| dbo:abstract
|
- ألفونسو الأول (1073/1074 – 7 سبتمبر1134) الملقب بلقب المحارب (بالإسبانية: el Batallador) هو ملك أراغون ونافارا منذ سنة 1104 وحتى وفاته، وهو الابن الثاني للملك سانشو راميريث. خلف ألفونسو شقيقه بيدرو الأول ملك أراغون ونافارا في الحكم، وبزواجه من أوراكا ملكة قشتالة سنة 1109 م، أصبح الملك القرين لقشتالة وليون وجليقية، فأصبح يُلقّب إمبراطور إسبانيا، وهو نفس اللقب الذي حمله من قبل حموه ألفونسو السادس ملك قشتالة. اكتسب ألفونسو لقب المحارب لمشاركاته المؤثرة في معارك حروب الاسترداد. كانت أبرز نجاحاته العسكرية غزوه لسرقسطة سنة 1118 م، وضمه لتطيلة وقلعة أيوب وبرجة وطرسونة ودروقة. توفي ألفونسو المحارب في سبتمبر 1134 م حسرة على هزيمته أمام المرابطين في معركة إفراغة. (ar)
- Alfons el Bataller o Alfons I d'Aragó, nascut Alfons Sanxes (Jaca, 1073 - Poleñino, 1134) fou rei d'Aragó i Pamplona, comte de Ribagorça i de Sobrarb (1104-1134) i rei consort de Castella (1109-1114). El sobrenom li venia per les nombroses campanyes contra els musulmans que li permeteren expandir Aragó cap al sud a través de la vall de l'Ebre. (ca)
- Alfons I. Aragonský zvaný Válečník či Bojovník ( cca 1073 – 7. září 1134) byl král navarrský a aragonský z dynastie navarrské v letech 1104–1134. Alfons byl syn aragonského krále Sancha I. a jeho druhé ženy Felicie z Rousy. Roku 1109 se stal manželem kastilské královny Urracy. Hlavní vášní králova života byl boj. Proti muslimům i proti vlastní manželce. Zemřel bez potomstva, království odkázal johanitům a templářům. Je zakladatelem benediktinského kláštera San Pedro el Viejo, Řádu Svatého Spasitele z Monrealu a města . Na jeho dvoře působil jako lékař pokřtěný žid . Alfonsovým nástupcem na aragonském trůnu se stal mladší bratr Ramiro II., který musel zažádat o papežský dispenz, protože byl již v době bratrovy smrti v mnišské kápi. (cs)
- Ο Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας ή Αλφόνσος ο Μαχητής (1073/1074 – 7 Σεπτεμβρίου 1134), (ισπανικά: Alfonso I de Aragón y I de Pamplona el Batallador), ήταν Βασιλιάς της Αραγωνίας και Βασιλιάς της Παμπλόνα (1104 - 1134). Ο Αλφόνσος ο Μαχητής ήταν δεύτερος γιος του Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας και διάδοχος του αδελφού του Πέτρου Α´. Με τον γάμο του με την Ουρράκα του Λεόν, βασίλισσα της Καστίλης, του Λεόν και της (1109), άρχισε να χρησιμοποιεί, έχοντας κάποια δικαιοδοσία, το μεγαλεπήβολο τίτλο του Αυτοκράτορα της Ισπανίας, που είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τον πεθερό του Αλφόνσο ΣΤ´ του Λεόν. Ο Αλφόνσος ο Μαχητής απέκτησε το προσωνύμιο του στην εποχή της Ρεκονκίστα. Είχε τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιτυχίες στις περιοχές στα μέσα του ποταμού Έβρου, όπου κατέκτησε την Σαραγόσα το 1118 και πήρε τις πόλεις , , , , , , και Monreal del Campo. Πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1134, μετά από μια ανεπιτυχή μάχη με τους Μουσουλμάνους στη Μάχη της Φράγας. (el)
- Alfonso I (c. 1073/1074 – 7 September 1134), called the Battler or the Warrior (Spanish: el Batallador), was King of Aragon and Navarre from 1104 until his death in 1134. He was the second son of King Sancho Ramírez and successor of his brother Peter I. With his marriage to Urraca, queen regnant of Castile, León and Galicia, in 1109, he began to use, with some justification, the grandiose title Emperor of Spain, formerly employed by his father-in-law, Alfonso VI. Alfonso the Battler earned his sobriquet in the Reconquista. He won his greatest military successes in the middle Ebro, where he conquered Zaragoza in 1118 and took Ejea, Tudela, Calatayud, Borja, Tarazona, Daroca, and Monreal del Campo. He died in September 1134 after an unsuccessful battle with the Muslims at the Battle of Fraga. His nickname comes from the Aragonese version of the Chronicle of San Juan de la Peña (c. 1370), which says that "they called him lord Alfonso the battler because in Spain there wasn't as good a knight who won twenty-nine battles" (clamabanlo don Alfonso batallador porque en Espayna no ovo tan buen cavallero que veynte nueve batallas vençió). (en)
