นักรบ
บุคคลที่เชี่ยวชาญด้านการรบหรือการสงคราม
Part of a series on
War
(outline)
History
Military
Battlespace
Weapons
Tactics
List of military tactics
Operational
Strategy
List of military strategies and concepts
Grand strategy
Administrative
Organization
Personnel
Logistics
Science
Law
Theory
Non-warfare
Culture
Related
Lists

นักรบคือ ผู้พิทักษ์ที่เชี่ยวชาญในการต่อสู้หรือการสงครามโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของสังคมวัฒนธรรมนักรบตามเผ่าหรือกลุ่ม ที่ยอมรับ ชนชั้น ชนชั้น หรือวรรณะของนักรบ ที่ แยก จากกัน

ประวัติศาสตร์

นักรบดูเหมือนจะปรากฏตัวในสังคมก่อนรัฐยุคแรกๆ[1]นักวิชาการได้โต้แย้งว่านักรบYamnaya ที่ขี่ม้าจาก ทุ่งหญ้า Pontic-Caspianมีบทบาทสำคัญในระหว่างการอพยพของอินโด-ยูโรเปียนและการแพร่กระจายของภาษาอินโด-ยูโรเปียนไปทั่วยูเรเซีย[2] [3]อาวุธพื้นฐานส่วนใหญ่ที่นักรบใช้ปรากฏขึ้นก่อนการกำเนิดของระบบลำดับชั้นส่วนใหญ่ธนูและลูกศรกระบองหอกดาบและอาวุธมีคมอื่นๆถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย อย่างไรก็ตาม ด้วยการค้นพบใหม่ของโลหะวิทยาอาวุธที่กล่าวถึงข้างต้นจึงมีประสิทธิภาพมากขึ้น[4]

เมื่อระบบลำดับชั้นแรกพัฒนาขึ้นเมื่อ 5,000 ปีก่อน ช่องว่างระหว่างผู้ปกครองและผู้ถูกปกครองก็เพิ่มมากขึ้น ผู้ปกครองมักทำสงครามเพื่อขยายอาณาเขตของตน บังคับให้ผู้ชายจากสังคมชั้นต่ำเข้ารับบทบาททางทหาร นั่นคือการใช้ทหารอาชีพครั้งแรก ซึ่งแตกต่างอย่างชัดเจนจากชุมชนนักรบ[5]

จริยธรรมของนักรบในสังคมหลายแห่งต่อมากลายเป็นสิ่งที่สงวนไว้สำหรับชนชั้นปกครองฟาโรห์อียิปต์จะวาดภาพตัวเองในรถ ศึก ยิงใส่ศัตรู หรือทุบคนอื่นด้วยกระบอง การต่อสู้ถือเป็นกิจกรรมที่มีเกียรติแต่ก็ต่อเมื่อเกี่ยวข้องกับสถานะและอำนาจเท่านั้นอัศวินขี่ม้า ชาวยุโรป มักจะรู้สึกดูถูกทหารราบที่คัดเลือกมาจากชนชั้นล่าง ในสังคมเม โสอเมริกันของ อเมริกาก่อนโคลัมบัส ทหารชนชั้น สูงยังคงแยกจากชนชั้นล่างที่เป็นคนขว้างหิน[6]ซามูไร เป็น ขุนนางและชนชั้นนายทหารที่สืบทอดมาของญี่ปุ่นตั้งแต่ศตวรรษที่ 12 ถึงปลายศตวรรษที่ 19 [7]

ตรงกันข้ามกับความเชื่อของนักรบตามวรรณะและเผ่า ซึ่งมองว่าสงครามเป็นสถานที่สำหรับสร้างความกล้าหาญและเกียรติยศการทำสงครามเป็นเรื่องเชิงปฏิบัติที่สามารถเปลี่ยนแปลงวิถีของประวัติศาสตร์ได้ นั่นคือแนวทางของกองทหารโรมัน ซึ่ง มีแรงจูงใจเพียงการเลื่อนยศเท่านั้น เช่นเดียวกับระดับวินัยที่เข้มงวด เมื่อกองทัพประจำการ ของยุโรป ในศตวรรษที่ 17 และ 18 พัฒนาขึ้น วินัยก็กลายเป็นแกนหลักของการฝึกฝนของพวกเขา นายทหารมีบทบาทในการเปลี่ยนแปลงผู้ชายที่พวกเขามองว่าเป็นชนชั้นล่างให้กลายเป็นนักรบที่น่าเชื่อถือ[6]

