İçeriğe atla

Sağlık hizmetleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ülkelere göre 10.000 kişi başına düşen doktor sayısıyla gösterildiği şekliyle küresel sağlık hizmetleri yoğunluğu.
2013 yılında dünya çapında 1000 kişi başına hastane yataklarının grafiği, en üstte;[1] New York'taki New York-Presbiteryen Hastanesi, dünyanın en işlek hastanelerinden biridir. Resimde Weill-Cornell tesisi (merkezde beyaz kompleks) görülüyor.

Sağlık, sağlık hizmetleri veya sağlık hizmeti, insanlarda hastalık, rahatsızlık, yaralanma ve diğer fiziksel ve zihinsel bozuklukların önlenmesi, teşhisi, tedavisi yoluyla sağlığın korunması veya iyileştirilmesidir. Sağlık hizmetleri, sağlık profesyonelleri ve ilgili sağlık kuruluşları tarafından verilmektedir. Doktorlar ve diğer sağlık çalışanları bu sağlık hizmetinin bir parçasıdır. Diş hekimliği, eczacılık, diyetisyenlik, ebelik, hemşirelik, tıp, optometri, odyoloji, psikoloji, mesleki terapi, fizik tedavi, atletik eğitim ve diğer sağlık meslekleri sağlık hizmetlerinin bir parçasıdır. Birinci basamak, ikinci basamak ve üçüncü basamak sağlık hizmetlerinin yanı sıra halk sağlığında yapılan çalışmaları kapsar.

Sağlık hizmetlerine erişim, sosyal ve ekonomik koşulların yanı sıra sağlık politikalarından etkilenen ülkeler, topluluklar ve bireyler arasında farklılık gösterebilir. Sağlık hizmetlerinin sağlanması, "mümkün olan en iyi sağlık sonuçlarına ulaşmak için kişisel sağlık hizmetlerinin zamanında kullanılması" anlamına gelir.[2] Sağlık hizmetlerine erişim açısından dikkate alınması gereken faktörler arasında finansal sınırlamalar (sigorta kapsamı gibi), coğrafi engeller (ek nakliye maliyetleri, bu tür hizmetleri kullanmak için işten ücretli izin alma imkanı) ve kişisel sınırlamalar (sağlık hizmeti sağlayıcılarıyla iletişim, zayıf sağlık okuryazarlığı, düşük gelir) yer alır.[3] Sağlık hizmetlerine yönelik sınırlamalar, tıbbi hizmetlerin kullanımını, tedavilerin etkinliğini ve genel sonucu (sağlık, ölüm oranları) olumsuz yönde etkilemektedir.

Sağlık sistemleri, hedeflenen nüfusun sağlık ihtiyaçlarını karşılamak için kurulmuş kuruluşlardır. Dünya Sağlık Örgütü'ne (WHO) göre, iyi işleyen bir sağlık hizmetleri sistemi, bir finansman mekanizması, iyi eğitilmiş ve yeterince maaşlı bir işgücü, kararların ve politikaların temel alınacağı güvenilir bilgi ve kaliteli ilaçların sağlanması için iyi korunmuş sağlık tesisleri ve teknolojiler gerektirir.[4]

Etkili bir sağlık sistemi, bir ülkenin ekonomisinin, kalkınmasının ve sanayileşmesinin önemli bir kısmına katkıda bulunabilir. Sağlık bakımı, geleneksel olarak, dünyanın dört bir yanındaki insanların genel fiziksel ve zihinsel sağlığını ve refahını geliştirmede önemli bir etmen olarak kabul edilmektedir. Bunun bir örneği, Dünya Sağlık Örgütü'nün insanlık tarihinde kasıtlı sağlık müdahaleleri ile ortadan kaldırılan ilk hastalık olarak ilan ettiği 1980 yılında dünya çapında çiçek hastalığının ortadan kaldırılmasıydı.[5]

Erişim

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Sağlık memuru
Birinci basamak sağlık hizmetleri toplum sağlığı merkezlerinde sağlanabilir.

