ลุกก้า

ลุกก้า
คอมมูน
เทศบาลเมืองลุกกา
มุมมองของเมืองลุกกา (2022)
ธง ตราประจำตระกูล
ที่ตั้งของเมืองลุกกา
ลุกก้า ที่ตั้งของเมืองลุกกา ประเทศอิตาลี แสดงแผนที่ประเทศอิตาลี ลุกก้า ลุกกา (ทัสคานี) แสดงแผนที่ของทัสคานี
พิกัดภูมิศาสตร์: 43°50′30″N 10°30′10″E / 43.84167°N 10.50278°E / 43.84167; 10.50278
ประเทศ	อิตาลี
ภูมิภาค	ทัสคานี
จังหวัด	ลุกก้า (LU)
ฟราซิโอนี่	ดูรายการ
รัฐบาล
• นายกเทศมนตรี	มาริโอ ปาร์ดินี ( อิสระ )
พื้นที่ [1]
• ทั้งหมด	185.5 ตร.กม. ( 71.6 ตร.ไมล์)
ระดับความสูง	19 ม. (62 ฟุต)
ประชากร  (30 กันยายน 2560) [2]
• ทั้งหมด	89,346
• ความหนาแน่น	480/ตร.กม. ( 1,200/ตร.ไมล์)
ปีศาจชื่อ	ลูเคซี
เขตเวลา	เวลามาตรฐานสากล ( UTC+1 )
• ฤดูร้อน ( DST )	เวลามาตรฐานสากล ( UTC+2 )
รหัสไปรษณีย์	55100
รหัสโทรออก	0583
รหัสISTAT	046017
นักบุญอุปถัมภ์	เซนต์พอลลินัส
วันนักบุญ	วันที่ 12 กรกฎาคม
เว็บไซต์	คอมมูเน.ลูกา.อิต

ลูกา ( / ˈ l uː k ə / LOO -kə ; ภาษาอิตาลี: [ˈlukka] ^ⓘ ) เป็นเมืองและเทศบาลในแคว้นทัสคานี ตอนกลางของอิตาลีริมแม่น้ำแซร์คิโอบนที่ราบอันอุดมสมบูรณ์ใกล้ทะเลลิกูเรียนเมืองนี้มีประชากรประมาณ 89,000 คน^[3]ในขณะที่จังหวัดมีประชากร 383,957 คน^[4]

เมืองลุกกาเป็นที่รู้จักในฐานะ "Città d'arte" (เมืองแห่งศิลปะ) ของอิตาลีจากกำแพงเมืองยุคเรอเนสซองส์ ที่ยังคงสภาพสมบูรณ์ ^{[5] [6]}และศูนย์กลางประวัติศาสตร์ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี ซึ่งในบรรดาอาคารและอนุสรณ์สถานต่างๆ นั้น ได้แก่ Piazza dell'Anfiteatroซึ่งมีต้นกำเนิดในช่วงครึ่งหลังของคริสตศตวรรษที่ 1 หอคอย Guinigiซึ่งเป็นหอคอยสูง 45 เมตร (150 ฟุต) ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 ^{[7] [8]}และมหาวิหารซานมาร์ติโน^[9]

เมืองนี้เป็นบ้านเกิดของนักประพันธ์เพลงระดับโลกหลายท่าน รวมถึงGiacomo Puccini , Alfredo CatalaniและLuigi Boccherini ^[10 ]

ชาวโรมันโบราณเรียกเมืองลุกกาว่าลู คา จากการศึกษาเกี่ยวกับสถานที่ในปัจจุบันและเป็นรูปธรรมมากขึ้น พบว่าชื่อลุกกามีการอ้างอิงถึง "ป่าศักดิ์สิทธิ์" ( ภาษาละติน : lucus ) "การตัด" (ภาษาละติน: lucare ) และ "พื้นที่ส่องสว่าง" ( leukซึ่งเป็นคำที่ใช้โดยชาวยุโรปกลุ่มแรก) ที่มาของชื่อเมืองนี้ดูเหมือนจะหมายถึงพื้นที่ป่าที่ถูกทำลายเพื่อให้มีแสงสว่าง หรือพื้นที่โล่งที่ตั้งอยู่บนเกาะแม่น้ำที่มีเศษซากของเซอร์คิโออยู่ท่ามกลางพื้นที่ป่า^{[11] [12]}

