สงครามเย็น (คำศัพท์)
ความขัดแย้งที่ไม่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติการทางทหาร
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
สงคราม
( โครงร่าง )
ประวัติศาสตร์
ทหาร
Battlespace
Weapons
Tactics
List of military tactics
Operational
Strategy
List of military strategies and concepts
Grand strategy
Administrative
Organization
Personnel
Logistics
Science
Law
Theory
Non-warfare
Culture
Related
Lists
ภาพของขีปนาวุธนิวเคลียร์ไททันขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางไซโลนิวเคลียร์
ขีปนาวุธนิวเคลียร์ไททัน (สร้างขึ้นเพื่อสงครามเย็น) ในไซโลปล่อย

สงครามเย็นคือภาวะความขัดแย้งระหว่างประเทศที่ไม่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติการทางทหาร โดยตรง แต่ดำเนินการเป็นหลักผ่านการ ดำเนินการ ทางเศรษฐกิจและการเมืองการโฆษณาชวนเชื่อการจารกรรมหรือสงครามตัวแทนที่ทำโดยตัวแทน คำนี้มักใช้เพื่ออ้างถึงสงครามเย็นระหว่างอเมริกากับโซเวียตในช่วงปี 1947–1989 ตัวแทนโดยทั่วไปคือรัฐที่เป็นบริวารของประเทศที่ขัดแย้ง กล่าวคือ ประเทศที่เป็นพันธมิตรกับประเทศเหล่านั้นหรืออยู่ภายใต้อิทธิพลทางการเมือง ของประเทศ เหล่านั้น ฝ่ายตรงข้ามในสงครามเย็นมักจะให้ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจหรือการทหาร เช่น อาวุธ การสนับสนุนทางยุทธวิธี หรือที่ปรึกษาทางทหาร แก่ประเทศที่เล็กกว่าซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องในความขัดแย้งกับประเทศฝ่ายตรงข้าม

ที่มาของคำว่า

คำว่า "สงครามเย็น" แทบไม่เคยถูกใช้มาก่อนในปี 1945 นักเขียนบางคนยกย่องดอน ฮวน มานูเอล ชาวสเปน ในศตวรรษที่ 14 ว่าเป็นคนแรกที่ใช้คำนี้ (ในภาษาสเปน) เพื่อกล่าวถึงความขัดแย้งระหว่างศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลาม อย่างไรก็ตาม คำที่ใช้คือ "เยือกเย็น" มากกว่า "เย็นชา" คำว่า "เย็นชา" ปรากฏครั้งแรกในการแปลงานของเขาที่มีข้อบกพร่องในศตวรรษที่ 19 [1]

ในปี 1934 คำนี้ถูกนำมาใช้เพื่ออ้างถึงหมอรักษาตามความเชื่อซึ่งได้รับการรักษาพยาบาลหลังจากถูกงูกัด รายงานของหนังสือพิมพ์อ้างถึงข้อเสนอแนะของเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ว่าความเชื่อมีส่วนช่วยให้เขารอดชีวิตได้ โดยถือเป็น "การสงบศึกในสงครามเย็นระหว่างวิทยาศาสตร์กับศาสนา" [2]

เมื่อพิจารณาถึงการประยุกต์ใช้ในปัจจุบันกับความขัดแย้งระหว่างประเทศชาติ วลีนี้ปรากฏเป็นภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรกในบทบรรณาธิการที่ไม่ระบุชื่อซึ่งตีพิมพ์ในนิตยสาร The Nationในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2481 ชื่อว่า "สงครามเย็นของฮิตเลอร์" [3] [4]วลีนี้ถูกใช้เป็นระยะๆ ในหนังสือพิมพ์ตลอดฤดูร้อนปี พ.ศ. 2482 เพื่อบรรยายถึงความตึงเครียดและความหวาดกลัวจากการสะสมอาวุธและการเกณฑ์ทหารจำนวนมากที่เกิดขึ้นในทวีปยุโรป (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโปแลนด์) ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง วลีนี้ได้รับการอธิบายว่าเป็น "สงครามเย็น" หรือ "สันติภาพร้อนแรง" ที่กองทัพต่างๆ กำลังรวมตัวกันในหลายประเทศในยุโรป[5] เกรแฮม ฮัตตันรองบรรณาธิการของThe Economistใช้คำนี้ในเรียงความของเขาที่มีชื่อว่า "สันติภาพครั้งต่อไป" ซึ่งตีพิมพ์ในThe Atlantic Monthly ฉบับเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2482 (ปัจจุบันคือThe Atlantic ) บทความนี้ขยายความถึงแนวคิดเรื่องสงครามเย็นมากกว่าการใช้คำนี้ในภาษาอังกฤษ และได้รับการตอบรับอย่างเห็นอกเห็นใจอย่างน้อยหนึ่งครั้งในคอลัมน์หนังสือพิมพ์ฉบับต่อมา[6] [7]ชาวโปแลนด์อ้างว่าช่วงเวลาดังกล่าวมี "เหตุการณ์ที่สร้างขึ้นมาเพื่อยั่วยุ" [8]นอกจากนี้ ยังมีการคาดเดาว่ายุทธวิธีสงครามเย็นของเยอรมันอาจทำให้โปแลนด์ต้านทานการรุกรานได้น้อยลง[9]