Modern sağlık hizmetlerinin sunulması, disiplinler arası ekipler olarak bir araya gelen eğitimli profesyonel ve yardımcı profesyonellerden oluşan gruplara bağlıdır.[6] Bu, tıp, psikoloji, fizyoterapi, hemşirelik, diş hekimliği, ebelik ve yardımcı sağlık alanlarındaki profesyonellerin yanı sıra, sistematik olarak kişisel ve nüfusa dayalı önleyici, tedavi edici ve rehabilite edici bakım sağlayan halk sağlığı pratisyenleri, toplum sağlığı çalışanları ve yardımcı personel gibi diğer pek çok kişiyi içerir.

Çeşitli sağlık bakımı türlerinin tanımları, farklı kültürel, politik, örgütsel ve disipliner bakış açılarına bağlı olarak değişmekle birlikte, birinci basamak sağlık hizmetinin devam eden bir sağlık bakımı sürecinin ilk unsurunu oluşturduğu ve ayrıca, ikinci ve üçüncü basamak sağlık hizmetlerine ön hazırlık oluşturduğu kabul edilir.[7] Sağlık hizmetleri kamusal veya özel olarak tanımlanabilir.

Acil servis, genellikle birinci basamak tıbbi bakımın sunulması için bir ön cephedir.

Birincil bakım

[değiştir | kaynağı değiştir]
"Terapist Matvei Mudrov" hastane treni Habarovsk, Rusya[8]

Birinci basamak sağlık hizmetleri sistemindeki tüm hastalar için ilk konsültasyon noktası olarak hareket eden sağlık profesyonellerinin çalışmalarını ifade eder.[7][9] Böyle bir profesyonel genellikle bir pratisyen hekim veya aile hekimi gibi bir birinci basamak hekimi olmaktadır. Diğer bir profesyonel, fizyoterapist gibi lisanslı bağımsız bir pratisyen veya doktor asistanı veya hemşire pratisyen gibi hekim olmayan birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısı olabilir. Bölgeye, sağlık sistemi organizasyonuna bağlı olarak, hasta ilk olarak eczacı veya hemşire gibi başka bir sağlık uzmanıyla görüşebilir. Sağlık durumunun niteliğine bağlı olarak, hastalar ikinci veya üçüncü basamak hizmetlere sevk edilebilir.

Birinci basamak sağlık hizmetleri genellikle yerel toplulukta rol oynayan sağlık hizmetleri için kullanılan bir terimdir. Aynı gün randevu veren Acil bakım merkezleri veya el değmeden hizmet veren acil bakım merkezleri gibi farklı ortamlarda sağlanabilir.

Birinci basamak sağlık hizmetinin en geniş kapsamını içerir; her yaştaki hasta, tüm sosyoekonomik ve coğrafi kökenlerden hastalar, optimal sağlığı sürdürmek isteyen hastalar ve birden çok sayıda dahil olmak üzere her tür akut ve kronik fiziksel, zihinsel ve sosyal sağlık sorunları olan hastalar kronik hastalıklar. Sonuç olarak, bir birinci basamak pratisyen hekimi birçok alanda geniş bir bilgi birikimine sahip olmalıdır. Hastalar genellikle rutin kontroller ve koruyucu bakım, sağlık eğitimi için ve yeni bir sağlık sorunu hakkında ilk konsültasyona ihtiyaç duyduklarında genellikle aynı pratisyen hekime danışmayı tercih ettikleri için süreklilik, birinci basamak sağlık hizmetinin temel bir özelliğidir. Uluslararası Birinci Basamak Sağlık Sınıflandırması (ICPC), hastanın ziyaretinin nedenine bağlı olarak birinci basamakta müdahalelerle ilgili bilgileri anlamak ve analiz etmek için standart bir araçtır.[10]

Genellikle birinci basamakta tedavi edilen yaygın kronik hastalıklar şunları içerebilir: hipertansiyon, diyabet, astım, KOAH, depresyon ve anksiyete, sırt ağrısı, artrit veya tiroid disfonksiyonu. Birinci basamak sağlık hizmetleri aynı zamanda aile planlaması hizmetleri ve aşılar gibi birçok temel anne ve çocuk sağlığı hizmetini de içerir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, 2013 Ulusal Sağlık Görüşmeleri Anketi, cilt bozukluklarının (%42.7), osteoartrit ve eklem bozukluklarının (%33.6), sırt problemlerinin (%23.9), lipid metabolizması bozukluklarının (%22.4) ve üst solunum yolu hastalıklarının (astım hariç %22.1) bir doktora erişmenin en yaygın nedenleri olduğunu ortaya koydu.[11]