- Alfons I. der Krieger (spanisch Alfonso el Batallador, aragonesisch Alifonso lo Batallero; * 1073; † 7. September 1134 in San Juan de la Peña) war von 1104 bis 1134 König von Aragón und Navarra aus dem Haus Jiménez. Er war einer der bedeutendsten Herrscher des spanischen Mittelalters und Protagonist der Reconquista, der aufgrund der Eroberung von Saragossa 1118 maßgeblichen Anteil an der Etablierung von Aragón als zweiter christlicher Macht neben León-Kastilien hatte. Alfons war der dritte Sohn des Königs Sancho Ramírez von Aragón-Navarra und der zweite aus dessen zweiter Ehe mit Felicia von Roucy, die aus dem nordfranzösischen Adel stammte. Sein älterer Vollbruder Ferdinand war bereits früh gestorben, weshalb er in der Thronfolge an zweiter Stelle nach seinem älteren Halbbruder Peter I. aufrückte. (de)
- Alfonso la 1-a de Aragono (naskiĝis ĉ. 1073 en , Aragono, mortis la 7-an de septembro 1134), nomata La Batalanto, estis reĝo de Aragono kaj inter 1104 kaj 1134. Filo de (reĝo de Aragono kaj Pamplono inter 1063 kaj 1094) kaj , entroniĝinta post la morto de sia duonfrato . Alfonso elstaris en la batalado kontraŭ la islamanoj kaj duobligis la teritorion de la reĝlandoj de Aragono kaj Pamplono post la decida kaj ŝlosila konkero de Zaragozo. Portempe, kaj danke al lia geedzeco kun Urraca 1-a de Leono, li regis super Leono, Kastilio kaj kaj estis nomita inter 1109-1114 "imperiestro de Leono kaj reĝo de la tuta Hispanio" aŭ "", ĝis la nobela opozicio pelis la nuligon de la geedzeco. La eĥoj de liaj venkoj transiris la limojn. Liaj kampanjoj kondukis lin al la sudaj urboj de Kordovo, Granado kaj Valencio kaj trudis al la islamanoj severajn malvenkojn en Valtierra, Cutanda, Arnisol aŭ Cullera. Ĉe lia morto, kaj en kio estas unu el la plej kontestataj epizodoj de lia vivo, li testamentis siajn regnojn al militaj ordenoj, kio ne estis akceptita de la nobelaro, kiu elektis lian fraton Ramiro la 2-a, la Monaĥo, en Aragono kaj García Ramírez, la Restaŭranto, en Navaro, dividante tiel lian reĝlandon. Privata kuracisto de li estis eble Petrus Alfonsi. (eo)
- Alfontso I.a batzuetan Alfontso Borrokalaria bezala ezagutua (1073 – Poleñino, 1134ko irailaren 7a), Aragoi eta Iruñeko erregea izan zen (1104 - 1134). Aita Antso V.a Ramiritz (Aragoi eta Iruñeko erregea 1063 eta 1094 artean) eta ama Felizia Roucykoa zituen. Tronua lortu zuen Petri I.a anaiordea hil zenean. Musulmanen aurkako borrokan nabarmendu zen, Zaragoza konkistatu eta gero bere erresuma bikoiztuz. Urraka Gaztelakoarekin ezkondu baitzen, aldi batean Gaztelako Erresuma gobernatu zuen. Hori zela eta 1109 eta 1114 artean «Gaztela, Toledo, Aragoi, Iruñea, Sobrarbe eta Ribagortzako errege eta enperadore» titulua aldarrikatu zuen, nobleteriaren beraren aurkako jarrerak ezkontza baliogabetu zuen arte. Bere garaipenek sona handia eman zioten Erdi Aroan zehar eta XIV. mendeko San Juan de la Peñako kronikak honela zioen nafar-aragoieraz: «clamabanlo don Alfonso batallador porque en Espayna non ovo tan buen caballero que veynte nueve batallas venció», hau da, «On Alfontso Borrokalaria deitzen zioten Espainian hogeita bederatzi gudu irabazi zituen beste zaldizko hoberenik ez zegoelako». Bere kanpainetan Kordoba, Granada eta Valentziako ateetan izan zen eta, besteak beste, Valtierra, Cutanda edo guduetan, musulmanak mendean hartu zituen. Hiltzean bere bizitzaren pasadizorik eztabaidatuenetariko bat jazo zen: erresuma militar ordenen artean banatu zuen. Hau nobleek ez zuten onartzen eta erresuma bitan zatitu zuten, Ramiro II.a Monjeak Aragoiko Erresuma eta Gartzia V.a Ramiritzek Iruñeko Erresuma jarauntsi zituzten. (eu)