ในช่วงสงคราม คำนี้ยังถูกใช้ในลักษณะที่ไม่ค่อยคงอยู่นาน เช่น เพื่ออธิบายถึงแนวโน้มของสงครามในฤดูหนาว[10]หรือในคอลัมน์ความเห็นที่สนับสนุนให้นักการเมืองอเมริกันพิจารณาอย่างมีสติก่อนตัดสินใจว่าจะเข้าร่วมสงครามหรือไม่[11]

เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองจอร์จ ออร์เวลล์ใช้คำนี้ในบทความเรื่อง "You and the Atom Bomb " ซึ่งตีพิมพ์เมื่อวันที่ 19 ตุลาคม 1945 ในนิตยสารTribune ของอังกฤษ เมื่อครุ่นคิดถึงโลกที่อาศัยอยู่ภายใต้เงาของภัยคุกคามจากสงครามนิวเคลียร์ ออร์ เวล ล์เตือนถึง "สันติภาพที่ไม่ใช่สันติภาพ" ซึ่งเขาเรียกว่า "สงครามเย็น" ถาวร[12]ออร์เวลล์อ้างถึงสงครามนั้นโดยตรงว่าเป็นการเผชิญหน้าทางอุดมการณ์ระหว่างสหภาพโซเวียตและมหาอำนาจตะวันตก[13]นอกจากนี้ ในThe Observerฉบับวันที่ 10 มีนาคม 1946 ออร์เวลล์เขียนว่า "[หลังจากการประชุมที่มอสโกว์เมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้ว รัสเซียเริ่มทำ 'สงครามเย็น' กับอังกฤษและจักรวรรดิอังกฤษ " [14]

คำจำกัดความที่ได้รับการแก้ไขในปัจจุบันคือสงครามที่เกิดขึ้นจากการขัดแย้งทางอ้อม การใช้คำนี้ครั้งแรกในความหมายนี้เพื่ออธิบาย ความตึงเครียด ทางภูมิรัฐศาสตร์ หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ระหว่างสหภาพโซเวียตและบริวารของ สหภาพโซเวียต กับ สหรัฐอเมริกาและพันธมิตรในยุโรปตะวันตกนั้น มาจากเบอร์นาร์ด บารุคนักการเงินชาวอเมริกันและที่ปรึกษาประธานาธิบดี[15]ในเซาท์แคโรไลนา เมื่อวันที่ 16 เมษายน 1947 เขาได้กล่าวสุนทรพจน์ (โดยนักข่าวเฮอร์เบิร์ต บายาร์ด สโวป ) [16]ว่า "อย่าให้ถูกหลอก เราอยู่ท่ามกลางสงครามเย็นในปัจจุบัน" [17] วอลเตอร์ ลิปมันน์นักข่าว-คอลัมนิสต์ของหนังสือพิมพ์ทำให้คำนี้มีความหมายอย่างกว้างขวางด้วยหนังสือเรื่อง Cold War (1947) [18]

คำว่า "สงครามร้อน" ยังใช้กันเป็นครั้งคราวเพื่อเปรียบเทียบ แต่ยังคงพบเห็นได้น้อยมากในวรรณกรรมเกี่ยวกับทฤษฎีทางการทหาร [ 19]

ตามที่นักวิชาการ Covell Meyskens กล่าว คำว่า "สงครามเย็น" ไม่ได้ถูกนำมาใช้ในจีนในยุคเหมาอิสต์ [ 20]

ความตึงเครียดถูกขนานนามว่าเป็นสงครามเย็น

นับตั้งแต่สงครามเย็นระหว่างสหรัฐอเมริกากับสหภาพโซเวียต (พ.ศ. 2490–2534) ความตึงเครียดในระดับโลกและระดับภูมิภาคหลายประการก็ถูกเรียกว่าสงครามเย็นเช่นกัน

อังกฤษและสเปนในศตวรรษที่ 16

ในบทความปี 1964 ของเขาเกี่ยวกับการอ้างสิทธิ์New Albion ของ Francis Drake นั้น Adolph S. Oko Jr. ได้บรรยายถึงความตึงเครียดระหว่าง อังกฤษและสเปนในศตวรรษที่ 16 ว่าเป็นสงครามเย็น[21]