Amerika Birleşik Devletleri'nde, birinci basamak hekimleri, daha tanıdık konsiyerj tıbbının bir alt kümesi olan doğrudan birinci basamak sağlık hizmeti yoluyla, yönetilen bakım (sigorta-faturalandırma) sisteminin dışında birinci basamak sağlık hizmeti sunmaya başladılar. Bu modeldeki doktorlar, hastaları hizmetler için doğrudan aylık, üç aylık veya yıllık olarak faturalandırır veya ofisteki her hizmet için fatura düzenler. Doğrudan birinci basamak bakım uygulamalarına örnek olarak Colorado'daki Foundation Health ve Washington'daki Qliance verilebilir.

Küresel nüfusun yaşlanması bağlamında, kronik bulaşıcı olmayan hastalıklar açısından daha fazla risk altında olan yaşlı yetişkin sayısının artmasıyla, hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde birinci basamak sağlık hizmetlerine yönelik talebin hızla artması beklenmektedir.[12][13] Dünya Sağlık Örgütü, temel birinci basamak sağlık hizmetinin sağlanmasını kapsayıcı birinci basamak sağlık hizmetleri stratejisinin ayrılmaz bir bileşeni olarak nitelendirmektedir.[7]

İkincil bakım

[değiştir | kaynağı değiştir]

İkincil bakım, kısa fakat ciddi bir hastalık, yaralanma veya diğer sağlık durumları için kısa bir süre için gerekli tedavi olan akut bakımı içerir. Bu bakım genellikle bir hastanenin acil servisinde bulunur. İkincil bakım ayrıca doğum sırasında yoğun bakım ve tıbbi görüntüleme hizmetlerini de içerir.

"İkinci basamak" terimi bazen "hastane bakımı" ile eşanlamlı olarak kullanılmaktadır. Bununla birlikte, psikiyatristler, klinik psikologlar, meslek terapistleri, çoğu diş hekimliği uzmanları veya fizyoterapistler gibi birçok ikinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısı, hastanelerde çalışmak zorunda değildir. Bazı birinci basamak sağlık hizmetleri hastaneler içinde verilmektedir. Ulusal sağlık sisteminin organizasyonuna ve politikalarına bağlı olarak, hastaların ikinci bakıma erişmeden önce sevk için bir birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısına başvurmaları gerekebilir.

Karma pazar sağlık hizmetleri sistemi altında faaliyet gösteren ülkelerde, bazı doktorlar, hastaların ilk olarak bir birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısıyla görüşmelerini zorunlu kılarak uygulamalarını ikinci basamakla sınırlar. Bu kısıtlama, özel veya grup sağlık sigortası planlarındaki ödeme anlaşmalarının hükümlerine göre uygulanabilir. Diğer durumlarda, tıp uzmanları hastaları sevk olmadan görebilir ve hastalar kendi kendine sevkin tercih edilip edilmeyeceğine karar verebilir.

Diğer ülkelerde, finansmanın özel sigorta programlarından veya ulusal sağlık sigortasından gelip gelmediğine bakılmaksızın, başka bir doktordan (birinci basamak hekimi veya başka bir uzman) önceden sevk gerekli görüldüğünden, hastanın ikinci basamak sağlık hizmeti için bir tıp uzmanına kendi kendine sevk edilmesi nadirdir.

Ortak sağlık uzmanları gibi, fizyoterapistler, solunum terapistleri, mesleki terapistler, konuşma terapistleri ve diyetisyenler ayrıca, genellikle hastanın kendi kendine sevk edilmesi veya doktorun sevk edilmesi yoluyla erişilebilen ikincil bakımda çalışırlar.

Üçüncül bakım

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Tıp
Birleşik Krallık, Londra'daki Ulusal Nöroloji ve Nöroşirürji Hastanesi, uzman bir nörolojik hastanedir.

