Kabanata 6

Disenyo ng Kurikulum
Mga Pokus na Tanong:
1. Anong mga mito tungkol sa layunin ng edukasyon ay dapat paniwalaan ng
karamihan sa mga edukador at pangkalahatang publiko?
2. Ano ang nakaiimpluwensiya sa persepsiyon ng tao ukol sa layunin ng
edukasyon?
3. Ano-ano ang mga pangunahing sangkap sa disenyo ng kurikulum?
4. Ano-ano ang mga bukal ng disenyo ng kurikulum?
5. Paano bibigyang kahulugan ang disenyo ng kurikulum?
6. Bakit mahalagang maunawaan pahalang (horizontal) at bertikal (vertical) na
organisasyon ng disenyo ng kurikulum?
7. Alin sa disenyo ng kurikulum sa mga paaralan sa U.S ang karaniwan?Positibo o
negatibo baa ng pagkakaroon ng dominanteng disenyo ng kurikulum?
Ipaliwanag.
8. Aling disenyo ang naiisip mo na pinakamarahil na mabago sa hinaharap?

Sinumang namamahala sa pagbubuo ng kurikulum ay marapat na mayroong

kabatiran sa kurikulum at mga bahagi nito.
Naiiba ang opinion hinggil sa kung paano ang disenyo ng kurikulum. Tinalakay ni
David Orr ang apat na mito sa edukasyon na hinagkan ng mga edukador,
pangkalahatang publiko, at ang tunguhin ng kurikulum. Ang unang mito ay ang
edukasyon ang wastong kurikulum at disenyo ng kurikulum may kakayahang puksain
ang kawalang-muwang. Ang ikalawang mito ay ang edukasyon at ang mahusay na
disenyo ng kurikulum ay may kakayahan na punan ang lahat ng kaalaman na kailangan
para pangasiwaan ang lipunan at mundo. Ang ikatlong mito ay ang edukasyunal na
kurikulum ay nakadadagdag sa kabutihan ng tao: nagkikintal ng karunungan ang
mahusay na disenyo ng kurikulum. Ang ikaapat na mito ay may pangunahing layunin sa
edukasyon na paganahin ang mga mag-aaral para sa mataas ang mobilidad at makamit
ang mga pangangailangan ng mga mag-aaral. Ang mga mitong ito ay patunay na
pamantayan sa mgga talakayan.
Bilang tugon sa pagtalakay ni Orr tungkol sa mga mito, maaaring pagtalunan ng
mga tao na ang edukasyon ay sagot upang bawasan ang kamangmangan, tulungan
ang tao sa pangangasiwa ng lipunan at mundo, pataasin ang karunungan, at
mapaunlad ang mobilidad.
Pag-uugnay ng mga Isinaisip

Kung paano pagbulayan ang kurikulum ng edukasyon, at disenyo ng kurikulum; ito ay

apektado ng di-mabilang na paghahari ng pag-alam at pag-dama. Isinasa-alang-alang
ng mga indibidwal ang kanilang mga karanasan, ang kanilang mga kasaysayan, ang
kanilang mga pagpapahalaga, ang kanilang mga pinaniniwalaan, ang kanilang
ugnayang panlipunan, at ang kanilang mga haraya.
Paano tayo pipili mula sa ibat ibang pananaw sa edukasyon, kurikulum, at kung
paano ito oorganisahin? Walang simpleng kasagutan. Ang mga nag-iisip at gumagawa
para sa edukasyon ay kailangang magbulay ng pagkarami-rami.
Ang Bumubuo ng Disenyo
Upang makapag-disenyo ng kurikulum, mahalagang isaalang-alang kung paano
nagkakaugnay-ugnay ang mga bahagi nito. Ang pag-iisip ukol sa planong
pangkurikulum, pagsasaanyo nito o gestalt at ang pag-aayos ng mga bahagi ng
magtataguyod sa tunay na esensiya ng disenyong pangkurikulum.
Sa pagdidisenyo ng kurikulum, kailangan nating isaalang-alang ang pilisopikal at
mga teoryang pampagkatuto upang malaman kung makatutugon ang disenyong
kurikulum, sa pagpapahalaga ng tao, kung ano at paano sila dapat matuto, at paano
nila dapat gamitin ang natamong kaalaman.
Ang disenyong pangkurikulum ay nakatuon sa kalikasan at kaayusan ng apat na
batayang mga bahagi: layunin, nilalaman, karanasan, at pagtataya. Ang mga bahaging
ito ay nakaugat sa aklat ni Harry Giles na The Eight-Year Study. Ginamit ni Giles ang
terminong komponent para ipakita ang pagkakaugnay-ugnay ng mga batayang
bahagi, ngunit inilagay ang karanasang papagkatuto sa ilalim ng metodo at
organisasyon. Ang apat na component ng disenyong pangkurikulum ay nagpapanukala
ng katanungan: ano ang dapat gawin? Anong paksang-aralin ang marapat na ibilang?
Ang mga estratehiyang pampagtuturo, pagkukunan o batis, at mga gawain ang dapat
na italaga? Anong mga metodo at mga kagamitan ang gagamitin mabigyang-katuturan
ang mga resulta ng kurikulum?
Batayan ng Disenyong Pangkurikulum
Kinakailangang linawin ng mga ilustrador ng kurikulum ang kanilang pilosopikal,
sosyal, at politikal na pananaw sa lipunan at sa bawat mag-aaral- mga pananaw na
karaniwang batayan ng kurikulum. Salig sa tala ni David Ferrero, ang edukasyonal na
pagkilos ay nagsisimula sa pagkilala sa paniniwala at pagpapahalaga ng isang
indibidwal, aling impluwensya ang ikinokonsidera ng isang indibidwal na mahalagang
maunawaan at ituro. Kapag isinawalang-bahala ang pilosopikal, sosyal, politikal na
katanungan, magiging limitado at nakalilito ang pagdidisenyo ng kurikulum.
Inilarawan ni Doll ang apat na pundasyon ng disenyong pangkurikulum; agham,
lipunan, walang hanggang katotohanan, at banal na layunin. Ang mga pundasyon o