เกมที่ยอดเยี่ยม

The Great Game การเผชิญหน้าในอาณานิคมที่เกิดขึ้นระหว่าง จักรวรรดิอังกฤษและรัสเซีย ในเอเชีย ในศตวรรษที่ 19 ได้รับการอธิบายแตกต่างกันไปว่าเป็นสงครามเย็น[22] [23] [24] [25]แม้ว่าจะยังมีข้อโต้แย้งในเรื่องนี้อยู่ก็ตาม[26]

สงครามเย็นครั้งที่สอง

สงครามเย็นครั้งที่สอง[27] [28] [29]เรียกอีกอย่างว่าสงครามเย็นครั้งที่สอง[30] [ 31]สงครามเย็น 2.0 [32] [33]หรือ สงครามเย็นครั้งใหม่[34] [35]เป็นคำที่ใช้บรรยายยุคหลังสงครามเย็นซึ่งเป็นช่วงความตึงเครียดทางการเมืองและการทหารระหว่างสหรัฐอเมริกากับรัสเซียและ/หรือจีน

ตะวันออกกลาง

Malcolm H. Kerrเป็นคนแรกที่บัญญัติคำว่า " สงครามเย็นอาหรับ " เพื่ออ้างถึงความขัดแย้งทางการเมืองภายในโลกอาหรับระหว่างสาธารณรัฐนาสเซอร์ ที่ปกป้อง ลัทธิสังคมนิยมอาหรับลัทธิพานอาหรับและชาตินิยมอาหรับที่นำโดยอียิปต์ของนาสเซอร์ กับระบอบ กษัตริย์ที่ยึดถือประเพณีซึ่งนำโดยซาอุดีอาระเบีย[36 ]

Bilal Y. Saab สมาชิกสภาแอตแลนติก[37] Primoz Manfreda นักเขียนAbout.com [ 38] Seyyed Hossein Mousavianนักวิชาการอิหร่านและSina Toossi นักวิชาการมหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน[39] Kim Ghattasนักข่าว[40] Yochi Dreazenนักข่าวนโยบายต่างประเทศ [41] Sultan Barakat นักวิจัยสถาบัน Brookings [42]และJonathan Broder นักข่าวNewsweek [43]ใช้คำว่า "สงครามเย็น" เพื่ออ้างถึงความตึงเครียดระหว่างซาอุดีอาระเบียและอิหร่านในเดือนกุมภาพันธ์ 2016 Ali Omidi ศาสตราจารย์ มหาวิทยาลัย Isfahanปฏิเสธข้อสันนิษฐานที่ว่าความขัดแย้งระหว่างอิหร่านและซาอุดีอาระเบียจะตึงเครียดมากขึ้น[44]

เอเชียใต้

นักวิจารณ์ Ehsan Ahrari [45]นักเขียนBruce Riedel [ 46]นักวิจารณ์ทางการเมืองSanjaya Baru [47]และนักวิชาการจากมหาวิทยาลัย Princeton Zia Mian [48]ได้ใช้คำว่า "สงครามเย็น" ตั้งแต่ปี 2002 เพื่ออ้างถึงความตึงเครียดระยะยาวระหว่างอินเดียและปากีสถานซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอินเดียภายใต้การปกครองของอังกฤษจนกระทั่งมีการแบ่งแยกดินแดนในปี 1947

เอเชียตะวันออก

นักวิชาการ ระดับบัณฑิตศึกษาของโรงเรียนทหารเรือ Edward A. Olsen [49] [50]นักการเมืองชาวอังกฤษDavid Alton [ 51] ศาสตราจารย์ Hyun Ok Park จากมหาวิทยาลัย York [52]และศาสตราจารย์ David C. Kang จากมหาวิทยาลัย Southern California [53]ใช้คำนี้เพื่ออ้างถึงความตึงเครียดระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ซึ่งถูกแบ่งแยกตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในปี 1945 พวกเขาเรียกมันสลับกันว่า "สงครามเย็นเกาหลี" ในเดือนสิงหาคม 2019 รัฐบาลเกาหลีเหนือกล่าวว่าความร่วมมือทางทหารระหว่างสหรัฐฯ และเกาหลีใต้เพิ่มเติมจะกระตุ้นให้เกาหลีเหนือ "ก่อให้เกิดสงครามเย็นครั้งใหม่บนคาบสมุทรเกาหลีและในภูมิภาค" [54]

โฆษก กระทรวงกลาโหมของจีนเกิง หยานเฉิง[55] แชนนอน เทียซซี บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ The Diplomat [56]และไซมอน ทิสดอลล์นักเขียนคอลัมน์หนังสือพิมพ์ The Guardian [57]ใช้คำนี้เพื่ออ้างถึงความตึงเครียดระหว่างจีนและญี่ปุ่น