Üçüncül bakım sağlık hizmetleri, genellikle yatan hastalar için ve üçüncü basamak sevk hastanesi gibi gelişmiş tıbbi araştırma ve tedavi için personel ve tesislere sahip bir tesiste birinci veya ikinci bir sağlık uzmanından sevk üzerine özel danışmanlık sağlık bakımıdır.[14]

Üçüncül bakım hizmetlerine örnek olarak kanser yönetimi, beyin cerrahisi, kalp cerrahisi, plastik cerrahi, ciddi yanık tedavisi, gelişmiş neonatoloji hizmetleri, palyatif ve diğer karmaşık tıbbi ve cerrahi müdahaleler verilebilir.[15]

Dördüncül bakım

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dördüncül bakım terimi bazen, yüksek düzeyde uzmanlaşmış ve yaygın olarak erişilemeyen ileri tıp düzeylerine atıfta bulunarak üçüncü basamak tedavinin bir uzantısı olarak kullanılmaktadır. Deneysel tıp ve bazı yaygın olmayan teşhis veya cerrahi prosedür türleri dördüncül bakım olarak kabul edilir. Bu hizmetler genellikle yalnızca sınırlı sayıda bölgesel veya ulusal sağlık merkezlerinde sunulmaktadır.[15][16]

Ev ve toplum bakımı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Halk sağlığı

Birçok tür sağlık hizmeti müdahalesi, sağlık tesislerinin dışında gerçekleştirilir. Bunlar, gıda güvenliği gözetimi, prezervatif dağıtımı ve bulaşıcı hastalıkların önlenmesine yönelik iğne değişim programları gibi halk sağlığını ilgilendiren birçok müdahaleyi içerir.

Ayrıca, diğer sağlık ve sosyal bakım hizmetlerinin yanı sıra öz bakım, evde bakım, uzun süreli bakım, yardımlı yaşam, madde kullanım bozuklukları için tedaviyi destekleyen konut ve toplum ortamlarındaki profesyonellerin hizmetlerini de içerir.

Toplum rehabilitasyon hizmetleri, uzuvların kaybı veya işlev kaybından sonra hareketlilik ve bağımsızlık konusunda yardımcı olabilir. Bu, protezleri, ortezleri veya tekerlekli sandalyeleri içerebilir.

Başta Batı olmak üzere birçok ülke yaşlanan nüfusla uğraşmaktadır, bu nedenle sağlık sisteminin önceliklerinden biri yaşlıların kendi evlerinin rahatlığında dolu ve bağımsız bir yaşam sürmelerine yardımcı olmaktır. Yaşlılara, sağlıkları ve refahları için gerekli olan diğer birçok faaliyetin yanı sıra doktor randevularına gidip gelme gibi evde günlük faaliyetlerde yardım sağlamaya yönelik tam bir sağlık hizmetleri bölümü vardır. Yaşlı yetişkinler için işbirliği içinde evde bakım sağlamalarına rağmen, aile üyeleri ve bakım çalışanları, ortak çabalarına karşı farklı tutumlar ve değerler barındırabilirler. Bu durum, evde bakım için BİT (bilgi ve iletişim teknolojisi) tasarımı için bir zorluk oluşturmaktadır.[17]

İstatistikler, 80 milyondan fazla Amerikalının sevdiklerine bakmak için birincil işlerinden izin aldığını gösterdiğinden,[18] birçok ülke, tüm gelirlerinden vazgeçmeyenler için aile üyelerinin sevdiklerine bakmalarına olanak tanıyan Tüketiciye Yönelik Kişisel Asistan Programı gibi programlar sunmaya başladı.