batayang ito ay bahagyang sumasanib sa batayang pangkurikulum na tinukoy nina

Dewey at Bode at pinatanyag ni Tyler; karunungan, lipunan, at mag-aaral.
Agham Bilang Batayan
May mga ilustrador ng kurikulum ang umaasa sa sioyentipikong pamamaraan
habang nagdidisenyo ng kurikulum. Ang kanilang disenyo ay naglalaman lang ng mga
elementong nakikita at nasusukat. Inuuna ang paglutas ng suliranin. Binibigyang-diin
ang pag-aaral kung paano matuto.
Ang proseso ng pagkatuto ay nakabatay sa kamalayang sikolohikal. Itinataguyod
ang proseso ng paglutas ng suliranin na naglalarawan sa pagkaunawa sa agham at
organisasyon ng kaalaman. May ibang edukador naniniwalang marapat na unahin ang
pagtututuro ng estratehiyang pangkaisipan. Kasabay ng patuloy na pag-unlad ng
kaalaman, ang tanging nananatili ay ang paraan ng pagpoprose3so ng kaalaman.
Lipunan bilang Batayan
Ang tagadisenyo ng kurikulum na nagsasaad na ang lipunan bilang batayang
oangkurikulum ay naniniwala na ang paaralan ay sangkap ng lipunan at nararapat na
naglalaman ng kaisipang kurikulum sa pagsusuri ng sitwasyong panlipunan. Ang
tagadisenyo ng kurikulum ay dapat isinasaalang-alang ang kasalukuyang lipuna. Sa
Estados Unidos, ang demokrasiya ay isang mithiin.
Ang paaralan ay dapat na maisip na sila ay bahagi at dinisenyo upang
makapagsilbi sa lokal na komunidad at lumalaking lipunan. Ang tagadisenyo ng
kurikulum ay hindi dapat isinasantabi ang sosyal na dibersidad, ibat ibang kultura,
etnikong grupo, at sosyal na lipunan. Ang dibersidad na ito ay lumalaki, patunay sa
Estados Unidos na tumatanggap ng migranteng mga pangkat. Ang disenyong
pangkurikulum ay nagsasagawa ng sosyal, ekonomiko, at pulitikal na konteksto. Ang
hamon ay matugunan ang pangangailangan ng mga mag-aaral at ng pinagsamang
pangkat ng lipunan kasabay ng pagkatuto sa karaniwang kultura at ang
pinagkasunduang kasanayan. Pinararating lamang nito na may tiyak na kultura na
maaaring pangkalahatan at unibersal para sa lahat.
Ang epektibong tagadisenyo ng kurikulum ay natatanto ang pangangailangan ng
kolaborasyon sa pagitan ng indibidwal at pangkat. Ang mga mamamayan mula sa ibat
ibang kulturat pinagmulan ay nangangailangan ng tinig ukol sa kung paano inihahanda
at nararanasan ang edukasyon. Ang lipunan sa kasalukuyan ay isang
makapangyarihang impluwensya sa disenyong pangkurikulum.
Moral na Doktrina Bilang Batayan

