Przejdź do zawartości

szczupak

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczupak (język polski)

[edytuj]
szczupak (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈʃt͡ʃupak], AS[ščupak]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) icht. długa ryba drapieżna; zob. też szczupakowate w Wikipedii
(1.2) pot. długi skok
(1.3) daw. gw. więz. nóż składany[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. chudzielec
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) To jest tylko antysemickie gadanie, w które pan nie wierzy, bo pan dobrze wie, że płotkę zjada duży kiełbik, kiełbika zjada okoń, a okonia zjada szczupak, a szczupaka?[2]
(1.2) Ogier wyciągnął się, nogi zebrał i z miejsca jął sadzić potężne szczupaki[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2)
rzecz.
zdrobn. szczupaczek m
przym. szczupaczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) st.pol. szczupać + ak < prasł. *ščupati[4]
(2.1) fonetyczne skojarzenie ze słowem szczupły
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - RybyIndeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 298.
  2. W. Reymont: Ziemia obiecana
  3. W. Reymont: Rok 1794
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szczupak” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.