Przejdź do zawartości

Aleksander Tomasz Działyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Tomasz Działyński
Herb duchownego
Data urodzenia

1683

Data śmierci

1739

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

7 lutego 1717

Nominacja biskupia

23 grudnia 1737

Sakra biskupia

15 maja 1738

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 maja 1738

Konsekrator

Teodor Andrzej Potocki

Współkonsekratorzy

Maciej Aleksander Sołtyk
Michał Remigiusz Łaszewski

Aleksander Tomasz Działyński herbu Ogończyk (ur. 1683, zm. 1739), biskup pomocniczy kujawski, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, proboszcz łowicki i złotowski[1], kanclerz kapituły włocławskiej[2].

Był synem Pawła i Magdaleny Leszczyńskich, wnukiem Zygmunta. W 1714 został kanonikiem poznańskim, później gnieźnieńskim w 1718. 7 lutego 1717 przyjął święcenia kapłanskie[3]. W 1724 dostał nominację na proboszcza łęczyckiego. Od 1729 był kanonikem kujawskim oraz proboszczem Ławiska od 1729. 23 grudnia 1737 prekonizowany biskupem tytularnym Axiere oraz biskupem pomocniczym kujawskim. W 1737 ufundował nowy, drewniany kościół w Dulsku.

Pochowany w katedrze Wniebowzięcia NMP we Włocławku[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. I, Gniezno 1883, s. 240.
  2. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 88.
  3. Bishop Aleksander Działyński [Catholic-Hierarchy] [online], www.catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-11-21] (ang.).
  4. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 145.