Sumusulyap sa nakaraan ang ilan sa mga nagdidisenyo at gumagawa ng

kurikulum upang kumuha ng gabay ukol sa kung ano ba ang dapat lamanin ng isang
kurikulum. Binigyang pansin nila ang mga ginawa ng mga malikhaing isip ng nakaraan
bilang pangmatagalang katotohanan na siyang ipinalita sa kanilang disenyo na ang
nilalaman at ibang asignatura ay higit na mahalaga kaysa sa iba.
May mga taimg naniniwala na ang disenyo ng kurikulum ay naaayon sa
nilalaman ng bibliya at ibang tekstong panrelihiyon. Karaniwan ang ganitong pananaw
sa mga paaralan na kolonya ng amerika. May impluwensya pa rin ito sa mga paaralang
mahigit sa isang siglo na ang tanda, marahil ay dahilan na dito ang mandatong
naghihiwalay sa estado at iglesia. Gayunpaman, marami pa rin sa mga pribado at
parokyal na paaralan ang gumaganap nito kabilang na ang mga paaralang Islam.
Sa ngayon, patuloy na lumalaki ang pagsasaalang-alang ng mga
pampublikong paaralan sa relasyon sa pagitan mg kaalaman at ispiritwalidad ng mga
tao. Maraming tao ang kritiko ng lipunang kanluranin na tumutuon sa agham,
rasyonalidad at materyal na kayamanan.
Mayroong argumento si Dwayne Huebner na makakayang tugunan ang
ispiritwalidad ng isang edukasyon nang hindi pagbabatayan ang relihiyon. Para sa
kanya ang pagkakaroon ng kaluluwa ay ang pagiging malapit sa mga pwersa sa
kapaligiran o iyong tinatawag na enerhiya. Hinahayaang makita ng isang tao ang
halaga ng reyalidad , at upang mapalago ang iba pang paraan ng pagsipat sa
kaalaman, bagong ugnayan sa pagitan ng mga tao at ng mga bagong paraan ng
pagkilala sa eksistensya mg bawat isa kungvsiya ay mananatiling nasa kaluluwa.
Ayon kay James Moffett, ang ispiritwalidad ay nagtataglay ng katalinuhan,
pagiging atentibo, pagiging mulat sa panlabas na mundo at pagiging mulat maging sa
sarili. Ang idibidwal na may taglay na ispiritwalidad ay napapaunlad ang pakikibagay at
pananaw. Ang taga-disenyo o tagabuo ng kurikulum na ispiritwalidad ang siyang
lunsaran ay naaabot ang lubos na pagkaunawa sa mga tao na ang ginagawang
lunsaran o batayan ay agham lamang. Ang isang indibidwal na ang lunsaran naman ay
ispiritwalidad ay nagagawang mapaunlad ang pakikibagay at pagiging tapat. Isinaalangalang at ipinahahayag ang kapakanan ng iba. Bukas sa pagkakaiba ng mga pananaw.
Ang tagalikha o tagadisenyo ng kurikulim na nakabatay sa ispiritwalidad
ay nagtatanong ukol sa kalikasan ng daigdig, halaga ng buhay , kahulugan ng pagiging
tao at higit sa lahat maalam.
Nagbigay komento si William Pinar na ang pagtingin sa kurikulum bilang
relihiyosong teksto ay pagbubuklod ng katotohanan,pananampalataya, kaalam, etika,
pag-iisip at paggawa. Nangangailangan ng higit na tuon ang pananampalatay at
paniniwala, etika , at paggawa ayon pa kay Pinar.

