การหักลดหย่อนภาษี

จำนวนเงินที่สามารถหักลดหย่อนจากรายได้ที่ต้องเสียภาษี

การหักลดหย่อนภาษีหรือผลประโยชน์คือจำนวนเงินที่หักออกจาก รายได้ ที่ต้องเสียภาษีโดยปกติจะหักจากค่าใช้จ่าย เช่น ค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นเพื่อสร้างรายได้เพิ่มเติม การหักลดหย่อนภาษีเป็นรูปแบบหนึ่งของแรงจูงใจทางภาษีร่วมกับการยกเว้นและเครดิตภาษีความแตกต่างระหว่างการหักลดหย่อน การยกเว้น และเครดิตก็คือ การหักลดหย่อนและการยกเว้นทั้งสองอย่างนี้ช่วยลดรายได้ที่ต้องเสียภาษี ในขณะที่เครดิตจะช่วยลดภาษี^[1]

เหนือและใต้เส้น

เหนือและใต้เส้นหมายถึงรายการที่อยู่เหนือหรือใต้รายได้รวมที่ปรับแล้ว ซึ่งเป็นรายการที่ 37 ในแบบฟอร์มภาษี 1040 ประจำปีภาษี 2017 ^[2]การหักลดหย่อนภาษีเหนือเส้นจะลดรายได้รวมที่ปรับแล้ว ในขณะที่การหักลดหย่อนที่ต่ำกว่าเส้นจะลดรายได้ที่ต้องเสียภาษีได้ก็ต่อเมื่อผลรวมของการหักลดหย่อนเหล่านั้นเกินกว่าการหักลดหย่อนมาตรฐาน ซึ่งในปีภาษี 2018 ในสหรัฐอเมริกา ตัวอย่างเช่น อยู่ที่ 12,000 ดอลลาร์สำหรับผู้เสียภาษีคนเดียว และ 24,000 ดอลลาร์สำหรับคู่สมรส^[1]^[3]

ข้อจำกัด

บ่อยครั้ง การหักลดหย่อนมีเงื่อนไข เช่น อนุญาตให้หักลดหย่อนได้เฉพาะค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์ในปัจจุบันเท่านั้น อาจจำเป็นต้องนำรายการที่สร้างประโยชน์ในอนาคต มาเป็นทุนแม้ว่าจะมีข้อยกเว้นบางประการก็ตาม อนุญาตให้หักลดหย่อนได้ เช่น ดอกเบี้ยที่จ่ายจากเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา^[1] ระบบบางระบบอนุญาตให้ผู้เสียภาษีหักลดหย่อนภาษีสำหรับรายการที่ฝ่ายที่มีอิทธิพลต้องการส่งเสริมให้ซื้อสินค้า

ค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ

เขตอำนาจศาลเกือบทั้งหมดที่เก็บภาษีรายได้จากธุรกิจอนุญาตให้หักค่าใช้จ่ายทางธุรกิจและการค้าได้ ส่วนลดอาจแตกต่างกันไปและอาจเป็นแบบทั่วไปหรือแบบจำกัดก็ได้ หากต้องการหักค่าใช้จ่าย ค่าใช้จ่ายจะต้องเกิดขึ้นเพื่อการส่งเสริมธุรกิจ และโดยปกติจะรวมเฉพาะกิจกรรมที่ดำเนินการเพื่อแสวงหากำไรเท่านั้น

ต้นทุนสินค้าที่ขาย

ระบบภาษีเงินได้เกือบทั้งหมดอนุญาตให้หักลดหย่อนต้นทุนสินค้าที่ขายได้ซึ่งอาจถือเป็นค่าใช้จ่าย การลดรายได้รวม [ ^4]หรือเป็นเพียงส่วนประกอบที่ใช้ในการคำนวณกำไรสุทธิ^[5] วิธีการกำหนดต้นทุนสินค้าที่ขายนั้นมีความซับซ้อนหลายประการ รวมถึงวิธีการบัญชีต่างๆ ซึ่งรวมถึง:

อนุสัญญาสำหรับการกำหนดต้นทุนให้กับสินค้าเฉพาะที่ขายในกรณีที่ไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจน^[6]
วิธีการในการกำหนดต้นทุนทั่วไป เช่น ภาระของโรงงาน ให้กับสินค้าเฉพาะ^[7]
วิธีการในการพิจารณาว่าเมื่อใดต้นทุนจะได้รับการรับรู้ในการคำนวณต้นทุนสินค้าที่ขายหรือจะขาย^[8]
วิธีการรับรู้ต้นทุนของสินค้าที่ไม่สามารถขายได้หรือมีมูลค่าลดลง^[9]

ค่าใช้จ่ายทางการค้าหรือธุรกิจปกติและจำเป็น

ระบบจำนวนมาก รวมทั้งสหราชอาณาจักรจัดเก็บภาษีจาก "กำไรจากการค้า" ทั้งหมดที่เรียกเก็บตาม หลักการ บัญชีที่ยอมรับโดยทั่วไป ในท้องถิ่น (GAAP) ^[10]ภายใต้แนวทางนี้ การตัดสินใจว่ารายการใดสามารถหักลดหย่อนได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับกฎและคำพิพากษาทางบัญชี ในทางตรงกันข้าม สหรัฐอเมริกาอนุญาตให้หักลดหย่อน "ค่าใช้จ่ายทั่วไปและจำเป็นทั้งหมดที่จ่ายหรือเกิดขึ้นระหว่างปีภาษีในการดำเนินธุรกิจหรือการค้าใดๆ..." ^[11]โดยขึ้นอยู่กับคุณสมบัติ การปรับปรุง และข้อจำกัด^[12]แคนาดาใช้แนวทางที่คล้ายกัน แต่โดยทั่วไปจะมีกฎพิเศษน้อยกว่า แนวทางดังกล่าวก่อให้เกิดปัญหาในการกำหนดนิยามที่สำคัญ ปัญหาในการกำหนดนิยามที่มักกล่าวถึง ได้แก่:

การค้าหรือธุรกิจประกอบด้วยอะไรบ้าง? โดยทั่วไปแล้ว ธุรกิจจะต้องดำเนินไปอย่างสม่ำเสมอ ต่อเนื่อง มั่นคง และดำเนินไปด้วยความคาดหวังถึงผลกำไร^[13]^[14]
ค่าใช้จ่ายใดเป็นค่าใช้จ่ายปกติและจำเป็น วลีนี้จะกล่าวถึงค่าใช้จ่ายใดที่เหมาะสมกับลักษณะของธุรกิจ ค่าใช้จ่ายดังกล่าวเป็นค่าใช้จ่ายประเภทที่คาดว่าจะช่วยสร้างรายได้และส่งเสริมธุรกิจหรือไม่ และค่าใช้จ่ายดังกล่าวไม่ฟุ่มเฟือยหรือเกินควรหรือไม่

