ศกุนตลา (บทละคร)
บทละครสันสกฤตโดย กาลิทาส

Śakuntalāมองย้อนกลับไปดูDuṣyantaฉากจาก Shakuntalaวาดโดย Raja Ravi Varma

Abhijñānaśākuntalam (เทวนาครี : अभिज्ञानशाकुन्तलम्, IAST : Abhijñānaśākuntalam ) หรือที่รู้จักกันในชื่อศกุนตลาการรู้จำศกุนตลาสัญลักษณ์ศกุนตลาและรูปแบบอื่นๆ อีกมากมาย เป็นบทละครสันสกฤต ที่ประพันธ์โดย กวีชาวอินเดีย โบราณกาลิทาสซึ่งดัดแปลงจากเรื่องราวของศกุนตลาที่เล่าไว้ในมหากาพย์มหาภารตะและถือเป็นผลงานที่ดีที่สุดของ กาลิทาส [1]วันที่แน่นอนไม่ชัดเจน แต่กาลิทาสมักถูกจัดอยู่ในคริสต์ศตวรรษที่ 4 [2]

ต้นกำเนิดบทละครของกาลิทาส

ปกต้นฉบับใบลานที่ประกอบด้วยฉากจาก บทละคร Shakuntala ของ Kalidasa ที่หุบเขา Kathmandu ประเทศเนปาล ราวศตวรรษที่ 12

โครงเรื่องที่คล้ายกับบทละครปรากฏในตำราโบราณ มีเรื่องราวที่กล่าวถึงในมหาภารตะเรื่องราวที่มีโครงเรื่องที่คล้ายคลึงกันปรากฏในนิทานชาดก ของศาสนาพุทธ เช่นกัน ในมหาภารตะ เรื่องนี้ปรากฏเป็นปูมหลังของสายปาณทวะและเกราวะ ในเรื่องนี้ พระเจ้าดุษยันตะและศกุนตาลาพบกันในป่าและแยกทางกันและในที่สุดก็กลับมารวมกันอีกครั้ง กล่าวกันว่า พระภรตะ บุตรชายของพวกเขา ได้วางรากฐานของราชวงศ์ที่นำไปสู่เกราวะและปาณทวะในที่สุด[ 3 ] [4] [5] [6]

ชื่อ

ต้นฉบับมีชื่อเรื่องที่แตกต่างกัน โดยทั่วไปจะมี ชื่อ Abhijñānaśakuntalā , Abhijñānaśākuntala , AbhijñānaśakuntalamและAbhijñānaśākuntalam [7]ชื่อในภาษาสันสกฤตหมายถึงการรู้จัก Śakuntalāดังนั้นการแปลตามตัวอักษรอาจเป็นคำว่า Śakuntalā ผู้ได้รับการยอมรับชื่อนี้บางครั้งอาจแปลว่าเครื่องหมายสำหรับการรับรู้ Śakuntalāหรือสัญลักษณ์ของ Śakuntalā [ ต้องการการอ้างอิง ]ชื่อของบทละครที่แปลเป็นลายลักษณ์อักษร ได้แก่Sacontalá หรือแหวนแห่งมรณะและŚakoontalá หรือแหวนที่หายไป[8] [9]

เนื้อเรื่องย่อ

การร้องไห้ของศกุนตลา

ตัวเอกคือศกุนตาลาลูกสาวของฤๅษีวิศวา มิตร และนางอัปสรา เมนากาศกุนตาลาถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่เกิดและเติบโตในอาศรมอันเงียบสงบของฤ็न्दและเติบโตเป็นหญิงสาวที่งดงามแต่ไร้เดียงสา