Ang Kaalaman bilang Batayan

Ayon sa iba, ang kaalaman ay ang pangunahing pinagmumulan ng kurikulum.
Inilagay ni Herbert Spencer ang kaalaman sa balangkas ng kurikulum nang sinabi
niyang, Anong kaalaman ang pinakamahalaga?
Para sa iba na inilalagay ang kaalaman sa gitna ng disenyo o balangkas ng
kurikulum, ay nauunawaan na ang kaalaman ay maaaring isang disiplina, mayroong
partikular na istruktura at partikular na paraan o mga paraan kung hanggang saan
inaabot ng mga iskolar ang hangganan nito. Ang kaalaman na walang disiplina ay wala
ring naiibang nilalaman; sa halip ang nilalaman nito ay hinubog ayon sa kung paano ito
kinakailangang tignan o unawain. Halimbawa, ang disiplinang Pisika na mayroong
natatanging konseptuwal na istruktura at may natatangi ring proseso. Sa iba naman,
ang Environmental education ay hindi isang disiplina at ang nilalaman nito ay
nagmumula sa ibat-ibang disiplina at iniaakma sa isang ispesyal na tuon.
Ang hamon para sa mga tinatanggap na ang kaalaman ang pangunahing
pinagmumulan ng disenyo ng kurikulum, ay ang kaalaman ay mabilis na nadaragdagan.
Ngunit ang oras na inilalaan ng mga mag-aaral kasama ang kurikulum ay hindi naman
nadaragdagan. Karamihan sa mga paaralan ay nanatiling nangangailangan ng 180
sesyon. Ang tanong ngayon ni Spencer ay higit na mahirap. Hindi lang natin dapat isipin
na anong kaalaman ang pinakamahalaga? kundi kailangan nating bigyan ng
suhestyon ang mga sumusunod na katanungan: Para kanino itong kaalaman ng
pagpapahalaga?, Mayroon bang kaalaman ang kailangang mabatid ng nakararami?,
Anong pang-intelektuwal na kakayahan ang kailangang ituro upang ang
pangkaraniwan at hindi pangkaraniwang kaalaman ay magamit sa pansarili at
panlipunang kabutihan?
Ang Mag-aaral Bilang Batayan.
Naniniwala ang iba na ang kurikulum ay marapat na mula sa kaalaman ng
aaral kung paano sila matuto, magpapahayag ng saloobin, magpasigla ng
magpaunlad ng pagpapahalaga. Nakabatay sa makabagong kaisipan
progresibong dalubhasa sa kurikulum, makataong tagapagturo, at iba pang
rito na ang mga mag-aaral ang pangunahing bukal ng disenyo ng kurikulum.

mga maginteres, at
ang mga
dalubhasa

Nakatuon sa pundasyong sikolohikal ang mga gumagawa ng kurikulum partikular

na kung paano bumuo ng kahulugan. Maraming kognitibong pag-aaral ang nagbigay sa
mga bumubuo ng kurikulum ng mga paraan upang malinang ang gawaing pangedukasyon para mapagaan ang pagdama, pag-iisip at pagkatuto. Sa mga huling taon
ng 1990, isang pag-aaral sa utak ang nagiging mahalaga para sa mga tagapagturo.

Natutuhan na maging ang kapaligiran ay maaaaring makaimpluwensya sa anatomiya

ng utak ng isang bata. Ang dami at kalidad ng mga pisikal na karanasan ay
nakaaaapekto a paglinang ng utak.
Ang kurikulum na nakapokus sa mga mag-aaral ay nagbibigay diin sa kanilang
kaalaman. Ang mga mag-aaral ay bumubuo kaysa simpleng pagtamo ng kaalaman at
ito ay ginagawa nila sa kakaibang paraan na may tiyak na kakaiba ring konklusyon.
Maaari silang gumamit ng parehas na salita sa pagsagot sa tanong, ngunit ang kanilang
malalim na pag-unawa ang siyang naiiiba. Bilang isa sa mga batayan ng disenyo ng
kurikulum, ang lapit na nakasentro sa mga mag-aaral ay nakaugnay sa mga lapit na
nakapokus sa kaalaman o agham. Sa lapit na nakapokus sa agham, binibigyang diin
ang mga estratehiya sa pagpoproseso ng kaalaman samantalang ang lapit na
nakapokus sa kaalaman ay nakatuon sa kung paano pinoproseso ng isang indibidwal
ang impormasyong natanggap. Ang lahat ng pinagmulang disenyo ng kurikulum ay
nakaugnay sa iba pa. Ang kurikulum na nakasentro sa mga mag-aaral ay naglalayon
silang palakasin at ipakita ang kanilang pagkakaiba-iba.
Konseptwal na Balangkas: Pagtatapat-tapat (Horizontal) at Pagkakasunod-sunod
(Vertical) na Pagsasaayos
Ang disenyo ng kurikulum ay isinasaayos sa dalawang batayang dimension:
pagtatapat-tapat (horizontal) at pagkakasunod-sunod (vertical). Sa pagtatapat-tapat,
pinagsasama-sama ang mga elemento ng kurikulum. Halimbawa, ang pagsasama ng
nilalaman ng Kasaysayan, Antropolohiya, at Sosyolohiya upang makabuo ng kursong
Kontemporaryong Aralin (Contemporary Studies) o maaari rin namang pagsamahin ang
nilalaman ng agham at matematika.
Nakatuon ang pagsasaayos sa pagkakasunod-sunod sa paghanay ng mga
elemento ng kurikulum. Halimbawa, ang paksang Pamilya para sa unang taon sa
Araling Panlipunan. Lipunan naman ang sa ikalawang taon. Isinasaayos ang
kurikulum sa ganitong paraan upang maipakita ang magkakatulad na paksa sa ibat
ibang taon ngunit isinaalang-alang ang pagkakaroon ng karangalang kaalaman at
mataas na lebel ng pagsasanay. Sa pagkakataon, ang konsepto ng set sa matematika
sa unang taon ay pag-aralan pa rin sa mga susunod na taon sa elementarya.
Mga Kinakailangang Isaalang-alang sa Pagsasakatuparan ng Disenyo ng
Kurikulum
Sumasalamin ang disenyo ng kurikulum sa kabuuan nito. Narito ang ilan sa maaaring
isaalang-alang sa pagbuo ng isang epektibong disenyo ng kurikulum.
1. Nagpapakita ng iyong pilosopikal, edukasyonal, at pagpapalagay sa kurikulum tungo
sa layunin ng isang paaralan.

