สายหลักโทโฮคุ

สายหลักโทโฮคุ
EMU ซีรีส์ E721ดึงเข้าสู่Nagamachi
ภาพรวม
ชื่อพื้นเมือง	東北本線
เจ้าของ	เจอาร์อีสต์
สถานที่	คันโตโทโฮคุ
ปลายทาง	โตเกียว โมริโอกะ
บริการ
พิมพ์	เส้นหลัก
ประวัติศาสตร์
เปิดแล้ว	28 กรกฎาคม 2426 ; 141 ปี มาแล้ว ( 28 กรกฎาคม 2426 )
การขยายเวลาครั้งสุดท้าย	1 กันยายน พ.ศ. 2434 ; 133 ปี มาแล้ว ( 1891-09-01 )
ด้านเทคนิค
ความยาวสาย	575.7 กม. (357.7 ไมล์)
มาตรวัดราง	1,067 มม. ( 3 ฟุต 6 นิ้ว )
การใช้ไฟฟ้า	โซ่แขวนเหนือศีรษะพร้อม 1,500 V DCจากโตเกียวถึง Kuroiso 20 kV AC 50 Hzจาก Takakuถึง Morioka
ความเร็วในการทำงาน	120 กม./ชม. (75 ไมล์/ชม.)
แผนที่เส้นทาง สายหลักโทโฮคุเป็นสีแดง ตำนาน โตเกียว ดูเส้นทางสายอุสึโนมิยะ โทโฮกุชินคันเซ็น 163.3 คุโรอิโซ 167.3 ทาคาคุ 171.5 0.0* คุโรดาฮาระ 3.4* คุโรคาวะ สัญญาณ-1920 176.7 โทโยฮาระ จังหวัดโทชิงิ / จังหวัดฟุกุชิมะ 182.0 ชิราซากะ 185.4 ชินชิราคาวะ สายฮาคุโฮ 188.2 ชิราคาวะ 192.9 คุตาโน 197.4 อิซึมิซากิ 203.4 ยาบุกิ 208.8 คากามิอิชิ 215.1 ซูคางาวะ เส้นซุยกุน 221.8 อาซากะ-นากาโมริ 223.4 สถานีขนส่งสินค้าโคริยามะ 226.7 โคริยามะ รถรางม้ามิฮารุ ← สายบาเนเอ็ตสึตะวันออก บานเอ็ตสึ เวสต์ไลน์ → 232.4 ฮิวาดะ 236.9 โกะฮยะกุกาวะ 240.7 โมโตมิยะ 246.6 ซูกิตะ 250.3 นิฮอนมัตสึ 254.5 อาดาจิ 259.5 มัตสึคาวะ สายคาวามาตะ 264.0 คานายากาวะ 269.4 มินามิ-ฟุกุชิมะ รถไฟสายฟุกุชิมะโคสึอิซากะตะวันออก 272.8 ฟุกุชิมะ รถไฟชินคันเซ็นยามากาตะ ฟุกุชิมะ โคสึ อิซากะไลน์ สายหลักโออุ 277.4 กล่องสัญญาณยาโนเมะ สายอาบูคุมะเอ็กซ์เพรส 278.8 ฮิงาชิ-ฟุกุชิมะ รถไฟสายฟุกุชิมะโคสึอิซากะตะวันออก 281.9 วันที่ รถไฟสายฟุกุชิมะโคสึอิซากะตะวันออก 285.9 โคโอริ 289.3 ฟูจิตะ 294.9 ไกดา จังหวัดฟุกุชิมะ/ จังหวัดมิยากิ 298.6 โคสุโกะ 303.7 นากาเมะ สัญญาณ-1966 สถานีชิโรอิชิซาโอ 306.8 ชิโรชิ 311.0 ฮิงาชิ-ชิโรอิชิ 313.9 ซึดะ สัญญาณชั่วคราว-1911 315.3 คิตะ-ชิราคาวะ รถรางออนเซ็นเซ็นนัน 320.1 โอกาวาระ 323.1 ฟูนาโอกะ สายอาบูคุมะเอ็กซ์เพรส รถรางคาคุดะ 327.7 สึกิโนกิ สายโจบัน 334.2 อิวานุมะ 337.9 ทาเทโคชิ ทรานสิตสนามบินเซนได : สายสนามบินเซนได 341.4 นาโตริ รถรางโซโตะ 344.1 มินามิ-เซนได แม่น้ำนาโตรี 346.3 ทาชิโด เซ็นนัน โคทสึ 347.3 0.0# นางามาจิ รถรางเซนได แม่น้ำฮิโรเสะ สายการขนส่งสินค้ามิยากิโนะ 1.4 3.8# 0.0 สถานีขนส่งเซ็นได 348.8 349.9 351.8 เซนได สายเซนเซกิ 353.2 สายเซ็นซัน 355.8 6.6# ฮิงาชิ-เซนได 357.5 กล่องสัญญาณฮิงาชิ-เซนได แม่น้ำนานาคิตะ 359.9 0.0* อิวาคิริ สายทางแยกชินริฟุ 362.2 ริคุเซ็น-ซันโนะ รถไฟเซนไดรินไคสายหลักรินไค 363.5 โคคุฟุ-ทากาโจ สายชิโอกามะ 365.2 ชิโอกามะ อุโมงค์ชิโอกามะ 2.5* ชินริฟุ สถานีขนส่งชินคันเซ็นเซนเซน 4.2* ริฟุ 369.1 คิตะ-ชิโอกามะ (สัญญาณ)-1962 สายเซนเซกิ ริคุเซ็น-ฮามาดะ 9.9* อากานูมะ สัญญาณ-1962 มัตสึชิมะไคกัง 2558- 375.2 มัตสึชิมะ (2) 15.8* มัตสึชิมะ (1)-1962 รถไฟสายมัตสึชิมะ 377.2 อาตาโกะ 381.6 21.2* ชินาอินูมะ 386.6 คาชิมาได 391.5 มัตสึยามะ-มาชิ รถรางมัตสึยามะ 395.0 โคโกตะ ← สายอิชิโนะมากิ สายริคุตะวันออก → รถรางม้าโยชิกาวะ 398.4 401.1 ทาจิริ รถไฟสายเซ็นโปกุ สายโทเมะ 407.8 เซมินะ รถไฟสายเซ็นโปกุ สายสึกิดาเตะ 411.5 อุเมะกาซาวะ 416.2 นิตตะ 419.6 รถไฟฟ้าคุริฮาระ (เส้นทางเดิม) 423.5 อิชิโคชิ ทางรถไฟสายคุริฮาระเดนเอ็น เส้นทางใหม่ จังหวัดมิยากิ/ จังหวัดอิวาเตะ 427.0 ยูชิมะ 431.2 ฮานาอิซูมิ 434.4 ชิมิซุฮาระ จังหวัดอิวาเตะ/จังหวัดมิยากิ 437.8 0.0* อาริคาเบะ จังหวัดมิยากิ/จังหวัดอิวาเตะ 5.0* โอฟูนาโตะ 445.1 อิจิโนเซกิ 448.0 ยามาโนเมะ 452.3 ฮิไรอิซุมิ 456.3 459.9 มาเอซาวา 465.1 ริคุชู 470.1 มิซึซาวะ รถราง Tankō 477.7 คาเนกาซากิ 481.1 โรคุฮาระ 483.7 487.5 คิตากามิ รถไฟรางเบาวากา สายคิตากามิ 492.2 มูราซากิโนะ 496.9 รถไฟฮานามากิสายฮานามากิ สถานีนิชิฮานามากิ รถไฟรางเบาอิวาเตะ 500.0 ฮานามากิ รถไฟฟ้าฮานามากิ เส้นทางรถไฟ สายคามาอิชิ 505.7 สนามบินฮานามากิ 511.4 อิชิโดริยะ 516.8 ฮิซึเมะ 518.6 ชิวาชูโอ 521.5 ฟูรุดาเตะ 525.1 ยาฮาบา 528.8 ท่าเรือขนส่งสินค้าโมริโอกะ 529.6 อิวาเตะ-อิโอกะ 533.5 เซ็นโบคุโจ 535.3 โมริโอกะ สายยามาดะ ชินคันเซ็นอาคิตะ ( สายทาซาวาโกะ ) รถไฟสายอิวาเตะกาแล็กซี่