ขณะที่กัณวะและผู้อาวุโสคนอื่นๆ ของอาศรมออกไปแสวงบุญดุษยันตะกษัตริย์แห่งหัสตินาปุระ เข้ามาล่าสัตว์ในป่า ขณะที่เขากำลังจะฆ่ากวาง ไวขานสะ ก็มีฤๅษีมาขัดขวางเขาโดยบอกว่ากวางตัวนั้นมาจากอาศรมและห้ามฆ่า เขาขอร้องพระราชาอย่างสุภาพให้เอาลูกศรของเขากลับไป ซึ่งพระราชาก็ทำตาม ฤๅษีจึงแจ้งแก่พระองค์ว่าพวกเขาจะไปเก็บฟืนมาเผาบูชาและขอให้พระองค์ไปสมทบด้วย พวกเขาจึงเห็นอาศรมของฤๅษีกัณวะและตัดสินใจไปเยี่ยมฤๅษี แต่พระราชากลับตัดสินใจไปที่ป่าบำเพ็ญตบะโดยแต่งกายเป็นสามัญชน พระองค์ยังหยุดรถให้ห่างออกไปเพื่อไม่ให้รบกวนฤๅษี ทันทีที่เขาเข้าไปในอาศรมและเห็นศกุนตาลา เขาก็หลงใหลในตัวเธอ จึงจีบเธอด้วยสไตล์ราชาและแต่งงานกับเธอ ในไม่ช้า เขาก็ต้องจากไปเพื่อจัดการธุระในเมืองหลวง กษัตริย์มอบแหวนให้เธอ ซึ่งปรากฏว่าในที่สุดแล้วจะต้องมอบให้กับเขาเมื่อเธอปรากฏตัวในราชสำนักเพื่ออ้างสิทธิ์ในตำแหน่งราชินี

วันหนึ่ง ฤๅษีทุรวาสะผู้โกรธง่ายได้มาถึงในขณะที่ศกุนตลาจมอยู่กับความคิดของเธอ และเมื่อเธอไม่เอาใจใส่เขา เขาก็สาปแช่งเธอโดยหลอกล่อดุษยันตะให้ลืมการมีอยู่ของเธอ วิธีแก้ไขเพียงอย่างเดียวคือศกุนตลาต้องแสดงแหวนตราประทับที่เขาให้ไว้กับ กษัตริย์

ต่อมาเธอเดินทางไปพบเขาและต้องข้ามแม่น้ำ แหวนหลุดจากมือของเธอขณะที่เธอจุ่มลงในน้ำอย่างเล่นๆ เมื่อไปถึงกษัตริย์ไม่สามารถจำบุคคลที่พระองค์ได้แต่งงานด้วยได้ จึงปฏิเสธที่จะยอมรับเธอ ศกุนตลาถูกเพื่อนของเธอทิ้งและประกาศว่าเธอควรอยู่กับสามีของเธอ จากนั้นพวกเขาก็กลับไปที่อาศรม

โชคดีที่ชาวประมงพบแหวนในท้องปลาและนำไปถวายที่ราชสำนัก ดุษยันต์รู้ตัวว่าทำผิดสายเกินไป ดุษยันต์ผู้ฉลาดขึ้นใหม่ได้รับคำสั่งให้ปราบกองทัพอสุรและได้รับรางวัลจากพระอินทร์เป็นการเดินทางสู่สรวงสรรค์ หลังจากกลับมายังโลกหลายปีต่อมา ดุษยันต์พบศกุนตลาและลูกชายของพวกเขาโดยบังเอิญ และจำพวกเขาได้

ในฉบับอื่นๆ โดยเฉพาะฉบับที่พบใน ' มหาภารตะ ' ศกุนตลาไม่ได้กลับมาพบกันอีกจนกระทั่งพระบุตรของพวกเขาคือพระภรตะประสูติ และพระเจ้าแผ่นดินทรงพบพระบุตรนั้นขณะกำลังเล่นกับลูกสิงโต ดุษยันตะได้พบกับพระภรตะในวัยเยาว์และทรงซักถามเกี่ยวกับพ่อแม่ของเขา และทรงพบว่าพระภรตะเป็นพระบุตรของพระองค์ พระภรตะเป็นบรรพบุรุษของสายตระกูลเการพและปาณทวะซึ่งต่อสู้ในสงครามมหากาพย์มหาภารตะ หลังจากนั้น พระภรตะนี้เองที่อินเดียจึงได้รับชื่อว่า "ภารตวรรษ" ซึ่งแปลว่า "ดินแดนแห่งพระภรตะ" [10]

แผนกต้อนรับ

ในศตวรรษที่ 18 กวีตะวันตกเริ่มคุ้นเคยกับผลงานวรรณกรรมและปรัชญา ของ อินเดีย[ จำเป็นต้องอ้างอิง ] ศกุนตลาเป็นละครอินเดียเรื่องแรกที่ได้รับการแปลเป็นภาษาตะวันตก โดยเซอร์วิลเลียม โจนส์ในปี พ.ศ. 2332 ในอีก 100 ปีถัดมา มีการแปลอย่างน้อย 46 เรื่องเป็นภาษายุโรป 12 ภาษา[11]

วรรณกรรมสันสกฤต

บทนำสู่ตะวันตก

แผ่นจารึกอินเดียที่บอกเล่าเรื่องราวของศกุนตลา พบในคลังสมบัติของไอ-คานูมแบคเตรียศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตศักราช[12]

Sacontalá หรือ The Fatal Ringซึ่งเป็นงานแปลบทละครของ Kālidāsa โดยเซอร์วิลเลียม โจนส์ ได้รับการตีพิมพ์เป็นครั้งแรกในกัลกัตตา ตามมาด้วยการพิมพ์เผยแพร่ซ้ำในยุโรปในปี ค.ศ. 1790 1792 และ 1796 [8] [13 ] งานแปลของโจนส์ ฉบับ ภาษาเยอรมัน (โดยจอร์จ ฟอร์สเตอร์ ) และฉบับภาษาฝรั่งเศสได้รับการตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1791 และ 1803 ตามลำดับ [13] [14] [15] เกอเธ่ได้ตีพิมพ์คำคมเกี่ยวกับศกุนตลาในปี ค.ศ. 1791 และในงานเรื่องFaustเขาได้นำแนวคิดการละครจากบทนำของบทละครของ Kālidāsa มาใช้[13] แผนของ Karl Wilhelm Friedrich Schlegelที่จะแปลผลงานดังกล่าวเป็นภาษาเยอรมันไม่เคยเกิดขึ้นจริง แต่อย่างไรก็ตาม เขาได้ตีพิมพ์การแปลบทละครของ Śakuntalā ฉบับMahabhārata ในปี ค.ศ. 1808 [16] คำคมของ เกอเธ่มีดังนี้: [17]

ขอให้ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิและผลไม้ในฤดูถัดไป
ขอให้มีเสน่ห์และความรื่นรมย์ ขอให้มีพละกำลังและการสนับสนุน
ขอให้ครอบคลุมพื้นพิภพและสวรรค์ด้วยคำสั้นๆ เพียงคำ
เดียว ทุกอย่างได้กล่าวแล้ว หากฉันเอ่ยชื่อคุณเพียงชื่อเดียว [ศกุนตลา]

การศึกษาในอินเดียของอังกฤษ

ในศตวรรษที่ 19 วรรณคดีศกุนตลาถูกมองว่าไม่เหมาะสมที่จะใช้เป็นตำราสำหรับนักเรียนในโรงเรียนและวิทยาลัยในบริติชราช เนื่องจากวรรณคดีอินเดียที่นิยมอ่านถูกมองว่าเป็น "วรรณกรรมที่มีการกระทำผิดศีลธรรมและความไม่บริสุทธิ์อย่างร้ายแรง" ตามคำพูดของ ชาร์ลส์ เทรเวเลียนและผู้บริหารอาณานิคมมองว่านักเรียนอินเดียไม่มีคุณธรรมและสติปัญญาที่ก้าวหน้าเพียงพอที่จะอ่านตำราอินเดียที่สอนและยกย่องในอังกฤษ[18]

โครงการโอเปร่าที่ยังไม่เสร็จสิ้น

เมื่อ Leopold Schefer กลายเป็นลูกศิษย์ของAntonio Salieriในเดือนกันยายนปี 1816 เขากำลังทำงานเกี่ยวกับโอเปร่าเกี่ยวกับ Shakuntala มานานกว่าทศวรรษ ซึ่งเป็นโครงการที่เขาไม่เคยทำให้เสร็จเลย[19] Franz Schubertซึ่งเป็นลูกศิษย์ของ Salieri จนถึงอย่างน้อยเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน เริ่มแต่งโอเปร่าSakuntalaของ เขา D  701 ในเดือนตุลาคมปี 1820 [19] [20] Johann Philipp Neumannเรียบเรียงบทละครสำหรับโอเปร่านี้โดยอิงจากบทละครของ Kalidāsa ซึ่งเขาอาจจะรู้จักจากการแปลภาษาเยอรมันอย่างน้อยหนึ่งฉบับจากสามฉบับที่ตีพิมพ์ในเวลานั้น[21] Schubert เลิกทำงานนี้ในเดือนเมษายนปี 1821 เป็นอย่างช้า[19]มีการตีพิมพ์ข้อความสั้นๆ จากโน้ตที่ยังไม่เสร็จในปี 1829 [21]นอกจากนี้Václav Tomášekยังทิ้งโอเปร่าSakuntala ที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ไว้ด้วย [22]