ดินแดนที่ปัจจุบันคือเมืองลุกกาได้รับการตั้งถิ่นฐานโดยชาวอีทรัสคันและยังมีร่องรอยของ การตั้งถิ่นฐานของ ชาวลิกูเรียน ก่อนหน้า (เรียกว่าลุกแปลว่า "หนองน้ำ" ซึ่งก่อนหน้านี้มีการคาดเดากันว่าอาจเป็นที่มาของชื่อเมือง) ซึ่งมีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล อย่างไรก็ตาม พื้นที่ดังกล่าวจึงมีลักษณะเหมือนเมืองจริงก็ต่อเมื่อชาวโรมัน มาถึงเท่านั้น พื้นที่ดังกล่าวได้รับสถานะเป็นอาณานิคมของโรมันในปี 180 ก่อนคริสตกาล และเป็นเทศบาล ( municipium ) ในปี 89 ก่อนคริสตกาล^{[13] [14]}

ตารางสี่เหลี่ยมของศูนย์กลางประวัติศาสตร์ยังคงรักษาแผนผังถนนของโรมันเอาไว้ และ Piazza San Michele ตั้งอยู่บนที่ตั้งของฟอรัม โบราณ โครงร่างของโรงละครกลางแจ้ง แบบโรมัน ยังคงปรากฏให้เห็นในPiazza dell'Anfiteatroและโครงร่างของโรงละครโรมันปรากฏให้เห็นในPiazza Sant'Augostinoเศษซากกำแพงสมัยโรมันถูกนำมารวมเข้ากับโบสถ์ Santa Maria della Rosa

ในการประชุมลูกาในปี 56 ก่อนคริสตกาลจูเลียส ซีซาร์ปอมปีย์และคราสซัสได้ยืนยันพันธมิตรทางการเมืองของตนอีกครั้ง ซึ่งรู้จักกันในชื่อกลุ่มสามกษัตริย์องค์แรก [ ^{14] [15]}

เฟรดิอาโนพระสงฆ์ชาวไอริช เป็นบิชอปแห่งลุกกาในช่วงต้นศตวรรษที่ 6 ^[16]มีอยู่ช่วงหนึ่ง ลุกกาถูกปล้นโดยโอโดอาเซอร์กษัตริย์เยอรมันองค์แรกของอิตาลี ลุกกาเป็นเมืองและป้อมปราการที่สำคัญแม้ในศตวรรษที่ 6 เมื่อนาร์เซสโอบล้อมเป็นเวลาหลายเดือนในปี 553 ตั้งแต่ปี 576 ถึง 797 ภายใต้การปกครองของลอมบาร์ดเป็นเมืองหลวงของดัชชีที่เรียกว่าดัชชีแห่งทัสชาซึ่งรวมถึงพื้นที่ส่วนใหญ่ของทัสคานีในปัจจุบันและจังหวัดวิแตร์โบในช่วงเวลานี้ เมืองนี้ยังผลิตเหรียญของตัวเองด้วย^[17]พระพักตร์ศักดิ์สิทธิ์แห่งลุกกา (หรือโวลโต ซานโต) ซึ่งเป็นโบราณวัตถุสำคัญที่เชื่อกันว่าแกะสลักโดยนิโคเดมัสมาถึงในปี 742

ในบรรดาประชากรที่อาศัยอยู่ในเมืองลุกกาในยุคกลางนั้น มีชาวยิว อยู่เป็นจำนวนมากเช่นกัน การกล่าวถึงการปรากฏตัวของชาวยิวในเมืองนี้ครั้งแรกนั้นอยู่ในเอกสารจากปี 859 ชุมชนชาวยิวนำโดยครอบครัว Kalonymos (ซึ่งต่อมากลายเป็นองค์ประกอบหลักของชาวยิวยุคต้น Ashkenazic ) ^[18]

