แบรด โจนส์ (นักแข่งรถ)

ชีวประวัติของบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่ จำเป็น ต้องมี การอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อยืนยันโปรดช่วยด้วยการเพิ่มแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ขัดแย้งเกี่ยวกับบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งไม่มีแหล่งที่มาหรือมีแหล่งที่มาไม่ถูก ต้องจะต้องถูกลบออกจากบทความและหน้าสนทนาทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมีแนวโน้มว่าจะเป็น เนื้อหา ที่หมิ่นประมาท ค้นหาแหล่งที่มา:  นักแข่งรถ "แบรด โจนส์" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( สิงหาคม 2010 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

แบรด โจนส์
แบรด โจนส์ ในปี 2548
สัญชาติ	ชาวออสเตรเลีย
เกิด	( 02-04-1960 )2 เมษายน 2503 (อายุ 64 ปี) อัลบิวรี นิวเซาท์เวลส์
เกษียณอายุแล้ว	2009
เกี่ยวข้องกับ	คิม โจนส์ (พี่ชาย) แอนดรูว์ โจนส์ (หลานชาย) เมดิสัน โจนส์ (ลูกสาว) แม็กเคาเลย์ โจนส์ (ลูกชาย) มอนทานา โจนส์ (ลูกสาว)
ATCC / ซุปเปอร์คาร์ V8
ปีที่ใช้งาน	1986, 1989, 1999–2009
ทีมงาน	โมบิล 1 เรซซิ่ง ลาร์คัม มอเตอร์ สปอร์ต แบรด โจนส์ เรซซิ่ง
เริ่มต้น	109
จบแบบสุดยอด	อันดับที่ 10 ในการแข่งขัน Australian Touring Car Championship ปี 1989
ซีรี่ย์ก่อนหน้า
1981 1985 1988–94 1994–95 1994 1995–99	รถสูตรออสเตรเลีย Ford Australian GT Champ. รถสูตร ออสเตรเลีย Super Production NASCAR ออสเตรเลีย Australian Super Touring Champ.
แชมป์เปี้ยนชิพ
1989–90 1990–91 1991–92 1992–93 1993–94 1994 1994–95 1996 1998	AUSCAR AUSCAR AUSCAR AUSCAR AUSCAR NASCAR ออสเตรเลีย Super Production NASCAR ออสเตรเลีย Australian Super Touring Australian Super Touring

แบรดลีย์ โจนส์ (เกิดเมื่อวันที่ 2 เมษายน 1960) เป็นอดีตนักแข่งรถ ชาวออสเตรเลีย ปัจจุบัน โจนส์ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าทีมร่วมกับคิม พี่ชายของเขาในทีมแข่งรถV8 Supercar ที่มีชื่อว่า Brad Jones Racing

แม้ว่าเขาจะเป็นที่รู้จักในฐานะเจ้าของทีม V8 แต่แบรด โจนส์ก็ประสบความสำเร็จในกีฬามอเตอร์สปอร์ตเกือบทุกประเภทที่เขาเข้าร่วมแข่งขัน เขาเป็นบุคคลเดียวที่ชนะการแข่งขัน AUSCARและNASCAR ของออสเตรเลีย

โจนส์เกิดและเติบโตในเมืองอัลบิว รี รัฐนิวเซาท์เวลส์ซึ่งเขายังคงอาศัยอยู่ที่นั่นจนถึงทุกวันนี้ เขามีประสบการณ์มากมายในการแข่งรถในประเทศและต่างประเทศ ซึ่งเขาได้นำมาใช้ใน ทีม V8 Supercarที่เขาเป็นเจ้าของและบริหารร่วมกับคิม พี่ชายของเขา โจนส์เคยขับรถให้กับผู้ผลิตหลายราย เช่นFord , Holden , Lotus , Volkswagen , Mercedes-Benz , AudiและMitsubishiในสนามแข่งในประเทศและต่างประเทศในญี่ปุ่นมาเก๊าและเบลเยียมรวมถึงออสเตรเลียและนิวซีแลนด์