ประเทศจีนและสหภาพโซเวียต

เอ็ดเวิร์ด แครงค์ชอว์นักเขียนชาวอังกฤษใช้คำนี้เพื่ออ้างถึงความสัมพันธ์ระหว่างจีนและโซเวียตหลังจากการแตกแยกระหว่างจีนและโซเวียตด้วย[58] "สงครามสายลับ" ยังเกิดขึ้นระหว่างสหภาพโซเวียตและจีนด้วย[59]

ประเทศจีนและอินเดีย

Imran Ali Sandano จากมหาวิทยาลัย Sindh , [60] Arup K. Chatterjee จากJindal Global Law School , [61]นักข่าวBertil Lintner , [62]นักเขียนBruno Maçães , [63]นักการเมือง-ทนายความP. Chidambaram , [64]นักการเมืองและนักข่าวSanjay Jha , [65]และคนอื่นๆ อีกบางคน[66] [67]ใช้คำว่า "สงครามเย็นครั้งใหม่" เพื่ออ้างถึงความตึงเครียดที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างจีนและอินเดีย

สงครามกลางเมืองเย็นของสหรัฐฯ

ในฤดูใบไม้ผลิปี 2017 ศาสตราจารย์กิตติคุณAngelo Codevillaใช้คำว่า "สงครามกลางเมืองเย็น" เพื่อวิพากษ์วิจารณ์ "ชนชั้นปกครอง ระบบราชการ ระบบตุลาการ สถาบันการศึกษา สื่อมวลชน กลุ่มลูกค้าที่เกี่ยวข้อง เจ้าหน้าที่พรรคเดโมแครต และเขตอำนาจศาลที่พรรคเดโมแครตควบคุม" และสิ่งที่ Codevilla พิจารณา "ต่อคนส่วนใหญ่ในอเมริกาและวิถีชีวิตของพวกเขา" [68]

ในปี 2017 และ 2019 นักข่าวCarl Bernsteinได้วิจารณ์ประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ซึ่งเขาเรียกในปี 2019 ว่า "คนหลอกลวง คนต้มตุ๋น [...] ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา" ว่าทำให้สิ่งที่ Bernstein ถือว่าเป็น "สงครามกลางเมืองเย็น" รุนแรงขึ้น โดยอ้างถึงการที่รัฐบาลทรัมป์ใช้ฮิลลารี คลินตัน เป็นแพะรับบาป ในระหว่างการสอบสวนคดีพิเศษของมูลเลอร์ ในปี 2017 และในปี 2019 ความพยายามของเขาที่จะอุทธรณ์ "อคติ" ของผู้สนับสนุนที่มีต่อ "ฝ่ายตรงข้าม" ที่พวกเขาต้องการ "กำจัด" [69] [70]

แมตต์ไบ คอลัมนิสต์ของวอชิงตันโพสต์ใช้คำว่า "สงครามกลางเมืองเย็น" ในเดือนมกราคม 2021 เพื่ออ้างอิงถึง "ความแตกแยกที่ใกล้จะเกิดขึ้น" ของสหรัฐฯ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยชาวอเมริกันในชนบทที่ "ใช้ชีวิตอยู่ในความเป็นจริงของตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ โดยได้รับการหล่อเลี้ยงจาก 'ข้อเท็จจริงทางเลือก ' ของตนเอง และนำโดยผู้นำที่ไร้เหตุผลของตนเอง" และ "แยกตัวจากวัฒนธรรมเมือง [ของอเมริกา] และสื่อที่มีอิทธิพล" [71]

เดวิด เอ. เลิฟ ศาสตราจารย์ด้านการศึกษาด้านสื่อวิจารณ์พรรครีพับลิกันของสหรัฐอเมริกา ในเดือนมีนาคม 2021 ว่า "ก่อให้เกิดสงครามกลางเมืองด้วยการผลักดันมาตรการปราบปรามผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ไม่เคยมีมาก่อนโดยมุ่งเป้าไปที่กลุ่มชนกลุ่มน้อยและชุมชนที่ถูกละเลย" [72]

Tony Woodlief ผู้ ร่วมเขียน บทความในนิตยสารGoverningได้วิพากษ์วิจารณ์ "ผู้เชี่ยวชาญทางการเมือง" การใช้คำดังกล่าว และการเน้นย้ำถึงการแบ่งแยกชนชั้นทางการเมืองว่า "ละเลยข้อมูลจำนวนมากที่ชี้แจงจุดร่วมที่สำคัญในหมู่ชาวอเมริกัน" ในเดือนตุลาคม 2021 [73]

