธิว (1906). ปีเตอร์แพนในสวนเคนซิงตันฮอดเดอร์และสโตตัน
  24. ^ Barrie, James Matthew (1911). Peter และ Wendy . Hodder และ Stoughton.
  25. ^ ริดลีย์, โรซาลินด์ (2016). ปีเตอร์แพนและจิตใจของเจเอ็ม แบร์รี . สำนักพิมพ์เคมบริดจ์ สกอลาร์ส.
  26. ^ "ทวีตจาก Donald J. Trump: เราจะเอาชนะไวรัสได้ในเร็วๆ นี้ และก้าวไปสู่ยุคทองได้ดีกว่าที่เคย!". Twitter . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-07-28 . สืบค้นเมื่อ 2020-07-28 .
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Golden_Age&oldid=1252702281"