charakter

charakter (język polski)

wymowa:

​, IPA: [xaˈraktɛr], AS: [χarakter]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) psych. zespół cech psychicznych danej osoby

(1.2) zespół cech psychicznych kogoś, kto odznacza się silną wolą, nieustępliwością i zdecydowaniem

(1.3) zespół cech wyróżniających dany przedmiot lub zjawisko od innych tego samego rodzaju

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	charakter	charaktery
dopełniacz	charakteru	charakterów
celownik	charakterowi	charakterom
biernik	charakter	charaktery
narzędnik	charakterem	charakterami
miejscownik	charakterze	charakterach
wołacz	charakterze	charaktery

(1.3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	charakter
dopełniacz	charakteru
celownik	charakterowi
biernik	charakter
narzędnik	charakterem
miejscownik	charakterze
wołacz	charakterze

przykłady:

(1.1) Maria ma okropny charakter, trudno z nią mieszkać.

(1.2) Miał charakter i hart, świetną pamięć, talent, gruntowną znajomość świata roślinnego, wyniesioną z czasów, gdy mógł chodzić i patrzeć.

(1.3) Moja działalność ma charakter czysto społeczny.

(1.3) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) cechy / rysy charakteru

(1.2) człowiek z charakterem • człowiek bez charakteru • szkoła charakteru • łamanie charakteru • pokazać charakter

(1.3) charakter pisma

synonimy:

(1.1) natura, temperament, usposobienie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) osobowość

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. charakteryzacja ż, charakterystyka ż, charakteryzowanie n, charakteryzator m, charakteryzatorka ż

zdrobn. charakterek m

zgrub. charakterzysko n

czas. charakteryzować ndk., scharakteryzować dk.

przym. charakterny, charakterowy, charakterystyczny

przysł. charakterystycznie

związki frazeologiczne:

czarny charakter

etymologia:

łac. character < gr. χαρακτήρ (charaktḗr)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) character, personality
• arabski: (1.1) خلق
• białoruski: (1.1) характар m; (1.2) характар m; (1.3) характар m
• bułgarski: (1.1) характер m; (1.2) характер m; (1.3) характер m, естество n
• duński: (1.1) karakter w; (1.3) personlighed w, karakter w
• esperanto: (1.1) karaktero; (1.3) karaktero
• francuski: (1.1) caractère m
• hiszpański: (1.1) carácter m
• islandzki: (1.1) persónuleiki m, skapgerð ż
• jidysz: (1.1) טבֿע ż (tewe), כאַראַקטער m (charakter); (1.3) כאַראַקטער m (charakter)
• kataloński: (1.1) caràcter m
• łaciński: (1.1) character
• niderlandzki: (1.1) karakter n
• niemiecki: (1.1) Charakter m; (1.3) Charakter m
• nowogrecki: (1.1) χαρακτήρας m; (1.3) χαρακτήρας m
• ormiański: բնույթ ^{(do weryfikacji)}
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) характер m, природа ż; (1.2) характер m; (1.3) характер m
• słowacki: (1.1) charakter m; (1.3) charakter m
• suahili: (1.1) isimu
• szwedzki: (1.1) karaktär w; (1.3) karaktär w
• ukraiński: (1.1) характер m; (1.2) характер m; (1.3) характер m
• wilamowski: (1.1) karakter m; (1.3) karakter m
• włoski: (1.1) carattere m

źródła:

charakter (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) charakter

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	charakter	charaktery
dopełniacz	charakteru	charakterů
celownik	charakteru	charakterům
biernik	charakter	charaktery
wołacz	charaktere	charaktery
miejscownik	charakteru	charakterech
narzędnik	charakterem	charaktery

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. charakteristika ż

przym. charakterový, charakteristický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

charakter (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) psych. charakter (czyjś)

(1.2) charakter (czegoś)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. charakternosť ż, charakteristika ż, charakteristikum n, charakterizácia ż

czas. charakterizovať ndk./dk.

przym. charakterový, charakterný, charakteristický, charakterizačný

przysł. charakterovo, charakterne, charakterove, charakteristicky, charakterizačne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

charakter (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

karakter

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, męski

(1.1) psych. charakter (zespół cech psychicznych danej osoby)

(1.2) charakter (zespół cech wyróżniających dany przedmiot lub zjawisko od innych tego samego rodzaju)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: