การล่าอาณานิคมของกรีก
การขยายตัวของกรีกโบราณข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและทะเลดำ (ศตวรรษที่ 8–6 ก่อนคริสตกาล)
ดินแดนและอาณานิคมของกรีกในช่วงยุคโบราณ (750–550 ปีก่อนคริสตกาล)

การล่า อาณานิคม ของกรีกหมายถึงการขยายตัวของชาวกรีกโบราณโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงศตวรรษที่ 8–6 ก่อนคริสตกาลข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและทะเลดำ

การขยายตัวในสมัยโบราณนั้นแตกต่างจากการอพยพในยุคเหล็กในยุคมืดของกรีกตรงที่การขยายตัวดังกล่าวประกอบด้วยทิศทางที่จัดระบบ (ดูoikistes ) ออกจากเมืองหลวง ต้นทาง แทนที่จะเป็นการเคลื่อนย้ายแบบเรียบง่ายของชนเผ่า ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของการอพยพก่อนหน้านี้ที่กล่าวถึงข้างต้น อาณานิคมจำนวนมากหรือapoikia ( กรีก : ἀποικίαแปลว่า "บ้านหลังที่สอง" ) ที่ก่อตั้งขึ้นในช่วงเวลานี้ในที่สุดก็พัฒนาเป็นนครรัฐกรีก ที่แข็งแกร่ง ซึ่งทำหน้าที่อย่างอิสระจากเมืองหลวง ของ ตน

แรงจูงใจ

ภาพประกอบเรือกรีกโบราณบนเครื่องปั้นดินเผาประมาณ 520 ปีก่อนคริสตกาล

เหตุผลที่ชาวกรีกตั้งอาณานิคมก็เพราะเศรษฐกิจเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ส่งผลให้มาตุภูมิมีประชากรเกินจำนวน[1]และเพราะว่าดินแดนของรัฐกรีกเหล่านี้ไม่สามารถสร้างเมืองใหญ่ได้ พื้นที่ที่ชาวกรีกพยายามจะตั้งอาณานิคมนั้นเป็นมิตรและอุดมสมบูรณ์[2]

ลักษณะเฉพาะ

Argonautica ตำนานที่เชื่อกันว่าเกี่ยวข้องกับการเดินทางทางทะเลที่กล้าหาญในช่วงนี้

การก่อตั้งอาณานิคมเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นโดยมหานคร (เมืองแม่) อย่างสม่ำเสมอ แม้ว่าในหลายกรณีจะร่วมมือกับเมืองอื่นๆ สถานที่ที่จะตั้งอาณานิคมได้รับการคัดเลือกล่วงหน้าโดยมีเป้าหมายเพื่อเสนอข้อได้เปรียบทางธุรกิจ แต่ยังรวมถึงความปลอดภัยจากผู้บุกรุก เพื่อสร้างความรู้สึกปลอดภัยและมั่นใจในอาณานิคมใหม่ การเลือกสถานที่จึงตัดสินใจตามความเป็นประโยชน์[3]ภารกิจมักจะมีผู้นำที่ได้รับการเสนอชื่อโดยผู้ตั้งอาณานิคม ในเมืองใหม่ ผู้ตั้งอาณานิคมจะแบ่งที่ดินรวมทั้งฟาร์ม ระบบการปกครองมักจะใช้รูปแบบที่คล้ายกับมหานคร

อาณานิคมกรีกมักถูกจัดตั้งขึ้นตามแนวชายฝั่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่มีการล่าอาณานิคมระหว่างศตวรรษที่ 8 ถึง 6 ก่อนคริสตกาล อาณานิคมกรีกจำนวนมากถูกจัดวางในตำแหน่งเชิงยุทธศาสตร์ใกล้แนวชายฝั่งเพื่ออำนวยความสะดวกทางการค้า การสื่อสาร และการเข้าถึงทรัพยากรทางทะเล อาณานิคมเหล่านี้มีบทบาทสำคัญในการขยายวัฒนธรรมกรีก เครือข่ายการค้า และอิทธิพลไปทั่ว บริเวณ เมดิเตอร์เรเนียนและทะเลดำแม้ว่าอาณานิคมบางแห่งจะก่อตั้งขึ้นในแผ่นดินด้วยเหตุผลต่างๆ แต่โดยทั่วไปแล้ว สถานที่ตั้งตามแนวชายฝั่งจะพบได้ทั่วไปมากกว่าเนื่องจากชาวกรีกมีความเชื่อมโยงอย่างแน่นแฟ้นกับทะเล

ประวัติศาสตร์

ชาวกรีกเริ่มตั้งอาณานิคมเมื่อต้นศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล เมื่อชาวยูโบเอียนก่อตั้งเมืองพิเทคูเซในอิตาลีตอนใต้และเมืองโอลินธัสในคัลซิดีเซ ประเทศกรีก ในเวลาต่อมา พวกเขาได้ก่อตั้งอาณานิคมในเมืองคูเมเอแซนเคิล เรจิอุมและนากซอส [ 3]

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 8 ยูบีอาเสื่อมโทรมลงเมื่อสงครามเลแลนไทน์ ปะทุขึ้น แต่การก่อตั้งอาณานิคมยังคงดำเนินต่อไปโดยชาวกรีกคนอื่นๆ เช่น ชาวไอโอเนียนและชาวโครินเธียน[2]ชาวไอโอเนียนเริ่มสร้างอาณานิคมแห่งแรกในราวศตวรรษที่ 7 ในอิตาลีตอนใต้ธราเซียและทะเลดำธีราก่อตั้งไซรีนและอันดรอสและซามอสก่อตั้งอาณานิคมหลายแห่งในทะเลอีเจียนตอนเหนือ[4]

ตำแหน่งที่ตั้ง

มาซิโดเนียและเทรซ

ซากปรักหักพังของเมืองอับเดราเมืองคลาสสิกของแคว้นธราซประเทศกรีกในปัจจุบัน

มีการก่อตั้งอาณานิคมจำนวนมากในกรีซตอนเหนือโดยส่วนใหญ่อยู่ในภูมิภาคคัลซิดีเซแต่ยังรวมถึงภูมิภาคเทรซด้วย

ชาวยูโบเอียนส่วนใหญ่มาจากเมืองคัลซิดิส ซึ่งตั้งชื่อเมืองเหล่านี้ให้กับอาณานิคมเหล่านี้ การตั้งถิ่นฐานที่สำคัญที่สุดของชาวยูโบเอียนในคัลซิดิส ได้แก่โอลินโธส (ซึ่งตั้งรกรากร่วมกับชาวเอเธนส์ ) โทโรเนเมนเดเซอร์ไมเล อะฟิติสและคลีโอนีบนคาบสมุทรเอโทส อาณานิคมสำคัญอื่นๆ ในคัลซิดิส ได้แก่อะแคนทัสซึ่งก่อตั้งโดยชาวอาณานิคมจากแอนดรอส[5]และโพทิเดีย ซึ่งเป็นอาณานิคมของ โค ริน ธ์ ชาวทาเซียนได้ก่อตั้งเมืองดาตูสด้วยความช่วยเหลือของแคลลิสตราตัสแห่งอะฟิดเนแห่งเอเธนส์ในช่วงสงครามเพโลพอน นี เซียน ชาวเอเธนส์ร่วมกับฮากนอน บุตรชายของนิเกียสได้ก่อตั้งเมืองเอนเนีย โฮดอย (Ἐννέα ὁδοὶ) ซึ่งหมายถึงถนนเก้าสาย ณ ตำแหน่งปัจจุบันของ "เนินเขา 133" ทางเหนือของแอมฟิโพลิสในแซร์เรส[6]