เส้นทางหลักโทโฮกุ ( ญี่ปุ่น :東北本線, โรมัน :  Tōhoku-honsen ) เป็นเส้นทางรถไฟในประเทศญี่ปุ่นที่มีความยาว 575.7 กิโลเมตร (357.7 ไมล์) ซึ่งดำเนินการโดยบริษัท East Japan Railway Company (JR East) เส้นทางนี้เริ่มต้นจากสถานีโตเกียวในชิโยดะ โตเกียวและผ่านเมืองต่างๆ เช่นไซตามะอุตสึโนมิยะฟุ กุ ชิมะและเซ็นไดก่อนจะไปสิ้นสุดเส้นทางในโมริโอกะเส้นทางนี้เดิมขยายไปถึงอาโอโมริ แต่ถูกตัดทอนลงเมื่อมีการขยายเส้นทางโทโฮกุชินคัน เซ็น ออกไปเกินโมริโอกะ ซึ่งส่วนใหญ่จะขนานไปกับเส้นทางหลักโทโฮกุ ส่วนหนึ่งของสายหลักโทโฮกุยังใช้ร่วมกับสายเคฮิน–โทโฮกุ (ระยะทาง 29.6 กม. (18.4 ไมล์) ระหว่างสถานีโตเกียวและสถานีโอมิยะในเขตโอมิยะ จังหวัดไซตามะ ) และสายไซเคียว (ระยะทาง 18 กม. (11 ไมล์) ระหว่างสถานีอากาบาเนะในเขตคิตะของโตเกียวและสถานีโอมิยะ)

เส้นทางยาว 159.9 กิโลเมตร (99.4 ไมล์) ระหว่างสถานีโตเกียวและสถานีคุโรอิโซในนาซูชิโอบาระ จังหวัดโทชิงิเรียกโดย JR East ว่าสายอุตสึโนมิยะและส่วนที่เหลือจะเรียกกันว่าสายโทโฮกุที่ให้บริการตามปกติ เนื่องจากความแตกต่างของกระแสไฟฟ้าทางใต้ (1,500 โวลต์ DC) และทางเหนือ (20 กิโลโวลต์ AC) ของคุโรอิโซ จึงไม่มีบริการผู้โดยสารตามตารางเวลาปกติที่เดินทางผ่านสถานีดังกล่าว

รายการเหล่านี้แยกตามรูปแบบบริการที่ให้บริการบนสายหลักโทโฮกุ

เส้นทางระหว่างโตเกียวและคุโรอิโซเรียกว่าเส้นทางอุสึโนมิยะ

สถานี	ญี่ปุ่น	ระยะทาง (กม.) (จากโตเกียว)	การโอนย้าย	ที่ตั้ง
คุโรอิโซ	งูพิษ	163.3	จู สายอุสึโนมิยะ	นาซูชิโอบาระ	จังหวัดโทชิงิ
ทาคาคุ	มังกร	167.3	-	นาสึ
คุโรดาฮาระ	มังกรเขียว	171.5
โทโยฮาระ	เห็ดหลินจือ	176.7
ชิราซากะ	เสือดำ	182.0		ชิราคาวะ	จังหวัดฟุกุชิมะ
ชินชิราคาวะ	ข่าวสาร	185.4	โทโฮกุชินคันเซ็น	นิชิโกะ