สังคมยุโรปหลายแห่งในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาได้เริ่มใช้การเกณฑ์ทหารและจัดตั้งกองทัพจากประชาชนทั่วไป โดยได้รับแรงบันดาลใจจากอุดมคติของชาวกรีกโบราณ การเปลี่ยนแปลงทัศนคติก็ถูกสังเกตเช่นกัน เนื่องจากเจ้าหน้าที่ ได้ รับคำสั่งให้ปฏิบัติต่อทหารของตนด้วยความพอประมาณและเคารพ ตัวอย่างเช่น ผู้ที่ต่อสู้ใน สงครามกลางเมืองอเมริกามักจะเลือกเจ้าหน้าที่ของตนเอง เมื่อพลเมืองเข้าร่วมกองทัพ บางครั้งมีมากถึงหลายล้านคน สังคมต่างๆ มักจะพยายามรักษาหรือฟื้นคืนจิตวิญญาณนักรบ แนวโน้มดังกล่าวยังคงดำเนินต่อไปจนถึงปัจจุบัน[8]เนื่องจากคำว่า "นักรบ" มีความหมายในเชิงวีรบุรุษ คำอุปมาอุปไมยนี้จึงเป็นที่นิยมอย่างยิ่งในสิ่งพิมพ์ที่สนับสนุนหรือรับสมัครเข้ากองทัพของประเทศ[9]

