کمال‌الدین ابن اعمی
کمال‌الدین، ابن اعمیٰ | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۰۱م/ ۶۰۰ق |
| درگذشت | ۱۲۹۲م/ محرم ۶۹۲ق |
| ملیت |  مملوکی |
| پیشه(ها) | شاعر، قاری |
علی بن محمد بن مبارک شهرت‌یافته به کمال‌الدین، ابن عمیٰ (۱۲۰۱ - ۱۲۹۲م) شاعر فلسطینی در سده هفتم هجری بود. پدرش «ظهیرالدین، محمد اعمیٰ» خطیب قدس بود. کمال‌الدین در روزگار صلاح‌الدین ایوبی، سرودن را آغاز کرد و گرایش‌های صوفیانه داشت. مشهور است که او «مقامه» ای نیز سروده یا نگاشته است.[۱][۲][۳][۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ج. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۱۰۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۴۲۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۵. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۵۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۶۶۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg)
