Беласток

Беласток лац. Biełastok
польск. Białystok
Палац Браніцкіх
Герб Беластоку Сьцяг Беластоку
Першыя згадкі:	1320
Горад з:	1892
Краіна:	Польшча
Ваяводзтва:	Падляскае
Мэр:	Тадэвуш Трускаласкі
Плошча:	102 км²
Вышыня:	120—160 м н. у. м.
Насельніцтва (2017)
колькасьць:	297 288 чал.
шчыльнасьць:	2914,59 чал./км²
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Тэлефонны код:	+48 85
Паштовыя індэксы:	ад 15-001 да 15-899
Нумарны знак:	BI
Геаграфічныя каардынаты:	53°7′0″ пн. ш. 23°10′0″ у. д.
Беласток на мапе Польшчы Беласток
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.bialystok.pl

Беласто́к (польск. Białystok) — места ў Польшчы, на рацэ Белай. Адміністрацыйны цэнтар Падляскага ваяводзтва. Насельніцтва на 2017 год — 297 288 чалавек. Знаходзіцца за 174 км ад Варшавы. Чыгуначны вузел.

Беласток — магдэбурскае места гістарычнага Падляшша, на этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захаваліся збудаваны у стылі рэнэсансу Стары Фарны касьцёл, збудаваныя ў стылі барока меская ратуша, палацава-паркавы комплекс Браніцкіх «Падляскі Вэрсаль», кляштар шарытак і аўстэрыя, збудаваныя ў стылі клясыцызму царква саборная Сьвятога Мікалая, палацава-паркавы комплекс Рудыгераў, будынак масонскай ложы і Дом Напалеона, помнікі архітэктуры XVII—XIX стагодзьдзяў. Сярод усіх местаў Польшчы ў Беластоку жыве найбольшая колькасьць беларусаў. У месьце знаходзіцца Генэральны Кансулят Беларусі.

Гісторыя

Паміж Вялікім Княства Літоўскім і Каралеўствам Польскім

Герб Беластоку з Пагоняй

Палац Браніцкіх. Н. Орда, 1876 г.

Паводле паданьня, Беласток заснаваў вялікі князь Гедзімін у 1320 годзе. У падляскіх граматах XIV ст. упамінаецца Бяльшчаны сток. Паводле некаторых зьвестак, у першай палове XV ст. Беласток быў у валоданьні Рачкі Табутовіча. У 1426 годзе вялікі князь Вітаўт перадаў яго разам з ваколіцамі Мацею з Тыкоціна. Тым часам першы дакладны пісьмовы ўпамін пра Беласток як сяло ў Падляскім ваяводзтве датуецца 1514 годам. У 1547 годзе ён перайшоў у валоданьне Весялоўскіх.

У 1569 годзе згодна з умовамі Люблінскай уніі Беласток перайшоў да Каралеўства Польскага. У 1581—1584 гадох Пётар Весялоўскі фундаваў тут касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы, а ў 1617 годзе пачаў будаваньне новага касьцёла, скончанае ўжо яго сынам. У 1646 годзе Беласток увайшоў у склад Тыкоцінскага староства. За часамі вайны Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай (1654—1667) у 1655 і 1660 гадох сяло спустошылі маскоўскія захопнікі. У 1659 годзе кароль і вялікі князь Ян Казімер надаў маёнтак Стэфану Чарнецкаму за перамогу на швэдамі. У 1685 годзе Беласток па кудзелі перайшоў да Браніцкіх. Відаць, за Стэфанам Мікалаем Браніцкім у 1692 годзе места атрымала Магдэбурскае права (паводле іншых зьвестак — у 1723 або толькі ў 1749 годзе). У 1697 годзе Браніцкія збудавалі тут палац, пры якім існавалі тэатар, сад, аранжарэі, вадасховішчы і 2 зьвярынцы.

