การจมของเรือหลวงปรินส์ออฟเวลส์และรีพัลส์

การจมของเรือหลวงปรินส์ออฟเวลส์และรีพัลส์
	ส่วนหนึ่งของ สงครามแปซิฟิกในสงครามโลกครั้งที่สอง
	; ปรินส์ออฟเวลส์ (ซ้าย, ด้านหน้า) และ รีพัลส์ (ซ้าย, ด้านหลัง) หลังจากถูกโจมตีโดยตอร์ปิโดเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 1941 โดยมีเรือพิฆาตหลวงเอ็กซ์เพรส ที่กำลังเคลื่อนที่อยู่เบื้องหน้า
วันที่	10 ธันวาคม ค.ศ. 1941
สถานที่	ทะเลจีนใต้
ผล	ญี่ปุ่นได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด
คู่สงคราม
สหราชอาณาจักร ราชนาวี; กองทัพเรือออสเตรเลีย;	ญี่ปุ่น กองกำลังพิเศษทางอากาศกองทัพเรือ;
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
Sir Tom Phillips †; John Leach †; William Tennant	Niichi Nakanishi; Shichizo Miyauchi; Hachiro Shoji
หน่วยที่เกี่ยวข้อง
Force Z	Genzan Air Group; Kanoya Air Group; Mihoro Air Group
กำลัง
เรือประจัญบาน 1 ลำ; เรือลาดตระเวนประจัญบาน 1 ลำ; เรือพิฆาต 4 ลำ	อากาศยาน 88 ลำ; (เครื่องบินตอร์ปิโด 34 ลำ,; เครื่องบินทิ้งระเบิดสูง 51 ลำ,; เครื่องบินชี้เป้า 3 ลำ)
ความสูญเสีย
เรือประจัญบาน 1 ลำถูกจม; เรือลาดตระเวนประจัญบาน 1 ลำถูกจม; เสียชีวิต 840 นาย	อากาศยาน 4 ลำถูกทำลาย; อากาศยาน 28 ลำมีความเสียหาย; เครื่องบินทะเล 2 ลำสูญหาย; เสียชีวิต 18 นาย

ปรินส์ออฟเวลส์ (ซ้าย) และ รีพัลส์ (ขวา) ออกเดินทางจากสิงคโปร์ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1941

การจมของเรือหลวงปรินส์ออฟเวลส์และรีพัลส์ (อังกฤษ: Sinking of Prince of Wales and Repulse) เป็นการสู้รบทางเรือในสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นส่วนหนึ่งของสงครามในแปซิฟิก เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 1941 ในทะเลจีนใต้ใกล้กับชายฝั่งตะวันออกของอาณานิคมมาลายาของอังกฤษ (มาเลเซียในปัจจุบัน) และสเตรตส์เซตเทิลเมนต์ (สิงคโปร์และเมืองชายฝั่งในปัจจุบัน) 70 ไมล์ (61 ไมล์ทะเล 110 กิโลเมตร) ทางตะวันออกของกวนตัน รัฐปะหัง เรือหลวงปรินส์ออฟเวลส์ที่เป็นเรือประจัญบานและเรือหลวงรีพัลส์ที่เป็นเรือลาดตระเวณประจัญบานของราชนาวีถูกจมโดยเครื่องบินทิ้งระเบิดภาคพื้นดินและเครื่องบินทิ้งระเบิดตอร์บิโดของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ในญี่ปุ่น การสู้รบครั้งนี้ถูกเรียกว่า ยุทธนาวีที่มาลายา (マレー沖海戦, Marē-oki kaisen)

เป้าหมายของกองกำลังแซด ซึ่งประกอบไปด้วยเรือรบประจัญบานหนึ่งลำ เรือลาดตระเวณประจัญบานหนึ่ง และเรือพิฆาต 4 ลำ เพื่อขัดขวางกองเรือรุกรานของญี่ปุ่นในทะเลจีนใต้ทางเหนือของมาลายา กองกำลังปฏิบัติการเฉพาะกิจได้แล่นเรือโดยปราศจากการสนับสนุนทางอากาศ แม้ว่าอังกฤษได้ประจันหน้าอย่างใกล้ชิดกับกลุ่มเรือผิวน้ำหนักของญี่ปุ่น กองกำลังได้ล้มเหลวในการค้นหาและทำลายกลุ่มเรือหลัก เมื่อพวกเขากลับมาถึงสิงคโปร์ พวกเขาถูกโจมตีในน้ำเปิดและจมลงโดยเครื่องบินทิ้งระเบิดตอร์บิโดพิสัยไกล ผู้บัญชาการแห่งกองกำลังแซด พลเรือเอก เซอร์ ทอม ฟิลิป ได้เลือกให้คงวิทยุเงียบและไม่ส่งสัญญาณแจ้งเตือน(โดยรีพัลส์) จนกระทั่งหนึ่งชั่วโมงภายหลังการโจมตีครั้งแรกของญี่ปุ่น

ด้วยการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์เพียงสองวันก่อนหน้า อีกด้านหนึ่งของเส้นแบ่งเขตวันสากล การสู้รบมาลายันได้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพของการโจมตีทางอากาศต่อทรัพย์สินทางกองทัพเรือที่หนักที่สุด ถ้าพวกเขาไม่ได้รับการคุ้มกันทางอากาศ สิ่งนี้ได้เพิ่มความสำคัญให้กับเรือบรรทุกเครื่องบินสามลำของกองทัพเรือสหรัฐของฝ่ายสัมพันธมิตรในทะเลแปซิฟิก: ยูเอสเอส เอนเทอร์ไพรซ์ เล็กซิงตัน และซาราโตกา การจมของเรือทั้งสองลำได้ทำให้กองเรือตะวันออกของอังกฤษในสิงคโปร์อ่อนแอลงอย่างหนัก และกองเรือญี่ปุ่นได้เข้าต่อสู้รบโดยเรือดำน้ำเท่านั้น จนกระทั่งยุทธนาวีที่เอ็นเดา วันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 1942 สิงคโปร์เองได้ตกเป็นของญี่ปุ่นเพียงหนึ่งเดือนต่อมาในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ นำไปสู่การยอมจำนนครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์อังกฤษ

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

↑ Paul S. Dull (2007), page 40
↑ 3 aircraft were shot down in the attack, 1 crash-landed later, and 2 scout aircraft failed to return from their missions.