Józef Hurko-Romejko
| |
| Data śmierci |
1811 |
|---|---|
| Wicegubernator kurlandzki | |
| Okres |
od 14 grudnia?/25 grudnia 1799 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Hurko-Romejko ros. Иосиф Иосифович (Осиф Осифович) Гурко (Гурко-Ромейко), (zm. w 1811 roku) – polski szlachcic i działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, pierwszy wicegubernator guberni kurlandzkiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził ze szlacheckiej rodziny z polskiego województwa witebskiego. Urodził się w XVIII wieku, jednak dokładna data jego narodzin nie jest znana. Służył w armii jako porucznik petyhorski. Przed 1796 rokiem został kawalerem Orderu Świętego Jerzego IV klasy. Zarekomendowany przez generał-gubernatora kurlandzkiego Petera Ludwiga von Pahlena na nowo powstałe stanowisko wicegubernatora guberni kurlandzkiej. Nominacja została wydana przez carycę Katarzynę II, która przekazała mu arendę kurlandzkich dóbr. O ile data nominacji nie jest pewna, to wiadomo, iż urząd wicegubernatora pełnił już 28 stycznia 1796 roku. W karierze urzędniczej nosił od 28 czerwca 1796 roku[1] rangę radcy stanu (V klasa cywilna w tabeli rang), później awansował jeszcze na rzeczywistego radcę stanu (IV klasa cywilna). Był jedynym Polakiem wśród kurlandzkich gubernatorów i wicegubernatorów, 14 grudnia?/25 grudnia 1799 roku zastąpił go Nikołaj Iwanowicz Arsienjew[2].
Poza dobrami w guberni kurlandzkiej Hurko-Romejko posiadał również włości w guberni mohylewskiej, w powiecie orszańskim. Był to majątek Krynki, gdzie przez pewien czas mieszkał, sąsiedni folwark Krotowsza, Wysokie Łuszajewo i Pograbiówka. Po swojej śmierci w 1811 roku został pochowany w folwarcznej kaplicy w Krotowszy (parafia babinowicka)[2].
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec noszący to samo imię był w latach 1759–1780 podkomorzym witebskim. Józef miał dwóch synów oraz córkę:
- Leopold ros. ЛеонтиЙ Йосифович (1783–1860) – rosyjski generał-major,
- Włodzimierz ros. Владимир Йосифович (1795–1852) – rosyjski generał piechoty,
- Ewelina (zm. 1821 w Rzymie) - żona marszałka połockiego Tadeusza Niemirowicza-Szczytta (1778-1840), syna pisarza skarbowego litewskiego Justyniana. Ewelina była matką marszałka Justyniana Niemirowicza-Szczytta[3][4].
Synem Włodzimierza, a wnukiem Józefa był rosyjski feldmarszałek i warszawski generał-gubernator Józef Władimirowicz Hurko ros. Иосиф Владимирович Гурко (1828-1901)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janicki 2011 ↓, s. 252.
- ↑ a b c Janicki 2011 ↓, s. 243–244.
- ↑ A. Haratym, Justynian Szczytt Niemirowicz [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. 47. Warszawa–Kraków: Polska Akademia Nauk i Polska Akademia Umiejętności – Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2011, s. 565–567
- ↑ T. Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 370-372
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Arkadiusz Janicki: Kurlandia w latach 1795–1915. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2011. ISBN 978-83-7326-865-4. (pol.).
