Przejdź do zawartości

Wacław Paprocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Paprocki
Biskup
Herb duchownego
Data śmierci

1642

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku

Biskup pomocniczy kujawsko-pomorski
Okres sprawowania

1639–1643

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

11 kwietnia 1639

Sakra biskupia

18 września 1639

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 września 1639

Konsekrator

Maciej Łubieński

Wacław Paprocki herbu Koźlerogi (zm. w 1642 roku we Włocławku) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy kujawsko-pomorski, kanonik gnieźnieński i łęczycki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

11 kwietnia 1639 papież Urban VIII prekonizował go biskupem pomocniczym kujawsko-pomorskim oraz biskupem in partibus infidelium margaryteńskim. 18 września 1639 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa kujawsko-pomorskiego Macieja Łubieńskiego.

Pochowany w katedrze we Włocławku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Karwowski, Gniezno, Poznań 1892, s. 380.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]