У XVIII ст. Беласток стаў найбольшым і найважнейшым местам Падляшша, места ўмацавалі мурам зь вежамі-брамамі. У 1715 годзе тут збудавалі сынагогу. У 1727 годзе Ян Клемэнс Браніцкі заснаваў у месьце царкву Сьвятога Мікалая, збудаваў цэрквы Сьвятога Роха (1750 год) і Марыі Магдалены (1758 год). у 1745—1746 гадох у Беластоку збудавалі ратушу. 1 лютага 1749 году кароль і вялікі князь Аўгуст Сас паўторна надаў месту Магдэбурскае права і герб: «у чырвоным полі пад залатой каронай срэбны грыф, які трымае залатую манаграму K[lemens] B[ranicki]». У 1753 годзе Беласток пацярпеў ад вялікага пажару. У 1771 годзе места перайшло ў валоданьне Патоцкіх.

Пад уладай Прусіі і Расейскай імпэрыі

Герб Беластоцкай вобласьці з Пагоняй

Старая Фара. Н. Орда, 1876 г.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Беласток апынуўся ў складзе Прусіі, дзе стаў цэнтрам дэпартамэнта. У гэты час Варшаўскую і Баярскую вуліцы забудавалі 2-павярховымі камяніцамі, пачаў дзеяць Беластоцкі інстытут павітух. Па паразе Прусіі ў вайне з Францыяй паводле Тыльзыцкага міру ў 1807 годзе Беласток апынуўся ў складзе Расейскае імпэрыі, дзе ў 1808 годзе стаў цэнтрам вобласьці. Такім чынам, у адрозьненьне ад Львова ва ўкраінцаў і Караляўца ў летувісаў, што засталіся па-за межамі гвалтоўнай русіфікацыі, Беласток страціў магчымасьць стаць асяродкам беларускага адраджэньня.

Захаваліся сьведчаньні азначэньня жыхароў Беластоку ліцьвінамі: у 1825 годзе ў матрыкуле Каралявецкага ўнівэрсытэтуту адзначыўся Rohmann (Romahn) O. August., Bialystock Lithuan[us].

У 1835 годзе ў Беластоку працавалі пялюшная і суконная фабрыкі. У 1843 годзе места стала цэнтрам павету Гарадзенскай губэрні. На 1857 год тут было 780 дамоў, працавалі 7 фабрык і 9 заводаў, дзеяў Беластоцкі камэрцыйны банк. 7 лютага 1861 году зьявіўся праект расейскага гербу Беластоку. У 1862 годзе празь места прайшла Пецярбурска-Варшаўская чыгунка.

У 1860-я гады ў Беластоку дзеялі касьцёл, 2 царквы, 5 капліц, лютэранская кірха, 2 сынагогі і 15 малітоўных дамоў, працавала 14 фабрык (зь іх 3 кордавыя, 2 суконныя, 2 паперні, 2 маслабойні, 2 мылаварні, 2 гарбарні), 9 млыноў і 2 бровары. На 1889 год у месьце было 4127 жылых дамоў, дзеялі касьцёл, царква, лютэранская кірха і 2 сынагогі, працавалі рэальная, павятовая, прыходзкая і пачатковая жыдоўская вучэльні, інстытут шляхетных дзяўчат, 2 прыватныя школы, 2 лякарні, шпіталь, 2 тэатры, 4 аптэкі, 29 крамаў, 27 заводаў і 133 фабрыкі (больш за 2 тыс. работнікаў), штогод праводзіўся кірмаш. У пачатку ХХ ст. галоўнай галіной прамысловасьці была суконна-кортавая, працавалі таксама гарбарні, шаўковыя і тытунёвыя фабрыкі, машынабудаўнічы, мылаварныя заводы, лесапільні, млыны і іншае. На прадпрыемствах працавала каля 6 тыс. чалавек. Вытворчасьць тканін служыла базай для разьвіцьця кравецтва.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Беласток занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