2. Naisasaalang-alang ang pangangailanagan at pagnanais ng iyong mag-aaral.

3. Naisasaalang-alang ang iba't-ibang bumubuo sa disenyo at mga organisasyon.
4. Naiguguhit ang iba't-ibang panlabas na disenyo na dapat ipatupad.
5. Napagkukumpara ang nilalaman ng napiling disenyo sa misyon ng paaralan.
6. Naibabahagi ang disenyo ng kurikulum sa iyong kasamahang guro.

Bagaman, mahalaga ang pagdidisenyo ng kurikulum sa halos lahat ng paaralan sa

distrito, ang disenyo ang kurikulum ay nakatatanggap lamang ng maliit na pagtugon.
Madalas ang gumagawa ng kurikulumay nagtutuon lamang sa maliit na pagdidisenyo
kaysa sa pagrerekomenda sa nilalaman na sumasalamin sa pilosopikal at politikal na
pagtanaw na kadalasan ay hindi maayos na nabubuo. Kakaunti sa mga nangangalaga
sa edukasyon ay nauunawaan kung paanong nakaiimpluwensya ang sosyo-ekonomiko,
politikal, at kultural na salik sa pagpili ng pahalang at patayong organisasyon.
Magkagayon man, ang lumalaking bioang ng mga gumagawa ng kurikulum ay
naniniwala na ang disenyo ay dapat na sumasalamin sa iba't-ibang tinig, mga
kahulugan, at pagtanaw ng ideya.

Mga Dapat Isaalang-alang sa Dimensyon ng Disenyo

Ang disenyo ng kurikulum ay naglulugar sa relasyon sa pagitan ng kakailanganin sa
kurikulum. Dapat nitong matamo ang saklaw, pagkakasunod-sunod, pagpapatuloy,
pagsasama-sama, artikulasyon, at pagtitimbang.
Saklaw
Ang gumagawa ng kurikulum ay kinakailangang isaalang-alang ang kaluwangan at
kalaliman ng nilalaman- ang sinasaklaw. Sa aklat ni Ralph Tyler na pinamagatang Basic
Principles of Curriculum Instruction, nasasangguni ang saklaw na binubuo ng
nilalaman,paksa,karanasang pampagkatuto, at diwa ng oraganisasyon na masasaklaw
ang planong pang edukasyon. Inulit nin Jhon Goodland at Zhixin Su ang depinisyon na
naisasaalang alang ang pagtukoy sa pahalang na organisasyon ng kurikulum.
Ang saklaw ay binubuo ng lahat ng uri ng karanasang pang edukasyo na lumikha
upang makibahagi ang mag-aaral sa kanilang kakamting pagkatuto. Ito ay binubuo ng
kognitib at afektib na pagkatuto. Kung minsan ang sinasaklaw ng kurikulum ay limitado
para sa simpleng paglilista ng susing paksa at mga gawain.

Ang kabuoang saklaw ng kurikulum ay may kakanyahang pahabain sa mahabang taon.

Ang saklaw ng kurikulum ay humahanggan lamang ng buwan o linggo at kadalasang
isinasaayos sa bawat bahagi. Ang bawat bahagi ay hinahati sa bawat planong
pampagkatuto na kadalasang isinasaayos ang impormasyon at mga gawain sa bawat
oras o minuto.