การดัดแปลงและการแก้ไขใหม่

Śakuntalāของ Kālidāsa เป็นต้นแบบสำหรับบทละครโอเปร่าเรื่องแรกของ Karl von Perfall  [de]ซึ่งเปิดแสดงครั้งแรกในปี 1853 [23]ในปี 1853 Monier Monier-Williamsได้ตีพิมพ์ข้อความภาษาสันสกฤตของบทละคร[24]สองปีต่อมา เขาได้ตีพิมพ์บทละครที่แปลเป็นภาษาอังกฤษโดยใช้ชื่อว่าŚakoontalá หรือ The Lost Ring [9]บทละครบัลเล่ต์ของ Kālidāsa เรื่องSacountalâซึ่งมีบทละครโดยThéophile GautierและมีดนตรีโดยErnest Reyerได้รับการแสดงครั้งแรกในปารีสในปี 1858 [22] [25]เนื้อเรื่องย่อของบทละครได้รับการพิมพ์ในฉบับโน้ตเพลงของOverture to Sakuntala , Op. 13 (1865) ของ Karl Goldmark [22] ซิกิสมุนด์ บัคริชแต่ง บัลเลต์ เรื่อง Sakuntalaในปี พ.ศ. 2427 [22 ] โอเปร่า เรื่อง Sakuntalaของ เฟลิกซ์ ไวน์การ์ตเนอร์ ซึ่งมีบทละครที่อิงจากบทละครของกาลิดาสะ ได้มีการเปิดแสดงครั้งแรกในปีเดียวกัน[26]นอกจากนี้ โอเปร่าเรื่อง Sakuntalaของฟิลิปป์ ชาร์เวนกาซึ่งเป็นผลงานประสานเสียงที่แต่งจากเนื้อร้องของคาร์ล วิทคอฟสกี ได้รับการตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2427 [27]

การแปลภาษาเบงกาลี: [ เกี่ยวข้อง? ]

คำแปลภาษาทมิฬได้แก่: [ เกี่ยวข้อง? ]

ดนตรีประกอบของเฟลิกซ์ วอยร์ช สำหรับบทละครของคาลิดาซา ซึ่งประพันธ์ขึ้นเมื่อราวปี พ.ศ. 2429 ได้สูญหายไปแล้ว [28] อิกนาซี ยัน ปาเดเรวสกีประพันธ์อุปรากรเรื่องชาคุนตาลา โดยใช้บทประพันธ์ของกาทูลเล เมนเดสในช่วงทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 20 อย่างไรก็ตาม ผลงานดังกล่าวไม่ได้อยู่ในรายการภาพรวมผลงานของคีตกวีหรือผู้แต่งบทประพันธ์อีกต่อไป[29] [30] [ 31] [32] อาเธอร์ ดับเบิลยู. ไรเดอร์ ได้ตีพิมพ์บทละคร ชาคุนตาลาฉบับแปลภาษาอังกฤษฉบับใหม่ในปี พ.ศ. 2455 [33]สองปีต่อมา เขาได้ร่วมงานกับศิลปินในการแสดงบทละครดังกล่าวในรูปแบบภาษาอังกฤษ[34]ผลงานนี้จัดแสดงที่Greenwich Village Theatreในนิวยอร์กในปี 1919 โดยมีBeatrice Prenticeรับบทเป็น Śakuntalā, Frank Conroyรับบทเป็น Kaṇva (ซึ่งเป็นผู้กำกับการผลิตด้วย), Joseph Macauleyรับบทเป็น King Duṣyanta, Grace Hendersonรับบทเป็น Gautami และ Harold Meltzer รับบทเป็น Matali [35]

โอเปร่าของอัลฟาโน

ฟรังโก อัลฟาโนชาวอิตาลีประพันธ์โอเปร่าเรื่องLa leggenda di Sakùntala ( ตำนานแห่ง Sakùntala ) ในเวอร์ชันแรก ( พ.ศ. 2464 ) และSakùntalaในเวอร์ชันที่สอง ( พ.ศ. 2495 ) [36]

การพัฒนาเพิ่มเติม

คำแปลภาษาจีน: [ เกี่ยวข้อง? ]

ฟริตซ์ ราเช็ก ได้แสดงโอเปร่า Sakontala ของชูเบิร์ตที่แต่งเสร็จสมบูรณ์ ในเวียนนาในปี 1971 [21]โอเปร่าอีกเรื่องหนึ่งที่แต่งเสร็จสมบูรณ์โดยคาร์ล อาเก้ ราสมุสเซนได้รับการตีพิมพ์ในปี 2005 [37]และบันทึกเสียงในปี 2006 [20]การแสดงฉากของเวอร์ชันนี้ได้รับการเปิดรอบปฐมทัศน์ในปี 2010 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

นักดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ชาวนอร์เวย์Amethystiumแต่งเพลงชื่อ "Garden of Sakuntala" ซึ่งสามารถพบได้ในซีดีAphelion [ ต้องการการอ้างอิง ] [ เกี่ยวข้องหรือไม่ ]ตามที่Philip Lutgendorf กล่าว เรื่องเล่า ของภาพยนตร์เรื่องRam Teri Ganga Maili [ เมื่อใด? ]สรุปเรื่องราวของ Shakuntala [38] [ เกี่ยวข้องหรือไม่ ]

ในKoodiyattamซึ่งเป็นประเพณีการแสดงละครสันสกฤตโบราณเพียงแห่งเดียวที่ยังคงหลงเหลืออยู่ โดยมีความโดดเด่นในรัฐเกรละในอินเดีย การแสดงละครของKālidāsaนั้นหาได้ยาก อย่างไรก็ตาม ศิลปิน Kutiyattam ที่ได้รับการยอมรับในระดับสากลและนักวิชาการNatyashastra Nātyāchārya Vidūshakaratnam Padma Shri Guru Māni Mādhava Chākyārได้ออกแบบท่าเต้นให้กับผลงาน Koodiyattam ของThe Recognition of Sakuntala [39] [ การตรวจสอบล้มเหลว ]

การผลิตที่กำกับโดย Tarek Iskander ได้จัดแสดงที่ Union Theatre ของลอนดอนในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ 2009 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]ละครเรื่องนี้ยังแสดงบนเวทีโตรอนโตเป็นครั้งแรกในฐานะส่วนหนึ่งของโปรแกรม Harbourfront World Stage [ ยืนยันล้มเหลว ]การดัดแปลงโดย Magis Theatre Company [1] [ ยืนยันล้มเหลว ]นำเสนอเพลงของนักแต่งเพลงชาวอินเดีย-อเมริกันRudresh Mahanthappaมีรอบปฐมทัศน์ที่ La MaMa ETC ในนิวยอร์ก 11–28 กุมภาพันธ์ 2010 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

การดัดแปลงเป็นภาพยนตร์

เป็นหนึ่งในบทละครสันสกฤตคลาสสิก ไม่กี่ เรื่องที่ได้รับการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ในอินเดีย และจัดว่าเป็นบทละครที่ได้รับการดัดแปลงมากที่สุด (อีกเรื่องหนึ่งคือ Mṛcchakatikā ของShudraka ) ภาพยนตร์เหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ภายใต้ชื่อเรื่องของนางเอก ( Shakuntala ) รวมถึงภาพยนตร์ใน: 1920โดย Suchet Singh, 1920 โดยShree Nath Patankar , 1929 โดยFatma Begum , 1931 โดย Mohan Dayaram Bhavnani, 1931 โดยJJ Madan , 1932โดยSarvottam Badami , ภาพยนตร์ภาษาฮินดีปี 1932, 1940โดยEllis Dungan , 1941 โดย Jyotish Bannerjee , 1943โดยShantaram Rajaram Vankudre , 1961 โดยBhupen Hazarika , 1965โดยKunchacko , 1966โดยKamalakara Kameswara Raoและ2023โดยGunasekhar [40] [41]ภาพยนตร์โทรทัศน์เรื่องShakuntalamเป็นการดัดแปลงบทละครของผู้กำกับละครชาวอินเดียVijaya Mehta . [42]

Bharat Ek Khojเป็นละครโทรทัศน์ประวัติศาสตร์อินเดียปี 1988 กำกับโดย Shyam Benegalโดยอิงจาก The Discovery of India (1946)ของ Jawaharlal Nehru รวมถึงการดัดแปลงบทละครและชีวิตของ Kalidasa สองส่วนซึ่งออกอากาศทาง DD National [ 43]ละครโทรทัศน์ที่ดัดแปลงมาในชื่อเดียวกันนี้ผลิตโดย Sagar Artsและออกอากาศทางช่องโทรทัศน์อินเดีย Star Oneในปี 2009 [44]ได้รับการดัดแปลงเป็น Shaakuntalamในปี 2023 ในรูปแบบภาพยนตร์เตลูกู [45]