วัฒนธรรมนักรบ

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ Grant, RG (2007). Warrior: A Visual History of the Fighting Man. เพนกวิน. หน้า 8. ISBN 978-0-7566-3203-8-
  2. ^ Gibbons, Ann (21 กุมภาพันธ์ 2017). "นักขี่ม้าหลายพัน คนอาจได้บุกเข้าไปในยุโรปในยุคสำริด ส่งผลให้ประชากรในพื้นที่เปลี่ยนแปลงไป" วิทยาศาสตร์
  3. ^ Barras, Colin (27 มีนาคม 2019). "เรื่องราวของฆาตกรที่โหดที่สุดตลอดกาลถูกเปิดเผยใน DNA โบราณ". New Scientist .
  4. ^ Grant, RG (2007). Warrior: A Visual History of the Fighting Man. เพนกวิน. หน้า 14. ISBN 978-0-7566-3203-8-
  5. ^ Grant, RG (2007). Warrior: A Visual History of the Fighting Man. เพนกวิน. หน้า 9. ISBN 978-0-7566-3203-8-
  6. ^ โดย Grant, RG (2007). Warrior: A Visual History of the Fighting Man. Penguin. หน้า 10. ISBN 978-0-7566-3203-8-
  7. ^ Harry D. Harootunian, “ความก้าวหน้าของญี่ปุ่นและชนชั้นซามูไร 1868-1882” Pacific Historical Review (1959) 28#3: 255-266 ออนไลน์
  8. ^ Grant, RG (2007). Warrior: A Visual History of the Fighting Man. เพนกวิน. หน้า 11. ISBN 978-0-7566-3203-8-
  9. ^ เช่นWong, Leonard , "Leave No Man Behind: Recovering America's Fallen Warriors." Armed Forces & Society , กรกฎาคม 2005; เล่ม 31: หน้า 599-622.; Bradley CS Watson , "The Western Ethical Tradition and the Morality of the Warrior." Armed Forces & Society , ตุลาคม 1999; เล่ม 26: หน้า 55-72; Samet, Elizabeth D., "Leaving No Warriors Behind: The Ancient Roots of a Modern Sensibility." Armed Forces & Society , กรกฎาคม 2005; เล่ม 31: หน้า 623-649; Miller, Laura L. และ Charles Moskos, "Humanitarians or Warriors?: Race, Gender, and Combat Status in Operations Restore Hope." Armed Forces & Society , กรกฎาคม 1995; เล่ม 21: หน้า 615-637
  10. ^ สถาบัน Bhandarkar Oriental Research (1917). วารสารของสถาบัน Bhandarkar Oriental Research Institute, Poona. สถาบัน. หน้า 564.
  11. ^ "เมโสโปเตเมียโบราณ: กองทัพและนักรบอัสซีเรีย"
  12. ↑ บรูโน มักไน; คริสโตเฟอร์ ฟลาเฮอร์ตี (23 กันยายน 2014) Der Lange Türkenkrieg (1593-1606): สงครามตุรกีอันยาวนานร้านทหาร . พี 47. ไอเอสบีเอ็น 978-88-96519-91-2-
  13. ^ โดย Nicholas Charles Pappas (1982). ชาวกรีกในกองทหารรัสเซียในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด หน้า 99
  14. ^ Craig, Matthew (11 กันยายน 2012). Ashigaru - การต่อสู้ของซามูไรในยุคสงครามของประเทศ. Junkhouse. หน้า 48. ISBN 9781300185680. สืบค้นเมื่อ3 กุมภาพันธ์ 2561 .
  15. ^ Rao, Velcheru Narayana ; Shulman, David Dean ; Subrahmanyam, Sanjay (1992). สัญลักษณ์แห่งสาระสำคัญ: ศาลและรัฐในยุค Nāyaka ทมิฬนาฑู. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดหน้า 10, 74. ISBN 978-0-19-563021-3นักรบชาวบาลี จาเหล่านี้ไม่กลัวกษัตริย์ เรื่องราวบางเรื่องกล่าวถึงพวกเขาว่าสังหารกษัตริย์ที่เข้ามาแทรกแซงกิจการของพวกเขา
  16. ^ จอห์นสัน, อี. แพทริก; ริเวียร่า, ราโมน เอช. (19 พ.ค. 2559). Blacktino Queer Performance. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยดุ๊กISBN 9780822374657-
  17. ^ เอเมอร์สัน, แคริล (2008). บทนำของเคมบริดจ์สู่วรรณกรรมรัสเซีย. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. หน้า 71. ISBN 9781139471688-