2-гі зьезд Таварыства беларускай школы ў Беластоку, 8 сьнежня 1929 г.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Беласток абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары места атрымалі Пасьведчаньні Народнага Сакратарыяту БНР. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі Беласток увайшоў у склад Беларускай ССР, дзе стаў цэнтрам падраёну Гарадзенскага раёну. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году места апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стала цэнтрам ваяводзтва. У міжваенны час у Беластоку дзеялі беларускія палітычныя і грамадзкія арганізацыі. У 1927—1931 гадох тут дзеяў драматычны гурток Таварыства беларускай школы пад кіраўніцтвам К. Сідарэвіча, які паставіў спэктаклі «Модны шляхцюк» К. Каганца, «Зьбянтэжаны Саўка» Л. Родзевіча, «Пашыліся ў дурні» М. Крапіўніцкага і іншыя. У 1929 годзе самадзейны гурток Віленскай беларускай гімназіі паказаў у Беластоку «Апошняе спатканьне» Ў. Галубка. У 1937—1938 гадох у месьце дзеяла Таварыства працаўнікоў беларускага тэатру «Полымя».

Выдавецка-асьветнае таварыства «Сяўба», вуліца Ліпавая, дом 6

З пачаткам Другой сусьветнай вайны 15 верасьня 1939 году Беласток акупавалі войскі Трэцяга Райху, але праз тыдзень места перадалі СССР згодна з пактам Молатава-Рыбэнтропа. 28—30 кастрычніка ў Беластоку прайшоў Народны сход Заходняй Беларусі. У лістападзе 1939 году места ўвайшло ў склад БССР, дзе 4 сьнежня стала цэнтрам раёну і вобласьці. У 1939 годзе Беласток стаў сядзібай для ўправы Беластоцкае чыгункі. У 1939 годзе тут утварыліся Беларускі ансамбль песьні і танцу на чале з Рыгорам Шырмам і Беластоцкі аддзел Беларускай дзяржаўнай эстрады.

23 чэрвеня 1941 году Беласток зноў занялі войскі нацысцкай Нямеччыны. Быў заснаваны Беластоцкі беларускі нацыянальны камітэт, які дзеяў да 1944 году. Нацысты вынішчалі жыдоўскае насельніцтва. У 1943 годзе адбылося паўстаньне ў гета. 27 ліпеня 1944 году Беласток занялі савецкія войскі 2-га Беларускага фронту.

У верасьні 1944 году Сталін перадаў Польскай Народнай Рэспубліцы 17 раёнаў Беластоцкай вобласьці і 3 раёны Берасьцейскай вобласьці, хаця фармальна гэтая тэрыторыя кіравалася БССР да 16 жніўня 1945 году — часу прыняцьця закону аб савецка-польскай граніцы. Пры гэтым падрыхтоўка, падпісаньне і ратыфікацыя дамовы ажыцьцяўлялася без удзелу ўпаўнаважаных прадстаўнікоў БССР, яна не абмяркоўвалася ў найвышэйшых органах дзяржаўнай улады Беларусі, дамова парушала палажэньні Канстытуцыі СССР 1936 году і Канстытуцыі БССР 1937 году, якія патрабавалі згоды саюзнай рэспублікі на зьмяненьне яе граніц. З пункту гледжаньня міжнароднага права дамова ўяўляла сабой чарговы падзел тэрыторыі Беларусі. Па ўлучэньні беларускіх тэрыторыяў у склад Польшчы аднавілася Беластоцкае ваяводзтва. У паваенны час у Беластоку ўтварыліся Беларускае грамадзка-культурнае таварыства і Беларускае дэмакратычнае аб’яднаньне.

У 1982—1999 гадох у Беластоку вялося будаваньне царквы Сьвятога Духа. У 1999 годзе згодна з новым адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзелам замест Беластоцкага ваяводзтва ўтварылася Падляскага ваяводзтва з цэнтрам у Беластоку.

