Kabanata 14 Ang Kabataan Ni Florante

Kabanata 14:
“Ang Kabataan
ni Florante”
173
Nupong nag-agapay sa puno ng kahoy
saka sinalitang luha'y bumabalong,
ang may dalang habag at lipos linggatong,
buong naging buhay hanggang naparool.
174
Sa isang dukado ng Albanyang S'yudad,
doon ko nakita ang unang liwanag;
yaring katauha'y utang kong tinanggap
sa Duke Briseo. Ay, ama kong liyag!
 175
Ngayo'y nariyan ka sa payapang bayan,
sa harap ng aking inang minamahal,
Prinsesa Florescang esposa mong hirang,
tanggap ang luha kong sa mata'y nunukal.
 176
Bakit naging tao ako sa Albanya,

bayan ng ama ko, at 'di sa Krotona,
masayang Siyudad na lupa ni ina?
disin ang buhay ko'y 'di lubhang nagdusa.
 177
Ang dukeng ama ko'y pribadong tanungan
ng Haring Linceo sa anumang bagay;
pangalawang puno sa sangkaharian,
hilagaan-tungo ng sugo ng bayan.
 178
Kung sa kabaita'y uliran ng lahat

at sa katapanga'y pang-ulo sa s'yudad;
walang kasindunong magmahal sa anak,
umakay, magturo sa gagawing dapat.
 179
Naririnig ko pa halos hanggang ngayon,
palayaw na tawag ng ama kong poon,
noong ako'y batang kinakandung-kandong,
taguring Floranteng bulaklak kong bugtong.
 180
Ito ang ngalan ko mula ng pagkabata,

nagisnan sa ama't inang nag-andukha;
pamagat na ambil na lumuha-luha
at kayakap-yakap ng madlang dalita.
 181
Buong kamusmusa'y 'di na sasalitin,
walang may halagang nangyari sa akin,
kundi nang sanggol pa'y kusang daragitin
ng isang Buwitreng ibong sakdal sakim.
 182
Ang sabi ni ina ako'y natutulog

sa bahay na kintang malapit sa bundok;
pumasok ang ibong pang-amo'y ay abot
hanggang tatlong legwas sa patay na
hayop.
 183
Sa sinigaw-sigaw ng ina kong mutya,
nasok ang pinsang kong sa Epiro mula;
ngala'y Menalipo , may taglay na pana
tinudla ang ibo't namatay na bigla.
 184
Isang araw namang bagong lumalakad,

noo'y naglalaro sa gitna ng salas,
may nasok na Arko't biglang sinambilat
Kupidong d'yamanteng sa dibdib ko'y
hiyas.
 185
Nang tumuntong ako sa siyam na taon,
palaging gawa ko'y mag-aliw sa burol;
sakbat ang palaso't ang busog ay kalong,
pumatay ng hayop, mamana ng ibon.
 186
Sa tuwing umagang bagong naglalatag

ang anak ng araw ng masayang sinag,
naglilibang ako sa tabi ng gubat,
madla ang kaakbay na mga alagad.
 187
Hanggang sa tingal-in ng sandaigdigan
ang mukha ni Pebong hindi matitigan
ay sinasagap ko ang kaligayahang
handog niyong hindi maramot na parang.
 188
Aking tinitipon ang ikinakalat

na masayang bango ng mga bulaklak,
inaaglahi ko ang laruang palad,
mahinhing amiha't ibong lumilipad.
 189
Kung ako'y mayroong matanaw na hayop
sa tinitingalang malapit na bundok,
biglang ibibinit ang pana sa busog,
sa minsang tudla ko'y pilit matutuhog.
 190
Tanang samang lingkod ay nag-aagawan,

unang makarampot ng aking napatay;
ang tinik sa dawag ay 'di dinaramdam,
palibhasa'y tuwa ang nakaaakay,
 191
Sukat maingaya sinumang manood
sa sinuling-suling ng sama kong lingkod;
at kung masunduan ang bangkay ng hayop,
ingay ng hiyawan sa loob ng tumok.
 192
Ang laruang busog ay kung pagsawaan,

uupo sa tabi ng matuling bukal;
at mananalamin sa linaw ng kristal,
sasagap ng lamig na iniaalay.
 193
Dito'y mawiwili sa mahinhing tinig
ng nangagsasayang Nayadas sa batis;
taginting ng lira katono ng awit
mabisang pamawi sa lumbay ng dibdib.
 194
Sa tamis ng tinig na kahalak-halak

ng nag-aawitang masasayang Ninfas,
naaanyayahan sampung lumilipad
sari-saring ibong agawan ng dilag.
 195
Kaya nga't sa sanga ng kahoy na duklay,
sa mahal na batis na iginagalang
ng bulag na hentil ay nagluluksuhan,
ibo'y nakikinig ng pag-aawitan.
 196
Aanhin kong saysayin ang tinamong tuwa

ng kabataan ko'y malawig na lubha;
pag-ibig ni ama'y siyang naging mula,
lisanin ko yaong gubat na payapa.
 Isinalaysay ni Florante ang kanyang
buhay. Na sanggol pa lamang siya sa
bakasyunang malapit sa bundok ng
kanyang mga magulang na Duke Briseo
at Prinsesa Floresca (sa Albanya) ay
muntik sa siyang dagitin ng isang buwitre
na mabuti na lamang ay napana ng
pinsan niyang si Menalipo na taga-Epiro.
Ang kanyang ama ay tagapagpayo ni
Haring Linseo ng Albanya.
 Kaya’tkahit na siya ay anak ng prinsesa
sa Krotona, siya ay isinilang sa Albanya.
Sa bulwagan naman ng kanilang palasyo
ay sinambilat ng isang alkon ang kwintas
niyang may palawit na diyamante o
kupidong diyamante. Noo’y bago pa
lamang siyang lumalakad (ang alkon ay
isang uri ng ibon na nahahaling o naaakit
sa makikintab o kumikinang na mga
bagay). Nang siyam na taong gulang
siya’y pamana ng ibon at ibang mga
hayop ang kanyang libangan.
Mga
Tanong!!!
 Anoang di makakalimutang pangyayari
ang nangyari kay Florante ng ito’y
sanggol pa lamang?
 Sinoang nagligtas kay Florante mula sa

buwitreng ibon?
 Saang kaharian nanggaling ang ina ni

Florante?
 Paano
pinalaki si Florante ng kanyang
mga magulang?
 Anong katangian mayroon si Florante?
 Sino ang nililiyag ni Florante?
 Anoang naging libangan ni Florante

noong ito’y bata pa lamang?

Kabanata 14 Ang Kabataan Ni Florante

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Kabanata 14 Ang Kabataan Ni Florante

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Kabanata 14 Ang Kabataan Ni Florante

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Kabanata 14:

Bakit naging tao ako sa Albanya,

Kung sa kabaita'y uliran ng lahat

Ito ang ngalan ko mula ng pagkabata,

Ang sabi ni ina ako'y natutulog

Isang araw namang bagong lumalakad,

Sa tuwing umagang bagong naglalatag

Aking tinitipon ang ikinakalat

Tanang samang lingkod ay nag-aagawan,

Ang laruang busog ay kung pagsawaan,

Sa tamis ng tinig na kahalak-halak

Aanhin kong saysayin ang tinamong tuwa

 Sinoang nagligtas kay Florante mula sa

 Saang kaharian nanggaling ang ina ni

 Sino ang nililiyag ni Florante?

 Anoang naging libangan ni Florante

You might also like