charakter
charakter (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) psych. zespół cech psychicznych danej osoby
- (1.2) zespół cech psychicznych kogoś, kto odznacza się silną wolą, nieustępliwością i zdecydowaniem[1]
- (1.3) zespół cech wyróżniających dany przedmiot lub zjawisko od innych tego samego rodzaju
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik charakter charaktery dopełniacz charakteru charakterów celownik charakterowi charakterom biernik charakter charaktery narzędnik charakterem charakterami miejscownik charakterze charakterach wołacz charakterze charaktery - (1.3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik charakter dopełniacz charakteru celownik charakterowi biernik charakter narzędnik charakterem miejscownik charakterze wołacz charakterze
- przykłady:
- (1.1) Maria ma okropny charakter, trudno z nią mieszkać.
- (1.2) Miał charakter i hart, świetną pamięć, talent, gruntowną znajomość świata roślinnego, wyniesioną z czasów, gdy mógł chodzić i patrzeć[2].
- (1.3) Moja działalność ma charakter czysto społeczny.
- (1.3) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) cechy / rysy charakteru
- (1.2) człowiek z charakterem • człowiek bez charakteru • szkoła charakteru • łamanie charakteru • pokazać charakter
- (1.3) charakter pisma
- synonimy:
- (1.1) natura, temperament, usposobienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) osobowość
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. charakteryzacja ż, charakterystyka ż, charakteryzowanie n, charakteryzator m, charakteryzatorka ż
- czas. charakteryzować ndk., scharakteryzować dk.
- przym. charakterny, charakterowy, charakterystyczny
- przysł. charakterystycznie
- związki frazeologiczne:
- czarny charakter
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) character, personality
- arabski: (1.1) خلق
- białoruski: (1.1) характар m; (1.2) характар m; (1.3) характар m
- bułgarski: (1.1) характер m; (1.2) характер m; (1.3) характер m, естество n
- duński: (1.1) karakter w; (1.3) personlighed w, karakter w
- esperanto: (1.1) karaktero; (1.3) karaktero
- francuski: (1.1) caractère m
- hiszpański: (1.1) carácter m
- islandzki: (1.1) persónuleiki m, skapgerð ż
- jidysz: (1.1) טבֿע ż (tewe), כאַראַקטער m (charakter); (1.3) כאַראַקטער m (charakter)
- kataloński: (1.1) caràcter m
- łaciński: (1.1) character
- niderlandzki: (1.1) karakter n
- niemiecki: (1.1) Charakter m; (1.3) Charakter m
- nowogrecki: (1.1) χαρακτήρας m; (1.3) χαρακτήρας m
- ormiański: բնույթ (do weryfikacji)
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) характер m, природа ż; (1.2) характер m; (1.3) характер m
- słowacki: (1.1) charakter m; (1.3) charakter m
- suahili: (1.1) isimu
- szwedzki: (1.1) karaktär w; (1.3) karaktär w
- ukraiński: (1.1) характер m; (1.2) характер m; (1.3) характер m
- wilamowski: (1.1) karakter m; (1.3) karakter m
- włoski: (1.1) carattere m
- źródła:
- ↑
Hasło „charakter” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Perspektywy, nr 14, Warszawa, 1980 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ z Internetu
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
charakter (język czeski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) charakter
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik charakter charaktery dopełniacz charakteru charakterů celownik charakteru charakterům biernik charakter charaktery wołacz charaktere charaktery miejscownik charakteru charakterech narzędnik charakterem charaktery
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. charakteristika ż
- przym. charakterový, charakteristický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
charakter (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. charakternosť ż, charakteristika ż, charakteristikum n, charakterizácia ż
- czas. charakterizovať ndk./dk.
- przym. charakterový, charakterný, charakteristický, charakterizačný
- przysł. charakterovo, charakterne, charakterove, charakteristicky, charakterizačne
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
charakter (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- karakter
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, męski
- (1.1) psych. charakter (zespół cech psychicznych danej osoby)[1]
- (1.2) charakter (zespół cech wyróżniających dany przedmiot lub zjawisko od innych tego samego rodzaju)[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.