โจนส์เริ่มต้นอาชีพนักแข่งรถตั้งแต่อายุ 14 ปีด้วยการแข่งรถมอเตอร์ครอสซึ่งในที่สุดเขาก็ก้าวหน้าขึ้นสู่Formula Fordในปี 1980 หลังจากนั้นเขาก็ใช้เวลาหลายปีในการขับรถMercedes-Benz 450 SLCที่ขับเคลื่อนด้วยChevrolet V8 เทอร์โบคู่ ให้กับBryan Thompson นักแข่งจากShepparton ในขณะที่ขับรถให้กับ Thompson โจนส์จบอันดับที่เจ็ดในการแข่งขัน Australian GT Championship ปี 1985โดยขับรถ Mercedes และChevrolet Monzaซึ่งก่อนหน้านี้ขับโดยBob Jane , Peter BrockและAllan Grice (Thompson จะคว้าแชมป์โดยขับรถทั้งสองคัน ในขณะที่ Grice เคยคว้าแชมป์ใน Monza ในปี 1984 ) โจนส์ยังพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นหนึ่งในดาวเด่นของ การแข่งขัน Series ProductionโดยขับรถMitsubishi Starion Turboในช่วงต้นถึงกลางทศวรรษ 1980 โดยมีการต่อสู้หลายครั้งกับ Peter Fitzgerald "ราชา" รถที่ผลิตขึ้นใน Starion อีกคัน และBrian Sampson อดีตผู้ชนะการแข่งขัน Bathurst ใน Starion อีกคัน และColin BondในAlfa Romeo GTV6

ในปี 1985 ทีม Mitsubishi Ralliartได้เชิญเขาเข้าร่วมการแข่งขันความทนทานสองรายการใหญ่ในออสเตรเลีย ได้แก่Castrol 500 ในปี 1985ที่SandownและJames Hardie 1000 ในปี 1985 ใน Mitsubishi Starion จากโรงงานGroup A การสตาร์ทครั้งแรกของ Jones ในการแข่งขัน Bathurst 1000กินเวลาเพียงแค่หลังจากเข้าโค้งแรกของรอบแรกเท่านั้น อุบัติเหตุกลางสนามทำให้รถ Starion ของ Jones และHolden VK Commodore ของ John Frenchผู้ชนะการแข่งขันในปี 1981ชนกันและหมุนไปชนกับแผงกั้นยาง โดยรถทั้งสองคันได้รับความเสียหายมากเกินกว่าจะขับต่อไปได้ ความสัมพันธ์นี้กับทีม Ralliart ดำเนินไปเป็นระยะๆ จนถึงสิ้นปี 1988 โดย Jones ลงแข่งขันในญี่ปุ่นอย่างต่อเนื่องและมักถูกมองข้ามในการแข่งขันที่ออสเตรเลีย ในช่วงเวลานี้ เขาสามารถผ่านการคัดเลือก Starion ใน 10 อันดับแรกที่ Bathurst ในการแข่งขันJames Hardie 1000 ในปี 1986และจบการแข่งขันในอันดับที่ 10 ในปี 1988

ในปี 1989 โจนส์ได้ก้าวเข้าสู่ "ช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่" โดยลงสนามในฐานะเพื่อนร่วมทีมของปีเตอร์ บร็อคใน ทีม Mobil 1 Racingที่ขับรถBTCC Ford Sierra RS500 ของ Andy Rouse ในการแข่งขัน Australian Touring Car Championship ในปี 1989แม้ว่าซีรีส์ของเขาจะต้องจบลงก่อนกำหนดหลังจากที่Barry Sheeneได้ทำรถของโจนส์พังขณะทดสอบที่Wintonต่อมาเขาสามารถทำคะแนนให้รถของเขาอยู่ใน 10 อันดับแรกในรายการTooheys 1000 ในปี 1989และการได้ร่วมงานกับPaul Radisichจะทำให้การแข่งขันจบในอันดับที่ 9 ในปี 1990 ค่าใช้จ่ายในการขับรถ Sierra ที่มีราคาแพงจากยุโรปบังคับให้บร็อคต้องร่วมมือกับ Andrew Miedecke (ซึ่งรถ Sierra ของเขาเองก็มีความเชื่อมโยงกับผู้เชี่ยวชาญ Sierra ของอังกฤษอย่าง Rouse เช่นเดียวกับของบร็อค) ทำให้โจนส์ไม่มีสิทธิ์ลงสนาม ตั้งแต่ปี 1990–1994 เขาได้รับเรียกตัวให้ไปขับรถให้กับ Factory Holden Racing Teamในการแข่งขันความทนทาน ในขณะที่เขาอยู่กับทีมโรงงาน เขาก็ประสบความสำเร็จอย่างมากและได้ขึ้นโพเดียมหลายครั้งทั้งที่ Sandown และ Bathurst โดยจับคู่กับNeil Crompton (1990–91), Tomas Mezera (1992), Wayne Gardner (1993) และCraig Lowndes (1994)