ชาวไอโอเนียนได้ก่อตั้งอาณานิคมอื่นๆ มากมายในภูมิภาคเทรซจากชายฝั่งเอเชีย ไมเนอร์ อาณานิคมที่สำคัญได้แก่มาโรเนียและอับเด รา ชาวไมเลเซียนยังได้ก่อตั้งอาบีดอสและคาร์เดียบนเฮลเลสพอนต์และเรเดสตัสในโพรพอนติสชาว ซาเมียน ได้ตั้งอาณานิคมบนเกาะซามอเทรซซึ่งกลายมาเป็นที่มาของชื่อเกาะ ในที่สุดชาวปาเรียนก็ได้ตั้งอาณานิคมทาซอสภายใต้การนำของเทเลซิเคิลส์ ผู้นำ และบิดาของกวีอาร์คิโลคัส

ในปี 340 ก่อนคริสตกาล ขณะที่อเล็กซานเดอร์มหาราชเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งมาซิโดเนีย เขาได้ก่อตั้งเมืองอเล็กซานโดรโปลิส-มาเอดิคาหลังจากเอาชนะชนเผ่าธราเซียนในท้องถิ่นได้[7]

Magna Graecia: อิตาลีแผ่นดินใหญ่และซิซิลี

อาณานิคมกรีกโบราณและกลุ่มภาษาถิ่นในMagna Graecia
วิหารแห่งคอนคอร์เดีย , Valle dei Templi ใน อิตาลีปัจจุบัน
Riace Bronzesจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ Magna Graeciaใน Reggio Calabria
เครื่องปั้นดินเผาของชาวอาปูเลียนจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์โบราณคดีแห่งเมืองมิลาน 380-370 ปีก่อนคริสตกาล
เตตราดราคม์แห่งซีราคูซาน( ประมาณ 415 – 405 ปีก่อนคริสตกาล) มีรูปกีฬาArethusaและรูปสี่เหลี่ยม

Magna Graecia [8]เป็นชื่อที่ชาวโรมัน ตั้ง ให้กับพื้นที่ชายฝั่งทางตอนใต้ของอิตาลีในแคว้นคาลาเบรียอาปูเลีย บาซิลิกาตา คัม ปาเนียและซิซิลีของ อิตาลี ในปัจจุบันซึ่งมีชาวกรีกเข้ามาตั้งถิ่นฐานเป็นจำนวนมาก[9]

ชาวกรีกเริ่มตั้งถิ่นฐานในอิตาลีตอนใต้ในศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล[10]

คลื่นการอพยพครั้งใหญ่ครั้งแรกที่มุ่งหน้าสู่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนฝั่งตะวันตกคือคลื่นของชาวยูโบเอที่มุ่งหน้าสู่อ่าวเนเปิลส์ ซึ่งหลังจาก การตั้งถิ่นฐานของ พิเทคูเซ (บนเกาะอิสเคีย ) ซึ่งเป็นนิคมกรีกที่เก่าแก่ที่สุดในอิตาลี ก็ได้ก่อตั้งเมืองคูเมเอขึ้นใกล้ๆ ซึ่งเป็นอาณานิคมแห่งแรกบนแผ่นดินใหญ่ จากนั้นจึงก่อตั้งช่องแคบเมสซีนาที่เมืองซานเคิล ในซิซิลี และ เมืองเรจิอุมที่อยู่ติดกันบนชายฝั่งตรงข้าม[11]

คลื่นลูกที่สองเป็นของชาว Achaeansซึ่งเริ่มรวมตัวกันที่ชายฝั่งทะเลไอโอเนียน ( Metapontion , Poseidonia , Sybaris , Kroton ) [12] [13]ไม่นานก่อน 720 ปีก่อน  คริสตกาล[14]ในวันที่ไม่ทราบแน่ชัดระหว่างศตวรรษที่ 8 และ 6 ก่อนคริสตกาล ชาวเอเธนส์ซึ่งมีเชื้อสายไอโอเนียน ได้ก่อตั้งScylletium (ใกล้กับ Catanzaroในปัจจุบัน) [15]

ต่อมาชาวยูโบเอียนได้ก่อตั้งเมืองนากซอส ในซิซิลี ซึ่งกลายมาเป็นฐานที่มั่นในการก่อตั้งเมืองเลออนตินีเทาโรเมเนียนและคาทาเนีย พวกเขามี ชาวโดเรียน และไอโอเนียน จำนวนเล็กน้อยร่วมเดินทางด้วยชาวเอเธนส์ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมการล่าอาณานิคมอย่างเห็นได้ชัด[16]อาณานิคมซิซิลีที่แข็งแกร่งที่สุดคือซีราคิวส์ซึ่งเป็นอาณานิคมของชาวโครินธ์ในศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล

ผู้ลี้ภัยจากสปาร์ตาได้ก่อตั้ง เมือง ทารันโตซึ่งพัฒนาไปเป็นหนึ่งในเมืองที่ทรงอำนาจที่สุดในพื้นที่เมการาได้ก่อตั้ง เมือง เมการา ไฮบลาเอี ย และเมือง เซลินัส โฟเซี ยได้ก่อตั้ง เมือง เอเลียโรดส์ได้ก่อตั้ง เมือง เกลาร่วมกับชาวครีตันและเมืองลิปารีร่วมกับ เมือง คนิดัสชาวโลเครียนได้ก่อตั้งเมืองโลคริสแห่งเอพิเซฟิเรียน [ 3]ตามตำนานลาการิอาซึ่งอยู่ระหว่างเมืองทูรีและแม่น้ำซินนีก่อตั้งโดยชาวโฟเซียน

หลักฐานการติดต่อบ่อยครั้งระหว่างผู้ตั้งถิ่นฐานชาวกรีกและชนพื้นเมืองมาจากTimpone Della Mottaซึ่งแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของรูปแบบกรีกในเครื่องปั้นดินเผาOneotroian [17]

เมืองต่างๆ มากมายในภูมิภาคนี้ได้กลายเป็นเมืองหลวงสำหรับอาณานิคมใหม่ เช่น ชาวซีราคิวส์ที่ก่อตั้งเมืองคามารินาทางตอนใต้ของซิซิลี หรือชาวซันเคลียสที่เป็นผู้นำในการก่อตั้งอาณานิคมฮิเมราในทำนองเดียวกัน นากซอสซึ่งก่อตั้งอาณานิคมหลายแห่งในขณะที่ซิบาริสก่อตั้งอาณานิคม โพ ไซโดเนียเกลาก่อตั้งอาณานิคมของตนเองคืออาครากัส[18 ]

เมื่อเกิดการล่าอาณานิคมวัฒนธรรมกรีกจึงถูกส่งออกไปยังอิตาลีพร้อมกับภาษาถิ่นของภาษากรีกโบราณพิธีกรรมทางศาสนา และประเพณีของโปลีส ที่เป็นอิสระ อารยธรรมกรีกดั้งเดิมได้พัฒนาขึ้นในไม่ช้า และต่อมาก็มีปฏิสัมพันธ์กับอารยธรรมอิตาลิก พื้นเมือง การย้ายถิ่นฐานทางวัฒนธรรมที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งคืออักษรกรีกแบบคัลซิเดียน / คู เมียน ซึ่งชาว อีทรัสคันรับเอาไว้ อักษรอิตาลิกโบราณได้พัฒนาเป็นอักษรละติน ในเวลาต่อมา ซึ่งกลายเป็นอักษรที่ใช้กันอย่างแพร่หลายที่สุดในโลก

เมืองปีที่ก่อตั้ง (ก่อนคริสตกาล) - โดยผู้เขียน[19]
ทูซิดิดีสยูซีเบียสเจอโรมคนอื่น
คูเมเอคัม--1050(?)-
เมตาพอนทัมนักบุญมิโน-773(?)--
แซนเคิลΖάγκλη-757/756-756
นากซอสนิโคส734735741-
ซีราคิวส์ซัสเคคอส733733738/737733
เลนตินีลินิน728---
คาทาเนียคาเธ่728733737/736-
เมการามาเรีย727---
เรจจิโอΕρυϸρ� / Ρήγιον---ค. 730
มิลาซโซโมลิ-715(?)716(?)-
ซิบาริสซาบาริ-708-707709-708721/720
โครโตเน่คอร์โน-709-709/708
ทารันโตทาร์รัส--706-
โลครีΛοκροί Ἐπιζεφύριοι-673679ค. 700
โพไซโดเนียเพรสซิเดนเซีย---700(?)
เจลาΓέλα688688691/690-
คอลอเนียคาโลลิ---ค. 675
เอเคอร์663---
แคสมีนคามิสนา643---
เซลินันเต้เซลลิโนว์627757(?)650/649650
ฮิเมร่าไมโคร---648
ลิปารีลิโกไนซ์-627(?)629(?)580/576
คามาริน่าคาเมริน่า598598/597601/600598/596
อากริเจนโตอังกอร์580--580/576