หมายเหตุ

  1. ^ Quinn, Edward (2014). Critical Companion to George Orwell. Infobase Publishing. หน้า 222. ISBN 978-1438108735-
  2. ^ Sheldon Pollock (ed., 2003) วัฒนธรรมวรรณกรรมในประวัติศาสตร์: การฟื้นฟูจากเอเชียใต้, หน้า 79
  3. ^ Debroy, B. (2015). มหาภารตะ. Penguin Books Limited. หน้า 101. ISBN 978-81-8475-388-2. ดึงข้อมูลเมื่อ2019-07-26 .
  4. ^ Satyamurti, C.; Doniger, W.; Dharwadker, V. (2015). มหาภารตะ: การเล่าเรื่องสมัยใหม่. WW Norton. หน้า 49. ISBN 978-0-393-24645-2. ดึงข้อมูลเมื่อ2019-07-26 .
  5. ↑ ระบบอัตโนมัติ, Bhaskar (13-06-2019) "महाभारत की शकुंतला และ कालिदास के अभिज्ञान शाकुंतलम का किया चित्रण". Dainik Bhaskar (ในภาษาฮินดี) สืบค้นเมื่อ 2019-07-26 .
  6. ^ dasa, K.; Vasudeva, S. (2006). การรับรู้ของ ShakÂœntala. Clay Sanskrit Library. NYU Press. หน้า 20–21. ISBN 978-0-8147-8815-8. ดึงข้อมูลเมื่อ2019-07-26 .
  7. ^ Stephan Hillyer Levitt (2005), "ทำไมชื่อบทละครสันสกฤตถึงแปลก?" (PDF) , Indologica Taurinensia : 195–232, เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 22 กรกฎาคม 2011
  8. ^ โดย โจนส์ 1789
  9. ^ โดย Monier-Williams 1855
  10. ↑ แอปเต, วมาน ศิวะราม (1959) "भरतः". ปริญญ์ฉบับแก้ไขและขยาย VS Apte พจนานุกรมภาษาสันสกฤต-อังกฤษที่ใช้งานได้จริง ปูนา: ปราสาทปรากาชาน.
  11. ^ บทวิจารณ์เรื่อง Translating the Orient: The Reception of Sakuntala in Nineteenth-Century Europe ของ Figueira ในเว็บไซต์บทวิจารณ์ฉบับสมบูรณ์
  12. ↑ ราแปง, คลอดด์ (1992) La Trésorerie du palais hellénistique d'Aï Khanoum L'Apogée et la chute du royaume grec de Bactriane, Fouilles d'Aï Khanoum VIII, Mémoires de la Délégation Archéologique française en Afghanistan XXXIII (PDF ) ปารีส: เดอ บ็อกการ์ด. พี โล่ประกาศเกียรติคุณ 87 (สร้างใหม่)นอกจากนี้ยังมีการบูรณะใหม่โดย Claude Rapin
  13. ^ abc Evison 1998, หน้า 132–135.
  14. ^ โจนส์ 1791.
  15. ^ โจนส์ 1803
  16. ^ Figueira 1991, หน้า 19–20.
  17. ^ มูลเลอร์, แม็กซ์ ประวัติศาสตร์ของวรรณกรรมสันสกฤตโบราณ
  18. ^ Viswanathan, Gauri (1989). Masks of Conquest: Literary Study and British Rule in India . Oxford University Press. หน้า 5–6.
  19. ↑ abc Manuela Jahrmärker และ โธมัส ไอเนอร์ (บรรณาธิการ), ฟรานซ์ ชูเบิร์ต (นักแต่งเพลง) และโยฮันน์ ฟิลิปป์ นอยมันน์ (นักประพันธ์) ซาคอนตาลา ( NSE Series II เล่ม 15) เบเรนไรเตอร์ , 2008, p. ทรงเครื่อง
  20. ↑ อับ มาร์การิดา โมตา-บูล. สกลตละ (8 มิถุนายน 2551) ที่www.musicweb-international.com
  21. ↑ abc Otto Erich Deutschพร้อมการแก้ไขโดยWerner Aderholdและคนอื่นๆFranz Schubert วิทยานิพนธ์ Verzeichnis seiner Werke ในลำดับเหตุการณ์ Folge ( New Schubert Edition Series VIII: ภาคผนวก, เล่ม 4). คาสเซิล: Bärenreiter , 1978. ISBN 9783761805718 , หน้า 411–413 