อาชีพนัก แข่ง AUSCARของ Brad Jones เริ่มต้นขึ้นในปี 1988 ในการแข่งขัน Goodyear AUSCAR 200 ประจำปีครั้งที่ 3 ที่Calder Park Thunderdomeซึ่งเป็นสนามที่เขาครองตำแหน่งสูงสุด โดยขับรถHolden VL Commodoreซึ่งได้รับการขนานนามว่า "Green Meanie" เนื่องจากสีของรถ Jones กลายเป็นผู้นำในการแข่งขันอย่างรวดเร็ว โดยในที่สุดก็คว้าแชมป์ได้ 5 สมัยติดต่อกันในทีมที่เขาบริหารเอง (ด้วยความช่วยเหลือจาก Kim พี่ชายของเขา) Coopertools Racing (ต่อมาได้รับ การสนับสนุน จาก Castrol ) โดยใช้Holden Commodore ทั้งหมด หลังจากครองตำแหน่งสูงสุดใน AUSCAR แล้ว Jones ก็หันกลับมาแข่งขันใน ซีรีส์ NASCAR ของออสเตรเลียและคว้าแชมป์ในปี 1994/1995 โดยขับรถChevrolet Luminaโจนส์ไม่เพียงโดดเด่นที่ Thunderdome เท่านั้น เขายังเป็นผู้ชนะประจำในรายการ Super Bowl ในสนามแข่งแบบทางเรียบระยะทาง ½ ไมล์ที่Adelaide International Raceway (สนามแข่งแบบวงรีลาดยางแห่งเดียวในออสเตรเลีย) ขณะเดียวกันประสบการณ์การแข่งรถบนถนนยังทำให้เขาเป็นผู้ชนะในสนามแข่งต่างๆ เช่นSurfers Paradise Street Circuitและสนามแข่งระยะสั้นที่Oran Parkอีก ด้วย

ในปี 1995 เขาย้ายจากHolden Racing Teamมาเป็นCoca-Cola TeamของWayne Gardnerซึ่งเขาขับรถHolden VR Commodore ให้ทั้งที่ Sandown และ Bathurst ในปี 1995 และ 1996 เมื่อเขาหมดสัญญากับ HRT เขาต้องรออีกปีหนึ่งจึงจะได้สัญญาขับรถกับMitre 10 Ford Team ของMark Larkhamในช่วงกลางทศวรรษ 1990 เขายังตั้ง ทีม Audi Super Touring ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง สำหรับAustralian Super Touring Championshipโดยคว้าแชมป์ในปี 1996และ1998เขาจบอันดับสองร่วมกับFrank BielaในAudi A4 Quattroในการแข่งขัน Super Touring ปี 1997 AMP Bathurst 1000ในขณะที่จบอันดับสามในปี 1998 ร่วมกับ Cameron McConvilleซึ่ง เป็นคู่หูประจำ

นอกจากนี้ เขายังชนะการแข่งขันAustralian Super Production Car Series ในปี 1994 ด้วยรถยนต์Lotus Espritอีก ด้วย

ในปี 2000 พี่น้องตระกูลโจนส์ตกลงกันว่าการย้ายไปอยู่กับV8 Supercarsแบบเต็มตัวกับทีมของพวกเขาเอง อย่าง OzEmail Racing Team จะเป็นการตัดสินใจที่ดี ในปีที่สองหลังจากที่ก่อตั้งทีมขึ้น โจนส์และ จอห์น เคลแลนด์ผู้ช่วยนักขับจบอันดับที่สองในรายการV8 Supercar 1000 ประจำปี 2001ที่เมืองบาเธอร์สต์^[1]หลังจากต่อสู้กับมาร์ก สไกฟ์ได้จนจบการแข่งขันระยะทาง 1,000 กิโลเมตร โดยมีช่องว่างเพียง 2 วินาทีในช่วงท้ายหลังจากการแข่งขัน 6 ชั่วโมง