ทะเลไอโอเนียน ทะเลเอเดรียติก และอิลิเรีย

อาณานิคมกรีกบนชายฝั่งทะเลเอเดรียติก

ภูมิภาคของทะเลไอโอเนียนและอิลิเรียถูกยึดครองโดยเมืองโครินธ์ โดยเฉพาะ ชาวโครินธ์ก่อตั้งอาณานิคมโพ้นทะเลที่สำคัญบนเส้นทางเดินเรือไปยังภาคใต้ของอิตาลีและทางตะวันตก ซึ่งประสบความสำเร็จในการทำให้อาณานิคมเหล่านี้กลายเป็นอาณาจักรที่สำคัญที่สุดของฝั่งตะวันตกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน อาณานิคมที่สำคัญของเมืองโครินธ์ได้แก่เลอูคาดา แอสตาคัส อนาค โตเรียมแอ็กเตียม แอม บรา เซียและคอร์ซิราซึ่งทั้งหมดอยู่ในกรีกตะวันตกในปัจจุบัน

ชาวซีราคิวส์ยังได้ก่อตั้งอาณานิคมสำคัญในอิลิเรียซึ่งพัฒนาเป็นเมืองสำคัญอย่างอพอลโลเนียและเอปิดัมนัสในแอลเบเนียในปัจจุบัน ความจริงที่ว่าเมื่อประมาณศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล พลเมืองของเอปิดัมนัสได้สร้างคลังสมบัติแบบดอริกที่โอลิมเปียยืนยันว่าเมืองนี้เป็นหนึ่งในเมืองที่ร่ำรวยที่สุดในโลกกรีกโบราณ บันทึกโบราณระบุว่าเอปิดัมนอสเป็นเมืองที่ "มีอำนาจมากและมีประชากรมาก" [20] นิมเฟอุมเป็นอาณานิคมกรีกอีกแห่งในอิลิเรีย[21]ชาวอาบันเตสแห่งยูบีอาได้ก่อตั้งเมืองทรนอนที่อิลิเรีย [ 22]

ทางตะวันตกไกลออกไป ผู้ตั้งอาณานิคมจากเมืองรัฐกรีกParosในปี 385 ปีก่อนคริสตกาล ก่อตั้งอาณานิคม Pharos ขึ้นบนเกาะ Hvar ในทะเลเอเดรียติก บนที่ตั้งของStari Gradในโครเอเชีย ในปัจจุบัน [4]ในช่วงต้นศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล ไดโอนีเซียสที่ 1 จอมเผด็จการกรีกแห่งซีราคัส ก่อตั้งอาณานิคม Issa ขึ้นบนเกาะ Visในปัจจุบัน จากนั้นพ่อค้าจาก Issa ก็ไปก่อตั้งอาณาจักรใน Tragurion ( Trogir ) และ Epetion ( Stobreč ) บนแผ่นดินใหญ่ของอิลลิเรียนในศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล

ในปี 1877 มีการค้นพบจารึกภาษากรีกในลุมบาร์ดาที่ปลายสุดด้านตะวันออกของเกาะคอร์คูลา ใน โครเอเชียในปัจจุบันซึ่งกล่าวถึงการก่อตั้งนิคมกรีกอีกแห่งที่นั่นในศตวรรษที่ 3 หรือ 4 ก่อนคริสตกาล โดยผู้ตั้งถิ่นฐานจากเกาะอิสซา สิ่งประดิษฐ์ดังกล่าวรู้จักกันในชื่อลุมบาร์ดา พเซฟิสมา [ 23]หลักฐานการผลิตเหรียญบนชายฝั่งอิลลิเรียนที่ใช้สำหรับการค้าขายระหว่างชาวอิลลิเรียนและชาวกรีกสามารถระบุอายุได้ประมาณศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล และมีการผลิตในอาณานิคมในทะเลเอเดรียติก เช่น เกาะอิสซาและฟาโรส[24]

ทะเลดำและโพรปอนติส

อาณานิคมกรีกตามแนวชายฝั่งทะเลดำซึ่งมีลักษณะโดดเด่นด้วยศตวรรษที่สอดคล้องกัน

แม้ว่าชาวกรีกจะเคยเรียกชายฝั่งทะเลดำว่า "ไม่เอื้ออำนวยต่อผู้คน" ไว้ครั้งหนึ่ง แต่จากแหล่งข้อมูลโบราณระบุว่า ในที่สุดพวกเขาก็ได้สร้างอาณานิคมขึ้น 70 ถึง 90 แห่ง[25]การล่าอาณานิคมในทะเลดำนำโดยชาวเมการันและเมืองต่างๆ ในทะเลไอโอเนียน เช่นมิเลทัสโฟเซียและเตออสอาณานิคมส่วนใหญ่ในภูมิภาคทะเลดำและโพรพอนติสก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล

ระยะที่ 1 (ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล)

ในพื้นที่ Propontis ชาว Megarans ได้ก่อตั้งเมืองAstacus ใน Bithynia , ChalcedoniaและByzantiumซึ่งดำรงตำแหน่งที่มีสิทธิพิเศษ มิเลทัสก่อตั้งCyzicusและPhocaeans Lampsacus [26]

ชาวเมการานได้ก่อตั้งเมือง เซลิมเบรียบนชายฝั่งตะวันตกของทะเลดำและต่อมาไม่นานก็ได้ ก่อตั้งเมือง เนสเซบาร์ ชาวไมเลเซียนได้ก่อตั้งเมืองฮิสเตรียอาร์เกมและ อพอล โล เนีย ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือขึ้นไปเล็กน้อยใน โรมาเนียในปัจจุบัน

ทางตอนใต้ของทะเลดำ อาณานิคมที่สำคัญที่สุดคือSinopeซึ่งตามความเห็นที่แพร่หลาย ก่อตั้งโดย Miletus เมื่อประมาณกลางศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล[26] Sinope ก่อตั้งขึ้นพร้อมกับอาณานิคมอื่นๆ ในภูมิภาค Pontic เช่นTrebizond , Cerasus , Cytorus , Cotyora , Cromne, Pteria , Tiumเป็นต้น

ทางเหนือจากสามเหลี่ยมปากแม่น้ำดานูบชาวกรีกได้ตั้งอาณานิคมบนเกาะเล็กๆ ที่น่าจะเป็นคาบสมุทรแบริธเมนิส (ปัจจุบันคือเบเรซาน ) และได้พัฒนาเป็นอาณานิคมของบอริสเทเนสในศตวรรษต่อมา

ระยะที่ 2 (ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล)

อาณานิคมที่สำคัญที่สุดซึ่งก่อตั้งขึ้นบนชายฝั่งทางใต้ของทะเลดำคือรากฐานของเมการานและโบโอเชียน: เฮราเคลีย ปอนติกาในปี 560-550 ปีก่อนคริสตกาล[27]

บนชายฝั่งทางเหนือของทะเลดำ เมือง Miletus เป็นเมืองแรกที่เริ่มต้นด้วยPontic OlbiaและPanticapaeum (ปัจจุบันคือKerch ) ในราว 560 ปีก่อนคริสตกาล ชาว Milesians ได้ก่อตั้งเมืองOdessaในภูมิภาคของยูเครน ในปัจจุบัน [26]บน คาบสมุทร ไครเมีย (ชาวกรีกเรียกคาบสมุทรนี้ว่า Tauric Chersonese หรือ "คาบสมุทรของวัว") พวกเขาได้ก่อตั้งเมืองSympheropolis , NymphaeumและHermonassa เช่น เดียวกัน บนทะเลอาซอฟ (ทะเลสาบ Maiotis สำหรับคนโบราณ) พวกเขาได้ก่อตั้งTanais (ใน Rostov), ​​Tyritace, Myrmeceum, Cecrine และPhanagoriaโดยเมืองสุดท้ายเป็นอาณานิคมของชาวTeians