- Alfonso I de Aragón (c. 1073-Poleñino, 7 de septiembre de 1134), llamado el Batallador, fue rey de Aragón y de Pamplona entre 1104 y 1134. Hijo de Sancho Ramírez (rey de Aragón y de Pamplona entre 1063 y 1094) y de Felicia de Roucy, ascendió al trono tras la muerte de su hermanastro Pedro I. Destacó en la lucha contra los musulmanes y llegó a duplicar la extensión de los reinos de Aragón y Pamplona tras la conquista clave de Zaragoza. Temporalmente, y gracias a su matrimonio con Urraca I de León, gobernó sobre León, Castilla y Toledo y se hizo llamar entre 1109-1114 «emperador de León y rey de toda España» o «emperador de todas las Españas», hasta que la oposición nobiliaria forzó la anulación del matrimonio. Los ecos de sus victorias traspasaron fronteras; en la Crónica de San Juan de la Peña, del siglo XIV, podemos leer: «clamabanlo don Alfonso batallador porque en Espayna no ovo tan buen cavallero que veynte nueve batallas vençió». Sus campañas lo llevaron hasta las ciudades meridionales de Córdoba, Granada y Valencia y a infligir a los musulmanes severas derrotas en Valtierra, Cutanda, Arnisol o . A su muerte, y en lo que es uno de los episodios más controvertidos de su vida, legó sus reinos a las órdenes militares, lo que no fue aceptado por la nobleza, que eligió a su hermano Ramiro II el Monje en Aragón y a García Ramírez el Restaurador en Navarra, dividiendo así su reino. (es)
- Alphonse Ier d'Aragon (né vers 1073 — mort le 7 septembre 1134, à Poleñino), dit le Batailleur, a été roi d'Aragon et de Pampelune de 1104 jusqu'à sa mort en 1134. Fils aîné du roi Sanche Ier d'Aragon et de sa seconde épouse Félicie de Roucy, Alphonse Ier succède à son demi-frère Pierre Ier. Combattant infatigable, il agrandit considérablement son royaume, faisant la conquête de Saragosse et de la moyenne vallée de l'Èbre. Marié à Urraque Ire de León en 1109, il est roi de León, de Castille et de Galice à ses côtés. Il prend alors le titre d'« empereur de León et roi de toute l'Espagne » ou d'« empereur de toute l'Espagne ». À la suite de leur séparation, en 1114, qui entraîne celle de leurs royaumes, il conserve ce titre jusqu'en 1127, date à laquelle il l'abandonne au fils aîné d'Urraque Ire, Alphonse VII. Il poursuit sa lutte contre al-Andalus, qui lui permet d'agrandir considérablement son royaume et qui le mène jusque devant Valence, Cordoue et Grenade. C'est lors d'une bataille contre les Almoravides, à Fraga qu'il est blessé mortellement. Il meurt quelques jours plus tard, à Poleñino. Sans descendance, il décide de léguer son royaume à plusieurs ordres militaires religieux, mais son testament est repoussé par les noblesses navarraise et aragonaise, qui poussent García V et Ramire II sur les trônes de Navarre et d'Aragon. (fr)
- Alifonso I (1073/1074 – 7 September 1134), berjuluk sang Pejuang atau Prajurit (bahasa Spanyol: el Batallador), merupakan seorang raja Aragon dan Navarra dari tahun 1104 sampai kematiannya pada tahun 1134. Alifonso merupakan putra kedua dari Raja Sancho Remíriz dan penerus saudaranya Pero I dari Aragon. Melalui pernikahannya dengan Urraca, ratu Kastilia, León dan Galisia, pada tahun 1109, ia mulai menggunakan, dengan beberapa pembenaran, sebuh gelar yang megah Kaisar Spanyol, yang sebelumnya dipakai oleh ayah mertuanya, Alfonso VI. Alifonso mendapat julukannya di Reconquista. Ia meraih keberhasilan dengan gelar militer terbesar di tengah-tengah Ebro, di mana ia menaklukkan Zaragoza di 1118 dan mengambil Ejea, Tudela, Calatayud, Borja, Tarazona, Daroca, dan Monreal del Campo. Ia meninggal pada bulan September 1134 setelah gagal bertempur dengan Muslim di Pertempuran Fraga. (in)