ในปี 2000 โจนส์ได้รับเลือกให้เข้าร่วม ทีม Audi Sport North America (ที่ดำเนินการโดย Joest Racing) สำหรับการ แข่งขัน American Le Mans Series (ALMS) Race of a Thousand Yearsซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม โดยต้องขอบคุณความสำเร็จของเขาในการแข่งขัน Super Touring กับ Audi การแข่งขันครั้งนี้จัดขึ้นที่Adelaide Street Circuitโดยใช้สนามแข่ง Grand Prix เต็มรูปแบบแทนที่จะเป็นสนามแข่ง V8 Supercars ที่สั้นลง โจนส์ได้สำรองไว้ให้กับAllan McNish นักขับนำ ที่ได้รับบาดเจ็บที่หลังจากถอดKilt ของเขาออก หลังจากถ่ายรูปก่อนการแข่งขัน และแม้ว่า Brad จะผ่านการคัดเลือกรถ แต่ McNish ก็สามารถฟื้นตัวได้ทันเวลาเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันAudi R8 LMP ทำให้ Jones เหลือเพียงผู้ชม McNish และ Rinaldo Capelloนักขับร่วมประจำของเขาคว้าชัยชนะในการแข่งขันครั้งนี้ ซึ่งทำให้ McNish ได้รับรางวัลแชมเปี้ยน ALMS คนแรกอีกด้วย

ในปี 2002 ทีม Brad Jones Racing กลับมาที่สนามMount Panorama Circuit อีกครั้ง พร้อมกับทีมรถ 2 คัน โดย Jones จับคู่กับJohn Boweและนำการแข่งขันเป็นเวลา 59 รอบแรก ซึ่งสร้างเวลาต่อรอบที่เร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ของการแข่งขันครั้งนั้น ในปี 2003 ทีม BJR ไม่สามารถจบการแข่งขันได้ดีนัก แต่ในปี 2004 ทีมก็พลิกกลับมาได้ โดยได้อันดับที่ 3 ที่สนามภูเขา

ในปี 2548 มีการเปลี่ยนแปลงผู้สนับสนุนทีม และทีมก็เปลี่ยนชื่อเป็นTeam BOCทีมเริ่มต้นได้อย่างยอดเยี่ยมเมื่อโจนส์และโบว์ได้อันดับหนึ่งและสองในการแข่งขันสนับสนุน V8 Supercar ที่Australian Grand Prixเมื่อพวกเขาเป็นทีมเดียวที่เลือกใช้ยางแบบแห้งในขณะที่คนอื่นๆ ใช้ยางแบบเปียกในสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง จากนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและแย่ลงที่ Bathurst เมื่อโจนส์และทีมทำได้เพียงตำแหน่งที่ 26 ในการคัดเลือก และในวันแข่งขัน พวกเขาถูกไล่ออกในขณะที่กำลังพุ่งทะยานผ่านสนามแข่งภายใน 10 รอบแรก^{[ ต้องการอ้างอิง ]}

ในปี 2549 มีความหวังใหม่สำหรับโจนส์และทีมเนื่องจากพวกเขามีซัพพลายเออร์เครื่องยนต์รายใหม่Stone Brothers Racingและมีการเปลี่ยนแปลงพนักงาน แต่ชุดเครื่องยนต์ SBR ขาดความน่าเชื่อถือและกำลังซึ่งทำให้เครื่องยนต์มีชื่อเสียงและทีมต้องดิ้นรนโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหนึ่งในนักขับร่วมของพวกเขา ( Mark Porter ) เสียชีวิตในอุบัติเหตุที่รอบ 1,000 กม. Bathurst เมื่อสิ้นสุดฤดูกาล John Bowe นักขับที่ครองตำแหน่งมานานออกจากทีมและย้ายไปที่Paul Cruickshank Racingหลานชายของโจนส์ Andrew Jones เข้าร่วมทีมหลังจากสองปีที่Garry Rogers Motorsportในปี 2548 และTasman Motorsportในปี 2549

โจนส์ประกาศอำลาวงการแข่งเต็มเวลาหลังจบรอบนิวซีแลนด์ปี 2007 ^{[2] รถของเขาขับโดย} Simon Willsตลอดทั้งฤดูกาลที่เหลือโจนส์ยังคงปรากฏตัวในบทบาทสื่อต่างๆ เป็นประจำ โดยรับบทบาทผู้บรรยายรับเชิญในการถ่ายทอดสดทางทีวีเมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว และร่วมเป็นพิธีกรกับNeil Cromptonซึ่งจัดโดยผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต Telstra Bigpond ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแพ็คเกจ V8 Supercar จนกระทั่งถูกยกเลิกในช่วงปลายปี 2008 โจนส์ยังคงขับรถให้กับทีมของเขาในบทบาทผู้ช่วยนักขับทดสอบ โดยจบอันดับที่ห้าในรายการBathurst 1000 ปี 2008 [ ^1]หลังจากวิ่งได้อันดับสามในรายการBathurst 1000 ปี 2009และอาชีพการงานของเขาในการแข่งขัน ATCC/V8s 109 ครั้งตลอด 24 ฤดูกาล โจนส์ก็อำลาวงการแข่ง