เหนือสิ่งอื่นใดต้องขอบคุณพระพักตร์ศักดิ์สิทธิ์และพระบรมสารีริกธาตุของนักบุญที่สำคัญ เช่น ซานเรโกโลและเซนต์ฟรีเดียนัสเมืองนี้จึงเป็นหนึ่งในจุดหมายปลายทางหลักของVia Francigenaซึ่งเป็นเส้นทางแสวงบุญหลักสู่กรุงโรมจากทางเหนือ^[19]

ผ้าลุกกาเป็นผ้าไหมที่ทอด้วยด้ายสีทองหรือสีเงิน เป็นสิ่งทอที่นิยมใช้ในเมืองลุกกาตลอดช่วงยุคกลาง^{[20] [21]}

เมืองลุกกาเจริญรุ่งเรืองจาก การค้า ผ้าไหมที่เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 11 และกลายมาเป็นเมืองที่แข่งขันกับผ้าไหมของอาณาจักรไบแซนไทน์ได้ ในช่วงศตวรรษที่ 10–11 เมืองลุกกาเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรศักดินาของทัสคานี ซึ่งเป็นอิสระในระดับหนึ่งแต่มีความจงรักภักดีต่อ จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เพียง เล็กน้อย

ในปี ค.ศ. 1057 อันเซล์มแห่งบาจโจ (ต่อมาเป็นพระสันตปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 2) ได้รับการแต่งตั้งเป็นบิชอปแห่งลุกกา ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขาดำรงอยู่ในช่วงที่ดำรงตำแหน่งพระสันตปาปาเช่นกัน ในฐานะบิชอปแห่งลุกกา เขาสามารถสร้างมรดกของโบสถ์ลุก กาขึ้นมาใหม่ได้ โดยยึด ทรัพย์สินที่ถูกโอนไปคืนมา ได้รับเงินบริจาคจำนวนมากจากชื่อเสียงของเขา และได้ สร้าง อาสนวิหารของเมืองขึ้นใหม่ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1073 ถึงปี ค.ศ. 1086 อันเซล์มที่ 2 หลานชายของเขา ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในข้อโต้แย้งเรื่องการสถาปนา^{[22] [23]}

ในช่วงยุคกลางตอนปลาย ราชวงศ์ที่โด่งดังที่สุดแห่งหนึ่งของเมืองลุกกาคือตระกูลอัลลูซิงโกลิผู้สูงศักดิ์ ซึ่งสามารถสร้างความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับคริสตจักรได้ ในบรรดาสมาชิกราชวงศ์นี้ ได้แก่ อูบัลโด อัลลูซิงโกลิ ผู้ได้รับเลือกเป็นพระสันตปาปาลูเซียสที่ 3ในปี ค.ศ. 1181 และพระคาร์ดินัล เจอราร์โด อัลลูซิงโกลิและอูเบอร์โต อัลลูซิงโกลิ [ ^{24] [25]}

หลังจากการเสียชีวิตของมาทิลดาแห่งทัสคานีเมืองนี้ก็เริ่มก่อตั้งเป็นเทศบาล อิสระ โดยมีกฎบัตรในปี ค.ศ. 1160 เป็นเวลาเกือบ 500 ปีที่ลูกกายังคงเป็นสาธารณรัฐอิสระ มีจังหวัดเล็กๆ หลายแห่งในภูมิภาคระหว่างลิกูเรีย ตอนใต้ และทัสคานีตอนเหนือซึ่งปกครองโดยมาลาสปินาทัสคานีในช่วงเวลานี้เป็นส่วนหนึ่งของยุโรปในยุคศักดินา นวนิยาย เรื่อง Divine Comedyของดันเต้มีการอ้างอิงถึงตระกูลศักดินาขนาดใหญ่จำนวนมากซึ่งมีอำนาจปกครองทั้งในด้านการบริหารและตุลาการ ดันเต้ใช้เวลาช่วงหนึ่งในการลี้ภัยในลูกกา