Çocuklarda obezitenin hızla büyük bir sorun haline gelmesiyle birlikte, sağlık hizmetleri okullarda çocukları beslenme alışkanlıkları konusunda eğitmeyi, beden eğitimini bir gereklilik haline getirmeyi ve genç ergenlere olumlu bir öz imaja sahip olmayı öğretmeyi amaçlayan programlar oluşturulur.[kaynak belirtilmeli]

Derecelendirme

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlık bakımı derecelendirmeleri, bakım sürecini ve sağlık bakımı yapılarını ve/veya sağlık bakım hizmetlerinin sonuçlarını değerlendirmek için kullanılan sağlık bakımı derecelendirmeleri veya puanlamalardır . Bu bilgiler, kaliteli kuruluşlar, kâr amacı gütmeyen kuruluşlar, tüketici grupları ve medya tarafından oluşturulan rapor kartlarına çevrilir. Bu kalite değerlendirmesi aşağıdaki ölçütlere dayanmaktadır:

  • hastane kalitesi
  • sağlık planı kalitesi
  • doktor kalitesi
  • diğer sağlık çalışanlarının kalitesi
  • hasta deneyimi

İlgili sektörler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlık hizmetleri, hastalara hizmet sunumunun ötesine geçerek birçok ilgili sektörü kapsar ve finansman ve yönetişim yapılarının daha büyük bir resmi içinde yer alır.

Sağlık sistemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bazen sağlık sistemi veya sağlık bakım sistemi olarak da adlandırılan bir sağlık sistemi, ihtiyaç sahibi nüfuslara sağlık hizmeti sunan kişilerin, kurumların ve kaynakların organizasyonudur.

Sağlık endüstrisi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlık hizmetleri endüstrisi, sağlık hizmetleri ve ürünleri sağlamaya adanmış çeşitli sektörleri içermektedir. Sektörü tanımlamak için temel bir çerçeve olarak, Birleşmiş Milletler'in Uluslararası Standart Endüstriyel Sınıflandırması, sağlık hizmetlerini genel olarak hastane faaliyetleri, tıbbi ve diş hekimliği uygulamaları ve "diğer insan sağlığı faaliyetleri" olarak sınıflandırır. Son sınıf, hemşirelerin, ebelerin, fizyoterapistlerin, bilimsel veya teşhis laboratuvarlarının, patoloji kliniklerinin, yatılı sağlık tesislerinin, hasta savunucularının[19] veya diğer yardımcı sağlık mesleklerinin faaliyetlerini veya bunların denetimini içerir.

Buna ek olarak, Global Endüstri Sınıflandırma Standardı ve Endüstri Sınıflandırma Karşılaştırması gibi endüstri ve pazar sınıflandırmalarına göre sağlık hizmetleri, biyoteknoloji, teşhis laboratuvarları ve maddeler, ilaç üretimi ve dağıtımı dahil olmak üzere birçok tıbbi ekipman, alet ve hizmet kategorisini içerir.

Örneğin, farmasötik ürünler ve diğer tıbbi cihazlar, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nin önde gelen yüksek teknoloji ihracatıdır.[20][21] Amerika Birleşik Devletleri biyofarmasötik alanına hakimdir ve dünyadaki biyoteknoloji gelirlerinin dörtte üçüne sahiptir.[22]

Sağlık araştırmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Biyomedikal

Pek çok sağlık hizmeti müdahalesinin miktarı ve kalitesi, teşhis ve etkili tedavi yoluyla hastalığın ortadan kaldırılmasına odaklanan tıbbi sağlık modeli yoluyla geliştirilenler gibi, bilimin sonuçlarıyla iyileştirilir. Sağlık hizmeti sunumunda kanıta dayalı tıp ve kanıta dayalı uygulamanın temelini oluşturan sağlık araştırmaları, biyomedikal araştırmalar ve farmasötik araştırmalar yoluyla birçok önemli ilerleme kaydedilmiştir. Sağlık hizmetleri araştırması sıklıkla doğrudan hastalarla ilişki kurar ve bu nedenle, kiminle ve nasıl bağlantı kurulacağıyla ilgili konular, hastaları çalışmalara aktif olarak dahil etmeye çalışırken dikkate alınması önemli bir etken haline gelir. Tek bir en iyi uygulama bulunmamakla birlikte, hasta katılımına ilişkin sistematik bir incelemenin sonuçları, hasta seçimine yönelik araştırma yöntemlerinin hem hasta mevcudiyetini hem de katılım isteğini hesaba katması gerektiğini göstermektedir.[23]