โปรดทราบว่าภายใต้แนวคิดนี้ ค่าใช้จ่ายประเภทเดียวกันนี้มักจะหักลดหย่อนได้โดยนิติบุคคลและบุคคลที่ประกอบอาชีพหรือประกอบธุรกิจ ในขอบเขตที่ค่าใช้จ่ายดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการจ้างงานบุคคลและไม่ได้รับการชดเชยจากนายจ้าง จำนวนเงินดังกล่าวอาจหักลดหย่อนได้โดยบุคคลนั้น^[15]

การหักลดหย่อนทางธุรกิจของนิติบุคคลที่ส่งผ่านอาจไหลผ่านเป็นส่วนประกอบของรายได้สุทธิของนิติบุคคลในบางเขตอำนาจศาล การหักลดหย่อนของนิติบุคคลที่ส่งผ่านอาจส่งต่อไปยังสมาชิกของนิติบุคคลดังกล่าวแยกจากรายได้สุทธิของนิติบุคคลในบางเขตอำนาจศาลหรือบางกรณี ตัวอย่างเช่น การบริจาคการกุศลโดยทรัสต์ และการหักลดหย่อนทั้งหมดของหุ้นส่วน (และบริษัท Sในสหรัฐอเมริกา) สามารถหักลดหย่อนได้โดยสมาชิกผู้รับผลประโยชน์หรือหุ้นส่วน (หรือ ผู้ถือหุ้น บริษัท S ) ในลักษณะที่เหมาะสมกับการหักลดหย่อนและสมาชิก เช่น การหักลดหย่อนรายการสำหรับการบริจาคการกุศลหรือส่วนประกอบของกำไรสุทธิจากธุรกิจสำหรับค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ^[16]

วิธีการทางบัญชี

ประเด็นสำคัญประการหนึ่งในการกำหนดการหักลดหย่อนภาษีสำหรับค่าใช้จ่ายทางธุรกิจคือช่วงเวลาของการหักลดหย่อนดังกล่าว โดยทั่วไปวิธีการที่ใช้สำหรับเรื่องนี้เรียกว่าวิธีการบัญชี วิธีการบัญชีสำหรับวัตถุประสงค์ด้านภาษีอาจแตกต่างจากGAAP ที่ใช้บังคับ ตัวอย่าง ได้แก่ ช่วงเวลาของการรับรู้การหักลดหย่อนการกู้คืนต้นทุน (เช่น ค่าเสื่อมราคา) การบันทึกค่าใช้จ่ายปัจจุบันของต้นทุนที่สามารถแปลงเป็นทุนของสินทรัพย์ที่จับต้องไม่ได้^[17]และกฎที่เกี่ยวข้องกับต้นทุนที่ควรได้รับการปฏิบัติเป็นส่วนหนึ่งของต้นทุนสินค้าที่ยังไม่ได้ขาย^[18] นอกจากนี้ ผู้เสียภาษีมักจะมีทางเลือกระหว่างวิธีการบัญชีหลายวิธีที่ได้รับอนุญาตภายใต้ GAAP และ/หรือกฎภาษี ตัวอย่าง ได้แก่ อนุสัญญาสำหรับการกำหนดว่าสินค้าใดได้รับการขาย (เช่น เข้าก่อนออกก่อน ต้นทุนเฉลี่ย ฯลฯ) ว่าจะเลื่อนค่าใช้จ่ายเล็กน้อยที่ให้ประโยชน์ในงวดถัดไปหรือไม่ ฯลฯ

วิธีการบัญชีอาจได้รับการกำหนดอย่างแม่นยำโดยกฎหมายภาษี เช่นในระบบของสหรัฐอเมริกา หรืออาจอิงตาม GAAP เช่นในระบบของสหราชอาณาจักร

ข้อจำกัดในการหักเงิน

ระบบจำนวนมากจำกัดการหักลดหย่อนบางอย่าง แม้ว่าค่าใช้จ่ายจะเกี่ยวข้องกับธุรกิจโดยตรงก็ตาม ข้อจำกัดดังกล่าวอาจรวมถึง:

ค่าหักลดหย่อนสูงสุดสำหรับการใช้รถยนต์^[19]
ข้อจำกัดในการหักเงินตอบแทนของพนักงานสำคัญบางคน^[20]
ข้อจำกัดในการล็อบบี้หรือค่าใช้จ่ายที่คล้ายคลึงกัน^[21]
การไม่สามารถหักเงินได้ถือเป็นการละเมิดนโยบายสาธารณะ เช่น ค่าปรับทางอาญา^[22]
ข้อจำกัดในการหักลดหย่อนสำหรับความบันเทิงที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ แต่ไม่มีข้อจำกัดในภาษีปี 2564 และปีต่อๆ ไป^[23]

นอกจากนี้ การหักเงินที่เกินรายได้ในกิจกรรมหนึ่งอาจไม่สามารถหักเงินจากกิจกรรมอื่นได้ ตัวอย่างเช่น สหรัฐอเมริกาจำกัดการหักเงินที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมเชิงรับให้เหลือเฉพาะรายได้จากกิจกรรมเชิงรับเท่านั้น^[24]

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ค่าใช้จ่ายที่รวมอยู่ในต้นทุนสินค้าขาย (COGS) ไม่สามารถหักเป็นค่าใช้จ่ายทางธุรกิจได้อีก ค่าใช้จ่ายต้นทุนสินค้าขายประกอบด้วย:

ต้นทุนของผลิตภัณฑ์หรือวัตถุดิบ รวมถึงค่าขนส่งหรือค่าขนส่ง;
ต้นทุนการจัดเก็บผลิตภัณฑ์ที่ธุรกิจจำหน่าย
ต้นทุนแรงงานทางตรงสำหรับคนงานที่ผลิตผลิตภัณฑ์และ
ค่าใช้จ่ายทางอ้อมโรงงาน

ในปี 2548 รัฐบาลออสเตรเลียได้แก้ไขกฎหมายภาษีเพื่อลบการหักลดหย่อนสำหรับค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นในการดำเนินกิจกรรมทางธุรกิจที่เป็นอาชญากรรม ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากที่ศาลรัฐบาลกลางตัดสินในคดีCommissioner of Taxation v La Rosaว่าผู้ค้าเฮโรอีนมีสิทธิได้รับการหักลดหย่อนภาษีสำหรับเงินที่ถูกขโมยจากเขาในการค้ายาเสพติด^[25]