ในปี ค.ศ. 1273 และอีกครั้งในปี ค.ศ. 1277 ลุกกาถูกปกครองโดยGuelph capitano del popolo (กัปตันของประชาชน) ชื่อLuchetto Gattilusioในปี ค.ศ. 1314 ความขัดแย้งภายในทำให้Uguccione della Faggiuolaแห่งเมืองปิซาได้สถาปนาตัวเองเป็นขุนนางแห่งลุกกา Lucchesi ขับไล่เขาออกไปสองปีต่อมาและส่งมอบเมืองให้กับcondottiero อีกคนหนึ่งคือ Castruccio Castracaniซึ่งภายใต้การปกครองของเขาเมืองนี้ได้กลายเป็นรัฐชั้นนำในอิตาลีตอนกลาง ลุกกาแข่งขันกับฟลอเรนซ์จนกระทั่ง Castracani เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1328 ในวันที่ 22 และ 23 กันยายน ค.ศ. 1325 ในยุทธการที่ Altopascio Castracani ได้เอาชนะGuelphs ของฟลอเรนซ์ ได้ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้รับการเสนอชื่อโดย Louis IV แห่งบาวาเรียให้เป็นดยุคแห่งลุกกา หลุมฝังศพของ Castracani ตั้งอยู่ในโบสถ์ San Francesco ชีวประวัติของเขาเป็นหนังสือเกี่ยวกับการปกครองทางการเมืองที่มีชื่อเสียงเล่มที่สามของ Machiavelli

เมืองนี้ถูกยึดครองโดยกองทหารของหลุยส์แห่งบาวาเรีย และถูกขายให้กับเกร์ราดิโน สปิโนลา ชาวเจนัวผู้มั่งคั่ง จากนั้นก็ถูกยึดครองโดยจอห์น กษัตริย์แห่งโบฮีเมีย เมืองนี้ถูกจำนำโดยรอสซีแห่งปาร์มา จากนั้นก็ถูกยกให้แก่มาสติโนที่ 2 เดลลา สกาลาแห่งเวโร นา ขายให้กับชาวฟลอเรนซ์ ยอมจำนนต่อชาวปิซาน จากนั้นจักรพรรดิ ชาร์ลส์ที่ 4ก็ได้รับการปลดปล่อยในนามและปกครองโดยบาทหลวงของเขา

ในปี ค.ศ. 1408 ลุกกาได้เป็นเจ้าภาพจัดการประชุมที่จัดโดยสมเด็จพระสันตปาปาเกรกอรีที่ 12โดยมีพระคาร์ดินัลของพระองค์ร่วมประชุมด้วย โดยมีจุดประสงค์เพื่อยุติการแตกแยกในสถาบันพระสันตปาปา^[26]

ในตอนแรก ลุกกาสามารถรักษาเอกราชไว้ได้ควบคู่ไปกับเวนิสและเจนัวในฐานะระบอบประชาธิปไตยและได้วาดคำว่าLibertasไว้บนธงจนกระทั่งถึงการปฏิวัติฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1789 ^[27]

ลุกกาเป็นนครรัฐที่ใหญ่เป็นอันดับสองของอิตาลี (รองจากเวนิส ) โดยมีรัฐธรรมนูญแบบสาธารณรัฐ ("คอมมูเน") ที่รักษาความเป็นอิสระไว้ได้ตลอดหลายศตวรรษ

ระหว่างปี ค.ศ. 1799 ถึง 1800 กองทัพฝรั่งเศสและออสเตรียได้ต่อสู้กัน ในที่สุด ฝรั่งเศสก็ได้รับชัยชนะและได้ออกรัฐธรรมนูญแบบประชาธิปไตยในปี ค.ศ. 1801 อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1805 สาธารณรัฐลุกกาได้เปลี่ยนมาเป็นระบอบกษัตริย์โดยจักรพรรดินโปเลียน ซึ่งได้สถาปนา เอลิซา โบนาปาร์ต บาซิโอคกีน้องสาวของเขาเป็น "เจ้าหญิงแห่งลุกกา"

