Buod NG Uhaw Na Tigang Na Lupa
Buod NG Uhaw Na Tigang Na Lupa
Buod NG Uhaw Na Tigang Na Lupa
ni Liwayway Arceo
Naging kapansin pansin sa dalagita ang ilang bagay sa kaniyang ina nang hindi
ito makatulog, palaging malungkot kung tumitig, malalim ang paghinga at paminsan
minsan ay may impit na hikbi.
Ang kanyang ina ay hindi palakibo at matipid kung makipagusap. Bihira lamang
siyang magalit. Parang patak ng ulan kung tag-araw ang kaniyang mga ngiti. Ang
batang puso ng anak ay maitutulad sa lupang tigang na uhaw na uhaw.
Palagi niyang namamalas ang pagsasalita ng ama habang nagmamakinilya,
ang pagbabasa nito,pinagmamasdan niya ang pagbuga ng usok ng sigarilyo, ang pagiisip at ang pagpatuloy sa pagsulat.
Ilang taon ang nakalipas ay may isinauling maliit na talaarawan ang kanilang
labandera sa kanyang ina at kinabukasan ay may mga bakas na ng mga luha sa mga
mata ng kanyang ina. Lalo itong naging malungkot at tahimik.
Isang gabiy umuwing lasing ang kanyang ama at dumaing na masakit ang
dibdib at ulo. Naratay ng ilang araw ang ama at hindi ito hiniwalayan ng kanyang ina.
Hindi ipinagtapat sa anak ang tunay na karamdaman ng ama.
Nakita ng anak sa hapag ng ama ang isang kahitang pelus ng ipaayos sa kanya
ng ama ang hapag nito. Ang larawan sa kahita ay hindi ang kaniyang ina.
Walang lagda ang larawan at ang tanging nakasaad ay Sapagkat akoy nakalimot.
May nakita rin ang anak na isang salansan ng liham. Nakasulat sa mga sobre ang
pangalan ng kanyang ama at tanggapan nito.
Hiningi ng ama ang mga sulat ngunit tumutol ang anak. Sinabi ng kaniyang ama
na nasa kalamigan ng lupa ang kanyang kaluwalhatian. Ayon sa ama ang unang tibok
ng puso ay hindi pagibig tuwina.
Lumubha ang kalagayan ng ama at malimit na mawalan ng malay samantalang
ang ina ay patuloy sa pagbabantay, walang imik, hindi kumakain, hindi umiidlip at
patuloy na lumuluha kung walang makakita sa kanya.
Nagsalita ang maysakit at sinabing magaling na siya at sila ng kanyang mahal
ay maaari nang magtungo.na nag moog na kinabibilangguan niya ay kanyang
wawasakin sa anumang paraan.
Napaluha ang ina at pumatak ito sa bibig ng asawa. Nagmulat ng mga mata
ang maysakit at nagkatitigan sila ng ina.
Hawak ng ina ang kamay ng ama nang muli itong nagsalita ata ang sabi ay
Sabihin mo, mahal ko na maangkin ko na ang kaligayahan ko.
Mariing kinagat ng ina ang labi at sinabing maaangkin na iyon ng kanyang
mahal.
Hinagkan ng ina ang asawa at kasabay noon ay lumisan ang kaniyang kaluluwa. Wala
nang mga luhang dumaloy sa mga mata ng ina. Tiyak na liligaya ang kaluluwa ng
lumisan.