รายการทุนและการคืนทุน (ค่าเสื่อมราคา)

ระบบจำนวนมากต้องการให้ต้นทุนของรายการที่อาจก่อให้เกิดประโยชน์ในอนาคตถูกบันทึกเป็นทุน^[26] ตัวอย่างได้แก่ โรงงานและอุปกรณ์ ค่าธรรมเนียมที่เกี่ยวข้องกับการซื้อกิจการ และการพัฒนาสินทรัพย์ที่จับต้องไม่ได้ (เช่น สิ่งประดิษฐ์ที่จดสิทธิบัตรได้) ระบบดังกล่าวมักจะอนุญาตให้หักลดหย่อนภาษีสำหรับการคืนต้นทุนในช่วงเวลาในอนาคต

แนวทางทั่วไปในการคืนต้นทุนดังกล่าวคือการอนุญาตให้หักลดหย่อนต้นทุนบางส่วนอย่างเท่าเทียมกันในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ระบบของสหรัฐอเมริกาเรียกการหักลดหย่อนต้นทุนดังกล่าวว่าค่าเสื่อมราคาสำหรับต้นทุนของสินทรัพย์ที่มีตัวตน^[27]และเรียกค่าเสื่อมราคาสำหรับต้นทุนของสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตน ค่าเสื่อมราคาในระบบเหล่านี้ได้รับอนุญาตตลอดอายุการใช้งานโดยประมาณ ซึ่งรัฐบาลอาจกำหนดให้สินทรัพย์หลายประเภทขึ้นอยู่กับลักษณะและการใช้งานของสินทรัพย์และลักษณะของธุรกิจ^[28] การหักลดหย่อนค่าเสื่อมราคาประจำปีอาจคำนวณโดยใช้เส้นตรง ยอดลดลง หรือวิธีอื่นตามที่กฎของแต่ละประเทศอนุญาต^[29] ระบบจำนวนมากอนุญาตให้หักลดหย่อนต้นทุนของสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตนได้โดยใช้เส้นตรงเท่านั้น โดยทั่วไปจะคำนวณเป็นรายเดือนตลอดอายุการใช้งานที่คาดหวังจริงหรืออายุการใช้งานที่รัฐบาลกำหนด^[30]

ระบบบางระบบใช้วิธีทางเลือก บางระบบอนุญาตให้มีการคืนต้นทุนเป็นเปอร์เซ็นต์คงที่หรือเป็นจำนวนเงินดอลลาร์ในแต่ละปี ซึ่งมักเรียกว่า "ค่าเผื่อทุน" ^[31] ซึ่งอาจกำหนดโดยอ้างอิงกับประเภทของสินทรัพย์หรือธุรกิจ^[32] ระบบบางระบบอนุญาตให้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมเฉพาะสำหรับการคืนต้นทุนสำหรับสินทรัพย์บางรายการเมื่อมีเหตุการณ์ที่ระบุได้บางอย่าง^[33]

อาจจำเป็นต้องมีการเพิ่มทุนสำหรับรายการบางรายการโดยไม่มีศักยภาพในการคืนทุนจนกว่าจะมีการจำหน่ายหรือละทิ้งทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับต้นทุนที่เพิ่มทุน ซึ่งมักเป็นกรณีของต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับการก่อตั้งหรือการปรับโครงสร้างองค์กร หรือค่าใช้จ่ายบางอย่างในการเข้าซื้อกิจการขององค์กร^[34] อย่างไรก็ตาม ระบบบางระบบมีการกำหนดการตัดจำหน่ายค่าใช้จ่ายดังกล่าวบางส่วนตามดุลยพินิจของผู้เสียภาษี^[35]

ค่าใช้จ่ายที่ไม่ใช่ธุรกิจ

ระบบบางระบบแยกแยะระหว่างการค้าหรือธุรกิจที่ดำเนินการอยู่และการถือครองทรัพย์สินเพื่อสร้างรายได้^[36] ในระบบดังกล่าว อาจมีข้อจำกัดเพิ่มเติมเกี่ยวกับระยะเวลาและลักษณะของจำนวนเงินที่อาจเรียกร้องเป็นการหักลดหย่อนภาษีได้ กฎเกณฑ์หลายประการ รวมถึงวิธีการบัญชีและข้อจำกัดในการหักลดหย่อนที่ใช้กับค่าใช้จ่ายทางธุรกิจยังใช้กับค่าใช้จ่ายที่สร้างรายได้ด้วย

การสูญเสีย

ระบบจำนวนมากอนุญาตให้หักลดหย่อนการสูญเสียจากการขาย แลกเปลี่ยน หรือละทิ้งทรัพย์สินที่สร้างรายได้ทั้งจากธุรกิจและจากนอกธุรกิจ การหักลดหย่อนนี้อาจจำกัดเฉพาะกำไรจากทรัพย์สินประเภทเดียวกัน ในสหรัฐอเมริกา การสูญเสียจากทรัพย์สินที่ไม่ใช่ธุรกิจถือเป็นการสูญเสียจากทุน และการหักลดหย่อนการสูญเสียจะจำกัดเฉพาะกำไรจากทุน นอกจากนี้ ในสหรัฐอเมริกา การสูญเสียจากการขายที่อยู่อาศัยหลักของผู้เสียภาษีหรือทรัพย์สินส่วนตัวอื่นๆ จะไม่ได้รับอนุญาตเป็นการหักลดหย่อน ยกเว้นในขอบเขตที่เกิดจากอุบัติเหตุหรือการโจรกรรม

การหักเงินส่วนตัว

เขตอำนาจศาลหลายแห่งอนุญาตให้ผู้เสียภาษีบางประเภทลดรายได้ที่ต้องเสียภาษีสำหรับรายการส่วนบุคคลโดยเนื้อแท้บางรายการ การหักลดหย่อนดังกล่าวโดยทั่วไปคือค่าลดหย่อนคงที่สำหรับผู้เสียภาษีและสมาชิกครอบครัวบางคนหรือบุคคลอื่นที่ได้รับการสนับสนุนจากผู้เสียภาษี สหรัฐอเมริกาอนุญาตให้หักลดหย่อนดังกล่าวสำหรับ "การยกเว้นส่วนบุคคล" สำหรับผู้เสียภาษีและสมาชิกบางคนในครัวเรือนของผู้เสียภาษี^[37] สหราชอาณาจักรให้ " ค่าลดหย่อนส่วนบุคคล " ^[38] ค่าลดหย่อนทั้งของสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรจะค่อยๆ ลดลงสำหรับบุคคลหรือคู่สมรสที่มีรายได้เกินระดับที่กำหนด