• Места на старых здымках
• 
  Саборная царква, да 1915 г.
• 
  Аэрафотаздымак, 1915—1918 гг.
• 
  Аэрафотаздымак, 1915—1918 гг.
• 
  Ліпавая вуліца, 1940 г.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XVIII стагодзьдзе: 1772 год — 1845 чал., зь іх 1025 (55,6%) грэка-каталікоў
• XIX стагодзьдзе: 1857 год — 13 787 чал.; 1860 год — 16 544 чал. (8146 муж. і 8398 жан.), зь іх паводле стану 386 купцоў, 12 544 мяшчаніны і 1680 рамесьнікаў, паводле веры 3887 каталікоў, 713 эвангелістаў, 643 праваслаўныя, 11 288 юдэяў і 13 мусульманаў; 1878 год — 34 506 чал. (19 009 муж. і 15 497 жан.), зь іх 5560 эвангелістаў (3054 муж. і 2506 жан.), 5185 праваслаўных (3014 муж. і 2171 жан.), 3084 каталікі (1674 муж. і 1414 жан.), 20 365 юдэяў (10 961 муж. і 9404 жан.) і 312 мусульманаў (306 муж. і 6 жан.); 1889 год — 56,6 тыс. чал.
• XX стагодзьдзе: 1989 год — 225 чал.; 1992 год — 275 тыс. чал.
• XXI стагодзьдзе: 2012 год — 294 675 чал., зь іх каля 3% складалі этнічныя беларусы; 2017 год — 297 288 тыс. чал.

Адукацыя

У Беластоку працуюць унівэрсытэт, політэхнічны інстытут, мэдычная акадэмія, духоўная сэмінарыя, іншыя ВНУ. Ёсьць пачатковая школа і гімназія, дзе як дадатковы прадмет вывучаецца беларуская мова (у 2012 годзе вывучалі 20 школьнікаў), дзіцячы садок, у якім выхаваньне вядзецца па-беларуску (у 2012 годзе было 40 дзяцей). У Беластоцкім унівэрсытэце працуе катэдра беларускай філялёгіі.

Культура

Дзеюць драматычны і лялечны тэатры, філярмонія, галерэі, музэі, заапарк. Ёсьць нацыянальныя беларускія арганізацыі: Беларускае Грамадзка-культурнае Таварыства ў Польшчы, Беларускі саюз у Рэчы Паспалітай, Беларускае аб’яднаньне студэнтаў і іншыя. Штогод адбываюцца Дні беларускай культуры, Фэстываль беларускай песьні, фэстываль беларускай альтэрнатыўнай музыкі «Басовішча» і іншыя акцыі, якія прапагандуюць беларускую культуру.

Мас-мэдыя

У месьце выдаюцца рэгіянальныя газэты і часопісы, выходзяць у этэр радыё- і тэлеперадачы мясцовай студыі. Па-беларуску выдаецца тыднёвік «Ніва», выходзіць месячнік «Czasopis» з матэрыяламі на польскай і беларускай мовах, іншыя выданьні, прысьвечаныя беларускай тэматыцы. Беластоцкае радыё штодзённа трансьлюе перадачы на беларускай мове, мае сваіх карэспандэнтаў на Беларусі. Незалежнае «Радыё Рацыя» трансьлюе таксама перадачы на Беларусь.

Эканоміка

Беласток — вялікі прамысловы цэнтар. У прамысловасьці места працавала ў 2003 годзе 16,5 тыс. чал. Найбольшую ўдзельную вагу ў прамысловай прадукцыі маюць харчовая і тэкстыльная прамысловасьць, машынабудаваньне, а таксама энэргетыка, газа- і водазабесьпячэньне.

У Беластоку працуе завод стальных канструкцыяў, які выпускае абсталяваньне для чыгункі: элемэнты для мастоў, тунэляў, вакзалаў. Беластоцкі камбінат «Bison-Bial» належыць да інструмэнтальнае прамысловасьці. Аб’яднаньне «Biawar» — вытворца вядомых у Польшчы і за мяжой награвальнікаў вады. Адно з найбуйнейшых прадпрыемстваў Беластоку — баваўняны камбінат «Fasty». Існуюць у Беластоку прадпрыемствы хімічнай, гарбарнай, шкляной прамысловасьці, вытворчасьць будаўнічых матэрыялаў, працуе дывановая фабрыка і іншыя прамысловыя прадпрыемствы.