Sağlık hizmetleri araştırması, toplumları daha sağlıklı hale getirmek için yapılabilecek toplumsal değişiklikleri vurgulayan sosyal sağlık ve engellilik modeli aracılığıyla geliştirildiği gibi, sağlık hizmeti müdahalelerinin daha fazla verimliliğine ve adil bir şekilde sunulmasına yol açabilir.[24] Sağlık hizmetleri araştırmalarından elde edilen sonuçlar genellikle sağlık hizmetleri sistemlerindeki kanıta dayalı politikaların temelini oluşturur. Sağlık hizmetleri araştırmalarına ayrıca, klinik olarak yararlı, zamanında, değişime duyarlı, kültürel açıdan duyarlı, düşük maliyetli, düşük maliyetli, standart prosedürlere yerleşik sağlık değerlendirme sistemlerinin geliştirilmesi için yapay zeka alanındaki girişimler tarafından desteklenmektedir.[25]

Sağlık finansmanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Sağlık politikaları ve Evrensel sağlık hizmeti
See or edit source data.
GSYİH yüzdesi olarak toplam sağlık harcamaları.[26]

Sağlık sistemlerini finanse etmenin genellikle beş temel yöntemi vardır:[27]

  1. eyalet, ilçe veya belediyeye genel vergilendirmeleri
  2. sosyal sağlık sigortaları
  3. gönüllü veya özel sağlık sigortaları
  4. cepten ödemeler
  5. sağlık kuruluşlarına yapılan bağışlar

Çoğu ülkede, beş modelin tümünün bir karışımı vardır, ancak bu, ülkeler arasında ve ülkeler içinde zaman içinde farklılık gösterir. Finansman mekanizmalarının yanı sıra, önemli bir soru her zaman sağlık hizmetlerine ne kadar harcanacağı olmalıdır. Karşılaştırma amacıyla, bu genellikle sağlık hizmetlerine harcanan GSYİH yüzdesi olarak ifade edilir. OECD ülkelerinde sağlık hizmetlerine harcanan fazladan her 1000$ için ortalama yaşam süresi 0,4 yıl düşmektedir. Benzer bir korelasyon her yıl Bloomberg tarafından gerçekleştirilen analizde de görülüyor.[28] Açıkçası, bu tür bir analiz, yaşam beklentisinin bir sağlık sisteminin performansının yalnızca bir ölçüsü olduğu için kusurludur, ancak aynı şekilde, daha fazla finansmanın daha iyi olduğu fikri desteklenmemektedir.

2011 yılında sağlık sektörü, OECD ülkelerinin 34 üyesi arasında kişi başına GSYİH'nin ortalama yüzde 9,3'ünü veya 3,322 ABD Doları'nı (SAGP'ye göre düzeltilmiş) tüketti. ABD (% 17,7 veya US$ SAGP 8,508), Hollanda (% 11,9, 5,099), Fransa (% 11,6, 4,118), Almanya (% 11,3, 4,495), Kanada (% 11,2, 5669) ve İsviçre (11 %, 5,634) en çok harcama yapanlardı, ancak doğumda beklenen toplam yaşam süresi en yüksek İsviçre (82,8 yıl), Japonya ve İtalya (82,7), İspanya ve İzlanda (82,4), Fransa (82,2) ve Avustralya'ya (82,0) ait idi, OECD'nin ortalaması 2011'de ilk kez 80 yılı aştı, 80,1 yıl, bu, 1970'ten bu yana 10 yıllık bir ortalama yaşam süresi kazancı anlamına geliyor. ABD (78,7 yıl), 34 OECD üye ülkesi arasında yalnızca 26. sırada yer alıyor, ancak açık ara en yüksek maliyete sahip ülke. ABD ve Meksika dışında tüm OECD ülkeleri evrensel (veya neredeyse evrensel) sağlık sigortasına kavuşmuştur.[29][30]

GSYİH'nın yaklaşık %18'inin sağlık hizmetlerine harcandığı Amerika Birleşik Devletleri'nde,[28] Commonwealth Fund'ın harcama ve kalite analizi, daha kötü kalite ile daha yüksek harcama arasında açık bir ilişki olduğunu göstermektedir.[31]

Sağlık hizmetleri, tüm dünyada gelişlen teknolojinin sunduğu imkanlar, standartların yükselmesi, artan refahtan herkesin yararlanmak istemesi nedenleriyle giderek daha pahalı hale gelmektedir.[32]