ชาวกรีกได้ก่อตั้งเมืองฟาซิส และดิออสกูริส ขึ้นบนชายฝั่งตะวันออก ซึ่งในสมัยโบราณเรียกว่าโคลคิสปัจจุบันอยู่ในจอร์เจียและเขตปกครองตนเอง อับคา เซียเมืองหลังนี้ถูกเรียกว่าเซบาสโตโปลิสโดยชาวโรมันและไบแซนไทน์ และปัจจุบันรู้จักกันในชื่อซูคูมิ

เฮราเคลีย ปอนติกา ก่อตั้งคัลลาติสบนชายฝั่งทางใต้ของโรมาเนียเมื่อปลายศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล[28]

อาณานิคมในยุคหลัง

มีการก่อตั้งอาณานิคมเพียงไม่กี่แห่งในช่วงยุคคลาสสิกของกรีก ซึ่งรวมถึงMesembria (เนสเซบาร์ในปัจจุบัน) โดยชาว Megareans ในปี 493 ก่อนคริสตกาล[29] [30]เฮราเคลีย ปอนติกา ก่อตั้งChersonesus Tauricaในไครเมีย ในช่วงปลายศตวรรษที่ 5 หรือต้นศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล

นิคมกรีกโบราณที่เรียกว่าManitraในศตวรรษที่ 4-3 ก่อนคริสตกาล ใกล้กับเมือง Baherove ในไครเมีย[31]ถูกค้นพบในปี 2018

เมดิเตอร์เรเนียนที่กว้างขึ้น

โอดิสสิอุสกษัตริย์กรีกในตำนานบนเกาะไซเรนซึ่งโอดิสซีย์เป็นตัวอย่างของเรื่องราวในยุคสมัยนั้น

อาณานิคมของกรีกขยายอาณาเขตไปจนถึงคาบสมุทรไอบีเรียและแอฟริกาเหนือ

แอฟริกา

ในแอฟริกาเหนือ บนคาบสมุทรKyrenaikaผู้ตั้งถิ่นฐานจาก Thera ได้ก่อตั้งKyreneซึ่งพัฒนาไปเป็นเมืองที่มีอำนาจมากในภูมิภาคนี้[3]อาณานิคม อื่นๆ ใน Kyrenaika ต่อมาได้แก่Barca , Euesperides (ปัจจุบันคือBenghazi ), TaucheiraและApollonia

เมื่อถึงกลางศตวรรษที่ 7 อาณานิคมกรีกแห่งเดียวในอียิปต์ก็ถูกก่อตั้งขึ้นชื่อว่าNaukratis [32]ฟาโรห์Psammitecus I ได้ให้สัมปทานการค้ากับพ่อค้าชาว Milesian เพื่อจัดตั้งสถานประกอบการแห่งหนึ่งบนฝั่งแม่น้ำไนล์โดยก่อตั้งสถานีการค้าซึ่งพัฒนาเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองในช่วงเวลาที่ชาวเปอร์เซียเดินทางไปอียิปต์ในปี 525 ก่อนคริสตกาล

การค้นพบทางโบราณคดีในปี 2023 ในโธนิส-เฮราเคลออนประเทศอียิปต์ แสดงให้เห็นว่าชาวกรีกที่ได้รับอนุญาตให้ค้าขายในเมืองแล้ว "เริ่มหยั่งราก" ที่นั่นตั้งแต่สมัยราชวงศ์ที่ 26 ของอียิปต์และมีแนวโน้มว่าทหารรับจ้างชาวกรีกได้รับการว่าจ้างให้ปกป้องเมือง[33]

คล้ายกับอาณาจักรที่ก่อตั้งขึ้นในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์ เป็นไปได้ว่ามีอาณานิคมการค้าของกรีกที่ก่อตั้งโดยชาวยูโบเอียนตามแนวชายฝั่งซีเรียบนปาก แม่น้ำ ออรอนเตสที่บริเวณอัลมินาในช่วงต้นศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล อาณานิคมกรีกแห่งโพซิเดียนบนแหลมราสอัลบาสซิตถูกตั้งอาณานิคมทางใต้ของปากแม่น้ำออรอนเตสในช่วงปลายศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล[34]

Diodorus Siculusกล่าวถึง Meschela (Μεσχέлα) ซึ่งเป็นเมืองบนชายฝั่งทางตอนเหนือของแอฟริกา ก่อตั้งโดยชาวกรีกหลังสงครามเมืองทรอย[35] [36]

ส่วนที่เหลือของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

ชาวโฟไกได้ก่อตั้ง เมืองมัสซาเลียขึ้นที่ชายฝั่งกอลทางฝั่งเหนือของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เมืองมัสซาเลียจึงกลายเป็นฐานสำหรับการสร้างฐานรากเพิ่มเติมในบริเวณที่ไกลออกไปในภูมิภาคสเปน นอกจากนี้ ชาวโฟไกยังได้ก่อตั้งเมืองอาลาเลียในเกาะคอร์ซิกาและเมืองโอลเบียในซาร์ดิเนียชาวโฟไกยังได้เดินทางมายังชายฝั่งคาบสมุทรไอบีเรียในเวลาต่อมา ตามคำบอกเล่าของเฮโรโดตัส กษัตริย์ท้องถิ่นได้เรียกชาวโฟไกให้มาตั้งอาณานิคมในภูมิภาคนี้และให้ความช่วยเหลือที่สำคัญในการสร้างป้อมปราการให้กับเมือง ชาวโฟไกได้ก่อตั้งอาณาจักรเอ็มปูรี ในภูมิภาคนี้และต่อมาก็ก่อตั้ง เฮเมโรสโก เปีย น ซึ่งอยู่ไกลออกไปอีก

รายชื่ออาณานิคมกรีกก่อนอเล็กซานเดอร์มหาราช (ก่อน 336 ปีก่อนคริสตกาล)


ทันสมัยแอลเบเนีย

AL1. นิมเฟอุม AL2. เอปิดัมนอส AL3. อพอลโลเนีย AL4. ออลอน AL5. คิมารา AL6. บูธโรตัน AL7. ออริคัม AL8. บัลลังก์

ทันสมัยอาระเบีย

AR1. เกอร์ร่า

ทันสมัยบัลแกเรีย

* Pseudo-Scymnusเขียนว่าบางคนบอกว่าเมือง Bizone เป็นของพวกอนารยชน ในขณะที่บางคนบอกว่าเป็นอาณานิคมของกรีกใน Mesembria

BUL1. เมเซมเบรีย BUL2. โอเดสซอส BUL3. อพอลโลเนีย / แอนเธีย BUL4. อกาโธโพลิส BUL5. คาวาร์นา BUL6. โพโมรี BUL7. เนาโลโชส BUL8. ครูน้อย BUL9. พิสติรอส BUL10. อันคิอาลอส BUL11. ไบโซน * BUL12. เดเวลโตส BUL13. เฮราเคลีย ซินติกา BUL14. เบโร

ทันสมัยโครเอเชีย

ค1. ซาโลน่า C2. ทราจิเรียน C3 แอสปาลาทอส C4 เอพิดอรัส C5 อิสซา C6. ดิมอส C7. ฟารอส C8. คอร์กีรา เมไลนา C9. เอพิเดารัม C10 นาโรน่า C11. ลัมบาร์ดา

ทันสมัยไซปรัส

CY1. ฉิตรี CY2. ไคเรเนีย CY3.กอลกี้[37] [38]