สถานีทั้งหมดตั้งอยู่ในจังหวัดฟุกุชิมะ

สถานี	ญี่ปุ่น	ระยะทาง (กม.) (จากโตเกียว)	การโอนย้าย	ที่ตั้ง
ชินชิราคาวะ	ข่าวสาร	185.4	โทโฮกุชินคันเซ็น	นิชิโกะ
ชิราคาวะ	ด่างดำ	188.2		ชิราคาวะ
คุตาโน	งูเขียวหางไหม้	192.9
อิซึมิซากิ	สวนสาธารณะ	197.4		อิซึมิซากิ
ยาบุกิ	งูพิษ	203.4		ยาบุกิ
คากามิอิชิ	งูเหลือม	208.8		คากามิอิชิ
ซูคางาวะ	เห็ดหลินจือ	215.1		ซูคางาวะ
อาซากะ-นากาโมริ	ซากศพ	221.8	เส้นซุยกุน	โคริยามะ
โคริยามะ	มังกร	226.7	โทโฮกุชินคันเซ็น      บาเนเอ็ตสึ เวสต์ไลน์      สายตะวันออกบานเอ็ตสึ     สายซุยกุน (ผ่านจากอาซากะ-นากาโมริถึงโคริยามะ )
ฮิวาดะ	ปลาไหลญี่ปุ่น	232.4
โกะฮยะกุกาวะ	คนขี้สงสัย	236.9		โมโตมิยะ
โมโตมิยะ	ไม่มีอะไร	240.7
ซูกิตะ	ปลาไหล	246.6		นิฮอนมัตสึ
นิฮอนมัตสึ	สองอาทิตย์	250.3
อาดาจิ	อยู่กลาง	254.5
มัตสึคาวะ	松川	259.5		ฟุกุชิมะ
คานายากาวะ	มังกรหยก	264.0
มินามิ-ฟุกุชิมะ	南福島	269.4
ฟุกุชิมะ	福島	272.8	โทโฮกุชินคันเซ็น รถไฟชินคันเซ็นยามากาตะ      สายหลักโออุ ฟุกุชิมะ โคสึ อิซากะไลน์ สายอาบูคุมะเอ็กซ์เพรส

• ● : รถด่วนทุกคันจอด
• |: รถด่วนทุกคันผ่าน

ตำนาน:

• ● : รถด่วนทุกคันจอด
• |: รถด่วนทุกคันผ่าน
• ‖: รถไฟสาย Senseki-Tōhoku ไม่วิ่งในส่วนนี้

สถานีทั้งหมดตั้งอยู่ในจังหวัดอิวาเตะ

• ● : รถด่วนทุกคันจอด
• |: รถด่วนทุกคันผ่าน

• EMU ซีรีย์ E231-1000
• EMU ซีรีย์ E233-3000
• EMU ซีรีย์ E131-600/-680

ก่อนหน้านี้

• อีเอ็มยูซีรีย์ 205-600

ตั้งแต่เดือนมีนาคม พ.ศ. 2556 ขบวนรถ EMU ซีรีส์ 205-600 จำนวน 4 คัน ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่จำนวน 8 คัน ได้เริ่มให้บริการบนสาย Utsunomiya ระหว่าง Koganei และ Kuroiso โดยแทนที่ขบวนรถซีรีส์ 211 ^[1]

• 
  EMU ซีรีส์ E231-1000
• 
  EMU ซีรีส์ E233-3000
• 
  EMU ซีรีย์ 205-600

• EMU ซีรีย์ E531-3000

• อีเอ็มยูซีรีส์ 701
• อีเอ็มยูซีรีส์ 719
• ซีรีย์ E721 / ซีรีย์ SAT721 EMU
• DMU ซีรีส์ HB-E210 - สาย Senseki-Tōhoku

• อีเอ็มยูซีรีส์ 701

• 
  ซีรีย์ 701 (ฐานที่เมืองเซ็นได)
• 
  ซีรีย์ 701 (ฐานที่เมืองโมริโอกะ)
• 
  ซีรี่ย์ 719
• 
  ซีรีย์ E721 (ขวา) และซีรีย์ SAT721 (ซ้าย)
• 
  DMU ไฮบริดซีรีส์ HB-E210