- アルフォンソ1世（Alfonso I, 1073年/1074年 - 1134年9月8日）は、アラゴン王およびナバラ王（在位：1104年 - 1134年）。サンチョ・ラミレスの次男。ペドロ1世の異母弟、ラミロ2世の同母兄。レコンキスタを積極的に行い、29の戦いに勝利したことから、武人王（戦士王、el Batallador）といわれる。 (ja)
- Alfonso Sánchez, detto il Battagliero (Alfonso anche in spagnolo e in asturiano, Alfons in catalano, Afonso in galiziano e in portoghese, Alifonso in aragonese, Alfontso in basco, Adefonsus o Alfonsus in latino) (Jaca, 1082 circa – Huesca, 7 settembre 1134), fu re di Aragona e re di Pamplona e conte di Sobrarbe e Ribagorza (1104 - 1134) ed inoltre fu re consorte di León e Castiglia dal 1109 al 1114 e da quel periodo adottò il titolo di imperatore, esattamente: Rey y Emperador de Castilla, Toledo, Aragón, Pamplona, Sobrarbe y Ribagorza. Il (Valle de Hecho, Huesca) dove fu educato Alfonso il Battagliero. (it)
- Alfons I (1073 - San Juan de la Peña, 7 september 1134), bijgenaamd de Strijdvaardige (Sp: Alfonso el Batallador), was koning van Aragón en Navarra van 1104 tot aan zijn dood in 1134. (nl)
- Afonso I de Aragão, de cognome «o Batalhador» (ca.1073 – Polenhino, Huesca, 7 de setembro de 1134), pode ser considerado como o sétimo descendente da linhagem dos Leão e Castela. Reinou em Aragão e Pamplona entre 1104 e 1134. Filho de Sancho Ramirez e de Felícia de Roucy. Casou-se com Urraca, filha de Afonso VI. Esse casamento foi arranjado por Afonso VI em 1106 com o objectivo de unir e liderar militarmente os dois estados cristãos contra os Almorávidas. Destacou-se na luta contra os muçulmanos, depois de lhes conquistar Saragoça, atinge o dobro do tamanho do reino de Aragão. Na sua morte, legou o seu reino para as ordens militares do Templo e do Hospital, o que não foi aceite pela nobreza e pelo clero secular que escolheram o seu irmão Ramiro II o Monge e García Ramírez para o efeito, dividindo o seu reino. O primeiro para Aragão e o segundo para Pamplona. (pt)
- Alfons I Waleczny (ur. ok. 1073, zm. 7 września 1134) – król Aragonii i Nawarry 1104–1134. Był młodszym synem Sancha V – króla Nawarry i Aragonii (jako Sancho I) i oba królestwa odziedziczył po śmierci swojego starszego brata Piotra I w 1104 r. Alfons w czasie swojego panowania podbił wiele miast na obszarze doliny Ebro: Egeę, Tudelę (1119), Saragossę (po 7-miesięcznym oblężeniu), Calatayud, Borję, Tarazonę, Darokę oraz Monreal del Campo. Zmarł we wrześniu 1134 po nieudanej bitwie z Maurami podczas oblężenia Fragi. Ten miłośnik wojowania (brał udział w dwudziestu dziewięciu bitwach przeciwko chrześcijanom lub Maurom), ożenił się 30 czerwca 1109 z Urraką z Kastylii, wdową po Rajmundzie z Burgundii, wyjątkowo rozwiązłą i zapalczywą kobietą. Małżeństwo zostało zaaranżowane przez jej ojca, Alfonsa VI z Kastylii, w 1106, by zjednoczyć dwa kraje chrześcijańskie przeciwko Almorawidom oraz by dostarczyć im zdolnego przywódcę militarnego. Urraca jednak była wyjątkowo upartą królową. Mąż i żona kłócili się bezustannie, nieraz uciekając się do przemocy fizycznej, aż w końcu rozpoczęli ze sobą otwartą wojnę. Będąc znacznie lepszym żołnierzem niż którykolwiek z jego przeciwników, Alfons wygrywał bitwy pod Sepalwedą i Fuente de la Culebra, jednak jego jedynymi godnymi zaufania poplecznikami byli Aragończycy, którzy nie byli dość liczni, by zwyciężyć Kastylię i León. Papież unieważnił jego małżeństwo z Urraką, pod pretekstem kuzynostwa trzeciego stopnia. Król kłócił się z Kościołem – przede wszystkim z cystersami – prawie tak brutalnie jak ze swoją żoną. Gdy tylko ją zwyciężył, wygnał arcybiskupa Bernarda wraz z mnichami z Sahagun. W końcu Aragończyk został zmuszony do odstąpienia Kastylii i Leonu swojemu pasierbowi Alfonsowi, dziecku Urraki i jej pierwszego