ผลลัพธ์มาจากฐานข้อมูลไดรเวอร์^[3]

(การแข่งขันที่เป็นตัวหนาระบุตำแหน่งโพลโพซิชัน) (การแข่งขันที่เป็นตัวเอียงระบุรอบที่เร็วที่สุด)

( คีย์ ) (การแข่งขันที่เป็นตัวหนาระบุตำแหน่งโพลโพซิชัน) (การแข่งขันที่เป็นตัวเอียงระบุรอบที่เร็วที่สุด)

ปี	ทีม	รถ	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	ดีซี	คะแนน
1984	ทอมสัน-ฟาวเลอร์ มอเตอร์สปอร์ต	เมอร์เซเดส-เบนซ์ 450 SLC – เชฟโรเลต	เอ็มเอ็นซี	เอสไอแอล	แอลเอ็มเอส	นัวร์	บาท	โมส	สปา	ในความคิดของฉัน	เอฟ.เจ.ไอ	ไคล	ซาน ดีเอ็นเอส	เอ็นซี	0

† ไม่สามารถรับคะแนนซีรีย์ได้

( คีย์ ) (การแข่งขันที่เป็นตัวหนาระบุตำแหน่งโพลโพซิชัน) (การแข่งขันที่เป็นตัวเอียงระบุรอบที่เร็วที่สุด)

ปี	ทีม	รถ	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	ดีซี	คะแนน
1987	มิตซูบิชิ แรลลิอาร์ท	มิตซูบิชิ สตาเรียน เทอร์โบ	เอ็มเอ็นซี	ไห	ดีเจ	นัวร์	สปา	B: ไม่	เอสไอแอล	ค้างคาว	ซีแอลดี	เวล	เอฟ.จี.ไอ.ดี.เอ็นเอ ส	เอ็นซี	0

† ไม่สามารถรับคะแนนซีรีย์ได้

( คีย์ ) (การแข่งขันที่เป็นตัวหนาระบุตำแหน่งโพลโพซิชัน) (การแข่งขันที่เป็นตัวเอียงระบุรอบที่เร็วที่สุด)

ปี	ทีม	รถ	1	2	3	4	ดีซี	คะแนน
1988	มิตซูบิชิ แรลลิอาร์ท	มิตซูบิชิ สตาเรียน เทอร์โบ	ค้างคาว 10	เวล	ปุก	เอฟ.เจ.ไอ	เอ็นซี	0

( คีย์ ) (การแข่งขันที่เป็นตัวหนาระบุตำแหน่งโพลโพซิชัน) (การแข่งขันที่เป็นตัวเอียงระบุรอบที่เร็วที่สุด)

ปี	ผู้เข้าร่วม	ระดับ	แชสซี	เครื่องยนต์	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	อันดับ	คะแนน
2000	ออดี้ สปอร์ต อเมริกาเหนือ	ลพม.	ออดี้ R8	ออดี้ 3.6 ลิตร ทวินเทอร์โบ V8	เซ็บ	ชา	เอสไอแอล	นัวร์	ลูกชาย	โมส	เท็กซ์	โรส	สัตว์เลี้ยง	จันทร์	แอลเอสวี	ADE โอเวอร์: 1 cls: 1	เอ็นซี	0

* โจนส์มีผลงานผ่านเข้ารอบด้วยชัยชนะในการแข่งขันด้วยรถ Audi R8 หมายเลข 77 ที่เมืองแอดิเลด ( รินัลโด้ คาเปลโลทำเวลาในตำแหน่งโพล) แต่เขาไม่ได้ขับในการแข่งขันดังกล่าว