İdare ve düzenleme

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sağlık hizmetlerinin yönetimi ve idaresi, sağlık hizmetlerinin sunulması için hayati önem taşımaktadır. Özellikle, sağlık profesyonellerinin uygulamaları ve sağlık bakım kurumlarının işleyişi, kalite güvencesi amacıyla uygun düzenleyici kurumlar aracılığıyla tipik olarak ulusal veya eyalet/il yetkilileri tarafından düzenlenir.[33] Çoğu ülkenin düzenleyici kurullarda veya sağlık departmanlarında sağlık çalışanlarının sertifikalandırılmasını veya ruhsatlandırılmasını ve çalışma geçmişlerini belgeleyen kimlik bilgisi personeli vardır.[34]

Sağlık bilgi teknolojisi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Sağlık teknolojisi

Sağlık bilgi teknolojisi (SBT), "iletişim ve karar verme için sağlık hizmetleri bilgilerinin, verilerinin ve bilgisinin depolanması, geri çağrılması, paylaşılması ve kullanılmasıyla ilgilenen hem bilgisayar donanımı hem de yazılımı içeren bilgi işleme uygulamasıdır."[35]

Sağlık bilgi teknolojisi bileşenleri:

  • Elektronik Sağlık Kaydı (EHR) - Bir EHR, bir hastanın kapsamlı tıbbi geçmişini içerir ve birden çok sağlayıcıdan alınan kayıtları içerebilir.[36]
  • Elektronik Tıbbi Kayıt (EMR) - Bir EMR, sağlayıcının ofisinde toplanan standart tıbbi ve klinik verileri içerir.
  • Kişisel Sağlık Kaydı (PHR) - PHR, kişisel kullanım için özel olarak saklanan bir hastanın tıbbi geçmişidir.[37]
  • Tıbbi Uygulama Yönetimi yazılımı (MPM) - bir tıbbi tesisi işletmenin günlük görevlerini kolaylaştırmak için tasarlanmıştır. Uygulama yönetimi yazılımı veya uygulama yönetimi sistemi (PMS) olarak da bilinir.
  • Sağlık Bilgi Değişimi (HIE) - Sağlık Bilgi Değişimi, sağlık uzmanlarının ve hastaların bir hastanın hayati tıbbi bilgilerine elektronik olarak uygun şekilde erişmesine ve güvenli bir şekilde paylaşmasına olanak tanır.[38]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Hospital beds per 1,000 people". Our World in Data. 12 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2020. 
  2. ^ Access to Health Care in America. The National Academies Press, US National Academies of Science, Engineering and Medicine. 1993. doi:10.17226/2009. ISBN 978-0-309-04742-5. PMID 25144064. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2020. 
  3. ^ "Healthcare Access in Rural Communities Introduction". Rural Health Information Hub. 2019. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019. 
  4. ^ "Health Topics: Health Systems". www.who.int. World Health Organization. 18 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013. 
  5. ^ World Health Organization. Anniversary of smallpox eradication. Geneva, 18 June 2010.
  6. ^ United States Department of Labor. Employment and Training Administration: Health care 29 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved June 24, 2011.
  7. ^ "June 2014". Magazine. 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2019. 
  8. ^ World Health Organization. Definition of Terms. Retrieved 26 August 2014.
  9. ^ World Health Organization. International Classification of Primary Care, Second edition (ICPC-2). 22 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Geneva. Accessed 24 June 2011.
  10. ^ "Why patients visit their doctors: assessing the most prevalent conditions in a defined American population". Mayo Clin. Proc. 88 (1): 56-67. January 2013. doi:10.1016/j.mayocp.2012.08.020. PMC 3564521 $2. PMID 23274019. 
  11. ^ World Health Organization. Aging and life course: Our aging world. 11 Haziran 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Geneva. Accessed 24 June 2011.
  12. ^ Simmons J. Primary Care Needs New Innovations to Meet Growing Demands. 11 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. HealthLeaders Media, May 27, 2009.
  13. ^ Johns Hopkins Medicine. Patient Care: Tertiary Care Definition. 11 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Accessed 27 June 2011.
  14. ^ a b Emory University. School of Medicine. 23 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Accessed 27 June 2011.
  15. ^ Alberta Physician Link. Levels of Care. 14 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved 26 August 2014.
