Henschel Hs 127

Henschel Hs 127
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Henschel Flugzeugwerke AG
Typ	samolot bombowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – wciągane w locie
Załoga	3
	Historia
Data oblotu	1937
	Dane techniczne
Napęd	2 silniki rzędowe, 12-cylindrowy Daimler-Benz DB 600D
Moc	850 KM (625 kW) (każdy)
	Wymiary
Rozpiętość	17,40 m
Długość	10,97 m
Wysokość	3,22 m
Powierzchnia nośna	38,60 m²
	Masa
Własna	6 700 kg
Startowa	8 800 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	565 km/h
Prędkość przelotowa	478 km/h
Pułap	9 200 m
Zasięg	1 400 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	Planowane; 3 karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,92 mm; do 1500 kg bomb
	Użytkownicy
	Niemcy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henschel Hs 127 – niemiecki samolot bombowy z okresu II wojny światowej.

Historia

W 1935 roku niemieckie Ministerstwo Lotnictwa (RLM) ogłosiło konkurs na budowę dwusilnikowego szybkiego samolotu bombowego. Konkurs zakładał, że samolot ten powinien rozwijać prędkość ponad 450 km/h oraz przenosić ładunek bomb o wadze co najmniej 500 kg. Do tego konkursu przystąpiła m.in. firma Henschel Flugzeugwerke AG, która opracowała samolot oznaczony jako Hs 127.

Projekt został przyjęty przez Ministerstwo Lotnictwa (RLM) oraz zamówiono budowę trzech prototypów tego samolotu. Pierwszy prototyp Hs 127V-1 został oblatany już pod koniec 1937 roku. Następnie zbudowano drugi prototyp Hs 127V-2, który był gotowy latem 1938 roku. Oba prototypy podano badaniom oraz porównano je z innymi samolotami zgłoszonymi do tego konkursu. Porównanie wykazało, że lepsze osiągi posiada samolot Junkers Ju 88, który ostatecznie uznano za samolot lepszy i wprowadzony do produkcji seryjnej. Zrezygnowano wtedy z dalszych badań nad samolotem Hs 127, zrezygnowano również z budowy trzeciego z zamówionych prototypów. Ostatecznie zbudowano tylko dwa prototypy samolotu Henschel Hs 127.

Użycie

Samolot Henschel Hs 127 był używany tylko do prób i badań w locie.

Opis konstrukcji

Samolot Henschel Hs 127 był dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabina zakryta. Podwozie klasyczne z kółkiem ogonowym wciągane w locie. Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe. Prototypy nie posiadały uzbrojenia, planowano, że uzbrojenie obronne składać się będzie z 3 karabinów maszynowych i samolot będzie mógł przenosić ładunek bomb o wadze do 1500 kg.

Bibliografia

Marek Józef Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. II. Warszawa: Lampart, 1997, s. 80. ISBN 83-86776-03-X.
Jean-Denis G.G. Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935–1945. Jefferson, North Carolina, and London: McFarland & Company, Inc., Publishers, 2009, s. 151-152. ISBN 978-0-7864-3937-9. (ang.).