  18. ^ Crummy, Robert (2014). Aristocrats and Servitors: The Boyar Elite in Russia, 1613-1689. Princeton University Press. หน้า 12. ISBN 9781400853694-
  19. ^ หัวหน้า ดันแคน "กองทัพแห่งสงครามมาซิโดเนียและพิวนิก 359 ปีก่อนคริสตกาลถึง 146 ปีก่อนคริสตกาล" (1982), หน้า 140
  20. ^ ทักเกอร์, ฟิลลิป (2017). ความตายที่ลิตเทิลบิ๊กฮอร์น: มุมมองใหม่เกี่ยวกับคัสเตอร์ กลยุทธ์ของเขา และการตัดสินใจที่น่าเศร้าในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย สำนักพิมพ์สกายฮอร์ส หน้า 2 ISBN 9781634508063. สืบค้นเมื่อ3 กุมภาพันธ์ 2561 .
  21. ^ Lenman, B., Anderson, T. Chambers พจนานุกรมประวัติศาสตร์โลก , หน้า 200
  22. ^ โคเกอร์, คริสโตเฟอร์ (2007). จริยธรรมนักรบ: วัฒนธรรมการทหารและสงครามต่อต้านการก่อการร้าย. รูทเลดจ์ISBN 9781134096350-
  23. ^ abcd Grant, RG (2007-09-17). Warrior: A Visual History of the Fighting Man. Penguin. หน้า 78. ISBN 9780756644031-
  24. ↑ เพรสตัน, แคลร์ (2549) ผึ้ง. หนังสือเรคชั่น. พี 118. ไอเอสบีเอ็น 9781861892560. สืบค้นเมื่อ3 กุมภาพันธ์ 2561 .
  25. ^ “นักรบตัวจริงเบื้องหลัง 'The Woman King'”. Smithsonian . 15 กันยายน 2022.
  26. ^ ไดมอนด์, จาเร็ด (2012). โลกในอดีต: เราเรียนรู้อะไรจากสังคมดั้งเดิมได้บ้าง?สำนักพิมพ์ไวกิ้งISBN 978-0-670-02481-0-
  27. ^ Hoig, Stan (31 กรกฎาคม 1990). The Peace Chiefs of the Cheyennes . University of Oklahoma Press. หน้า 85. ISBN 9780806122625. ดึงข้อมูลเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2561 . สุนัขทหารนักรบ
  28. ^ Sohail H. Hashmi (3 กรกฎาคม 2012) สงครามอันชอบธรรม สงครามศักดิ์สิทธิ์ และญิฮาด: การเผชิญหน้าและการแลกเปลี่ยนระหว่างคริสเตียน ยิว และมุสลิม สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด สหรัฐอเมริกา หน้า 196 ISBN 978-0-19-975503-5-
  29. ^ Suraiya Faroqhi (28 เมษายน 1997). ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจและสังคมของจักรวรรดิออตโตมัน. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หน้า 437–438 ISBN 978-0-521-57455-6-
  30. ^ กุมาร์, ราม (2012). เสียสละแต่ไม่เชื่อง: การเมืองแห่งการต่อต้านในตะวันออกกลาง SAGE Publishing India ISBN 9788132117254-
  31. ^ Chartrand, Rene; Durham, Keith; Harrison, Mark; Heath, Ian (2016). The Vikings. Bloomsbury Publishing. หน้า 43. ISBN 9781472813220. สืบค้นเมื่อ3 กุมภาพันธ์ 2561 .
  32. ^ L. Alcock (2003). กษัตริย์และนักรบ ช่างฝีมือและนักบวชในบริเตนใหญ่ตอนเหนือ ค.ศ. 550–850เอดินบะระ: สมาคมโบราณคดีแห่งสกอตแลนด์ หน้า 56 ISBN 0-903903-24-5-
  33. ^ Marinatos, Nanno (2002). Goddess and the Warrior: The Naked Goddess and Mistress of the Animals in Early Greek Religion. Routledge. หน้า 2–82 ISBN 1134601476-
  34. ^ Neer, Richard T. (2012). ศิลปะและโบราณคดีกรีก: ประวัติศาสตร์ใหม่ ราว 2500-150 ปีก่อนคริสตกาล . นิวยอร์ก. หน้า 95. ISBN 9780500288771.OCLC 745332893  .{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
  35. ↑ เอ. ซาหมัด อาหมัด (1979) ซูลาลาตุส ซาลาติน (เซจาราห์ มลายู) . เดวัน บาฮาซา และ ปุสตากะ . หน้า 44–45. ไอเอสบีเอ็น 983-62-5601-6-
  36. ^ รัตต์, หน้า 22
  37. ^ ฮิกส์, จิม (1975). ชาวเปอร์เซีย . หนังสือ Time-Life
  38. ^ "นักรบซูลู – 1879". Military History Matters . 5 กุมภาพันธ์ 2011
  39. ^ จาก [https://en.m.wikipedia.org/wiki/Chamar_Regiment#:~:text=The%20Chamar%20Regiment%20was%20an,regiment%20was%20disbanded%20in%201946 }}.
