อากริปปาผู้ไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ
อากริปปา | |
|---|---|
| เกิด | คริสต์ศตวรรษที่ 1 |
| ยุค | ปรัชญาเฮลเลนิสติก |
| ภูมิภาค | ปรัชญาตะวันตก |
| โรงเรียน | ไพร์โรนิสม์ |
ความสนใจหลัก | ญาณวิทยา |
แนวคิดที่น่าสนใจ | ห้ารูปแบบของ Agrippa Agrippan trilemma |
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| ไพร์โรนิสม์ |
|---|
 |
 พอร์ทัลปรัชญา |
อากริปปา ( กรีก : Ἀγρίππας ) เป็นนักปรัชญาแนวไพร์โรนิสต์ ที่อาจมีชีวิตอยู่ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 1 [1] เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ประพันธ์ "The Five Tropes (หรือ Modes ในภาษากรีก : τρόποι ) of Agrippa" ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อพิสูจน์ความจำเป็นในการระงับการตัดสิน ( epoché ) ข้อโต้แย้งของอากริปปาเป็นพื้นฐานของสามก๊กของอากริปปา
ห้าโหมดของอากริปปา
Sextus Empiricusอธิบาย "โหมด" หรือ "โทรป" เหล่านี้ไว้ในOutlines of Pyrrhonismโดยให้เครดิต "นักคลางแคลงใจในยุคหลัง" ส่วนDiogenes Laërtiusก็ให้เครดิต Agrippa [2]
ห้ารูปแบบของ Agrippa (เรียกอีกอย่างว่าห้าโทรปของ Agrippa ) มีดังนี้:
- ความเห็นที่แตกต่าง – ความไม่แน่นอนที่แสดงออกมาจากความเห็นที่แตกต่างกันระหว่างนักปรัชญาและผู้คนโดยทั่วไป
- ก้าวหน้าไปอย่างไม่สิ้นสุด – การพิสูจน์ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเรื่องราวที่ต้องการการพิสูจน์ และดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด นั่นคืออาร์กิวเมนต์การถดถอย
- ความสัมพันธ์ – ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปตามความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป หรือตามที่เรามองจากมุมมองที่แตกต่างกัน
- ข้อสันนิษฐาน – ความจริงที่ยืนยันนั้นขึ้นอยู่กับข้อสันนิษฐานที่ไม่ได้รับการสนับสนุน
- ความเป็นวัฏจักร – ความจริงที่ถูกยืนยันเกี่ยวข้องกับการพิสูจน์แบบวัฏจักร
ตามโหมดที่ได้มาจากการโต้แย้ง เราพบว่าความขัดแย้งที่ไม่อาจตัดสินได้เกี่ยวกับเรื่องที่เสนอนั้นเกิดขึ้นทั้งในชีวิตประจำวันและในหมู่นักปรัชญา ด้วยเหตุนี้ เราจึงไม่สามารถเลือกหรือตัดทิ้งสิ่งใดออกไปได้ และเราจบลงด้วยการระงับการตัดสินในโหมดที่ได้มาจากการถดถอยอย่างไม่สิ้นสุด เรากล่าวว่าสิ่งที่นำเสนอเป็นแหล่งที่มาของความเชื่อมั่นสำหรับเรื่องที่เสนอนั้นเองจำเป็นต้องมีแหล่งที่มาอื่น ซึ่งตัวมันเองก็ต้องการอีกแหล่งหนึ่ง และอย่างไม่มีที่สิ้นสุดดังนั้น เราไม่มีจุดที่จะเริ่มต้นสร้างสิ่งใดๆ ขึ้นมา และการระงับการตัดสินก็ตามมา ในโหมดที่ได้มาจากสัมพันธภาพ ดังที่เราได้กล่าวข้างต้น วัตถุที่มีอยู่ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นและแบบนั้น สัมพันธ์กับเรื่องที่ตัดสินและกับสิ่งที่สังเกตร่วมกับมัน แต่เราระงับการตัดสินว่ามันเป็นเช่นไรในธรรมชาติของมัน เรามีโหมดจากสมมติฐานเมื่อนักบวชที่ถูกโยนกลับไปอย่างไม่สิ้นสุดเริ่มต้นจากสิ่งที่พวกเขาไม่ได้สร้าง แต่อ้างว่าสันนิษฐานอย่างเรียบง่ายและไม่มีหลักฐานโดยอาศัยการยอมรับ โหมดซึ่งกันและกันเกิดขึ้นเมื่อสิ่งที่ควรเป็นการยืนยันวัตถุที่อยู่ระหว่างการสอบสวนจำเป็นต้องได้รับการโน้มน้าวใจจากวัตถุที่อยู่ระหว่างการสอบสวน จากนั้น เมื่อไม่สามารถนำสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาใช้เพื่อยืนยันอีกสิ่งหนึ่งได้ เราจึงระงับการตัดสินเกี่ยวกับทั้งสองสิ่ง[3]
โทรปแรกและสามสรุปโหมดสิบประการก่อนหน้านี้ของAenesidemus [ 2]โหมดเพิ่มเติมสามโหมดแสดงให้เห็นถึงความก้าวหน้าในระบบ Pyrrhonist โดยสร้างขึ้นจากการคัดค้านที่ได้มาจากความผิดพลาดของความรู้สึกและความคิดเห็นต่อเหตุผลที่นามธรรมและอภิปรัชญามากขึ้น
ตามที่ วิกเตอร์ โบรชาร์ดกล่าวไว้ว่า"ทรอปทั้งห้านี้สามารถถือได้ว่าเป็นการกำหนดแนวคิดเชิงปรัชญา ที่รุนแรงและแม่นยำที่สุด เท่าที่เคยมีมา ในแง่หนึ่ง ทรอปทั้งห้านี้ยังคงเป็นสิ่งที่ไม่อาจต้านทานได้จนถึงทุกวันนี้" [4]
ดูเพิ่มเติม
หมายเหตุ
- ^ Jowett, Benjamin (1867), "Agrippa (1)", ใน Smith, William (ed.), Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology , vol. 1, Boston: Little, Brown and Company , p. 77
- ^ โดย Diogenes Laërtius, ix.
- ^ Sextus Empiricus, Pyrrhōneioi hypotypōseis i., จาก Annas, J., โครงร่างของความสงสัย สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ (2000).
- ^ Brochard, V., นักวิจารณ์ชาวกรีก .
บรรณานุกรม
- เซ็กตัส เอมพิริคัสโครงร่างของไพร์โรนิสม์
- Diogenes Laërtiusชีวประวัติของนักปรัชญา
- วิกเตอร์ บรอชาร์ดนักปราชญ์ชาวกรีก
- LE Goodman, “Skepticism”, บทวิจารณ์ Metaphysics 36:819–848, 1983
- โจนาธาน บาร์นส์ , The Toils of Scepticism , เคมบริดจ์, 1990