ส่วนนี้จำเป็นต้องมีการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจสอบโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่เชื่อถือได้ในส่วนนี้ เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออกได้ ( กุมภาพันธ์ 2015 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

การก่อสร้างเส้นทางหลักโทโฮกุเริ่มขึ้นในภูมิภาคคันโตและขยายไปจนถึงปลายด้านเหนือของเกาะฮอนชูและเมืองอาโอโมริ เส้นทางนี้เป็นหนึ่งในเส้นทางรถไฟที่เก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่น โดยเริ่มก่อสร้างในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 จนกระทั่งวันที่ 1 พฤศจิกายน 1906 เส้นทางหลักโทโฮกุในปัจจุบันดำเนินการโดยบริษัทเอกชนNippon Railway

ในปี 1883 เส้นทางรถไฟส่วนแรกระหว่างอุเอโนะและคุมะงะยะได้เปิดให้บริการ ในปี 1885 เส้นทางรถไฟส่วนนี้ได้ขยายไปถึงอุตสึโนมิยะ แต่แม่น้ำโทเนะต้องข้ามด้วยเรือ หลังจากการสร้างสะพานแม่น้ำโทเนะในปี 1886 อุตสึโนมิยะและอุเอโนะก็เชื่อมต่อกันโดยตรง เส้นทางรถไฟส่วนนี้ค่อยๆ ขยายไปทางเหนือมากขึ้นเรื่อยๆ ไปถึงโคริยามะ เซนได อิจิโนเซกิและโมริโอกะ ในปี 1891 เส้นทางรถไฟส่วนระหว่างโมริโอกะและอาโอโมริได้เปิดให้บริการ ทำให้เส้นทางรถไฟต่อเนื่องที่ยาวที่สุดในญี่ปุ่น

หลังจากปี 1906 เส้นทางนี้ถูกยึดเป็นของรัฐและกลายมาเป็นเส้นทางหลักโทโฮกุที่ดำเนินการโดยกระทรวงการรถไฟ เมื่อสถานีโตเกียวเปิดทำการในปี 1925 เส้นทางหลักโทโฮกุก็ถูกขยายจากอุเอโนะไปยังสถานีใหม่ จนถึงช่วงปี 1950 ส่วนนี้ยังคงใช้งานอยู่และมีรถไฟหลายขบวนวิ่งผ่านทั้งเส้นทางหลักโทไกโดและสายหลักโทโฮกุ อย่างไรก็ตาม เมื่อชินคันเซ็นโทโฮกุเปิดให้บริการ เส้นทางดังกล่าวก็ยึดครองพื้นที่ที่เคยใช้เป็นรางรถไฟสายหลักโทโฮกุระยะกลางและระยะไกล ส่งผลให้มีเพียงเส้นทางสำหรับผู้โดยสารประจำจำนวนเล็กน้อย เช่น เส้นทางเคฮิน–โทโฮกุ ที่เปิดให้บริการจากทางเหนือไปยังโตเกียว ทำให้สถานะของสถานีโตเกียวในฐานะส่วนหนึ่งของสายหลักโทโฮกุค่อนข้างจะรอบคอบ

ในปี 2002 รถไฟชินคันเซ็นสายโทโฮกุได้รับการขยายจากเมืองโมริโอกะไปยังเมืองฮาจิโนเฮะ และการดำเนินงานส่วนรางท้องถิ่นระหว่างสองเมืองดังกล่าวได้ถูกโอนไปยังบริษัทรถไฟอิวาเตะกินกะ (IGR) และบริษัทรถไฟอาโออิโมริ [ ^2]ด้วยการขยายส่วนรถไฟชินคันเซ็นสายโทโฮกุไปยังสถานีชินอาโออิโมริในปี 2010 ส่วนระหว่างเมืองฮาจิโนเฮะและอาโออิโมริจึงถูกโอนไปยังบริษัทรถไฟอาโออิโมริ ปัจจุบันเส้นทางหลักสายโทโฮกุที่สั้นลงเป็นเส้นทางที่ยาวเป็นอันดับสองในญี่ปุ่น รองจากเส้นทางหลักซานิน