นอกจากนี้ เขตอำนาจศาลหลายแห่งอนุญาตให้ลดหย่อนรายได้ที่ต้องเสียภาษีสำหรับค่าใช้จ่ายบางประเภทที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากธุรกิจหรือการลงทุน ในระบบของสหรัฐอเมริกา ค่าใช้จ่ายเหล่านี้ (รวมถึงค่าใช้จ่ายทางธุรกิจหรือการลงทุนบางประเภท) เรียกว่า " การหักลดหย่อนรายการ " สำหรับบุคคล สหราชอาณาจักรอนุญาตให้มีการหักลดหย่อนบางส่วนในลักษณะส่วนบุคคล ซึ่งรวมถึงรายการต่อไปนี้สำหรับผู้อยู่อาศัยในสหรัฐอเมริกา (และผู้อยู่อาศัยในสหราชอาณาจักรตามที่ระบุไว้):

ค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ (เกิน 7.5% ของรายได้รวมที่ปรับแล้ว) ^[39]
ภาษีรายได้และทรัพย์สินของรัฐและท้องถิ่น ( การหักลดหย่อน SALTในสหรัฐอเมริกา) ^[40]
ค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยเงินกู้ซื้อบ้านบางรายการ^[41]
ของขวัญเงินหรือทรัพย์สินให้กับองค์กรการกุศลที่ผ่านคุณสมบัติ โดยมีข้อจำกัดสูงสุดบางประการ^[42]
การสูญเสียทรัพย์สินที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้เนื่องจากอุบัติเหตุหรือการโจรกรรม^[43]
เงินสมทบเข้ากองทุนเกษียณอายุหรือออมสุขภาพบางประเภท (สหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร) ^[44]
ค่าใช้จ่ายด้านการศึกษาบางส่วน^[45]

ระบบจำนวนมากกำหนดให้บุคคลสามารถขอหักลดหย่อนภาษีสำหรับการชำระเงินส่วนบุคคล ซึ่งเมื่อชำระเงินแล้ว บุคคลอื่นจะต้องเสียภาษี เช่น ค่าเลี้ยงดู^[46] โดยทั่วไป ระบบดังกล่าวจะต้องรายงานจำนวนเงินดังกล่าวเป็นอย่างน้อย^[47]และอาจกำหนดให้ หัก ภาษี ณ ที่จ่ายจากการชำระเงิน^[48]

กลุ่มผู้เสียภาษี

ระบบบางระบบอนุญาตให้บริษัทหรือหน่วยงานอื่นหักค่าใช้จ่ายหรือการสูญเสียของบริษัทหรือหน่วยงานอื่นได้ หากบริษัทหรือหน่วยงานทั้งสองอยู่ภายใต้การควบคุมร่วมกัน การหักดังกล่าวอาจเรียกว่า "การบรรเทาภาษีแบบกลุ่ม" ^[49] โดยทั่วไป การหักดังกล่าวจะใช้แทนการคำนวณภาษีแบบรวมหรือแบบรวมกัน ( การรวมภาษี ) สำหรับกลุ่มดังกล่าว การบรรเทาภาษีแบบกลุ่มอาจมีให้สำหรับบริษัทในประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปในส่วนของการสูญเสียของบริษัทในกลุ่มในประเทศอื่น^[50]

ด้านนานาชาติ

ระบบจำนวนมากกำหนดข้อจำกัดเกี่ยวกับการหักลดหย่อนภาษีที่จ่ายให้กับบุคคลภายนอก โดยเฉพาะบุคคลที่เกี่ยวข้อง ดูภาษีระหว่างประเทศและ การกำหนดราคาโอน