ทันสมัยอียิปต์

E1. เนาคราติส , E2. อเล็กซานเดรีย

ทันสมัยฝรั่งเศส

F1. แอกเด F2. มาสซาเลีย F3. เทาโรเอนเทียม/เทาโรอีส[39] F4. โอลเบีย F5. ไนเซีย F6. โมโนคอส F7 แอนติโพลิส F8 อลาเลีย F9. โรดานูเซีย F10 เอเธโนโพลิส F11 เปอร์แกนเทียม[40] [41]

ทันสมัยจอร์เจีย-อับคาเซีย

* อับคาเซียได้รับการยอมรับเฉพาะจากรัสเซียและประเทศอื่นๆ อีกจำนวนเล็กน้อย

G1. บาธีส์ G2. ไตรไลท์ G3 ปิติอัส G4. ไดออสคูเรียส G5 เฟส G6 กีโนส

ทันสมัยกรีซ

GR1. โปทิเดีย GR2. สเกร่า GR3. อะแคนทัส GR4. เมนเด้ GR5. แอมบราเซีย GR6. คอร์ซีรา GR7. มาโรเนีย GR8. ไครนิเดส GR9. โอลินทัส GR10. อับเดรา GR11. เธอร์มา GR12. อาเรทูซา GR13. ลูคัส GR14. อีออน GR15. ซาเน่ GR16. แอมฟิโพลิส GR17. อาร์จิลัส GR18. ซาเน่ GR19. อคันธอส GR20. แอสตาคัส GR21. กาเลปซัส GR22. โอไซม์ GR23. ฟาเกรส GR24 ดาตัส GR25. สไตรม GR26. พิสตีรัส GR27 เรเซลัส GR28. ไดเซีย GR29. เมโธนี GR30. เฮราเคลียใน Trachis GR31 เฮราเคลียใน Acarnania GR32 โรงพยาบาล GR33 ขาย GR34. อบแห้ง GR35. โทรินี่จีอาร์36 อามอร์กอส GR37 แอกเทียม GR38. สกาบาลา GR39. ฟิลิปปี GR40 โคโลไนด์ GR41 โอลิอารัส GR42. โปทิเดีย GR43. เถระ GR44. ไมร์ซินัส GR45. ตาร์เฟ GR46. ซอลเลี่ยม[42]

ทันสมัยอิตาลี

I1. ออลเบีย I2. เอเดรีย ไอ 3. แอนโคนา I4 พาร์เธโนป I5 คูมา I6. โปรซิดา I7. ไดคาเคีย I8. เนอาโปลิส I9. โพไซโดเนีย I10 เมตาพอนตัม I11 ซีบาริส I12. ทูริอิ I13. ทาราส I14. สิริส ไอ 15. โครโตน่า ไอ 16. กัลลิโปลี I17. เอเลีย I18. เมสซิน่า ไอ 19. ผักคะน้า Akte I20. ซีราคิวส์ I21 ไดไดม์ I22. ไฮซีเซีย I23. ฟีนิคูซา I24. เทราสเซีย I25. ลิปารา/เมลิกูนิส I26. เอพิเซฟีเรียน โลคริส I27 เรเจียม I28. เลนตีนี I29. เซลินูตัส I30. เมการา ไฮบลาเอีย I31. นักซอส I32. ทอโรมีเนียม[43] I33 อครากัส I34. ฮิเมร่า I35. เกลา I36 .คาทาเนีย I37. เลออนตินี[44] I38. เอเร อิคูซา I39. ยูโอนิโมส I40. คามารินา I41. เมดมา I42 . ฮิปโปเนียน I43. เฮราเคลีย มิโนอา I44. คาอูโลเนีย I45. ทรอทิลอน I46. พิกซัส I47. ไมลาอี I48. ลอส I49. เทรินา I50. เรจิออน I51. ทินดา ริ I52 . มาคัลลา I53 . เทเมซา I54. เมทา อูรอส I55. คริมิซา I56. โชน I57. ซาตูโร I58. เฮราคลีอา ลูคาเนียซิริส I59. ซิลเลเทียม * I60. อากาธีร์นัม I61. อาดรานอน I62. อักริไล I63. คาสเมเน I64. อักไร I65 . เอนกิออน I66. แธปซอส I67. พิเทกูไซ I68 คาสเตลเมซซาโน I69. ลิกาต้า ไอ 70. ออร์ติเกีย I71. ลากาเรีย I72. ไฮดรัส[45] [46] I73.แมคทอเรียม[47] [48] I74. เฮโลรัส[49]

ทันสมัยลิเบีย

L1. บาร์ซ L2. ไซรีน L3 บาลาเกร L4. ตาเชร่า L5. ปโตเลมี L6. ยูสเพอริเดส L7 แอนติไพร์กัส L8 อพอลโลเนีย L9 ซินิปส์ L10. เมเนไล ปอร์ตุส

ทันสมัยมอนเตเนโกร

ม1. บูโธ

ทันสมัยมาซิโดเนียเหนือ

* นักประวัติศาสตร์บางคนเชื่อว่าเมืองนี้อยู่ใกล้กับเมืองเรเซน (มาซิโดเนียเหนือ) ในปัจจุบัน ในขณะที่บางคนเชื่อว่าเมืองนี้อยู่ใกล้กับเมืองวรันเย (เซอร์เบีย) ในปัจจุบัน

MA1. ความเสียหาย * MA2 เฮราเคลีย ลินเซสติส

ทันสมัยปาเลสไตน์-ฉนวนกาซา-

ทันสมัยโรมาเนีย

RO1. โทมิส RO2. ฮิสเตรีย/อิสโตรส RO3 เอจิสซัส RO4. สตราโทนิส RO5 แอกซิโอโพลิส RO6 คัลลาติส

ทันสมัยรัสเซีย

ร.1. ทาไนซ์ RU2. เกปอย RU3. พานาโกเรีย RU4 บาจา RU5. กอร์จิปเปีย RU6. เฮอร์โมนาสซา RU7. โคโรคอนดาเมะ RU8. ตากันร็อก RU9. ไทรัมบา RU10. พาเทรอัส RU11. โตริโกส

ทันสมัยเซอร์เบีย

* นักประวัติศาสตร์บางคนเชื่อว่าเมืองนี้อยู่ใกล้กับเมืองเรเซน (มาซิโดเนียเหนือ) ในปัจจุบัน ในขณะที่บางคนเชื่อว่าเมืองนี้อยู่ใกล้กับเมืองวรันเย (เซอร์เบีย) ในปัจจุบัน

SE1. ดามัสชัน *

ทันสมัยสเปน

S1. ปอร์ตุส อิลลิตินัสเอส2 อัครา ลูก้า S3. อโลนิส S4 เฮเมอโรโคคัม S5 ซาคินทอส S6. ซาลาริส S7 โรด S8. เอ็มโพเรี่ยน S9 คาลาธูซ่า S10. ไมนาเกะ S11. Limin S12 ของเมเนสธีอุสคิปเซลา S13. เฮไลค์