ตั้งแต่ปี 1815 ถึง 1847 เป็นดัชชี ของ บูร์บง-ปาร์มา ดยุคแห่งลุกกาที่ครองราชย์อยู่มีเพียงมาเรีย ลุยซาแห่งสเปนซึ่งต่อมามีชาร์ลส์ที่ 2 ดยุคแห่งปาร์มา บุตรชายของเธอขึ้นครองราชย์ ในปี 1824 ในขณะเดียวกันดัชชีแห่งปาร์มาถูกมอบให้กับมารี หลุยส์ ดัชเชสแห่งปาร์มาภรรยาคนที่สองของนโปเลียน ตลอดชีวิต ตามสนธิสัญญาเวียนนา (1815)เมื่อมารี หลุยส์ ดัชเชสแห่งปาร์มาสิ้นพระชนม์ในปี 1847 ปาร์มาจึงเปลี่ยนกลับไปเป็นชาร์ลส์ที่ 2 ดยุคแห่งปาร์มาในขณะที่ลุกกาสูญเสียเอกราชและถูกผนวกเข้ากับแกรนด์ดัชชีทัสคานีในฐานะส่วนหนึ่งของทัสคานี กลายเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรซาร์ดิเนียในปี 1860 และในที่สุดก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐอิตาลีในปี 1861

ในปี 1942 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2ค่ายเชลยศึกได้ก่อตั้งขึ้นที่หมู่บ้านColle di CompitoในเขตเทศบาลCapannoriห่างจากเมือง Lucca ไปประมาณ 11 กิโลเมตร (6.8 ไมล์) หมายเลขอย่างเป็นทางการคือ PG ( prigionieri di guerra ) 60 ^[28]และมักเรียกกันว่า PG 60 Lucca ^[29]แม้ว่าจะไม่เคยมีโครงสร้างถาวรและที่พักที่ประกอบด้วยเต็นท์ในพื้นที่ที่เสี่ยงต่อน้ำท่วม แต่ค่ายนี้เคยให้ที่พักแก่เชลยศึกชาวอังกฤษและเครือจักรภพ มากกว่า 3,000 คนในช่วงเวลาที่มีอยู่ ค่ายนี้ถูกส่งมอบให้กับเยอรมันเมื่อวันที่ 10 กันยายน 1943 ไม่นานหลังจากการลงนามในสนธิสัญญาสงบศึกของอิตาลีในช่วงสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลีในฐานะรัฐหุ่นเชิดของเยอรมันนักโทษการเมืองชาวต่างชาติ นักโทษ ตามกฎหมายทั่วไปและชาวยิว ถูกคุมขังที่ นั่นและทำหน้าที่เป็นค่ายกักกันในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2487 นักโทษถูกย้ายไปที่Bagni di Lucca ^[28]

ลุกกาเป็นบ้านเกิดของนักแต่งเพลง Giacomo Puccini ( La BohèmeและMadama Butterfly ), Nicolao Dorati , Francesco Geminiani , Gioseffo Guami , Luigi BoccheriniและAlfredo Catalani ที่นี่ยังเป็นบ้านเกิดของศิลปินBenedetto Brandimarteอีก ด้วย ตั้งแต่ปี 2004 เมืองลุกกาเป็นที่ตั้งของIMT Luccaซึ่งเป็นสถาบันวิจัยสาธารณะและบัณฑิตวิทยาลัยที่ได้รับคัดเลือก และเป็นส่วนหนึ่งของSuperior Graduate Schools ในอิตาลี ( Grandes écoles ) ^[30]