  16. ^ Christensen (2011). "Challenges and Opportunities for Collaborative Technologies for Home Care Work". S. Bødker, N. O. Bouvin, W. Letters, V. Wulf and L. Ciolfi (Eds.) ECSCW 2011: Proceedings of the 12th European Conference on Computer Supported Cooperative Work, 24–28 September 2011, Aarhus, Denmark. Springer: 61-80. doi:10.1007/978-0-85729-913-0_4. ISBN 978-0-85729-912-3. 
  17. ^ Porter (29 Ağustos 2017). "Home Health Care: Shouldn't It Be Work Worth Doing?". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  18. ^ "Patient advocacy services ensure optimum health outcomes". 21 Eylül 2015. 20 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2015. 
  19. ^ "The Pharmaceutical Industry in Figures" (pdf). European Federation of Pharmaceutical Industries and Associations. 2007. 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010. 
  20. ^ 2008 Annual Report. Pharmaceutical Research and Manufacturers of America. 2008. 
  21. ^ "Europe's competitiveness". European Federation of Pharmaceutical Industries and Associations. 23 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2010. 
  22. ^ Domecq (26 Şubat 2014). "Patient engagement in research: a systematic review". BMC Health Services Research. 14 (1): 89. doi:10.1186/1472-6963-14-89. ISSN 1472-6963. PMC 3938901 $2. PMID 24568690. 
  23. ^ Sociology and Health Care. Churchill Livingstone. 1994. ISBN 978-0-443-04059-7. 
  24. ^ Erik Cambria; Tim Benson; Chris Eckl; Amir Hussain (2012). "Sentic PROMs: Application of Sentic Computing to the Development of a Novel Unified Framework for Measuring Health-Care Quality". Expert Systems with Applications, Elsevier. doi:10.1016/j.eswa.2012.02.120. 
  25. ^ Ortiz-Ospina, Esteban; Roser, Max (22 Ağustos 2016). "Global Health". Our World in Data. 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019. 
  26. ^ World Health Organization. "Regional Overview of Social Health Insurance in South-East Asia.' 3 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved December 02, 2014.
  27. ^ a b "These Are the Economies With the Most (and Least) Efficient Health Care". BloombergQuint. 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2019. 
  28. ^ "Health at a Glance 2013 - OECD Indicators" (PDF). OECD. 21 Kasım 2013. ss. 5, 39, 46, 48. (link). 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Kasım 2013. 
  29. ^ "OECD.StatExtracts, Health, Health Status, Life expectancy, Total population at birth, 2011" (online statistics). stats.oecd.org/. OECD's iLibrary. 2013. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013. 
  30. ^ "Health Care Quality-Spending Interactive | Commonwealth Fund". www.commonwealthfund.org (İngilizce). 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2019. 
  31. ^ "Sağlık hizmetlerinin ücretlendirilmesi" (PDF). 25 Ocak 2023 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  32. ^ World Health Organization, 2003. Quality and accreditation in health care services. Geneva http://www.who.int/hrh/documents/en/quality_accreditation.pdf 22 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  33. ^ Tulenko et al., "Framework and measurement issues for monitoring entry into the health workforce." Handbook on monitoring and evaluation of human resources for health. Geneva, World Health Organization, 2012.
  34. ^ "Health information technology — HIT". HealthIT.gov. 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2014. 
  35. ^ "Definition and Benefits of Electronic Medical Records (EMR) | Providers & Professionals | HealthIT.gov". www.healthit.gov (İngilizce). 9 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  36. ^ "What is a personal health record? | FAQs | Providers & Professionals | HealthIT.gov". www.healthit.gov (İngilizce). 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  37. ^ "Official Information about Health Information Exchange (HIE) | Providers & Professionals | HealthIT.gov". www.healthit.gov (İngilizce). 22 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikigezgin'de Travel health ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır.


"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sağlık_hizmetleri&oldid=33804677" sayfasından alınmıştır