ทันสมัยซีเรีย

SY1. โพซิเดียม

ทันสมัยไก่งวง

TR1. เซลิมเบรีย TR2. เฮราเคลีย ปอนติกา TR3 เซียส TR4. เอเฟซัส TR5. ดิออส เอียรอน TR6. เอียซอส TR7. ไมน์ดัส TR8. เซลเก้ TR9. พรีเน่ TR10. ฮาลิคาร์นัสซัส TR11. มิเลทัส TR12. แทรลเลส TR13. เฟสลิส TR14. แอสเพนดอส TR15. ข้าง TR16. ซิลยอน TR17. เซไฟเรียน TR18. เคเลนเดอริส TR19. มัลลัส TR20. เอมอส TR21. ไบแซนเทียม TR22. อะมาเซีย TR23. อมาสทริส TR24. ไอนอส TR25. เบิร์ก TR26. เปรินทอส TR27. คาร์เดีย TR28. ชาลซีดอน TR29. นิโคมีเดีย TR30. อบีดอส TR31. เซสโตส TR32. แลมป์ซาคัส TR33. พานอร์มอส TR34. ไซซิคัส TR35. อิเลียน TR36. ซีเจี้ยน TR37. ซิโนป TR38. ยางโบลู TR39. อมิซอส TR40. ทริโปลิส TR41. โคโตร่า TR42. โพลโมเนียน TR43. พระนาเกีย TR44. เคราซุส TR45. สี่เหลี่ยมคางหมู TR46. เทมิสไซรา TR47. แอสตาคัสใน Bithynia TR48 อัสซอส TR49. พิเทน TR50. โภแจ TR51. สเมอร์นา TR52. เปอกามอน TR53. ทีออส TR55. โคโลฟอน TR56. ภัทรา TR57. คานาเอะ TR58. บาร์จิเลีย TR59. มาดิทัส TR60. เอเลอัส TR61. เทียออน TR62. อะพาเมีย ไมร์เลีย[52] TR63. คลาเมไน TR64. แนวคิด TR65 พาเรียน TR66. เฮเรียน เทโชส TR67. บิซานเต้ TR68. อีริเทร TR69. พรีพัส TR70. Alopeconnesus TR71. Limnae TR73. Crithote TR74. Pactya TR75. Perinthus TR76.เทียม TR77. เทคิอุสซ่า[53] TR78. ไตรโอเปียม TR79. ปลาเซีย TR80. ไซเลซ TR81. อาริสบา TR82. อพอลโลเนีย TR83. Apollonia และ Rhyndacum TR84 มิริน่า TR85. ไพโธโพลิส TR86. ไซทอรัส TR87 อาร์เมเน่ TR88. โคโลไน TR89. เพซัส[54] TR90. สเซพซิส TR91. ไมอัส TR92. มัลลัส TR93. มอพซัส TR94. คายันดา TR95. เอเธเน่ TR96. เซอร์น่า TR97. ไซม์ TR98. มาราธอน TR99. คริสโซโพลิส TR100. นีออนเทโชส์ TR101. อาตาซ TR102. เซมิสตรา TR103. โคบรีส์ TR104. ไซปาซิส TR105. ไคโดนี่ TR106. โคริฟาส TR107. เฮราเคลีย (Aeolis) TR108. การาร่า TR109. ลัมโปเนีย[55] TR110. เอเลอา TR111. มาเรียนดีน TR112. คลารอส TR113. คนีดอส TR114. ปรูเซียสและ Hypium TR115 ดาร์ดานัส TR116. ไพเกล่า TR117. เทมนอส TR118. กรีนีเนียม TR119 ไอไก TR120. โรไทชั่น TR121. คาเดรมา TR122. ดามินอน ไทโชส TR123. ไฮเดรลา[56] [57] TR124. อาธิมบรา TR125. คารุสซ่า[58] TR126. เทอร์เมร่า[59] TR127. ฮามาซิทัส[60] TR128. มัสตยา[61] TR129. นากิโดส[62] [63] [64]

ทันสมัยยูเครน

* ตามที่ เฮโรโดตัสกล่าวไว้เจโลนีเป็นชาวกรีกดั้งเดิมที่ตั้งรกรากอยู่ห่างจากอาณาจักรชายฝั่งในหมู่ชาวบูดินี และภาษาของพวกเขาก็พัฒนามาเป็นครึ่งหนึ่งของชาวกรีกและอีกครึ่งหนึ่งของชาวไซเธียน[65] [66] พาเวล โจเซฟ ซาฟาริกเขียนไว้ว่าพวกเขาอาจเป็นชาวกรีกในหมู่ชาวสลาฟและชาวฟินน์ (Μιξέλληνες - ครึ่งหนึ่งเป็นชาวกรีก ครึ่งหนึ่งเป็นชาวป่าเถื่อน) [67]

ยู1 บอริสเตเนส[68] U2. ไทรัส U3. โอลเบีย U4 นิโคเนียน[69] [70] U5. โอเดสซา U6 ปันติแคป U7. นิมเฟียน U8. ไทริทาเกะ U9. ธีโอโดเซีย U10 เชอร์โซเนซุส U11 ชาแรกซ์ U11. เมอร์เมเกียน U12. โรคเคอร์คินิติส U13 คิมเมอริคอน U14 คาลอส ลิเมน U15 ยะลิตา U16. อัครา U17 มนิตรา[31] U18. เจโลนัส * U19. ตาร์ปันชี่[71]

อาณานิคมกรีกในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและทะเลดำและเมืองใหญ่ๆ ของพวกเขาถูกวาดด้วยป้ายสีแดง ในขณะที่อาณานิคมฟินิเชียน ถูกวาดด้วยป้ายสีเหลือง