męża. Interwencja papieża Kaliksta II pomogła w ustanowieniu porozumienia między imiennikami. Alfons Waleczny zdobył uznanie i wygrywał swoje najwspanialsze bitwy w środkowym Ebro, gdzie wygnał Maurów z Saragossy; podczas wielkiego rajdu 1125, kiedy to odbijał chrześcijańskich poddanych z Grenady; w południowo-zachodniej Francji, do której miał prawa jako król Nawarry. Trzy lata przed śmiercią ogłosił wolę, na mocy której jego królestwo miało przypaść templariuszom, joannitom i bożogrobcom; jego poddani odmówili jej spełnienia. Był gwałtownym, brutalnym człowiekiem, pobożnym jedynie z pozoru. Odegrał ogromną rolę podczas rekonkwisty. (pl)
- Alfons I, kallad krigaren (spanska: Alfonso I el Batallador), född 1073, död den 8 september 1134, var kung över Navarra och Aragonien mellan åren 1104 till 1134. Han tog titeln Imperator totius Hispaniae ifrån hans svärfar och det gjorde honom till kejsare över Spanien. Alfons var den andre sonen till Sancho Ramírez och han var sin äldste brors efterträdare. Alfons vann sin största seger mot morerna vid Ebro 1118, där han fördrev dem och lade beslag på Egea, Tudela, Calatayud, Borja, Tarazona, Daroca, och Monreal del Campo. (sv)
- Альфо́нсо I (ісп. Alfonso I; 1073 — 7 вересня 1134) — король Арагону та Наварри (1104—1134). Син арагонсько-наваррського короля Санчо I. Молодший брат арагонсько-наваррського короля Педро I, старший брат арагонського короля Раміро II. Успадкував трон після смерті першого брата. Наприкінці життя вів неуспішну війну з Гарсією за наваррську корону. Помер після поразки у битві при Фразі. Похований у Уескському монастирі святого Петра. Дітей-спадкоємців не мав. Його брат Раміро II отримав арагонський престол, а Гарсія став новим королем Наварри. Прізвисько — Воя́к (ісп. el Batallador). (uk)
- Альфонсо I Воитель (исп. Alfonso el Batallador; 1073—7 сентября 1134) — король Арагона, получивший своё прозвище за победы в 29 битвах. Являлся сыном короля Санчо I и унаследовал трон от своего старшего брата Педро I. Альфонсо был одним из самых выдающихся деятелей так называемого арагонского направления Реконкисты, умелым полководцем и храбрым воином, правителем королевства Арагон и Памплоны, а также некоторое время всей Кастилии (в 1109—1114 годах). Альфонсо продолжил наступательную политику отца и брата, захватив значительное количество городов и крепостей альморавидов. Главным достижением Альфонсо Воителя стала осада Сарагосы (с 22 мая 1118 г.), которая длилась свыше полугода и завершилась падением крупнейшего мусульманского центра в среднем течении реки Эбро. 18 декабря 1118 года Сарагоса перешла под контроль христиан. Несмотря на его успехи, феодальная раздробленность христианских королевств севера усложняла его задачи. Битва при Фраге 1134 года завершилась сокрушительным поражением Альфонсо, где он был ранен и вскоре скончался. Почти половину завоёванных территорий пришлось вернуть альморавидам, Альфонсо VII Кастильский занял часть арагонских земель, а Гарсия IV Восстановитель создал независимое королевство Наварра. И именно раздробленность христианских королевств повлияли на ход Реконкисты, замедлив процесс оттеснения и уничтожения мусульман во всей Испании. (ru)
- （威武的）阿方索一世 （英語：Alfonso I el Batallador，约1073年—1134年9月）亞拉岡和納瓦拉国王（1104年—1134年在位），自稱為「全西班牙的皇帝」（1109年－1134年）。阿方索一世为亞拉岡国王桑喬·拉米雷斯之子。他与卡斯提爾王国的女继承人烏拉卡（勃艮第伯爵雷蒙的遺孀）结婚。在卡斯提爾国王阿方索六世去世后，阿方索一世实际上继承了伊比利亚半岛上所有四个基督教国家（亞拉岡、纳瓦拉、雷昂、卡斯提爾）。但由于卡斯提爾人拒绝接受他的统治，阿方索一世不得不放弃了雷昂和卡斯提爾的王位，把它们让给了乌拉尔卡与前夫所生的儿子阿方索七世。 阿方索一世是西班牙收复失地运动的代表人物。1118年他从摩尔人手中夺回了萨拉戈萨，1120年又击退了围攻萨拉戈萨的穆拉比特王朝的大军。阿方索一世多次进军安达卢西亚乃至法国南部。 1134年，阿方索一世在中身受重伤，不久即去世。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Alfons el Bataller o Alfons I d'Aragó, nascut Alfons Sanxes (Jaca, 1073 - Poleñino, 1134) fou rei d'Aragó i Pamplona, comte de Ribagorça i de Sobrarb (1104-1134) i rei consort de Castella (1109-1114). El sobrenom li venia per les nombroses campanyes contra els musulmans que li permeteren expandir Aragó cap al sud a través de la vall de l'Ebre. (ca)