อ้างอิง

^ abc Piper, Mike (12 กันยายน 2014). Taxes Made Simple: Income Taxes Explained in 100 Pages or Less . Simple Subjects. ISBN 978-0981454214-
^ "แบบแสดงรายการภาษีประจำปีภาษี 2560" (PDF) สืบค้นเมื่อ30มิถุนายน2565
^ ประมวลกฎหมายรายได้ภายใน 26 USC § 1
^ ระบบ PRATHAM MANGAT คำนวณรายได้ที่ต้องเสียภาษีโดยหักค่าลดหย่อนจากรายได้รวม รายได้รวมภายใต้ 26 USC 61 ถูกกำหนดให้เป็นกำไรจากการขายทรัพย์สินบวกกับรายได้อื่น ๆ ในทางกลับกัน กำไรถูกกำหนดให้เป็นจำนวนเงินที่รับรู้ได้ลบด้วยฐานที่ปรับแล้วของทรัพย์สินที่ขายใน 26 USC 1001
^ ระบบของสหราชอาณาจักรคำนวณรายได้ที่ต้องเสียภาษีเป็นกำไรสุทธิจากธุรกิจบวกกับรายได้อื่นพร้อมปรับด้วย ในระบบดังกล่าว หลักการบัญชีที่ยอมรับโดยทั่วไปในท้องถิ่นจะนำไปใช้ ดูตัวอย่างเช่น IAS 2 สินค้าคงคลัง
^ ตัวอย่างของทางเลือกในการระบุตัวตนแบบเฉพาะ ได้แก่ FIFO (first-in-first-out) ต้นทุนเฉลี่ย และ LIFO (Last-in-first-out) ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปจำนวนมากไม่อนุญาตให้ใช้ LIFO
^ วิธีการที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่: i) อัตราภาระงานในโรงงาน ซึ่งต้นทุนทางอ้อมจะถูกกำหนดให้กับสินค้าที่ผลิตขึ้นตามชั่วโมงแรงงานหรือค่าแรง ii) ต้นทุนมาตรฐาน ซึ่งต้นทุนที่รวมถึงทางอ้อมจะถูกกำหนดเป็นระยะๆ สำหรับสินค้าแต่ละประเภท และสินค้าคงคลังและต้นทุนสินค้าที่ขายจะถูกปรับเป็นระยะๆ สำหรับความคลาดเคลื่อนของต้นทุนจริงจากมาตรฐานดังกล่าว และ iii) ต้นทุนตามกิจกรรม ซึ่งต้นทุนจะถูกกำหนดตามปัจจัยที่ผลักดันการเกิดต้นทุนดังกล่าว ระบบต่างๆ มากมายมีรูปแบบต่างๆ มากมาย
^ โดยทั่วไป การกำหนดจะขึ้นอยู่กับวิธีการบัญชีโดยรวมหรือหลักการสำคัญของ GAAP ในท้องถิ่น ซึ่งรวมถึงวิธีการรับและจ่ายเงิน วิธีการบันทึกบัญชีค้างจ่าย และวิธีการจ่ายค่าใช้จ่ายที่เลื่อนออกไป ภายใต้หลักการเหล่านี้ อาจมีความจำเป็นต้องกำหนดว่าเมื่อใดจึงจะถือว่าจำนวนเงินเกิดขึ้นอย่างถูกต้อง
^ GAAP มักกำหนดให้ต้องบันทึกการลดลงของมูลค่าสินค้าที่ขายไม่ได้เป็นรายได้เมื่อมูลค่าลดลง ซึ่งมักทำได้โดยใช้วิธีการบัญชีสินค้าคงคลังที่ต้นทุนต่ำกว่าหรือมูลค่าตลาดต่ำกว่า หรือสำรองสินค้าคงคลัง ระบบบางระบบให้ความแตกต่างในการกำหนดเหล่านี้สำหรับการรายงานทางการเงินและวัตถุประสงค์ด้านภาษี
^ [ หมวดภาษีเงินได้และภาษีนิติบุคคลของสหราชอาณาจักรปี 1988 (ICTA) ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]} ] คู่มือรายได้ทางธุรกิจของกรมสรรพากรที่ BIM 31001 ระบุว่า "จุดเริ่มต้นคือบัญชีที่จัดทำขึ้นตามหลักการทั่วไปของการบัญชีเชิงพาณิชย์ จากนั้นกำไรเชิงพาณิชย์จะถูกปรับตามบทบัญญัติของพระราชบัญญัติภาษี"
^ 26 USC 162(ก).
^ จอห์นสตัน, เควิน. "รายการค่าใช้จ่ายธุรกิจที่หักลดหย่อนได้สำหรับตาราง C" ธุรกิจขนาดเล็ก - Chron.com, http://smallbusiness.chron.com/list-deductible-business-expenses-schedule-c-21156.html. 29 มิถุนายน 2018
^ ในเรื่องนี้ศาลภาษีของสหรัฐอเมริกาได้ออกคำตัดสินมากกว่าหนึ่งพันคำตัดสิน ปัจจัยที่พิจารณา ได้แก่: ก) ธุรกรรมนั้นเกิดขึ้นเป็นประจำและต่อเนื่องหรือไม่ (ได้หารือกัน เช่น ก่อนการเสียภาษีเงินได้ในคดี Lewellyn v. Pittsburgh, B. & LER Co., 222 Fed. 177 (CA3, 1915) ซึ่งเป็นคดีที่ศาลภาษีอ้างถึง) (ข) ธุรกิจที่อ้างนั้นมีขนาดใหญ่หรือไม่ (ดู เช่น^{[ ต้องการอ้างอิง ]} ) (ค) ธุรกรรมนั้นมีแรงจูงใจจากกำไรหรือไม่ (ดู เช่น Doggett v. Burnet, (1933), 65 F2d 191; ดูกฎการสูญเสียงานอดิเรกที่ 26 USC 183 ด้วย)
^ คู่มือรายได้ทางธุรกิจแห่งสหราชอาณาจักร ปี 20200 บรรยายถึงตราการค้าต่างๆ
^ ดูแบบฟอร์ม 2106 ของ IRS
^ 26 USC 704(b) และ 26 USC 170
^ 26 ศาลฎีกา 174.
^ 26 ปก. 263A.
^ สหราชอาณาจักร: [ ICTA __], [ ]. สหรัฐอเมริกา: 26 USC 280F.
^ สหรัฐอเมริกา: 26 USC 162(ม).
^ สหรัฐอเมริกา: 26 USC 162(e).
^ สหรัฐอเมริกา: 26 USC 162(f).
^ สหรัฐอเมริกา: 26 USC 274(n).
^ 26 USC 469 รายได้จากกิจกรรมเชิงรับนั้นไม่เพียงแต่รวมถึงรายได้จากการดำเนินงานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกำไรจากการขายกิจกรรมหรือทรัพย์สินที่ใช้ในการดำเนินกิจกรรมด้วย ดู IRS Publication 925
^ Gupta, Ranjana (2008). "การเก็บภาษีจากกิจกรรมที่ผิดกฎหมายในออสเตรเลียและนิวซีแลนด์" (PDF) . วารสารของสมาคมครูภาษีออสเตรเลเซีย . 3 (2): 106–128
^ ดูเช่น 26 USC 263; มาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ ([IFRS]) โดยเฉพาะ IAS 16 ซึ่งบังคับใช้ในเขตอำนาจศาลของสหภาพยุโรปส่วนใหญ่ในการกำหนดกำไรทางธุรกิจเป็นจุดเริ่มต้นของรายได้ที่ต้องเสียภาษี
^ US: 26 USC 168 ซึ่งกำหนดค่าเสื่อมตามระดับกว้าง
^ สำหรับชีวิตโดยประเภทสินทรัพย์ โปรดดู: US ดู Rev. Proc. 87-56 ตามที่ได้รับการปรับปรุงและพิมพ์ซ้ำใน IRS Publication 946; Canada Income Tax Regulations มาตรา 1100 et seq.
^ สหรัฐอเมริกาอนุญาตให้เปลี่ยนยอดคงเหลือที่ลดลงเป็นเส้นตรงในปีใดปีหนึ่งตามอายุของประเภทสินทรัพย์ ดู Rev. Proc. 87-57 ซึ่งพิมพ์ซ้ำใน IRS Publication 946 สำหรับเปอร์เซ็นต์ที่อาจใช้ตามตัวเลือกของผู้เสียภาษี
^ สำหรับอายุที่กำหนดโดยรัฐบาลระหว่างประเทศตามประเภทของสินทรัพย์ไม่มีตัวตน โปรดดูตารางในอายุการตัดจำหน่ายภาษีของสินทรัพย์ไม่มีตัวตน
^ สหราชอาณาจักร: ICTA, ___; แคนาดา: [พระราชบัญญัติภาษีเงินได้ มาตรา 20.(1(a))] ซึ่งกำหนดให้มีการหักลดหย่อนตามที่กำหนดไว้ในระเบียบข้อบังคับ ดู [พระราชบัญญัติภาษีเงินได้ ส่วนที่ XI มาตรา 1100 เป็นต้นไป] ค่าเผื่อทุน
^ กฎของแคนาดาที่อ้างอิงข้างต้นระบุไว้มากกว่า 30 คลาสที่อนุญาตให้มีเปอร์เซ็นต์ที่เฉพาะเจาะจง
^ ตัวอย่างเช่น เยอรมนีอนุญาตให้หัก "ค่าเสื่อมราคา" สำหรับสินทรัพย์ที่มีมูลค่าต่ำกว่าต้นทุนที่ไม่สามารถกู้คืนได้อย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากเหตุการณ์ที่ระบุได้ ภาษาอังกฤษ[ ^{จำเป็นต้องอ้างอิง ]}
^ ดูINDOPCO v. กรรมาธิการ
^ 26 USC 248 สำหรับองค์กร 26 USC 709 สำหรับห้างหุ้นส่วน
^ 26 USC 212; สหราชอาณาจักร [ ICTA ]
^ 26 USC 151, 152 จำนวนเงินจะได้รับการปรับตามอัตราเงินเฟ้อเป็นประจำทุกปี และอยู่ที่ 3,650 ดอลลาร์ในปี 2552
^ สำหรับปีพ.ศ. 2552 จำนวนเงินอยู่ที่ 6,475 ปอนด์ โดยมีเงินช่วยเหลือเพิ่มเติมสำหรับคู่สามีภรรยาที่อายุมากกว่า 75 ปี
^ 26 ม.ค.213.
^ 26 USC 164(a)(2) บุคคลอาจเลือกขอหักลดหย่อนภาษีขายของรัฐและท้องถิ่นสำหรับปีภาษีหลังปี 2546 แทนการหักลดหย่อนภาษีเงินได้ของรัฐและท้องถิ่น
^ 26 USC 163 วรรค (h) ซึ่งจำกัดการหักภาษีส่วนได้เสียส่วนบุคคล
^ 26 USC 170 องค์กรที่เข้าข่ายโดยทั่วไปได้แก่ องค์กรที่ได้รับการยกเว้นภาษีภายใต้ 26 USC 503(c)( องค์กรการกุศล ) หรือ (d) ( คณะสงฆ์ ) เช่นเดียวกับองค์กรอื่นๆ บางส่วน โดยทั่วไป การหักลดหย่อนจะจำกัดอยู่ที่ 50% ของรายได้รวม ข้อจำกัดนี้จะลดลงในบางสถานการณ์ จำนวนเงินที่เกินขีดจำกัดอาจถูกหักออกในปีต่อๆ ไป โดยขึ้นอยู่กับข้อจำกัดเช่นกัน
^ 26 ม.ค. 165.
^ 26 USC 219 ซึ่งให้การหักลดหย่อนสำหรับการบริจาคเข้าแผน "401(k)" และ "IRA" เป็นต้น และ 26 USC 223 ซึ่งให้การหักลดหย่อนสำหรับการบริจาคเข้า "บัญชีออมทรัพย์เพื่อสุขภาพ" ที่ใช้ชำระค่าใช้จ่ายทางการแพทย์
^ 26 USC 221 และ 222
^ ดูเช่น 26 USC 215
^ ดูตัวอย่างเช่น แบบฟอร์ม IRS แบบฟอร์ม 1040 บรรทัด 31b
^ "สิ่งพิมพ์ 504 (2017) บุคคลที่หย่าร้างหรือแยกกันอยู่ - กรมสรรพากร". www.irs.gov .
^ สหราชอาณาจักร [S380 ICTA และลำดับ]
^ ดูตัวอย่างเช่น ร่างแนวทางของสหราชอาณาจักรต่อจากกรณีMarks & Spencer