หมายเหตุ

อ้างอิง

  1. ^ "Magna Grecia" (ในภาษาอิตาลี) . สืบค้นเมื่อ9 กรกฎาคม 2023 .
  2. ^ ab Descœudres, Jean-Paul (4 กุมภาพันธ์ 2013). "ขบวนการล่าอาณานิคมกรีก ศตวรรษที่ 8–6" สารานุกรมการอพยพของมนุษย์ทั่วโลก doi : 10.1002/9781444351071.wbeghm260 ISBN 978-1-4443-3489-0-
  3. ↑ เอบีซี นิโคลอส ปาปาฮัตซิส; และคณะ (1971) Ιστορία του εллηνικού έθνους [ ประวัติศาสตร์ชาติกรีก ]. ฉบับที่ 2. เอกโดทิก เอเธนส์.
  4. ^ โดย Lombardo, Mario (มิถุนายน 2012). "การตั้งอาณานิคมของชาวกรีก: เกาะเล็กและเกาะใหญ่" Mediterranean Historical Review . 27 (1): 73–85. doi :10.1080/09518967.2012.669150. ISSN  0951-8967
  5. ↑ เอเลนี ไตรอากูปูลู-ซาลากิดู (มิถุนายน 1997) "Ακάνθος-Εριίσσος-Ιερίσσος" [Acanthus-Erissus-Hierissus] (PDF ) Αρχαιογία και Τέχνες (โบราณคดีและศิลปะ) (ในภาษากรีก) ฉบับที่ 63.
  6. ^ Thucydides, สงครามเพโลพอนนีเซียน, 4.102
  7. ^ พลูตาร์ค, อเล็กซานเดอร์, 9
  8. ^ UK : / ˌ m æ ɡ n ə ˈ ɡ r iː s i ə , - ˈ ɡ r iː ʃ ə / MAG -nə GREE -see-ə, -⁠ GREE -shə , US : /- ˈ ɡ r eɪ ʃ ə / -⁠ GREY -shə , ละติน: [ˈmaŋna ˈɡrae̯ki.a] ; สว่าง' ยิ่งใหญ่ [เอ้อ] กรีซ' ; กรีกโบราณ : Μεγάλη Ἑллάς , อักษรโรมัน :  Megálē Hellás , สัทอักษรสากล: [meɡálɛː hellás] , มีความหมายเหมือนกัน; ภาษาอิตาลี : Magna Grecia , สัทอักษรสากล: [ˈmaɲɲa ˈɡrɛːtʃa] .  
  9. ^ Henry Fanshawe Tozer (30 ตุลาคม 2014). A History of Ancient Geography. Cambridge University Press. หน้า 43. ISBN 978-1-108-07875-7-
  10. ↑ ลูกา เซอร์เคีย; ลอเรนา แจนเนลลี; เฟาสโต ลองโก (2004) เมือง Magna Graecia และซิซิลีของกรีก เก็ตตี้สิ่งพิมพ์ พี 7. ไอเอสบีเอ็น 978-0-89236-751-1-
  11. ↑ สเตฟาเนีย เด วิโด 'Capitani coraggiosi'. Gli Eubei nel Mediterraneo C. Bearzot, F. Landucci, ในทวีปยุโรป: l'isola d'Eubea (2013) ISBN 978-88-343-2634-3
  12. ^ สตราโบ 6.1.12
  13. ^ เฮโรโดตัส 8.47
  14. ^ "MAGNA GRECIA" (ในภาษาอิตาลี) . สืบค้นเมื่อ7 กรกฎาคม 2023 .
  15. ↑ สตราโบ, ภูมิศาสตร์ , 6.1.10
  16. ↑ สตราโบ (1903) "6.2.2" ภูมิศาสตร์ . แปลโดยW. Falconerในโครงการ Perseus 6.2
  17. ^ อัลเลน, ปีเตอร์ เอส. (ตุลาคม 2010). "บทวิจารณ์หนังสือ Meetings of Cultures: Between Conflict and Coexistence, บรรณาธิการโดย Pia Guldager Bilde และ Jane Hjarl Petersen". American Journal of Archaeology . 114 (4). doi : 10.3764/ajaonline1144.allen . ISSN  1939-828X.
  18. ↑ สตราโบ (1903) "6.2.6" ภูมิศาสตร์ . แปลโดยW. Falconerในโครงการ Perseus 6.2
  19. ↑ ลา โคโลนิซซาซิโอเน เอ เลอ ออริจินี เด อี โคโลนี https://www.locriantica.it/storia/per_greco1.htm
  20. ^ Cabanes, Pierre (2008). "การตั้งถิ่นฐานของกรีกในทะเลเอเดรียติก". ในTsetskhladze, Gocha R. (ed.). Greek Colonisation: An Account of Greek Colonies and Other Settlements Overseas. เล่ม 2. Brill. หน้า 271. ISBN 9789047442448-
  21. ^ Cabanes 2008, หน้า 175.
  22. ^ Pausanias, คำอธิบายเกี่ยวกับประเทศกรีซ, 5.22.4
  23. ↑ วิลค์ส, เจเจ (2003) "งานที่ได้รับการตรวจสอบ: Grčki utjecaj na istočnoj obali Jadrana/ อิทธิพลของกรีกตามแนวชายฝั่งเอเดรียติกตะวันออก การดำเนินการของการประชุมนานาชาติที่จัดขึ้นในสปลิท ตั้งแต่วันที่ 24 ถึง 26 กันยายน 1998, N. Cambi, S. Šače, B. Kirigin" วารสารกรีกศึกษา . 123 : 251–253. ดอย :10.2307/3246311. จสตอร์  3246311.
  24. ↑ "เคเรีย". Studia Latina และ Graeca 20 (3) 28 มกราคม 2562. ดอย : 10.4312/keria.20.3 . ISSN  2350-4234.
  25. ^ ยุโรปโบราณ 8000 ปีก่อนคริสตกาล-ค.ศ. 1000 เล่ม 2
  26. ↑ abc * เดเมเทรียดู, ดาฟเน (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2546) "Αποικισμός του Εύξεινου Πόντου" [การตั้งอาณานิคมของทะเลดำ] สารานุกรมโลกกรีก เอเชียไมเนอร์ . แปลโดย Kalogeropoulou, จอร์เจีย
  27. ^ Hind, J., “การตั้งอาณานิคมของชาวเมกาเรียนในครึ่งตะวันตกของทะเลดำ: เมืองพี่น้องและเมืองลูกของเฮราเคลีย”, ใน Tsetskhladze, GR (ed.), The Greek Colonization of the Black Sea Area. Historical Interpretation of Archaeology, (Historia Einzelschriften 121) (สตุตการ์ต 1998), หน้า 135‑137
  28. ^ Ewa Stanecka, Callatis ในฐานะท่าเรือ, การศึกษาด้านศิลปะและอารยธรรมโบราณ, 10.12797/SAAC.17.2013.17.28, 17, (325-333), (2013)
  29. ^ เฮโรโดตัส 6.33
  30. ^ Hind, J., “การตั้งอาณานิคมของชาวเมกาเรียนในครึ่งตะวันตกของทะเลดำ: เมืองพี่น้องและเมืองลูกของเฮราเคลีย”, ใน Tsetskhladze, GR (ed.), The Greek Colonization of the Black Sea Area. Historical Interpretation of Archaeology (Historia Einzelschriften 121, Stuttgart 1998), หน้า 137‑138.
  31. ^ ab "นักโบราณคดีชาวรัสเซียกล่าวว่าพวกเขาค้นพบนิคมกรีกโบราณในไครเมีย". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2018 . สืบค้นเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2018 .
  32. ^ Strabo, Geographia 17.1.18 อ้างจาก"The Archaic Period:Economy:Trade Station". Hellenic History on the Web . The Foundation for the Hellenic World.
  33. ^ "พบวิหารโบราณจมอยู่ใต้ทะเลในเมืองใต้น้ำอันลึกลับ พร้อมสมบัติล้ำค่าของอียิปต์และกรีก" businessinsider. 20 กันยายน 2023. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 กันยายน 2023.
  34. ^ Adkins, Lesley & Roy (1997). คู่มือชีวิตในกรีกโบราณ . นิวยอร์ก: Facts On File ISBN 0816031118-
  35. ^ ห้องสมุดประวัติศาสตร์ของ Diodorus Siculus
  36. ^ "Harry Thurston Peck, พจนานุกรมโบราณวัตถุคลาสสิกของ Harper's (1898), Meschela". Perseus Digital Library . Tufts University . สืบค้นเมื่อ30 กันยายน 2023 .
  37. ^ Harry Thurston Peck, พจนานุกรมโบราณวัตถุคลาสสิกของ Harper (1898), กอลจิ
  38. ^ บริลล์, กอลจิ
  39. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), Tauroeis
  40. ↑ มารีงส์ เดอ โพรวองซ์ เอ ดู ลองเกด็อก, หน้า 43
  41. ↑ Géographie historique และการบริหารงาน de la Gaule romaine, หน้า 734
  42. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), ปาเลรุส
  43. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), Tauromenium
  44. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), เลออนตินี
  45. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), ไฮดรันตัม
  46. ^ John Bagnell Bury (2015). ประวัติศาสตร์ของกรีซ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. หน้า 105.
  47. ↑ สเตฟานัสแห่งไบแซนเทียม, เอธนิกา, 429.7
  48. ^ บริลล์, แมคทอเรียม
  49. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), เฮโลรัม
  50. ^ คณะบรรณาธิการ (24 มกราคม 2009). "ฉนวนกาซาที่ทางแยกของอารยธรรม: มุมมองร่วมสมัยสองแบบ". มูลนิธิวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และอารยธรรมแห่งสหราชอาณาจักร (FSTC UK) สืบค้นเมื่อ10 มกราคม 2024 .บทความอ้างอิงหนังสือและนิทรรศการ: Gerald Butt (1995), Life at the Crossroads: A History of Gazaและ "Gaza at the Crossroads of Civilizations" (2007) ที่Musée d'art et d'histoire ในเจนีวา
  51. ^ Les Villes Philistines, Gaza, Ascalon(ภาษาฝรั่งเศส) ที่ antikforever.com เก็บถาวรเมื่อ 1 กันยายน 2022 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  52. ^ แฮร์รี่ เทิร์สตัน เพ็ค, พจนานุกรมโบราณวัตถุคลาสสิกของฮาร์เปอร์ส (1898), เมอร์ลีอา
  53. ^ สารานุกรมพรินซ์ตันแห่งสถานที่คลาสสิก, Teichiussa
  54. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), Paesus
  55. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), Lamponeia
  56. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), ไฮเดรลา
  57. ^ พิพิธภัณฑ์อังกฤษ ไฮเดรลา
  58. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), คารูซา
  59. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), เทอร์เมรา
  60. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), ฮามักซิตัส
  61. ^ พลินีผู้อาวุโส ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ 6.2
  62. ↑ สารานุกรมโบราณสถานพรินซ์ตัน, NAGIDOS (Bozyazi) ประเทศตุรกี
  63. ^ Harry Thurston Peck, พจนานุกรมโบราณวัตถุคลาสสิกของ Harper (1898), ซามอส
  64. ↑ ปอมโปเนียส เมลา, Chorographia
  65. ^ เฮโรโดตัส, ประวัติศาสตร์, 4.108
  66. ↑ สารานุกรมเซอุส, เจโลนี
  67. ^ พจนานุกรมภูมิศาสตร์กรีกและโรมัน (1854), เจโลนี
  68. ^ สารานุกรมเพอร์ซิอุส, บอริสเทเนส
  69. ^ สารานุกรมพรินซ์ตันแห่งสถานที่คลาสสิก, Richard Stillwell, William L. MacDonald, Marian Holland McAllister, Stillwell, Richard, MacDonald, William L., McAlister, Marian Holland, บก., Nikonion
  70. ↑ เซเกอร์สกายา, นิวเม็กซิโก (2001) "นิคอน". ใน Tsetskhladze, Gocha R. (ed.) โบราณคดี North Pontic: การค้นพบและการศึกษาล่าสุด . คอลโลเกีย ปอนติกา. ฉบับที่ 6. ไลเดน: สุดยอด หน้า 67–90. ไอเอสบีเอ็น 9789004120419-
  71. ^ สารานุกรมพรินซ์ตันแห่งสถานที่คลาสสิก ทาร์ปันชี ไครเมีย