เมื่อมีการเปิดให้บริการสายอุเอโนะ–โตเกียวในเดือนมีนาคม 2558 รถไฟระยะไกลส่วนใหญ่จะกลับมาให้บริการโดยตรงต่อไปยังสายหลักโทไกโดผ่านสถานีโตเกียว ยกเว้นรถไฟในชั่วโมงเร่งด่วนบางขบวนที่สิ้นสุดที่สถานีอุเอโนะ

เส้นทางโตเกียวถึงโอมิยะถูกสร้างขึ้นเป็นทางคู่ระหว่างปี พ.ศ. 2435 ถึง พ.ศ. 2439 แล้วขยายไปยังฟุรุกาวะในปี พ.ศ. 2451 ขยายไปยังโคยามะในปีถัดมา และขยายไปยังอุสึโนมิยะในปี พ.ศ. 2456

เส้นทาง Iwanuma-Sendai-Iwakiri สร้างทางคู่ขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2463 ถึง พ.ศ. 2466 และส่วน Utsunomiya-Iwanuma ระหว่างปี พ.ศ. 2502 ถึง พ.ศ. 2507 ส่วนเส้นทาง Iwakiri-Morioka-Aomori สร้างทางคู่ขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2494 ถึง พ.ศ. 2511 รวมถึงเส้นทางที่ปรับแนวใหม่ระยะทาง 17 กม. (11 ไมล์) ระหว่าง Iwakiri และ Atago ในปี พ.ศ. 2505

เส้นทางโตเกียว-ทาบาตะระยะทาง 7 กม. (4.3 ไมล์) มีกระแสไฟฟ้า 1,500 โวลต์ DC ในปี 1909 ขยายไปยังอากาบาเนะในปี 1928 โอมิยะในปี 1932 และคุโรอิโซในปี 1959 จากนั้นจึงดำเนินการต่อกระแสไฟฟ้าไปทางเหนือด้วยกระแสไฟฟ้า 20 กิโลโวลต์ AC ไปถึงฟุกุชิมะในปี 1960 เซ็นไดในปี 1961 โมริโอกะในปี 1965 และอาโอโมริในปี 1968

• สถานีฮาสุดะ: ทางรถไฟ Bushu ให้บริการเส้นทางระยะทาง 17 กม. (11 ไมล์) ไปยังคามิเนะตั้งแต่ปีพ.ศ. 2467 ถึงพ.ศ. 2481

• สถานี Mamada: เส้นทาง รถราง ยาว 2 กม. (1.2 ไมล์) ขนาด 610 มม. ( 2 ฟุต ) ไปยัง Omoigawa ให้บริการระหว่าง พ.ศ. 2442 ถึง พ.ศ. 2460
• สถานีโฮชาคุจิ: เส้นทางระยะทาง 12 กม. (7.5 ไมล์) ให้บริการสนามบินกองทัพ Utsunomiya ซึ่งเปิดให้บริการระหว่างปีพ.ศ. 2485 ถึง พ.ศ. 2488
• สถานี Ujiie: เส้นทาง รถ รางยาว 8 กม. (5.0 ไมล์) ขนาด 610 มม. ( 2 ฟุต ) ที่ให้บริการไปยัง Kitsuregawa ระหว่างปีพ.ศ. 2445 ถึง พ.ศ. 2461
• สถานี Yaita: บริษัทรถไฟ Tobu ได้เปิดให้บริการรถไฟ Tobu Yaita Lineความยาว 24 กม. (15 ไมล์) ขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) ไปยัง Shin Takatoku (บนสาย Tobu Kinugawa ) เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2467 ^[3] ต่อมาในปี พ.ศ. 2472 ได้มีการแปลงรถไฟให้เป็นขนาด1,067 มม. ( 3 ฟุต 6 นิ้ว ) และปิดให้บริการเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2502 ^[3]
• สถานี Nishi-Nasuno: รถไฟ Shiobara Railway เปิดเส้นทางยาว 15 กม. (9.3 ไมล์) ไปยัง Shiobara ในปี 1912 เส้นทางนี้ใช้ไฟฟ้ากระแสตรง 550 โวลต์ในปี 1921 และปิดตัวลงในปี 1936 รถไฟ Higashino เปิดเส้นทางยาว 24 กม. (15 ไมล์) ไปยัง Nasu Ogawa ระหว่างปี 1918 ถึง 1924 และเส้นทางปิดตัวลงในปี 1968 ที่สถานี Otawara เส้นทางนี้เชื่อมต่อกับ รถรางลากด้วยม้า ขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) ที่กล่าวถึงด้านล่างเป็นเวลาสามปีที่เปิดให้บริการทั้งสองแห่ง เส้นทางรถราง ยาว 5 กม. (3.1 ไมล์) ขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) ไปยังโอตาวาระ เปิดให้บริการในปี 1908 ในปี 1917 เส้นทางนี้ได้รับการดัดแปลงเป็นรถรางที่ลากโดยม้า แต่ปิดให้บริการในปี 1921 ที่สถานีโอตาวาระ เส้นทางนี้เชื่อมต่อกับเส้นทางรถไฟฮิงาชิโนะที่กล่าวถึงข้างต้น