เมืองลุกกาเป็นเจ้าภาพจัดงานเทศกาลฤดูร้อนเมืองลุกกาประจำปี โดยงานเทศกาลประจำปี 2549 ได้มีการแสดงสดของEric Clapton , Placebo , Massive Attack , Roger Waters , Tracy ChapmanและSantanaที่ Piazza Napoleone

เมืองลุกกาเป็นเจ้าภาพจัดงานเทศกาล Lucca Comics and Gamesประจำปี ซึ่ง เป็น เทศกาลเกี่ยวกับ การ์ตูนภาพยนตร์เกมและเรื่องที่เกี่ยวข้อง ที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป

กิจกรรมอื่น ๆ ได้แก่:

• เทศกาลภาพยนตร์ลุกกา^[31]
• เทศกาลภาพถ่ายดิจิทัลเมืองลุกกา^[32]
• ขบวนแห่ซานตาโครเช วันที่ 13 กันยายน ขบวนแห่แต่งกายตามท้องถนนในเมือง
• ลูก้า แจ๊ซ ดอนน่า^[33]
• เทศกาลดนตรีลูกาคลาสสิค^[34]

นอกจากนี้ ลุกกายังเป็นเจ้าภาพจัดงาน Lucca Biennale Cartasia ^[35]ซึ่งเป็นนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยนานาชาติทุกๆ สองปีที่มุ่งเน้นเฉพาะงานศิลปะกระดาษเท่านั้น

ภาพยนตร์เรื่อง Giovani MaritiของMauro Bolognini ในปี 1958 ซึ่งแสดง ร่วมกับSylva Koscinaได้รับการถ่ายทำและถ่ายทำในเมืองลุกกา^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

มินิซีรีส์เรื่อง Private Crimesปี 1993 ของSergio Martinoซึ่งนำแสดงโดยEdwige Fenechมีฉากและถ่ายทำที่เมืองลุกกา

Top Gearถ่ายทำตอนที่ 3 ของซีซั่นที่ 17ที่นี่

เมืองลุกกายังเป็นที่รู้จักจากแหล่งหินอ่อน หลังจากเกิดเพลิงไหม้ในช่วงต้นทศวรรษปี 1900 ปีกตะวันตกของสภานิติบัญญัติออนแทรีโอจึงได้รับการสร้างขึ้นใหม่โดยใช้หินอ่อนจากเมืองลุกกา พื้นกระเบื้องโมเสกในปีกตะวันตกปูด้วยมือและสร้างขึ้นด้วยหินอ่อนลุกกาของอิตาลีทั้งหมด

กำแพงที่ล้อมรอบเมืองเก่ายังคงสภาพสมบูรณ์แม้ว่าเมืองจะขยายใหญ่ขึ้นและได้รับการปรับปรุงให้ทันสมัยแล้วก็ตาม ซึ่งถือเป็นเรื่องแปลกสำหรับเมืองต่างๆ ในภูมิภาคนี้ กำแพงเหล่านี้สร้างขึ้นในตอนแรกเพื่อเป็นปราการ ป้องกัน ซึ่งหลังจากที่สูญเสียความสำคัญทางการทหารไป ก็ได้กลายเป็นทางเดินสำหรับคนเดินเท้า (Passeggiata delle Mure Urbane) เหนือกำแพงซึ่งไม่เพียงแต่เชื่อมระหว่างปราการ Santa Croce, San Frediano, San Martino, San Pietro/Battisti, San Salvatore, La Libertà/Cairoli, San Regolo, San Colombano, Santa Maria, San Paolino/Catalani และ San Donato เท่านั้น แต่ยังผ่านประตู (Porte) ของ San Donato, Santa Maria, San Jacopo, Elisa, San Pietro และ Sant'Anna อีกด้วย ทั้งสี่ด้านหลักของโครงสร้างมีต้นไม้ชนิดต่างๆ เรียงรายอยู่

