เล่าเอ๋ง
| เล่าเอ๋ง 劉永 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| กานหลิงอ๋อง (甘陵王) | |||||
| ดำรงตำแหน่ง | ค.ศ. 230 – ค.ศ. 263 | ||||
| หลู่อ๋อง (魯王) | |||||
| ดำรงตำแหน่ง | กรกฎาคม ค.ศ. 221 – ค.ศ. 230 | ||||
| ประสูติ | ไม่ปรากฏ | ||||
| สวรรคต | ไม่ปรากฏ | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | ราชสกุลเล่า (หลิว) | ||||
| พระราชบิดา | เล่าปี่ | ||||
เล่าเอ๋ง หรือชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลิว หย่ง (จีนตัวย่อ: 刘永; จีนตัวเต็ม: 劉永; พินอิน: Liú Yǒng) มีชื่อรองว่า กงโช่ว (จีนตัวย่อ: 公寿; จีนตัวเต็ม: 公壽; พินอิน: Gōngshòu) เป็นอ๋องแห่งรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นบุตรชายของเล่าปี่ จักรพรรดิผู้ก่อตั้งจ๊กก๊ก เป็นน้องชายต่างมารดาของเล่าเสี้ยน จักรพรรดิองค์ที่สองของจ๊กก๊ก[1]
ประวัติ
[แก้]เล่าเอ๋งเกิดในปีใดไม่ทราบแน่ชัด บิดาของเล่าเอ๋งคือเล่าปี่ ขุนศึกในช่วงปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ซึ่งขึ้นเป็นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊ก มารดาของเล่าเอ๋งเป็นภรรยาน้อยคนหนึ่งของเล่าปี่ เล่าเอ๋งเป็นน้องชายต่างมารดาของเล่าเสี้ยน รัชทายาทของเล่าปี่และจักรพรรดิองค์ที่สองของจ๊กก๊ก[2]
ราวเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 221 หลังจากเล่าปี่ขึ้นเป็นจักรพรรดิได้สามเดือน เล่าปี่ได้ส่งเคาเจ้งผู้ดำรงตำแหน่งซือถู ไปเป็นทูตอ่านพระราชโองการแต่งตั้งให้เล่าเอ๋งมีบรรดาศักดิ์เป็น "หลู่อ๋อง" (魯王).[3]
ในปี ค.ศ. 230 ในรัชสมัยพระเจ้าเล่าเสี้ยน บรรดาศักดิ์ของเล่าเอ๋งได้เปลี่ยนเป็น "กานหลิงอ๋อง" (甘陵王)[4] เล่าเอ๋งเกลียดขันทีฮุยโฮซึ่งพระเจ้าเล่าเสี้ยนทรงโปรดและไว้วางใจเป็นอย่างสูง หลังจากฮุยโฮขึ้นมามีอำนาจได้ทูลว่าร้ายเล่าเอ๋งต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าเล่าเสี้ยน ทำให้พระเจ้าเสี้ยนเหินห่างกับเล่าเอ๋ง และทรงปฏิเสธที่จะพบกับเล่าเอ๋งเป็นเวลามากกว่าสิบปี[5]
ในปี ค.ศ. 264 หลังจ๊กก๊กถูกพิชิตโดยรัฐวุยก๊ก เล่าเอ๋งได้ย้ายไปพำนักที่เมืองลกเอี๋ยงอันเป็นเมืองหลวงของวุยก๊ก ราชสำนักวุยก๊กแต่งตั้งให้เล่าเอ๋งดำรงตำแหน่งเฟิ่งเชอตูเว่ย์ (奉車都尉) มีบรรดาศักดิ์เป็นเซียงโหว (鄉侯)[6] ไม่ปรากฏแน่ชัดว่าเล่าเอ๋งเสียชีวิตในปีใด
เล่าเอ๋งมีหลานชายชื่อเล่าเสฺวียน (劉玄 หลิว เสฺวียน) ซึ่งรอดชีวิตจากวิบัติหย่งเจียในปี ค.ศ. 311[7]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ de Crespigny (2007), p. 541.
- ↑ (劉永字公壽，先主子，後主庶弟也。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ↑ (章武元年六月，使司徒靖立永為魯王，策曰：「小子永，受茲青土。朕承天序，繼統大業，遵脩稽古，建爾國家，封於東土，奄有龜蒙，世為籓輔。嗚呼，恭朕之詔！惟彼魯邦，一變適道，風化存焉。人之好德，世茲懿美。王其秉心率禮，綏爾士民，是饗是宜，其戒之哉！」) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ↑ (建興八年，改封為甘陵王。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ↑ (初，永憎宦人黃皓，皓既信任用事，譖構永於後主，後主稍疏外永，至不得朝見者十餘年。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ↑ (咸熙元年，永東遷洛陽，拜奉車都尉，封為鄉侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ↑ (孫盛蜀世譜曰：璿弟，瑤、琮、瓚、諶、恂、璩六人。蜀敗，諶自殺，餘皆內徙。值永嘉大亂，子孫絕滅。唯永孫玄奔蜀，李雄偽署安樂公以嗣禪後。永和三年討李勢，盛參戎行，見玄於成都也。) อรรถาธิบายจากฉู่ชื่อผู่ในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อ).
- de Crespigny, Rafe (2007). A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms 23-220 AD. Leiden: Brill. ISBN 9789004156050.
- เผยซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อจู้).