ดูเพิ่มเติม

ค้นหาสงครามเย็นในวิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

อ้างอิง

  1. ^ Simon Dalby; Gearoid Ou Tuathail (2002). Rethinking Geopolitics. Routledge. หน้า 67. ISBN 9781134692132-
  2. ^ "Teester;s Belief Held Very Helpful to Him (1934)". The News and Observer . 1934-08-12. p. 2. สืบค้นเมื่อ2022-02-12 .
  3. ^ "The Nation 1938-03-26: เล่มที่ 146 ฉบับที่ 3795". Nation Company LP 26 มีนาคม 1938
  4. ^ หนังสือคำคมของเยล. 2549. ISBN 9780300107982-
  5. ^ "Nine Million Men Now Under Arms!(1939)". The Chattanooga News . 11 สิงหาคม 1939. หน้า 4. สืบค้นเมื่อ12 กุมภาพันธ์ 2022 .
  6. ^ "สันติภาพครั้งต่อไป (1939)". The Atlantic . 1939-08-01 . สืบค้นเมื่อ2022-11-11 .
  7. ^ "วลีสำหรับยุโรปในปัจจุบัน สันติภาพอันร้อนแรง และสงครามเย็น (1939)". The Chattanooga News . 28 กรกฎาคม 1939. หน้า 4. สืบค้นเมื่อ12 กุมภาพันธ์ 2022 .
  8. ^ "ท่าเรือ Danzig Quiet (1939)". The Cincinnati Enquirer . 1939-08-06. หน้า 33. สืบค้นเมื่อ2022-02-12 .
  9. ^ "Poland Shows United Front on Danzig Issue (1939)". The Miami News . 1939-08-06. หน้า 17. สืบค้นเมื่อ2022-02-12 .
  10. ^ "The "Cold War" - How Long? (1939)". The Des Moines Register . 1939-11-15. หน้า 8 . สืบค้นเมื่อ2022-02-12 .
  11. ^ "เหตุผลสงครามเย็น (1939)". The Indianapolis News . 1939-09-16. หน้า 6. สืบค้นเมื่อ2022-02-12 .
  12. ^ Kort, Michael (2001). The Columbia Guide to the Cold War . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย. หน้า 3.
  13. ^ Geiger, Till (2004). Britain and the Economic Problem of the Cold War . Ashgate Publishing. หน้า 7.
  14. ^ ออร์เวลล์, จอร์จ, ดิ ออบเซิร์ฟเวอร์ , 10 มีนาคม 2489
  15. ^ Gaddis, John Lewis (2005). สงครามเย็น: ประวัติศาสตร์ใหม่. Penguin Press. หน้า 54. ISBN 978-1-59420-062-5-
  16. ^ ซาไฟร์, วิลเลียม (1 ตุลาคม 2549). "Islamofascism Anyone?". The New York Times . สืบค้นเมื่อ25 ธันวาคม 2551 .
  17. ^ History.com Staff (2009). "This Day on History - April 16, 1947: Bernard Baruch coins the term "Cold War"". A+E Networks . สืบค้นเมื่อ23 สิงหาคม 2016 . คำพูดเต็มในบริบทของปัญหาแรงงานอุตสาหกรรมในสหรัฐอเมริกาในปี 1947 ซึ่งตามที่ Bernard Baruch กล่าวสามารถแก้ไขได้ผ่าน "ความสามัคคี" ระหว่างแรงงานและการจัดการซึ่งจะให้สหรัฐอเมริกามีอำนาจในการเล่นบทบาทของตนเป็นกำลังสำคัญซึ่งตามคำพูดของ Baruch "โลกสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ทั้งทางกายภาพและจิตวิญญาณ": "อย่าให้เราถูกหลอก - วันนี้เราอยู่ในช่วงกลางของสงครามเย็น ศัตรูของเราสามารถพบได้ทั้งในต่างแดนและในประเทศ อย่าลืมสิ่งนี้: ความไม่สงบของเราคือหัวใจของความสำเร็จของพวกเขา สันติภาพของโลกคือความหวังและเป้าหมายของระบบการเมืองของเรา เป็นความสิ้นหวังและความพ่ายแพ้ของผู้ที่ต่อต้านเรา เราสามารถพึ่งพาได้เพียงตัวเราเอง"
  18. ^ ลิปมันน์, วอลเตอร์ (1947). สงครามเย็น. ฮาร์เปอร์. ISBN 9780598864048. ดึงข้อมูลเมื่อ 2 กันยายน 2551 .
  19. ^ Marks, MP (2011). "Metaphors of International Security". Metaphors in International Relations Theory . นิวยอร์ก: Palgrave Macmillan. หน้า 107–135. doi :10.1057/9780230339187_6. ISBN 978-1-349-29493-0-
  20. ^ Meyskens, Covell (23 สิงหาคม 2023). "พื้นที่เชิงกลยุทธ์ของจีนในยุคเหมา". สำนักงานวิจัยเอเชียแห่งชาติ . สืบค้นเมื่อ26 สิงหาคม 2023 .
  21. ↑ โอโก กัปตันอดอล์ฟ เอส. จูเนียร์ (มิถุนายน 1964) "ฟรานซิส เดรก และโนวา อัลเบียน" สมาคมประวัติศาสตร์แคลิฟอร์เนียรายไตรมาสXLIII (2): 135–158 ดอย :10.2307/25155641. จสตอร์  25155641.
  22. ^ "BRITAIN AND RUSSIA FOUGHT A 19TH CENTURY COLD WAR". Chicago Tribune . 30 กันยายน 1992 . สืบค้นเมื่อ2022-08-08 . เช่นเดียวกับสงครามเย็น เกมที่ยิ่งใหญ่เป็นการต่อสู้โดยตัวแทนซึ่งผู้แสดงนำไม่ค่อยเผชิญหน้ากันโดยตรง