  22. ^ abcd วงออเคสตราซิมโฟนีบอสตันฤดูกาลที่ 23, 1903–1904: โปรแกรม – หน้า 125–128
  23. ↑ อัลเกไมน์ ไซตุงเลขที่ 104 (วันพฤหัสบดีที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2396): หน้า 104 1662
  24. ^ โมเนียร์-วิลเลียมส์ 1853
  25. ^ โกติเยร์ 1858.
  26. ^ ฮับบาร์ด, วิลเลียม ไลน์ส (1908). โอเปร่า เล่ม 2 ใน: ประวัติศาสตร์อเมริกันและสารานุกรมดนตรี. เออร์วิง สไควร์, หน้า 418
  27. ^ § "ผลงานที่ไม่มีหมายเลข Opus" ของรายชื่อผลงานของ Philipp Scharwenka ที่เว็บไซต์ IMSLP
  28. ↑ Felix Woyrsch – Werke ที่เว็บไซต์ Pfohl-Woyrsch-Gesellschaft
  29. ↑ รีมันน์, อูโก (บรรณาธิการ) ดนตรี-Lexikon  [wikisource:de]ฉบับที่ 7 ไลพ์ซิก: เฮสส์, 1909, p. 1,037
  30. ^ รายชื่อผลงานของ Ignacy Jan Paderewski ที่เว็บไซต์IMSLP
  31. ↑ มัลกอร์ซาตา เปอร์คอฟสกา. "รายชื่อผลงานของ Ignacy Jan Paderewski" ในวารสารดนตรีโปแลนด์ฉบับที่ 1 ฉบับที่ 4 ฉบับที่ 2 ฤดูหนาว พ.ศ. 2544
  32. ↑ Catulle Mendès ที่www.artlyriquefr.fr
  33. ^ ไรเดอร์ 1912.
  34. ^ โฮล์มแอนด์ไรเดอร์ 1914.
  35. ^ "Greenwich Village, "Shakuntala"". Theatre Magazineพฤษภาคม 1919. หน้า 276
  36. ^ ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับโอเปร่าจาก The Opera Critic บน theoperacritic.com สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2556
  37. ↑ Sakontala (คะแนน) ที่เว็บไซต์ฉบับวิลเฮล์ม แฮนเซน
  38. ^ Ram Teri Ganga Maili เก็บถาวร 2011-12-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนในบันทึกเกี่ยวกับภาพยนตร์ยอดนิยมของอินเดียโดย Philip Lutgendorf
  39. ↑ Das Bhargavinilayam, Mani Madhaveeyam "สำเนาที่เก็บถาวร" เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2008-02-15 . สืบค้นเมื่อ 2008-02-15 .{{cite web}}: CS1 maint: สำเนาเก็บถาวรเป็นชื่อเรื่อง ( ลิงก์ )(ชีวประวัติของคุรุมณีมาธวาจักยาร์ ) กรมวัฒนธรรม รัฐบาลเกรละ 2542 ISBN 81-86365-78-8 
  40. ^ ไฮดี้ อาร์เอ็ม เพาเวลส์ (17 ธันวาคม 2550) วรรณกรรมอินเดียและภาพยนตร์ยอดนิยม: การคัดเลือกผลงานคลาสสิกใหม่ รูทเลดจ์ISBN 978-1-134-06255-3-
  41. ^ "In pics: Samantha's stunning stills from the scenes of 'Shakuntalam'". The News Minute . 2021-03-16 . สืบค้นเมื่อ2021-03-19 .
  42. ^ Sanjit Narwekar (1994). สารานุกรมผู้สร้างภาพยนตร์และภาพยนตร์อินเดีย. Flicks Books. หน้า 181. ISBN 978-0-948911-40-8-
  43. ↑ "ภารัตเอกโคช | ตอนที่-18 | กาลิดาสะ ภาค-ฉัน". หอจดหมายเหตุPrasar Bharati 5 มิถุนายน 2563.
  44. ↑ "ศกุนตลา ในรัฐคุชราต". โทรเลขอินเดีย .
  45. ↑ ผู้สื่อข่าว ภาคพิเศษ (2021-01-02). "ซาแมนธาในภาพยนตร์ในตำนานของผู้กำกับกุนาเซคาร์เรื่อง 'Shakuntalam'" ชาวฮินดู . ISSN  0971-751X . สืบค้นเมื่อ 2023-02-20 . {{cite news}}: |last=มีชื่อสามัญ ( ช่วยด้วย )