ปี	รถ#	ทีม	ผู้ร่วมขับ	รถ	ระดับ	รอบ	ตำแหน่ง	ตำแหน่งชั้นเรียน
1985	43	มิตซูบิชิ แรลลิอาร์ท	ปีเตอร์ ฟิตซ์เจอรัลด์	มิตซูบิชิ สตาเรียน เทอร์โบ	บี	0	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก
1986	53	มิตซูบิชิ แรลลิอาร์ท	อากิฮิโกะ นากายะ	มิตซูบิชิ สตาเรียน เทอร์โบ	บี	61	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก
1988	31	แรลลิอาร์ต ออสเตรเลีย	เทอร์รี่ ชีล ไมค์ เพรสตัน	มิตซูบิชิ สตาเรียน เทอร์โบ	เอ	145	อันดับที่ 10	อันดับที่ 10
1989	105	โมบิล 1 เรซซิ่ง	พอล ราดิซิช	ฟอร์ด เซียร่า RS500	เอ	153	อันดับที่ 9	อันดับที่ 9
1990	7	ทีมแข่งโฮลเดน	นีล ครอมป์ตัน	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีแอล เอสเอส กรุ๊ป เอ เอสวี	เอ	159	อันดับที่ 5	อันดับที่ 5
1991	7	ทีมแข่งโฮลเดน	นีล ครอมป์ตัน	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีเอ็น เอสเอส กรุ๊ป เอ เอสวี	1	100	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก
1992	15	ทีมแข่งโฮลเดน	โทมัส เมเซร่า	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีพี	ซี	131	วันที่ 15	ที่ 2
1993	16	ทีมแข่งโฮลเดน	เวย์น การ์ดเนอร์	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีพี	เอ	160	อันดับที่ 3	อันดับที่ 3
1994	015	ทีมแข่งโฮลเดน	เครก โลว์นเดส	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีพี	เอ	161	ที่ 2	ที่ 2
1995	4	เวย์น การ์ดเนอร์ เรซซิ่ง	ชนะเพอร์ซี่	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีอาร์		161	อันดับที่ 5	อันดับที่ 5
1996	4	เวย์น การ์ดเนอร์ เรซซิ่ง	โทนี่ สก็อตต์	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีอาร์		23	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก
1997 *	1	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	แฟรงค์ เบียลา	ออดี้ A4 ควอทโทร	เซนต์	161	ที่ 2	ที่ 2
1998 *	1	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	คาเมรอน แม็คคอนวิลล์	ออดี้ A4 ควอทโทร	เซนต์	161	อันดับที่ 3	อันดับที่ 3
1998	10	ลาร์คัม มอเตอร์สปอร์ต	มาร์ค ลาร์คัม	ฟอร์ด ฟอลคอน อีแอล		161	อันดับที่ 4	อันดับที่ 4
1999	10	ลาร์คัม มอเตอร์สปอร์ต	มาร์ค ลาร์คัม	ฟอร์ด ฟอลคอน ออสเตรเลีย		62	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก
2000	21	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	โทมัส เมเซร่า	ฟอร์ด ฟอลคอน ออสเตรเลีย		159	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก
2001	21	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	จอห์น เคลแลนด์	ฟอร์ด ฟอลคอน ออสเตรเลีย		161	ที่ 2	ที่ 2
2002	21	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	จอห์น โบว์	ฟอร์ด ฟอลคอน ออสเตรเลีย		158	วันที่ 16	วันที่ 16
2003	21	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	จอห์น โบว์	ฟอร์ด ฟอลคอน บีเอ		159	อันดับที่ 10	อันดับที่ 10
2004	12	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	จอห์น โบว์	ฟอร์ด ฟอลคอน บีเอ		161	อันดับที่ 3	อันดับที่ 3
2005	21	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	จอห์น โบว์	ฟอร์ด ฟอลคอน บีเอ		125	21. ศตวรรษที่ 21	21. ศตวรรษที่ 21
2549	14	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	จอห์น โบว์	ฟอร์ด ฟอลคอน บีเอ		161	อันดับที่ 11	อันดับที่ 11
2008	14	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	แม็กซ์ วิลสัน	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีอี		161	อันดับที่ 5	อันดับที่ 5
2009	14	แบรด โจนส์ เรซซิ่ง	แอนดรูว์ โจนส์	โฮลเดน คอมโมดอร์ วีอี		145	วันที่ 23	วันที่ 23

* การแข่งขัน ซูเปอร์ทัวริ่ง

ปี	ทีม	ผู้ร่วมขับ	รถ	ระดับ	รอบ	ตำแหน่ง	ตำแหน่งชั้นเรียน
2002	การแข่งม้าผาดโผน Scuderia	จอห์น โบว์ พอล มอร์ริส จอห์น เตอูลาน	เฟอร์รารี่ 360 เอ็น-จีที	1	96	ไม่ผ่านการคัดเลือก	ไม่ผ่านการคัดเลือก

• แบรด โจนส์ เรซซิ่ง