  23. ^ Share, Michael (2004-10-01). "Along the fringes of 'the great game': imperial Russia and Hong Kong, 1841–1907". The Round Table . 93 (377): 725–737. doi :10.1080/0035853042000300205. ISSN  0035-8533. S2CID  154849203 เมื่อหนึ่งศตวรรษที่ผ่านมา สงครามเย็นได้ปะทุขึ้นในแนวทางการเมือง อุดมการณ์ เศรษฐกิจ การทหาร และวัฒนธรรม ระหว่างสหราชอาณาจักรและรัฐรัสเซียแบบเผด็จการซึ่งถูกมองว่าคุกคามผลประโยชน์ของจักรวรรดิอังกฤษในอินเดียและที่อื่นๆ ในเอเชีย จนกระทั่งปลายศตวรรษที่ 19 อังกฤษเสรีนิยมถือเป็นศัตรูตัวฉกาจของรัสเซีย
  24. ^ Dean, Riaz (2020-01-19). การทำแผนที่เกมที่ยิ่งใหญ่: นักสำรวจ สายลับ และแผนที่ในเอเชียศตวรรษที่ 19. Casemate. หน้า 4. ISBN 978-1-61200-815-8คนอื่น ๆแนะนำว่ามันยังคงดำเนินต่อไปหลังจากช่วงเวลานั้น โดยที่ 'เกม' จริงๆ แล้วเป็นเพียงบทนำของยุควิกตอเรียในช่วงสงครามเย็น...
  25. ^ ฮอปเคิร์ก, ปีเตอร์ (27 มีนาคม 2549). "บทนำ". เกมอันยิ่งใหญ่. สำนักพิมพ์จอห์น เมอร์เรย์ISBN 978-1-84854-477-2บางคนอาจโต้แย้ง ว่าเกมใหญ่ไม่เคยหยุดลงจริงๆ และเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของสงครามเย็นในยุคของเราเท่านั้น...
  26. ^ "The Great Game, 1856-1907: Russo-British Relations in Central and East Asia | Reviews in History". reviews.history.ac.uk . สืบค้นเมื่อ2022-08-08 . โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Sergeev มีความกังวลที่จะล้มล้างความเข้าใจที่มองว่า Great Game เป็น 'สงครามเย็นสมัยวิกตอเรีย'
  27. ^ Mackenzie, Ryan (3 ตุลาคม 2015). "Rubio: US 'barreling toward a second Cold War'". The Des Moines Register . USA Today . สืบค้นเมื่อ28 มกราคม 2016 .
  28. ^ Bovt, George (31 มีนาคม 2015). "Who Will Win the New Cold War?". The Moscow Times . สืบค้นเมื่อ28 มกราคม 2016 .
  29. ^ Trenin, Dmitri (2 มีนาคม 2014). "วิกฤตในไครเมียอาจนำโลกเข้าสู่สงครามเย็นครั้งที่สอง". The Guardian . สืบค้นเมื่อ28 มกราคม 2016 .
  30. ^ Dmitri Trenin (4 มีนาคม 2014). "ยินดีต้อนรับสู่สงครามเย็นครั้งที่ 2". นโยบายต่างประเทศ . Graham Holdings . สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2015 .
  31. ^ ในขณะที่สงครามเย็นครั้งที่ 2 กำลังใกล้เข้ามา ศาลวอชิงตัน ชาตินิยม ฝ่ายขวา ชาวคาธอลิก โปแลนด์ที่ต่อต้านชาวต่างชาติHuffington Post 15 ตุลาคม 2558
  32. ^ “สงครามเย็น 2.0: รัสเซียและตะวันตกทำให้การต่อสู้ครั้งประวัติศาสตร์กลับมาเข้มข้นอีกครั้ง” The Guardian . 28 ตุลาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ24 ตุลาคม 2016 .
  33. ^ Eve Conant (12 กันยายน 2014). "สงครามเย็นกลับมาแล้วหรือไม่" National Geographic . National Geographic Society. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กันยายน 2014 . สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2015 .
  34. ^ Simon Tisdall (19 พฤศจิกายน 2014). "สงครามเย็นครั้งใหม่: เราจะกลับไปสู่วันเก่าๆ ที่เลวร้ายอีกครั้งหรือไม่". The Guardian . Guardian News and Media Limited . สืบค้นเมื่อ4 กุมภาพันธ์ 2015 .
  35. ^ Philip N. Howard (1 สิงหาคม 2012). "Social media and the new Cold War". Reuters . Reuters Commentary Wire. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 สิงหาคม 2012. สืบค้นเมื่อ2 สิงหาคม 2016 .
  36. ^ Kerr, Malcolm H. (1967). สงครามเย็นอาหรับ 1958-1967 : การศึกษาอุดมการณ์ในทางการเมือง. Malcolm H. Kerr (พิมพ์ครั้งที่ 2). ลอนดอน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดISBN 0-19-631824-6.OCLC 278293765  .
  37. ^ Saab, Bilal Y. (18 ตุลาคม 2016). "เหตุใดความ ขัดแย้งระหว่างอิหร่านและซาอุดีอาระเบียจึงมีแนวโน้มเกิดขึ้นมากกว่าที่เคย" Newsweek สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2016