อ้างอิง

วิกิซอร์สภาษาสันสกฤตมีข้อความต้นฉบับที่เกี่ยวข้องกับบทความนี้:
อภิชญาณสากุนตะลัม ข้อความสันสกฤต
วิกิ มีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับAbhijñānaśākuntalam
วิกิ คำคมมีคำคมที่เกี่ยวข้องกับAbhijñānaśākuntalam
  • Evison, Gillian (1998). "The Sanskrit Manuscripts of Sir William Jones in the Bodleian Library". ใน Murray, Alexander (ed.). Sir William Jones, 1746-1794: A Commemoration. Oxford University Pressหน้า 123–142 ISBN 0199201900-
  • ฟิเกอิรา, โดโรธี มาทิลดา (1991). การแปลตะวันออก: การรับศกุนตาลาในยุโรปศตวรรษที่ 19 สำนักพิมพ์ SUNY ISBN 978-0-7914-0327-3-
  • โกติเยร์, ธีโอไฟล์ (1858) Sacountalâ: บัลเล่ต์-ละครใบ้ en deux actes, tiré du drame indien de Calidasá ปารีส: V และ Jonas เวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ: Project Gutenberg {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
  • โฮล์ม, การ์เน็ต; ไรเดอร์, อาร์เธอร์ ดับเบิลยู. (1914). ศกุนตลา: เวอร์ชันการแสดงในสามองก์ เบิร์กลีย์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ: Hathi Trust – Hathi Trust {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
  • โจนส์, วิลเลียม (1789). Sacontalá หรือแหวนมรณะ: ละครอินเดีย โดย Cálidás แปลจากต้นฉบับภาษาสันสกฤตและภาษาปรากฤตกัลกัตตา: J. Cooper เวอร์ชันออนไลน์:
    1792 (ฉบับที่ 3, ลอนดอน): Internet Archive
    1807 (หน้า 363–532 ในเล่มที่ 9 ของThe Works of Sir William Jonesซึ่งแก้ไขโดยLord Teignmouth , ลอนดอน: John Stockdale): Frances W. Pritchett (มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย)
    พิมพ์ซ้ำ 1870 ลอนดอน: Sacontalá; หรือแหวนมรณะ ที่ English Wikisource     {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
  • Monier-Williams, Monier (1853). Śakuntalá, or: Śakuntalá Recognised by the Ring, a Sanskrit Drama, in Seven Acts, by Kálidása; The Devanágarí Recension of the Text (พิมพ์ครั้งที่ 1) เฮิร์ตฟอร์ด: สตีเฟน ออสติน เวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ: Internet Archive – Internet Archive – Google Books – Hathi Trust {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
    • Monier-Williams, Monier (1876). Śakuntalā, a Sanskrit Drama, in Seven Acts, by Kālidāsa: The Deva-Nāgari Recension of the Text (2nd ed.) Oxford: Clarendon Pressเวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ: Internet Archive – Internet Archive – Internet Archive – Google Books – Hathi Trust {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
  • Monier-Williams, Monier (1855). Śakoontalá or The Lost Ring: An Indian Drama Translated Into English Prose and Verse, From the Sanskṛit of Kálidása (พิมพ์ครั้งที่ 1) Hertford: Stephen Austin. OCLC  58897839. เวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ: Hathi Trust
    1856 (พิมพ์ครั้งที่ 3): Internet Archive – Internet Archive – Hathi Trust
    1872 (พิมพ์ครั้งที่ 4, ลอนดอน: Allen & Co.): Internet Archive – Google Books – Google Books – Google Books
    1885 (นิวยอร์ก: Dodd, Mead & Co.): Internet Archive – Hathi Trust – Hathi Trust – Johns Hopkins
    1895 (พิมพ์ครั้งที่ 7, ลอนดอน: Routledge): Internet Archive     {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
    • Monier-Williams, Monier (1898). Śakoontalá or The Lost Ring: An Indian Drama Translated Into English Prose and Verse, From the Sanskṛit of Kálidása (พิมพ์ครั้งที่ 8) ลอนดอน: Routledge เวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ: Project Gutenberg {{cite book}}: ลิงค์ภายนอกใน|postscript=( ช่วยเหลือ )CS1 maint: โพสต์สคริปต์ ( ลิงค์ )
  • Ryder, Arthur W. (1912). Kalidasa: การแปลของ Shakuntala และผลงานอื่น ๆ ลอนดอน: JM Dent & Sonsเวอร์ชันออนไลน์อื่นๆ:
    พิมพ์ซ้ำปี 1920: Internet Archive – Online Library of Liberty
    พิมพ์ซ้ำปี 1928: Project Gutenberg
    2014 (The Floating Press, ISBN 1776535138 ): Google Books 
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Shakuntala_(เล่น)&oldid=1252433583"