อ่านเพิ่มเติม

Crowningshield, Gerald และ Gorman, Kenneth: การบัญชีต้นทุน, ISBN 978-0-395-26797-4
ฮอร์นเกรน, ชาร์ลส์ ที . และคณะ : การบัญชีต้นทุน, ISBN 978-0-13-612663-8
ฮอฟแมน, วิลเลียมและคณะ : ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (ฉบับประจำปี ฉบับปี 2011 ISBN 978-0-538-46860-2 )
แพรตต์ เจมส์ และคูลสรุด วิลเลียม: การจัดเก็บภาษีของรัฐบาลกลาง พ.ศ. 2553 ISBN 978-1-4240-6986-6
Whittenberg, Gerald และ Altus-Buller, Martha: พื้นฐานภาษีเงินได้, ISBN 978-0-324-66368-6
ชไนเดอร์, เลสลี่: ภาษีเงินได้ของรัฐบาลกลางจากสินค้าคงคลัง
Weltman, Barbara: การหักเงิน 1001 ของ JKLasser … , ISBN 978-0-470-44548-8

ลิงค์ภายนอก

ออสเตรเลีย: สำนักงานภาษีออสเตรเลีย :

เว็บไซต์หลัก

แคนาดา:

กฏหมาย
สำนักงานสรรพากรแห่งประเทศแคนาดา :
- เว็บไซต์หลัก
- ดัชนีหักลดหย่อน

สหราชอาณาจักร: กรมสรรพากรและศุลกากรแห่งสห ราชอาณาจักร :

เว็บไซต์หลัก
คู่มือ HMRC
- คู่มือการสร้างรายได้ทางธุรกิจ (BIM)

สหรัฐอเมริกา: กรมสรรพากร :

เว็บไซต์หลัก
สิ่งพิมพ์ที่เกี่ยวข้องบางส่วน:
- 334 ค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ: คู่มือภาษีสำหรับธุรกิจขนาดเล็ก
- 463 การหักลดหย่อนค่าเดินทางและความบันเทิง
- 501 การยกเว้นและการหักลดหย่อนมาตรฐาน
- 529 การหักลดหย่อนเบ็ดเตล็ด
- 565 ค่าใช้จ่ายทางธุรกิจ
- 936 ดอกเบี้ยสินเชื่อที่อยู่อาศัย
- 946 ค่าเสื่อมราคา
แบบฟอร์มที่เกี่ยวข้องบางส่วน (ดูคำแนะนำที่เกี่ยวข้องด้วย)
- แบบฟอร์ม 1040 (แบบแสดงรายการภาษีบุคคลธรรมดา), ตาราง C (ธุรกิจ) และ E (การเช่า)
- แบบฟอร์ม 1065 (แบบฟอร์มการคืนรายได้หุ้นส่วน) หน้า 1 และตาราง K
- แบบฟอร์ม 1120 (แบบแสดงรายการภาษีนิติบุคคล) หน้า 1
- แบบ 2106 (ค่าใช้จ่ายธุรกิจพนักงาน)
- แบบฟอร์ม 4562 (ค่าเสื่อมราคาและค่าตัดจำหน่าย)
- แบบฟอร์ม 4797 (กำไรหรือขาดทุนจากสินทรัพย์ทางธุรกิจ)
- แบบฟอร์ม 8825 (รายได้จากการเช่าอสังหาริมทรัพย์)