  38. ^ Manfreda, Primoz. "อิหร่านและซาอุดีอาระเบีย—สงครามเย็นตะวันออกกลาง". About.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2016. สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2016 .
  39. ^ Mousavian, Seyyed Hossein ; Toossi, Sina (19 กันยายน 2016). "การยุติสงครามเย็นอิหร่าน-ซาอุดีอาระเบีย" LoebLog สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2016
  40. ^ Ghattas, Kim (15 กรกฎาคม 2015). "The Saudi Cold War With Iran Heats Up". Foreign Policy . สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2016 . (จำเป็นต้องสมัครสมาชิก)
  41. ^ Dreazen, Yochi (27 มีนาคม 2015). "In Yemen, the Middle East's cold war could get hot". The Washington Post . สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2016 .
  42. ^ Barakat, Sultan (22 มิถุนายน 2016). "Is the Iranian-Saudi 'cold war' heating up? How to reduce the temperature". Brookings Institution . สืบค้นเมื่อ11 กรกฎาคม 2016 .
  43. ^ Broder, Jonathan (11 มกราคม 2016). "ผู้แพ้สงครามเย็นระหว่างอิหร่านและซาอุดีอาระเบียอาจเป็นโอบามา" Newsweek สืบค้นเมื่อ11 กรกฎาคม 2016
  44. ^ Omidi, Ali (กุมภาพันธ์ 2016). "ห้าเหตุผลที่ทำไมความขัดแย้งระหว่างอิหร่านและซาอุดีอาระเบียจะไม่ทวีความรุนแรงขึ้น" Al-Monitor . สืบค้นเมื่อ18ตุลาคม2016
  45. ^ Ahrari, Ehsan (21 มิถุนายน 2002). "ความคล้ายคลึงนำมาซึ่งความดูถูก: อินเดียและปากีสถาน". Asia Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 ตุลาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2016 .{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (link)
  46. ^ Riedel, Bruce (26 พฤษภาคม 2014). "Indian and Pakistani Leaders Seek to End Their Cold War, but Will the 'Deep State' Allow Peace?". The Daily Beast . สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2016 .
  47. ↑ บารู, ซานจายา (ตุลาคม 2559). "สงครามเย็นอินโด-ปาก" ดิ อินเดียน เอ็กซ์เพรส. สืบค้นเมื่อ6 พฤศจิกายน 2559 .
  48. ^ Mian, Zia (7 ธันวาคม 2016). "Kashmir, climate change, and nuclear war". Bulletin of the Atomic Scientists . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2016 .
  49. ^ Olsen, Edward A. (1992). "ความปลอดภัยของเกาหลี: โมเดล 'ความปลอดภัยที่ครอบคลุม' ของญี่ปุ่นเป็นทางเลือกที่เหมาะสมหรือไม่". ใน Doug Bandow; Ted Galen Carpenter (บรรณาธิการ). พันธมิตรสหรัฐฯ-เกาหลีใต้: เวลาแห่งการเปลี่ยนแปลง . นิวบรันสวิก นิวเจอร์ซีย์ : สำนักพิมพ์ Transaction . หน้า 140 ISBN 9781412840866. ดึงข้อมูลเมื่อ5 มีนาคม 2560 .
  50. ^ Olsen, Edward A. (2013) [2002]. การป้องกันประเทศของสหรัฐอเมริกาสำหรับศตวรรษที่ 21: กลยุทธ์การออกจากตลาดครั้งใหญ่Routledgeหน้า 115–116 ISBN 978-0-7146-5098-2. LCCN  2002073300 . สืบค้นเมื่อ5 มีนาคม 2560 .
  51. ^ อัลตัน, เดวิด; ร็อบ ชิดลีย์ (2013). “Marshall Aid for Korea”. Building Bridges: Is there hope for North Korea? . Lion Hudson . หน้า 185. ISBN 9780745957685. ดึงข้อมูลเมื่อ5 มีนาคม 2560 .
  52. ^ Hyun Ok Park (2015). จิตไร้สำนึกของทุนนิยม: จากการรวมเกาหลีสู่เกาหลีข้ามชาติ . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย . หน้า 7 ISBN 978-0-231-17192-2. LCCN  2015010090.
  53. ^ Kang, David C. (31 ธันวาคม 2010). "สงครามเย็นครั้งใหม่ของเกาหลี". The National Interest . สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2017 .
  54. ^ Maresca, Thomas (22 สิงหาคม 2019). "North Korea warns of a new 'cold war'". UPI . สืบค้นเมื่อ9 กันยายน 2019 .
  55. ^ "China Lashes Out at Japan's New Defence Plan, Says Tokyo Maintaining 'Cold War Mentality'". NDTV . Associated Press. 21 ธันวาคม 2013. สืบค้นเมื่อ8 พฤศจิกายน 2016 .