Транспарт

Беласток — буйны транспартны вузел. Чыгункі ідуць у пяці кірунках: на Горадню, Варшаву, Баранавічы, Берасьце і Граева. Аўтамабільныя магістралі злучаюць Беласток з Горадняй, Ваўкавыскам, Варшавай, Сувалкамі, Ломжай, Люблінам.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Аўстэрыя (XVIII ст.)
• Будынак масонскай ложы (1803—1806)
• «Дом Напалеона» (сярэдзіна XIX ст.)
• Камяніцы (XVIII-XIX стагодзьдзяў)
• Капліца (XVIII ст.; цяпер царква Марыі Магдалены)
• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Старая Фара; 1617—1626)
• Касьцёл Сьвятога Войцеха (1909—1912)
• Касьцёл Сьвятога Роха (1927—1946)
• Касьцёл Ўнебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Новая Фара; 1900—1905)
• Кляштар Сясьцёр Міласэрнасьці (шарытак; 1769)
• Могілкі: каталіцкія фарныя, лютэранскія, праваслаўныя, эвангелісцкія, юдэйскія
• Палацава-паркавы комплекс Браніцкіх («Падляскі Вэрсаль», XVII—XVIII стагодзьдзі; цяпер сядзіба Мэдычнай акадэміі) — вялікая рэзыдэнцыя ў стылі барока з галерэямі, павільёнамі, дзядзінцамі, брамай-вежай, рэгулярным паркам з каналамі і скульптурамі
• Палац Гасбаха (1880-я)
• Палац гасьцявы Браніцкіх (сярэдзіна XVIII ст.)
• Палац Трылінгаў (1898–1899)
• Палацава-паркавы комплекс Рудыгераў (сярэдзіна XIX ст.)
• Ратуша з гадзіньнікавай вежай (1745—1761)
• Царква ганізонная (2-я палова XIX ст., мураўёўка; цяпер касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса)
• Царква гарнізонная Сьвятога Серафіма Сароўскага (1895, мураўёўка; цяпер касьцёл Сьвятога Станіслава Біскупа Мучаніка)
• Царква саборная Сьвятога Мікалая (1846)
• Царква Ўсіх Сьвятых (XIX ст.)

Страчаная спадчына

• Гатэль Рытц (1912—1913)
• Камяніца Заблудоўскага (1825)
• Сынагога Вялікая (1909—1913)
• Сынагога Заблудаўская (1834)
• Сынагога Номер Тамід (1703)
• Сынагога Пулкава (1861)
• Сынагога Старая (1764)
• Царква саборная Ўваскрасеньня Хрыстова (1898—1912, мураўёўка)

Галерэя

• Славутасьці Беластоку
• 
  Аўстэрыя
• 
  Будынак масонскай ложы
• 
  Дом Напалеона
• 
  Старая і новая фары

• 
  Кляштар шарытак
• 
  Гасьцявы палац Браніцкіх
• 
  Ратуша на Рынку
• 
  Саборная царква Сьвятога Мікалая

Асобы

• Жанна Дапкюнас (нар. 1941) — беларускі літаратуразнаўца і арганізатар музэйнай справы
• Антон Мірановіч (нар. 1959) — гісторык, дзяяч беларускае дыяспары ў Польшчы
• Ісак Салавейчык (1890—1967) — фатограф

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Беларусы — Варанец. — 511 с. — ISBN 985-11-0068-4
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
• Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1993. — Т. 1: А — Беліца. — 494 с. — ISBN 5-85700-074-2
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880.

Вонкавыя спасылкі

• Беласток , Radzima.org