อ่านเพิ่มเติม

  • Zuchtriegel, Gabriel (2020). การล่าอาณานิคมและสถานะผู้ด้อยโอกาสในกรีกคลาสสิก: ประสบการณ์ของประชากรที่ไม่ใช่ชนชั้นนำ สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ พิมพ์ซ้ำISBN 978-1108409223-
  • ลูคัส เจสัน เมอร์เรย์ แคร์รี แอนน์ โอเวน ซารา (2019) การล่าอาณานิคมของชาวกรีกในบริบทท้องถิ่น: กรณีศึกษาการสำรวจพลวัตระหว่างชาวท้องถิ่นและผู้ล่าอาณานิคมวารสารพิพิธภัณฑ์โบราณคดีคลาสสิกแห่งมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ Oxbow Books ISBN 978-1789251326-
  • Tsetskhladze, Gocha R.; Atasoy, Sümer; Temür, Akın; Yiğitpaşa, Davut (2019). Settlements and Necropoleis of the Black Sea and Its Hinterland in Antiquity: Select Papers from the Third International Conference 'The Black Sea in Antiquity and Tekkeköy: An Ancient Settlement on the Southern Black Sea Coast', 27-29 ตุลาคม 2017, Tekkeköy, Samsun . Archaeopress. doi :10.2307/j.ctvwh8bw7. S2CID  241412939
  • Bosher, Kathryn (2016). โรงละครนอกเอเธนส์: ละครในซิซิลีของกรีกและอิตาลีตอนใต้ สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ISBN 978-1107527508-
  • อิราด มัลคิน (2013). โลกกรีกขนาดเล็ก: เครือข่ายในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนโบราณสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด พิมพ์ซ้ำISBN 978-0199315727-
  • Tsetskhladze, Gocha (2011). ทะเลดำ กรีซ อานาโตเลีย และยุโรปในสหัสวรรษแรกก่อนคริสตกาลสำนักพิมพ์ Peeters ISBN 978-9042923249-
  • โรดส์, พีเจ (2010). ประวัติศาสตร์โลกกรีกคลาสสิก: 478 - 323 ปีก่อนคริสตกาล . ไวลีย์-แบล็กเวลล์ISBN 978-1405192866-
  • Dietler, Michael; López-Ruiz, Carolina (2009). การเผชิญหน้าอาณานิคมในไอบีเรียโบราณ: ความสัมพันธ์ของฟินิเชียน กรีก และชนพื้นเมืองสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยชิคาโกISBN 978-0226148472-
  • Tsetskhladze, Gocha (2008). Greek Colonisation: An Account Of Greek Colonies and Other Settlements Overseas: Volume 2. สำนักพิมพ์ Brill Academic Publishers ISBN 978-9004155763-
  • Tsetskhladze, Gocha (2006). Greek Colonisation: An Account Of Greek Colonies and Other Settlements Overseas: Volume 1. สำนักพิมพ์ Brill Academic Publishers. ISBN 978-9004122048-
  • Kirigin, Branko (2006). Pharos. การตั้งถิ่นฐานของ Parian ใน Dalmatia: การศึกษาอาณานิคมของกรีกในทะเลเอเดรียติก British Archaeological Reports ISBN 978-1841719917-
  • ฮอลล์, โจนาธาน เอ็ม. (2006). ประวัติศาสตร์ของโลกกรีกโบราณ: ประมาณ 1200-479 ปีก่อนคริสตศักราช . ไวลีย์-แบล็กเวลISBN 978-0631226680-
  • เชอร์ชิไอ, ลูคา; จาเนลลี, โลเรนา; ลองโก, ฟาอุสโต; เอ็ดเวิร์ด สมิธ, มาร์ก (2004). เมืองกรีกแห่งมาญาเกรเซียและซิซิลี พิพิธภัณฑ์เจ. พอล เก็ตตี้ISBN 978-0892367511-
  • Tsetskhladze, Gocha (2004). โบราณคดีแห่งการตั้งอาณานิคมของกรีก: เรียงความที่อุทิศให้กับเซอร์จอห์น บอร์ดแมนคณะโบราณคดีมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2 ISBN 978-0947816612-
  • Tsetskhladze, Gocha; Snodgrass, AM (2002). การตั้งถิ่นฐานของชาวกรีกในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกและทะเลดำรายงานโบราณคดีอังกฤษISBN 978-1841714424-
  • Graham (2001) บทความรวบรวมเกี่ยวกับการตั้งอาณานิคมของกรีก สำนักพิมพ์ Brill Academic สำนักพิมพ์ISBN 978-9004116344-
  • โดมิงเกซ, อาดอลโฟ; ซานเชซ, คาร์เมน (2001). เครื่องปั้นดินเผาของกรีกจากคาบสมุทรไอบีเรีย: ยุคโบราณและยุคคลาสสิกสำนักพิมพ์ Brill Academic ISBN 978-9004116047-
  • บอร์ดแมน, จอห์น; โซโลวีฟ, เซอร์เกย์; Tsetskhladze, Gocha (2001) โบราณวัตถุทางตอนเหนือของ Pontic ในพิพิธภัณฑ์ State Hermitage สำนักพิมพ์วิชาการ Brill ไอเอสบีเอ็น 978-9004121461-
  • บอร์ดแมน, จอห์น (1999). ชาวกรีกโพ้นทะเล: อาณานิคมและการค้ายุคแรกของพวกเขา เทมส์และฮัดสันISBN 978-0500281093-
  • Tsetskhladze, Gocha R. (1998) การตั้งอาณานิคมของ กรีกในบริเวณทะเลดำฟรานซ์ สไตเนอร์ แวร์แล็ก. ไอเอสบีเอ็น 978-3515073028-
  • ไอแซค เบนจามิน เอช. (1997). การตั้งถิ่นฐานของชาวกรีกในเทรซจนกระทั่งการพิชิตมาซิโดเนียการศึกษาของสมาคมโบราณคดีและประวัติศาสตร์ดัตช์ เล่ม 10. Brill Academic Pub. ISBN 978-9004069213-
  • Treister, M Yu (1997). บทบาทของโลหะในประวัติศาสตร์กรีกโบราณ Brill. ISBN 978-9004104730-
  • โคเฮน เกตเซล เอ็ม. (1996). การตั้งถิ่นฐานของชาวเฮลเลนิสติกในยุโรป หมู่เกาะ และเอเชียไมเนอร์วัฒนธรรมและสังคมของชาวเฮลเลนิสติก สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN 978-0520083295-
  • อิราด มัลคิน (1987). ศาสนาและการล่าอาณานิคมในกรีกโบราณ สำนักพิมพ์ Brill Academic สำนักพิมพ์ISBN 978-9004071193-
  • Sealey, Raphæl (1976). ประวัติศาสตร์ของรัฐกรีก 700-338 ปีก่อนคริสตกาล สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN 978-0520031777-
  • อาณานิคมกรีกจนถึง 500 ปีก่อนคริสตศักราช
  • การล่าอาณานิคมและการค้าของกรีกโบราณและอิทธิพลที่มีต่อศิลปะกรีก-พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิแทน
  • Topostext: การศึกษา / เครื่องมืออ้างอิงสำหรับอารยธรรมกรีก
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Greek_colonisation&oldid=1250597268"