  56. ^ Tiezzi, Shannon (25 มกราคม 2016). "สงครามเย็นครั้งใหม่: จีนกับญี่ปุ่น". The Diplomat . สืบค้นเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2016 .
  57. ^ Tisdall, Simon (17 มกราคม 2005). "Sino-Japanese 'cold war' stirs new tights". The Guardian . สืบค้นเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2016 .
  58. ^ Crankshaw, Edward (1963). สงครามเย็นครั้งใหม่: Moscow v. Pekin . Harmondsworth: Penguin. OCLC  271427323
  59. ^ "สงครามสายลับโซเวียต-จีนในทศวรรษ 1970: ข่าวกรองของเคจีบีรู้อะไรบ้าง ภาคที่ 2" Wilson Center
  60. ^ Sandano, Imran Ali (29 ตุลาคม 2017). "Threat of new cold war looms". Asia Times . สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2018 .
  61. ^ Chatterjee, Arup K. (29 มิถุนายน 2017). "As India and China heading toward a cold war over railways?". Jindal Global Law School . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 เมษายน 2018. สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2018 .
  62. ^ Lintner, Bertil (ธันวาคม 2017). "India, China Conflict Is New Cold War in the Indian Ocean". Businessworld (สัมภาษณ์) สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2018
  63. ^ Maçães, Bruno (14 กุมภาพันธ์ 2018). "India and China's dangerous tug-of-war for the top of the world". Politico . สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2018 .
  64. ^ Chidambaram, P. (1 เมษายน 2018). "Across the Aisle: One-man band cannot make music". The Indian Express . สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2018 .
  65. ^ Jha, Sanjay (7 กรกฎาคม 2020). "India-China face-off: The Asian cold war has been sparked off, writes Sanjay Jha". The Free Press Journal . Mumbai . สืบค้นเมื่อ19 ธันวาคม 2020 .
  66. ^ Korybko, Andrew (13 มิถุนายน 2017). "สงครามเย็นครั้งใหม่ระหว่างจีนและอินเดีย – บทสรุป". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2018 .
  67. ^ "After US–Russia Cold War, Are India–China Headed Towards the Same Path?". The EurAsian Times . 2 เมษายน 2018. สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2018 .
  68. ^ Codevilla, Angelo M. (ฤดูใบไม้ผลิ 2017). "สงครามกลางเมืองเย็น". Claremont Review of Books . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2024 .
  69. ^ Bernstein, Carl (29 ตุลาคม 2017). "CNN Reliable Sources: Aired October 29, 2017 – 11:00 ET". CNN (transcript). Interviewed by Brian Stelter . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2024 .
  70. ^ Bernstein, Carl (1 มีนาคม 2019). "Cuomo Prime Time: Aired March 1, 2019 – 22:00 ET". CNN (ถอดเสียง). สัมภาษณ์โดยChris Cuomo . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2024 .
  71. ^ Bai, Matt (18 มกราคม 2021). "ความคิดเห็น | ความท้าทายของ Biden: สุนทรพจน์เพื่อสงครามกลางเมืองเย็น" The Washington Postสืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2024
  72. ^ Love, David A. (29 มีนาคม 2021). "ความคิดเห็น – สงครามกลางเมืองอันหนาวเหน็บกำลังเกิดขึ้นในอเมริกา" Al Jazeera . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2024 .
  73. ^ Woodlief, Tony (8 ตุลาคม 2021). "Is America in 'a Cold Civil War'? Not at All". Governing . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2024 .

อ่านเพิ่มเติม

  • เมลโล โมราเลส, แฟรงก์. “สงครามเย็น” – ประวัติศาสตร์ (ก่อน) ของคำศัพท์” พิพิธภัณฑ์Alliierten สืบค้นเมื่อ29 กันยายน 2022
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Cold_war_(term)&oldid=1246649126"