อินเดีย:

หน้าอย่างเป็นทางการของพอร์ทัลการยื่นภาษีรายได้ทางอิเล็กทรอนิกส์ของอินเดีย

[simple-1] Piper, Mike (12 กันยายน 2014). Taxes Made Simple: Income Taxes Explained in 100 Pages or Less . Simple Subjects. ISBN 978-0981454214-

[2] "แบบแสดงรายการภาษีประจำปีภาษี 2560" (PDF) สืบค้นเมื่อ30มิถุนายน2565

[3] ประมวลกฎหมายรายได้ภายใน 26 USC § 1

[4] ระบบ PRATHAM MANGAT คำนวณรายได้ที่ต้องเสียภาษีโดยหักค่าลดหย่อนจากรายได้รวม รายได้รวมภายใต้ 26 USC 61 ถูกกำหนดให้เป็นกำไรจากการขายทรัพย์สินบวกกับรายได้อื่น ๆ ในทางกลับกัน กำไรถูกกำหนดให้เป็นจำนวนเงินที่รับรู้ได้ลบด้วยฐานที่ปรับแล้วของทรัพย์สินที่ขายใน 26 USC 1001

[5] ระบบของสหราชอาณาจักรคำนวณรายได้ที่ต้องเสียภาษีเป็นกำไรสุทธิจากธุรกิจบวกกับรายได้อื่นพร้อมปรับด้วย ในระบบดังกล่าว หลักการบัญชีที่ยอมรับโดยทั่วไปในท้องถิ่นจะนำไปใช้ ดูตัวอย่างเช่น IAS 2 สินค้าคงคลัง

[6] ตัวอย่างของทางเลือกในการระบุตัวตนแบบเฉพาะ ได้แก่ FIFO (first-in-first-out) ต้นทุนเฉลี่ย และ LIFO (Last-in-first-out) ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปจำนวนมากไม่อนุญาตให้ใช้ LIFO

[7] วิธีการที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่: i) อัตราภาระงานในโรงงาน ซึ่งต้นทุนทางอ้อมจะถูกกำหนดให้กับสินค้าที่ผลิตขึ้นตามชั่วโมงแรงงานหรือค่าแรง ii) ต้นทุนมาตรฐาน ซึ่งต้นทุนที่รวมถึงทางอ้อมจะถูกกำหนดเป็นระยะๆ สำหรับสินค้าแต่ละประเภท และสินค้าคงคลังและต้นทุนสินค้าที่ขายจะถูกปรับเป็นระยะๆ สำหรับความคลาดเคลื่อนของต้นทุนจริงจากมาตรฐานดังกล่าว และ iii) ต้นทุนตามกิจกรรม ซึ่งต้นทุนจะถูกกำหนดตามปัจจัยที่ผลักดันการเกิดต้นทุนดังกล่าว ระบบต่างๆ มากมายมีรูปแบบต่างๆ มากมาย

[8] โดยทั่วไป การกำหนดจะขึ้นอยู่กับวิธีการบัญชีโดยรวมหรือหลักการสำคัญของ GAAP ในท้องถิ่น ซึ่งรวมถึงวิธีการรับและจ่ายเงิน วิธีการบันทึกบัญชีค้างจ่าย และวิธีการจ่ายค่าใช้จ่ายที่เลื่อนออกไป ภายใต้หลักการเหล่านี้ อาจมีความจำเป็นต้องกำหนดว่าเมื่อใดจึงจะถือว่าจำนวนเงินเกิดขึ้นอย่างถูกต้อง

[9] GAAP มักกำหนดให้ต้องบันทึกการลดลงของมูลค่าสินค้าที่ขายไม่ได้เป็นรายได้เมื่อมูลค่าลดลง ซึ่งมักทำได้โดยใช้วิธีการบัญชีสินค้าคงคลังที่ต้นทุนต่ำกว่าหรือมูลค่าตลาดต่ำกว่า หรือสำรองสินค้าคงคลัง ระบบบางระบบให้ความแตกต่างในการกำหนดเหล่านี้สำหรับการรายงานทางการเงินและวัตถุประสงค์ด้านภาษี

[10] [ หมวดภาษีเงินได้และภาษีนิติบุคคลของสหราชอาณาจักรปี 1988 (ICTA) ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]} ] คู่มือรายได้ทางธุรกิจของกรมสรรพากรที่ BIM 31001 ระบุว่า "จุดเริ่มต้นคือบัญชีที่จัดทำขึ้นตามหลักการทั่วไปของการบัญชีเชิงพาณิชย์ จากนั้นกำไรเชิงพาณิชย์จะถูกปรับตามบทบัญญัติของพระราชบัญญัติภาษี"

[11] 26 USC 162(ก).

[12] จอห์นสตัน, เควิน. "รายการค่าใช้จ่ายธุรกิจที่หักลดหย่อนได้สำหรับตาราง C" ธุรกิจขนาดเล็ก - Chron.com, http://smallbusiness.chron.com/list-deductible-business-expenses-schedule-c-21156.html. 29 มิถุนายน 2018

[13] ในเรื่องนี้ศาลภาษีของสหรัฐอเมริกาได้ออกคำตัดสินมากกว่าหนึ่งพันคำตัดสิน ปัจจัยที่พิจารณา ได้แก่: ก) ธุรกรรมนั้นเกิดขึ้นเป็นประจำและต่อเนื่องหรือไม่ (ได้หารือกัน เช่น ก่อนการเสียภาษีเงินได้ในคดี Lewellyn v. Pittsburgh, B. & LER Co., 222 Fed. 177 (CA3, 1915) ซึ่งเป็นคดีที่ศาลภาษีอ้างถึง) (ข) ธุรกิจที่อ้างนั้นมีขนาดใหญ่หรือไม่ (ดู เช่น^{[ ต้องการอ้างอิง ]} ) (ค) ธุรกรรมนั้นมีแรงจูงใจจากกำไรหรือไม่ (ดู เช่น Doggett v. Burnet, (1933), 65 F2d 191; ดูกฎการสูญเสียงานอดิเรกที่ 26 USC 183 ด้วย)

[14] คู่มือรายได้ทางธุรกิจแห่งสหราชอาณาจักร ปี 20200 บรรยายถึงตราการค้าต่างๆ

[15] ดูแบบฟอร์ม 2106 ของ IRS

[16] 26 USC 704(b) และ 26 USC 170

[17] 26 ศาลฎีกา 174.

[18] 26 ปก. 263A.