  40. ↑ ซานเชซ-มูริลโล, อาร์. (2012) ลา ปาลาบรา สากลริคาร์โด้ ซานเชซ-มูริลโลดึงข้อมูลเมื่อวันที่ 5 กันยายน 2012 จากลิงก์ เก็บถาวร 29-10-2013 ที่Wayback Machine
  41. ^ คลีฟแลนด์, บันตัน, วิลเลียม, มาร์ติน (2013). ประวัติศาสตร์ตะวันออกกลางสมัยใหม่ . สำนักพิมพ์ Westview. หน้า 43. ISBN 978-0-8133-4833-9-{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  42. ^ Das, Sonia N. (2016). การแข่งขันทางภาษา: ผู้ย้ายถิ่นฐานชาวทมิฬและความขัดแย้งระหว่างอังกฤษ-ฝรั่งเศส. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดISBN 9780190461782-
  43. ^ Pārati, Paktavatcala (1999). ชาวประมง Coromandel: ชาติพันธุ์วิทยาของวรรณะย่อย Paṭṭaṇavar . สถาบันภาษาศาสตร์และวัฒนธรรม Pondicherry. หน้า 9 ISBN 9788185452098-
  44. ^ เดวิด คริสเตียน ประวัติศาสตร์ของรัสเซีย เอเชียกลาง และมองโกเลีย หน้า 396
  45. ^ ทิโมธี เมย์ (7 พฤศจิกายน 2016). จักรวรรดิมองโกล: สารานุกรมประวัติศาสตร์ [2 เล่ม]: สารานุกรมประวัติศาสตร์ ABC-CLIO. หน้า 221. ISBN 978-1-61069-340-0-
  46. ^ D'AJD Boulton, "Classic Knighthood as Nobiliary Dignity", ใน Stephen Church, Ruth Harvey (บรรณาธิการ), Medieval knighthood V: papers from the sixth Strawberry Hill Conference 1994 , Boydell & Brewer, 1995, หน้า 41–100
  47. ^ Frank Anthony Carl Mantello, AG Rigg, ภาษาละตินยุคกลาง: บทนำและแนวทางบรรณานุกรม , UA Press, 1996, หน้า 448
  48. ^ Charlton Thomas Lewis, พจนานุกรมภาษาละตินเบื้องต้น , Harper & Brothers, 1899, หน้า 505
  49. ^ Thapar, Romila (2004). ประวัติศาสตร์อินเดียยุคแรก: จากต้นกำเนิดถึง ค.ศ. 1300. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN  0520242254-
  50. ^ Adhikari, Indra (2015-06-12). การทหารและประชาธิปไตยในเนปาล. Routledge. ISBN 9781317589068-
  51. ^ Cohn, Marc (2007). คณิตศาสตร์ของปฏิทิน . Lulu.com. หน้า 60. ISBN 978-1430324966-
  52. ^ แชมเบอร์ส, เจมส์ (2003). The Devil's Horsemen: The Mongol Invasion of Europe . เอดิสัน, นิวเจอร์ซีย์: Castle Books. ISBN 978-0-7858-1567-9-
  53. ^ Christopher Tyerman (2007). God's War: A New History of the Crusades. Penguin Books Limited. หน้า 156. ISBN 978-0-14-190431-3-
  54. ↑ "เรื่อง: ริริ - สงครามเมารีแบบดั้งเดิม". Te Ara – สารานุกรมแห่งนิวซีแลนด์ .
  55. ^ Hardgrave, Robert L. (1969). The Nadars of Tamilnad . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย หน้า 279. maravar.
  56. ^ Lusted, Marcia Amidon ( 2017). Genghis Khan and the Building of the Mongol Empire. นิวยอร์ก: The Rosen Publishing Group, Inc. หน้า 32. ISBN 9781499463521 
  57. ^ McGilvray, Dennis B. (1974). Tamils ​​and Moors: วรรณะและโครงสร้างสตรีในศรีลังกาตะวันออก . มหาวิทยาลัยชิคาโก. หน้า 95.
  58. ^ Singh, KS (1992). People of India: Andhra Pradesh. Anthropological Survey of India . หน้า 1326. ISBN 978-81-7671-006-0-
  59. ↑ มาซุมเดอร์, ราจิต เค. หน้า 99, 105. {{cite book}}: ขาดหายหรือว่างเปล่า|title=( ช่วยด้วย )
  60. ^ Bayly, Susan (2004-04-22). Saints, Goddesses and Kings: Muslims and Christians in South Indian Society, 1700-1900 . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หน้า 25 ISBN 9780521891035-