- アルフォンソ1世（Alfonso I, 1073年/1074年 - 1134年9月8日）は、アラゴン王およびナバラ王（在位：1104年 - 1134年）。サンチョ・ラミレスの次男。ペドロ1世の異母弟、ラミロ2世の同母兄。レコンキスタを積極的に行い、29の戦いに勝利したことから、武人王（戦士王、el Batallador）といわれる。 (ja)
- Alfons I (1073 - San Juan de la Peña, 7 september 1134), bijgenaamd de Strijdvaardige (Sp: Alfonso el Batallador), was koning van Aragón en Navarra van 1104 tot aan zijn dood in 1134. (nl)
- Alfons I, kallad krigaren (spanska: Alfonso I el Batallador), född 1073, död den 8 september 1134, var kung över Navarra och Aragonien mellan åren 1104 till 1134. Han tog titeln Imperator totius Hispaniae ifrån hans svärfar och det gjorde honom till kejsare över Spanien. Alfons var den andre sonen till Sancho Ramírez och han var sin äldste brors efterträdare. Alfons vann sin största seger mot morerna vid Ebro 1118, där han fördrev dem och lade beslag på Egea, Tudela, Calatayud, Borja, Tarazona, Daroca, och Monreal del Campo. (sv)
- Альфо́нсо I (ісп. Alfonso I; 1073 — 7 вересня 1134) — король Арагону та Наварри (1104—1134). Син арагонсько-наваррського короля Санчо I. Молодший брат арагонсько-наваррського короля Педро I, старший брат арагонського короля Раміро II. Успадкував трон після смерті першого брата. Наприкінці життя вів неуспішну війну з Гарсією за наваррську корону. Помер після поразки у битві при Фразі. Похований у Уескському монастирі святого Петра. Дітей-спадкоємців не мав. Його брат Раміро II отримав арагонський престол, а Гарсія став новим королем Наварри. Прізвисько — Воя́к (ісп. el Batallador). (uk)
- （威武的）阿方索一世 （英語：Alfonso I el Batallador，约1073年—1134年9月）亞拉岡和納瓦拉国王（1104年—1134年在位），自稱為「全西班牙的皇帝」（1109年－1134年）。阿方索一世为亞拉岡国王桑喬·拉米雷斯之子。他与卡斯提爾王国的女继承人烏拉卡（勃艮第伯爵雷蒙的遺孀）结婚。在卡斯提爾国王阿方索六世去世后，阿方索一世实际上继承了伊比利亚半岛上所有四个基督教国家（亞拉岡、纳瓦拉、雷昂、卡斯提爾）。但由于卡斯提爾人拒绝接受他的统治，阿方索一世不得不放弃了雷昂和卡斯提爾的王位，把它们让给了乌拉尔卡与前夫所生的儿子阿方索七世。 阿方索一世是西班牙收复失地运动的代表人物。1118年他从摩尔人手中夺回了萨拉戈萨，1120年又击退了围攻萨拉戈萨的穆拉比特王朝的大军。阿方索一世多次进军安达卢西亚乃至法国南部。 1134年，阿方索一世在中身受重伤，不久即去世。 (zh)
- ألفونسو الأول (1073/1074 – 7 سبتمبر1134) الملقب بلقب المحارب (بالإسبانية: el Batallador) هو ملك أراغون ونافارا منذ سنة 1104 وحتى وفاته، وهو الابن الثاني للملك سانشو راميريث. خلف ألفونسو شقيقه بيدرو الأول ملك أراغون ونافارا في الحكم، وبزواجه من أوراكا ملكة قشتالة سنة 1109 م، أصبح الملك القرين لقشتالة وليون وجليقية، فأصبح يُلقّب إمبراطور إسبانيا، وهو نفس اللقب الذي حمله من قبل حموه ألفونسو السادس ملك قشتالة. اكتسب ألفونسو لقب المحارب لمشاركاته المؤثرة في معارك حروب الاسترداد. (ar)
- Alfons I. Aragonský zvaný Válečník či Bojovník ( cca 1073 – 7. září 1134) byl král navarrský a aragonský z dynastie navarrské v letech 1104–1134. Alfons byl syn aragonského krále Sancha I. a jeho druhé ženy Felicie z Rousy. Roku 1109 se stal manželem kastilské královny Urracy. Hlavní vášní králova života byl boj. Proti muslimům i proti vlastní manželce. Zemřel bez potomstva, království odkázal johanitům a templářům. Je zakladatelem benediktinského kláštera San Pedro el Viejo, Řádu Svatého Spasitele z Monrealu a města . Na jeho dvoře působil jako lékař pokřtěný žid . (cs)
- Alfonso I (c. 1073/1074 – 7 September 1134), called the Battler or the Warrior (Spanish: el Batallador), was King of Aragon and Navarre from 1104 until his death in 1134. He was the second son of King Sancho Ramírez and successor of his brother Peter I. With his marriage to Urraca, queen regnant of Castile, León and Galicia, in 1109, he began to use, with some justification, the grandiose title Emperor of Spain, formerly employed by his father-in-law, Alfonso VI. Alfonso the Battler earned his sobriquet in the Reconquista. He won his greatest military successes in the middle Ebro, where he conquered Zaragoza in 1118 and took Ejea, Tudela, Calatayud, Borja, Tarazona, Daroca, and Monreal del Campo. He died in September 1134 after an unsuccessful battle with the Muslims at the Battle of Fraga (en)