[19] สหราชอาณาจักร: [ ICTA __], [ ]. สหรัฐอเมริกา: 26 USC 280F.

[20] สหรัฐอเมริกา: 26 USC 162(ม).

[21] สหรัฐอเมริกา: 26 USC 162(e).

[22] สหรัฐอเมริกา: 26 USC 162(f).

[23] สหรัฐอเมริกา: 26 USC 274(n).

[24] 26 USC 469 รายได้จากกิจกรรมเชิงรับนั้นไม่เพียงแต่รวมถึงรายได้จากการดำเนินงานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกำไรจากการขายกิจกรรมหรือทรัพย์สินที่ใช้ในการดำเนินกิจกรรมด้วย ดู IRS Publication 925

[25] Gupta, Ranjana (2008). "การเก็บภาษีจากกิจกรรมที่ผิดกฎหมายในออสเตรเลียและนิวซีแลนด์" (PDF) . วารสารของสมาคมครูภาษีออสเตรเลเซีย . 3 (2): 106–128

[26] ดูเช่น 26 USC 263; มาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ ([IFRS]) โดยเฉพาะ IAS 16 ซึ่งบังคับใช้ในเขตอำนาจศาลของสหภาพยุโรปส่วนใหญ่ในการกำหนดกำไรทางธุรกิจเป็นจุดเริ่มต้นของรายได้ที่ต้องเสียภาษี

[27] US: 26 USC 168 ซึ่งกำหนดค่าเสื่อมตามระดับกว้าง

[28] สำหรับชีวิตโดยประเภทสินทรัพย์ โปรดดู: US ดู Rev. Proc. 87-56 ตามที่ได้รับการปรับปรุงและพิมพ์ซ้ำใน IRS Publication 946; Canada Income Tax Regulations มาตรา 1100 et seq.

[29] สหรัฐอเมริกาอนุญาตให้เปลี่ยนยอดคงเหลือที่ลดลงเป็นเส้นตรงในปีใดปีหนึ่งตามอายุของประเภทสินทรัพย์ ดู Rev. Proc. 87-57 ซึ่งพิมพ์ซ้ำใน IRS Publication 946 สำหรับเปอร์เซ็นต์ที่อาจใช้ตามตัวเลือกของผู้เสียภาษี

[30] สำหรับอายุที่กำหนดโดยรัฐบาลระหว่างประเทศตามประเภทของสินทรัพย์ไม่มีตัวตน โปรดดูตารางในอายุการตัดจำหน่ายภาษีของสินทรัพย์ไม่มีตัวตน

[31] สหราชอาณาจักร: ICTA, ___; แคนาดา: [พระราชบัญญัติภาษีเงินได้ มาตรา 20.(1(a))] ซึ่งกำหนดให้มีการหักลดหย่อนตามที่กำหนดไว้ในระเบียบข้อบังคับ ดู [พระราชบัญญัติภาษีเงินได้ ส่วนที่ XI มาตรา 1100 เป็นต้นไป] ค่าเผื่อทุน

[32] กฎของแคนาดาที่อ้างอิงข้างต้นระบุไว้มากกว่า 30 คลาสที่อนุญาตให้มีเปอร์เซ็นต์ที่เฉพาะเจาะจง

[33] ตัวอย่างเช่น เยอรมนีอนุญาตให้หัก "ค่าเสื่อมราคา" สำหรับสินทรัพย์ที่มีมูลค่าต่ำกว่าต้นทุนที่ไม่สามารถกู้คืนได้อย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากเหตุการณ์ที่ระบุได้ ภาษาอังกฤษ[ ^{จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

[34] ดูINDOPCO v. กรรมาธิการ

[35] 26 USC 248 สำหรับองค์กร 26 USC 709 สำหรับห้างหุ้นส่วน

[36] 26 USC 212; สหราชอาณาจักร [ ICTA ]

[37] 26 USC 151, 152 จำนวนเงินจะได้รับการปรับตามอัตราเงินเฟ้อเป็นประจำทุกปี และอยู่ที่ 3,650 ดอลลาร์ในปี 2552

[38] สำหรับปีพ.ศ. 2552 จำนวนเงินอยู่ที่ 6,475 ปอนด์ โดยมีเงินช่วยเหลือเพิ่มเติมสำหรับคู่สามีภรรยาที่อายุมากกว่า 75 ปี

[39] 26 ม.ค.213.

[40] 26 USC 164(a)(2) บุคคลอาจเลือกขอหักลดหย่อนภาษีขายของรัฐและท้องถิ่นสำหรับปีภาษีหลังปี 2546 แทนการหักลดหย่อนภาษีเงินได้ของรัฐและท้องถิ่น

[41] 26 USC 163 วรรค (h) ซึ่งจำกัดการหักภาษีส่วนได้เสียส่วนบุคคล

[42] 26 USC 170 องค์กรที่เข้าข่ายโดยทั่วไปได้แก่ องค์กรที่ได้รับการยกเว้นภาษีภายใต้ 26 USC 503(c)( องค์กรการกุศล ) หรือ (d) ( คณะสงฆ์ ) เช่นเดียวกับองค์กรอื่นๆ บางส่วน โดยทั่วไป การหักลดหย่อนจะจำกัดอยู่ที่ 50% ของรายได้รวม ข้อจำกัดนี้จะลดลงในบางสถานการณ์ จำนวนเงินที่เกินขีดจำกัดอาจถูกหักออกในปีต่อๆ ไป โดยขึ้นอยู่กับข้อจำกัดเช่นกัน

[43] 26 ม.ค. 165.

[44] 26 USC 219 ซึ่งให้การหักลดหย่อนสำหรับการบริจาคเข้าแผน "401(k)" และ "IRA" เป็นต้น และ 26 USC 223 ซึ่งให้การหักลดหย่อนสำหรับการบริจาคเข้า "บัญชีออมทรัพย์เพื่อสุขภาพ" ที่ใช้ชำระค่าใช้จ่ายทางการแพทย์

[45] 26 USC 221 และ 222

[46] ดูเช่น 26 USC 215

[47] ดูตัวอย่างเช่น แบบฟอร์ม IRS แบบฟอร์ม 1040 บรรทัด 31b

[48] "สิ่งพิมพ์ 504 (2017) บุคคลที่หย่าร้างหรือแยกกันอยู่ - กรมสรรพากร". www.irs.gov .

[49] สหราชอาณาจักร [S380 ICTA และลำดับ]

[50] ดูตัวอย่างเช่น ร่างแนวทางของสหราชอาณาจักรต่อจากกรณีMarks & Spencer