เมืองที่มีกำแพงล้อมรอบด้วย Piazzale Boccherini, Viale Lazzaro Papi, Viale Carlo Del Prete, Piazzale Martiri della Libertà, Via Batoni, Viale Agostino Marti, Viale G. Marconi ( vide Guglielmo Marconi ), Piazza Don A. Mei, Viale Pacini , Viale Giusti, Piazza Curtatone, Piazzale Ricasoli, Viale Ricasoli, Piazza Risorgimento ( วิดีโอ Risorgimento ) และ Viale Giosuè Carducci

เมืองนี้มีจัตุรัสสาธารณะหลายแห่ง เช่น Piazza dell'Anfiteatro (ที่ตั้งของโรงละครโรมันโบราณ) Piazzale Verdi, Piazza Napoleone และ Piazza San Michele

• พระราชวังดยุก : สร้างขึ้นบนที่ตั้งป้อมปราการของกัสตรุชชิโอ กัสตรากานีการก่อสร้างเริ่มโดยอัมมันนาติในปี ค.ศ. 1577–1582 และดำเนินการต่อโดยจูวาร์ราในศตวรรษที่ 18
• พระราชวังปฟานเนอร์
• วิลล่าการ์โซนี โดดเด่นด้วยสวนน้ำ
• Casa di Puccini: บ้านของนักประพันธ์โอเปร่าที่Torre del Lago ใกล้ๆ ซึ่งเป็นที่ที่นักประพันธ์โอเปร่าใช้เวลาช่วงฤดูร้อน เทศกาลโอเปร่า Pucciniจัดขึ้นทุกเดือนกรกฎาคมถึงสิงหาคม
• ตอร์เร เดลเล โอเร ​​: ("หอนาฬิกา")
• หอคอยและบ้าน Guinigi: วิวแบบพาโนรามาจากระเบียงบนหอคอยพร้อมต้นโอ๊ก
• พิพิธภัณฑ์แห่งชาติวิลล่ากินิจิ
• พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ Palazzo Mansi
• Orto Botanico Comunale di Lucca : สวนพฤกษศาสตร์ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1820
• สถาบันวิทยาศาสตร์ (1584)
• Palazzo Cenami : พระราชวังสไตล์เรอเนสซองส์ที่เคยเป็นของตระกูล Arnolfini
• Teatro del Giglio : โรงละครโอเปร่าสมัยศตวรรษที่ 19

มี โบสถ์แบบ บาซิลิกา ในยุคกลางหลายแห่ง บางหลังมีอายุเก่าแก่ถึงศตวรรษที่ 8 มีด้านหน้าโค้งมนและหอระฆังที่งดงาม

• Duomo di San Martino : มหาวิหารเซนต์มาร์ติน
• San Michele ใน Foro : โบสถ์โรมาเนสก์
• ซาน จุสโต : โบสถ์โรมาเนสก์
• มหาวิหารซานเฟรดิอาโน
• SanSan Romano, Luccat'Alessandro ^[36]ตัวอย่างของศิลปะคลาสสิก ในยุคกลาง
• ซานตา จูเลีย : โบสถ์ ลอมบาร์ดสร้างขึ้นใหม่ในศตวรรษที่ 13
• ซานมิเคเล: โบสถ์ที่แอนตราโคลี ก่อตั้งในปี 777 ได้รับการขยายและสร้างขึ้นใหม่ในศตวรรษที่ 12 โดยมีการสร้างซุ้มประตูแบบศตวรรษที่ 16 ขึ้นมา
• โบสถ์ ซานจอร์โจในท้องที่บรันโกลี สร้างขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 12 มีหอระฆังแบบลอมบาร์ด-โรมันเนสก์ ภายในมีแอมโบ ขนาดใหญ่ (ค.ศ. 1194) ที่มีเสา 4 ต้นติดตั้งบนรูปปั้นสิงโต มีน้ำพุศีลจุ่มแปดเหลี่ยมแบบโรมันเนสก์ที่ตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจง และแท่นบูชาได้รับการค้ำยันด้วยเสาขนาดเล็ก 6 ต้นที่มีรูปคน
• ซาน ลอเรนโซ ดิ มอเรียโนโบสถ์สไตล์โรมาเนสก์สมัยศตวรรษที่ 12
• โบสถ์ซานโรมาโนสร้างขึ้นโดยคณะโดมินิกันในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 13 ปัจจุบันเป็นโบสถ์โรมันคาธอลิกที่เลิกนับถือแล้ว ตั้งอยู่บน Piazza San Romano ใจกลางเมืองลุกกา