  61. ↑ โชเม, อายัน (พฤศจิกายน 2014). Dialogue & Daggers:แนวคิดเกี่ยวกับอำนาจและความชอบธรรมในสุลต่านเดลีตอนต้น 1192 CE-1316 CE Vij Books India Pvt. พี 167. ไอเอสบีเอ็น 9789384318468-
  62. ↑ ซามูไร (นักรบญี่ปุ่น) สารานุกรมบริแทนนิกา.
  63. ↑ มาร์เยตา ชาเชล คอส (2005) อัปเปียน และอิลลีริคุม นารอดนี มูเซจ สโลวีเนีย พี 144. ไอเอสบีเอ็น 978-961-6169-36-3-
  64. ^ "ชาวโดธราคีและชาวไซเธียน: เกมโคลน?" พิพิธภัณฑ์อังกฤษ
  65. ^ Mines, Mattison (1984). The Warrior Merchants: Textiles, Trade and Territory in South India. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หน้า 13 ISBN 9780521267144-
  66. ^ Chlumsky, Nathan (2015-05-06). Inside Kungfu: Chinese Martial Arts Encyclopedia. Lulu.com. หน้า 19. ISBN 9781329119420-
  67. ^ Wendt, Reinhard (2006). ชาวอินเดียกับชาวอินเดีย?: ความล้มเหลวครั้งแรกและความสำเร็จหลังมรณกรรมของมิชชันนารี Ferdinand Kittel (1832-1903) สำนักพิมพ์ Otto Harrassowitz ISBN 978-3-447-05161-3-
  68. ↑ บทความSköldmö ในNordisk familjebok (1917)
  69. ^ "ซู". สารานุกรมบริแทนนิกา. 2 พฤษภาคม 2023.
  70. ^ "ซิกข์". สารานุกรมบริแทนนิกา. 2 พฤษภาคม 2023.
  71. ^ ฮันส์ เดลบรึค (1990). สงครามยุคกลาง: ประวัติศาสตร์ศิลปะแห่งสงคราม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเนแบรสกา. หน้า 474. ISBN 978-0-8032-6585-1-
  72. ^ พจนานุกรมญี่ปุ่น-อังกฤษฉบับใหม่ของ Kenkyusha , ISBN 4-7674-2015-6 
  73. ^ Harley, T. Rutherford. The Public School of Sparta, Greece & Rome, Vol. 3, No. 9 (พฤษภาคม 1934) หน้า 129-139 )
  74. ^ Baines, Athelstane (22 มี.ค. 2021). ชาติพันธุ์วิทยา (วรรณะและเผ่า): พร้อมรายชื่อผลงานสำคัญด้านชาติพันธุ์วิทยาอินเดีย โดย W. Siegling. De Gruyter . หน้า 54 ISBN 978-3-11-238388-9ชาวเตลา กาเคยเป็นวรรณะทหาร และจนกระทั่งเมื่อไม่นานนี้ พวกเขาก็ยังได้รับการคัดเลือกให้เข้าร่วมกองทหารพื้นเมืองของกองทัพอังกฤษ แต่ตอนนี้ พวกเขาเป็นผู้ฝึกฝนที่มีตำแหน่งค่อนข้างสูง และแตกต่างจากเพื่อนบ้านเพียงแค่ว่าพวกเขาเป็นพราหมณ์มากกว่าเล็กน้อยเท่านั้น
  75. ^ เอ็ดการ์ แซนเดอร์สัน; จอห์น พอร์เตอร์ แลมเบอร์ตัน; ชาร์ลส์ มอร์ริส (1909). ประวัติศาสตร์หกพันปี: นักรบที่มีชื่อเสียง. ที. โนแลน. หน้า 6.
  76. ^ Suraiya Faroqhi (30 มกราคม 2014). การเดินทางและช่างฝีมือในจักรวรรดิออตโตมัน: การจ้างงานและการเดินทางในยุคต้นสมัยใหม่ IBTauris. หน้า 11 ISBN 978-1-78076-481-8-
  77. ^ โฮลต์, จอห์น (13 เมษายน 2554). The Sri Lanka Reader: ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม การเมืองสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยดุ๊ก หน้า 86 ISBN 9780822349822-
  78. ^ การเมืองแกนหลัก: การเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมในกระบวนการก่อตั้งรัฐในช่วงเริ่มต้น . Het * Yadav Spinhuis. 1994. หน้า 165. ISBN 9789055890071-
  79. ^ Karl Bihlmeyer; Hermann Tüchle (1967). ประวัติศาสตร์คริสตจักร: ยุคกลาง. Newman Press. หน้า 26
  80. ^ บทคัดย่อประวัติศาสตร์: บทคัดย่อประวัติศาสตร์สมัยใหม่ 1450-1914. American Bibliographical Center, CLIO. 1985. หน้า 644

บรรณานุกรม

  • Ayvazyan A. “จรรยาบรรณของกองทัพอาร์เมเนีย (ศตวรรษที่ 4-5)” (2000)
  • แชนนอน อี. เฟรนช์, ประมวลกฎหมายนักรบ: การสำรวจคุณค่าของนักรบในอดีตและปัจจุบัน (2003)
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Warrior&oldid=1253597194"