• สถานีชิราคาวะ: เส้นทางยาว 23 กม. (14 ไมล์) ไปยังอิวากิทานาคุระ (บนสายซุยกุน ) เปิดให้บริการโดยบริษัทรถไฟชิโรทานาในปี 1916 เส้นทางนี้ถูกยึดเป็นของรัฐในปี 1941 และปิดตัวลงในปี 1944 แผนการเปิดเส้นทางนี้อีกครั้งในปี 1953 ส่งผลให้มีการตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางเป็นทางเชื่อมรถ ประจำทางโดยเฉพาะ ซึ่งเปิดให้บริการในปี 1957
• สถานีโคริยามะ: รัฐบาลจังหวัดฟุกุชิมะดำเนินการสร้าง เส้นทาง ขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) ยาว 13 กม. (8.1 ไมล์) ไปยังมิฮารุระหว่างปี พ.ศ. 2434 ถึง พ.ศ. 2457
• สถานีมัตสึคาวะ: เส้นทาง 12 กม. (7.5 ไมล์) ไปยังอิวาชิโระ คาวามาตะ ให้บริการตั้งแต่ปี 1926 ถึง 1972

• รัฐบาลจังหวัดมิยากิดำเนินการเส้นทางต่อไปนี้สามเส้นทาง โดยใช้รางขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ):
  • สถานี Ogawara: เส้นทางระยะทาง 27 กม. (17 ไมล์) ไปยัง Toogatta เปิดให้บริการระหว่างปีพ.ศ. 2460 ถึง พ.ศ. 2465 และปิดให้บริการในปีพ.ศ. 2480
  • สถานีสึกิโนกิ: เส้นทางยาว 19 กม. (12 ไมล์) ไปยังทาเตยามะ เปิดให้บริการในปี พ.ศ. 2442 โดยเป็นรถรางที่ลากด้วยม้า มีการนำรถจักรไอน้ำมาใช้ในปี พ.ศ. 2460 และเส้นทางดังกล่าวปิดตัวลงในปี พ.ศ. 2472
  • สถานี Natori: เส้นทาง 6 กม. (3.7 ไมล์) ไปยัง Yurage ให้บริการตั้งแต่ปีพ.ศ. 2469 ถึงพ.ศ. 2482
• สถานี Nagamachi: รถรางลากด้วยม้าขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) ยาว 16 กม. (9.9 ไมล์ ) เปิดให้บริการที่ Akiu Onsen ในปี 1912 ในปี 1925 บริษัท Akiho Electric Railway ได้เปลี่ยนเส้นทางเป็นขนาด 1,067 มม. ( 3 ฟุต 6 นิ้ว ) และเปลี่ยนมาใช้ไฟฟ้า 600 V DC เส้นทางดังกล่าวปิดตัวลงในปี 1961
• สถานี Kofuku-Tagajo: เมื่อมีการปรับแนวสายหลักโทโฮคุใหม่ในปี พ.ศ. 2500 เส้นทางเดิมไปยังท่าเรือชิโอกามะ (บนสายเซนเซกิ ) ยังคงอยู่เป็นเส้นทางขนส่งสินค้าเท่านั้น โดยปิดตัวลงในปี พ.ศ. 2540