• พิพิธภัณฑ์มหาวิหาร
• ออร์โต โบตานิโก โกมูนาเล ดิ ลุกกา

ตั้งแต่ปี 2548 ลุกกาเป็นเจ้าภาพจัดโรงเรียน IMT School for Advanced Studies Luccaซึ่งเป็นโรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษาและปริญญาเอกที่คัดเลือกเฉพาะ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของระบบบัณฑิตศึกษาระดับสูงของอิตาลีสถานศึกษาหลักตั้งอยู่ที่San Francesco Convent Complex and Campusและ โบสถ์ โรมันคาธอลิกสไตล์เรอเนสซองซ์ แห่งเดิม ของSan Ponzianoปัจจุบันเป็นที่ตั้งของห้องสมุดมหาวิทยาลัย

ฟุตบอลลีกเข้ามาในเมืองลุกกาในปี 1905 และมีรากฐานมาจากบราซิลโดยได้รับความช่วยเหลือจากแฟนบอลจำนวนมากที่ช่วยกันก่อตั้งสโมสรซึ่งเรียนรู้กีฬาชนิดนี้ในบราซิลLucchese 1905หรือเรียกสั้นๆ ว่า Lucchese เล่นในเซเรียซีซึ่งเป็นลีกระดับสามของฟุตบอลอิตาลี โดยครั้งล่าสุดที่พวกเขาเล่นใน เซเรียอาลีกสูงสุด คือ ในปี 1952 สโมสรจะเล่นเกมเหย้าที่Stadio Porta Elisaซึ่งอยู่ด้านนอกกำแพงด้านตะวันออกเฉียงเหนือของเมือง^{[37] [38]}

Consorzio Lucchese Autotrasporti Pubbliciหรือที่รู้จักกันในชื่อCLAPก่อตั้งขึ้นในปี 1969 โดยเป็นบริษัทหลักในจังหวัด Lucca ที่จะจัดการระบบขนส่งสาธารณะในท้องถิ่น ในปี 2005 หลังจากที่ ภูมิภาคตัดสินใจมอบหมายระบบขนส่งสาธารณะในท้องถิ่นให้กับผู้ประกอบการรายเดียวสำหรับแต่ละล็อตที่จัดตั้งขึ้น 14 ล็อต CLAP จึงได้ควบรวมกิจการกับบริษัทLazziและC.LU.B. Scpa เพื่อก่อตั้งกลุ่มVaiBusซึ่งถูกดูดซับโดยบริษัทที่จัดตั้งขึ้นใหม่CTT Nordในปี 2012 VaiBus เป็นส่วนหนึ่งของONE Scarlซึ่งเป็นกลุ่มผู้ถือสัญญาสองปี (2018-2019) สำหรับการจัดการ TPL ทั่วทั้งภูมิภาค^[39]

ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2021 ระบบขนส่งสาธารณะในท้องถิ่นได้รับการบริหารจัดการโดยAutolinee Toscane ^[40]

ปิอัซซ่าเดลอันฟิเทียโตร

ลุคก้าเป็นพี่น้องกับ: ^{[43] [44]}

• คาสตรุชชิโอ คาสตราคานี
• ดัชชีแห่งลุกกา
• สาธารณรัฐลุกกา
• กำแพงเมืองลุกกา

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ลุกกา

Wikivoyage มีคู่มือการเดินทางสำหรับเมืองลุกกา

• เว็บไซต์เทศบาล
• พิพิธภัณฑ์แห่งชาติวิลล่ากินิจิ
• พิพิธภัณฑ์วิลล่ามันซี
• พิพิธภัณฑ์โบราณคดีแห่งอาสนวิหารลุกกา