- Ο Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας ή Αλφόνσος ο Μαχητής (1073/1074 – 7 Σεπτεμβρίου 1134), (ισπανικά: Alfonso I de Aragón y I de Pamplona el Batallador), ήταν Βασιλιάς της Αραγωνίας και Βασιλιάς της Παμπλόνα (1104 - 1134). Ο Αλφόνσος ο Μαχητής ήταν δεύτερος γιος του Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας και διάδοχος του αδελφού του Πέτρου Α´. Με τον γάμο του με την Ουρράκα του Λεόν, βασίλισσα της Καστίλης, του Λεόν και της (1109), άρχισε να χρησιμοποιεί, έχοντας κάποια δικαιοδοσία, το μεγαλεπήβολο τίτλο του Αυτοκράτορα της Ισπανίας, που είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τον πεθερό του Αλφόνσο ΣΤ´ του Λεόν. Ο Αλφόνσος ο Μαχητής απέκτησε το προσωνύμιο του στην εποχή της Ρεκονκίστα. Είχε τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιτυχίες στις περιοχές στα μέσα του ποταμού Έβρου, όπου κατέκτησε την Σ (el)
- Alfonso la 1-a de Aragono (naskiĝis ĉ. 1073 en , Aragono, mortis la 7-an de septembro 1134), nomata La Batalanto, estis reĝo de Aragono kaj inter 1104 kaj 1134. Filo de (reĝo de Aragono kaj Pamplono inter 1063 kaj 1094) kaj , entroniĝinta post la morto de sia duonfrato . Ĉe lia morto, kaj en kio estas unu el la plej kontestataj epizodoj de lia vivo, li testamentis siajn regnojn al militaj ordenoj, kio ne estis akceptita de la nobelaro, kiu elektis lian fraton Ramiro la 2-a, la Monaĥo, en Aragono kaj García Ramírez, la Restaŭranto, en Navaro, dividante tiel lian reĝlandon. (eo)
- Alfonso I de Aragón (c. 1073-Poleñino, 7 de septiembre de 1134), llamado el Batallador, fue rey de Aragón y de Pamplona entre 1104 y 1134. Hijo de Sancho Ramírez (rey de Aragón y de Pamplona entre 1063 y 1094) y de Felicia de Roucy, ascendió al trono tras la muerte de su hermanastro Pedro I. A su muerte, y en lo que es uno de los episodios más controvertidos de su vida, legó sus reinos a las órdenes militares, lo que no fue aceptado por la nobleza, que eligió a su hermano Ramiro II el Monje en Aragón y a García Ramírez el Restaurador en Navarra, dividiendo así su reino. (es)
- Alfons I. der Krieger (spanisch Alfonso el Batallador, aragonesisch Alifonso lo Batallero; * 1073; † 7. September 1134 in San Juan de la Peña) war von 1104 bis 1134 König von Aragón und Navarra aus dem Haus Jiménez. Er war einer der bedeutendsten Herrscher des spanischen Mittelalters und Protagonist der Reconquista, der aufgrund der Eroberung von Saragossa 1118 maßgeblichen Anteil an der Etablierung von Aragón als zweiter christlicher Macht neben León-Kastilien hatte. (de)
- Alfontso I.a batzuetan Alfontso Borrokalaria bezala ezagutua (1073 – Poleñino, 1134ko irailaren 7a), Aragoi eta Iruñeko erregea izan zen (1104 - 1134). Aita Antso V.a Ramiritz (Aragoi eta Iruñeko erregea 1063 eta 1094 artean) eta ama Felizia Roucykoa zituen. Tronua lortu zuen Petri I.a anaiordea hil zenean. Musulmanen aurkako borrokan nabarmendu zen, Zaragoza konkistatu eta gero bere erresuma bikoiztuz. Urraka Gaztelakoarekin ezkondu baitzen, aldi batean Gaztelako Erresuma gobernatu zuen. Hori zela eta 1109 eta 1114 artean «Gaztela, Toledo, Aragoi, Iruñea, Sobrarbe eta Ribagortzako errege eta enperadore» titulua aldarrikatu zuen, nobleteriaren beraren aurkako jarrerak ezkontza baliogabetu zuen arte. Bere garaipenek sona handia eman zioten Erdi Aroan zehar eta XIV. mendeko San Juan de la Pe (eu)