• สถานี Matsushima: รัฐบาลจังหวัด Miyagi ดำเนินการสร้างเส้นทางยาว 4 กม. (2.5 ไมล์) ขนาด 1,067 มม. ( 3 ฟุต 6 นิ้ว ) ไปยัง Matsushima Kaigan โดยใช้ไฟฟ้า 550 โวลต์ DC ระหว่างปีพ.ศ. 2465 ถึง พ.ศ. 2487
• สถานี Matsushima-Machi: เส้นทางรถรางยาว 2 กม. (1.2 ไมล์) ขนาด 610 มม. ( 2 ฟุต ) เปิดให้บริการระหว่างปี พ.ศ. 2466 ถึง พ.ศ. 2473
• สถานีโคโกตะ: ก่อนที่จะมีการเปิดใช้เส้นทางสายริคุตะวันออก รถรางลากด้วยม้าขนาด 2 ฟุต 5 นิ้ว ( 737 มม. ) ยาว 10 กม. (6.2 ไมล์) เปิดให้บริการไปยังฟุรุคาวะระหว่างปี พ.ศ. 2443 ถึง พ.ศ. 2456
• สถานีเซมิเนะ: ทางรถไฟเซ็นโปกุเปิดให้บริการเส้นทางยาว 41 กิโลเมตร (25 ไมล์) ขนาด762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) จากโทเมะไปยังสึกิดาเตะ ระหว่างปีพ.ศ. 2464 ถึง พ.ศ. 2511
• สถานีอิชิโคชิ: ทางรถไฟสายคุริฮาระเดนเอ็นเปิดให้บริการระหว่างปี พ.ศ. 2464 ถึง พ.ศ. 2550

• สถานีฮานามากิ: รถไฟฮานามากิไฟฟ้าเปิดเส้นทางยาว 18 กม. (11 ไมล์) ขนาด 762 มม. ( 2 ฟุต 6 นิ้ว ) ไปยังนิชินามาริออนเซ็นในปี 1915 จากนั้นจึงเปิดเส้นทางที่สองซึ่งอยู่ห่างออกไป 8 กม. ไปยังฮานามากิออนเซ็นในปี 1925 ทั้งสองเส้นทางใช้ไฟฟ้า 600 โวลต์ DC เส้นทางหลังปิดในปี 1972 และปิดเส้นทางแรกในปี 1976

• สถานีฮาจิโนเฮ: บริษัทรถไฟฟ้าโกโนเฮให้บริการเส้นทางยาว 12 กม. (7.5 ไมล์) (ไม่ใช้ไฟฟ้า แม้จะมีชื่อบริษัทก็ตาม) ไปยังโกโนเฮระหว่างปีพ.ศ. 2472 ถึง พ.ศ. 2512
• สถานีมิซาวะ: สายรถไฟฟ้าโทวาดะคันโคให้บริการระหว่างปี พ.ศ. 2465 ถึง พ.ศ. 2555
• สถานีโนเฮจิ: ทางรถไฟนันบุจูกังเปิดเส้นทางยาว 21 กม. (13 ไมล์) ไปยังชิจิโนเฮในปี พ.ศ. 2505 บริการขนส่งสินค้าหยุดให้บริการในปี พ.ศ. 2527 และเส้นทางปิดตัวลงในปี พ.ศ. 2540

• สายอุสึโนมิยะ
• เส้นทางทาคาซากิ
• สายโชนัน–ชินจูกุ
• สายอุเอโนะ–โตเกียว