- Alifonso I (1073/1074 – 7 September 1134), berjuluk sang Pejuang atau Prajurit (bahasa Spanyol: el Batallador), merupakan seorang raja Aragon dan Navarra dari tahun 1104 sampai kematiannya pada tahun 1134. Alifonso merupakan putra kedua dari Raja Sancho Remíriz dan penerus saudaranya Pero I dari Aragon. Melalui pernikahannya dengan Urraca, ratu Kastilia, León dan Galisia, pada tahun 1109, ia mulai menggunakan, dengan beberapa pembenaran, sebuh gelar yang megah Kaisar Spanyol, yang sebelumnya dipakai oleh ayah mertuanya, Alfonso VI. Alifonso mendapat julukannya di Reconquista. Ia meraih keberhasilan dengan gelar militer terbesar di tengah-tengah Ebro, di mana ia menaklukkan Zaragoza di 1118 dan mengambil Ejea, Tudela, Calatayud, Borja, Tarazona, Daroca, dan Monreal del Campo. Ia meninggal p (in)
- Alphonse Ier d'Aragon (né vers 1073 — mort le 7 septembre 1134, à Poleñino), dit le Batailleur, a été roi d'Aragon et de Pampelune de 1104 jusqu'à sa mort en 1134. Fils aîné du roi Sanche Ier d'Aragon et de sa seconde épouse Félicie de Roucy, Alphonse Ier succède à son demi-frère Pierre Ier. Combattant infatigable, il agrandit considérablement son royaume, faisant la conquête de Saragosse et de la moyenne vallée de l'Èbre. (fr)
- Alfonso Sánchez, detto il Battagliero (Alfonso anche in spagnolo e in asturiano, Alfons in catalano, Afonso in galiziano e in portoghese, Alifonso in aragonese, Alfontso in basco, Adefonsus o Alfonsus in latino) (Jaca, 1082 circa – Huesca, 7 settembre 1134), fu re di Aragona e re di Pamplona e conte di Sobrarbe e Ribagorza (1104 - 1134) ed inoltre fu re consorte di León e Castiglia dal 1109 al 1114 e da quel periodo adottò il titolo di imperatore, esattamente: Rey y Emperador de Castilla, Toledo, Aragón, Pamplona, Sobrarbe y Ribagorza. (it)
- Alfons I Waleczny (ur. ok. 1073, zm. 7 września 1134) – król Aragonii i Nawarry 1104–1134. Był młodszym synem Sancha V – króla Nawarry i Aragonii (jako Sancho I) i oba królestwa odziedziczył po śmierci swojego starszego brata Piotra I w 1104 r. Alfons w czasie swojego panowania podbił wiele miast na obszarze doliny Ebro: Egeę, Tudelę (1119), Saragossę (po 7-miesięcznym oblężeniu), Calatayud, Borję, Tarazonę, Darokę oraz Monreal del Campo. Zmarł we wrześniu 1134 po nieudanej bitwie z Maurami podczas oblężenia Fragi. (pl)
- Afonso I de Aragão, de cognome «o Batalhador» (ca.1073 – Polenhino, Huesca, 7 de setembro de 1134), pode ser considerado como o sétimo descendente da linhagem dos Leão e Castela. Reinou em Aragão e Pamplona entre 1104 e 1134. Filho de Sancho Ramirez e de Felícia de Roucy. Casou-se com Urraca, filha de Afonso VI. Esse casamento foi arranjado por Afonso VI em 1106 com o objectivo de unir e liderar militarmente os dois estados cristãos contra os Almorávidas. Destacou-se na luta contra os muçulmanos, depois de lhes conquistar Saragoça, atinge o dobro do tamanho do reino de Aragão. (pt)
- Альфонсо I Воитель (исп. Alfonso el Batallador; 1073—7 сентября 1134) — король Арагона, получивший своё прозвище за победы в 29 битвах. Являлся сыном короля Санчо I и унаследовал трон от своего старшего брата Педро I. Альфонсо был одним из самых выдающихся деятелей так называемого арагонского направления Реконкисты, умелым полководцем и храбрым воином, правителем королевства Арагон и Памплоны, а также некоторое время всей Кастилии (в 1109—1114 годах). Альфонсо продолжил наступательную политику отца и брата, захватив значительное количество городов и крепостей альморавидов. Главным достижением Альфонсо Воителя стала осада Сарагосы (с 22 мая 1118 г.), которая длилась свыше полугода и завершилась падением крупнейшего мусульманского центра в среднем течении реки Эбро. 18 декабря 1118 года Сара (ru)
|
_of_the_bones_(relics)_of_Alfonso_the_Battler.PNG){kind=link}
_of_the_bones_(relics)_of_Alfonso_the_Battler.png){kind=link}
