การถอนตัว (ทหาร)
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| สงคราม ( โครงร่าง ) |
|---|
.jpg/1280px-War,_northwest_gallery_-_Gari_Melchers,_artist._LCCN91480633_(cropped).jpg) |
.jpg){kind=link}
การถอนทัพเชิงยุทธวิธีหรือปฏิบัติการป้องกันโดยการถอยทัพ เป็น ปฏิบัติการทางทหารประเภทหนึ่งโดยทั่วไปหมายถึงกองกำลังที่ถอยทัพจะถอยทัพกลับในขณะที่ยังรักษาการติดต่อกับศัตรู การถอนทัพอาจดำเนินการได้เป็นส่วนหนึ่งของการถอยทัพทั่วไป เพื่อรวมกำลังทหาร เพื่อยึดครองพื้นที่ที่ป้องกันได้ง่ายกว่า บังคับให้ศัตรูขยายกำลังออกไปเพื่อให้ได้ชัยชนะที่เด็ดขาด หรือเพื่อล่อศัตรูให้ซุ่มโจมตี ถือเป็นปฏิบัติการที่มีความเสี่ยงค่อนข้างมาก ต้องมีวินัยเพื่อไม่ให้กลายเป็นการ ถอยทัพแบบไร้ระเบียบหรืออย่างน้อยที่สุดก็ทำลายขวัญกำลังใจของกองทัพ อย่าง รุนแรง
การถอนตัวทางยุทธวิธี
การถอนทัพอาจเกิดขึ้นล่วงหน้าได้ เช่น เมื่อกองกำลังป้องกันเสียเปรียบหรือเสียเปรียบ แต่จะต้องสร้างความเสียหายให้ศัตรูให้ได้มากที่สุด ในกรณีดังกล่าว กองกำลังล่าถอยอาจใช้กลวิธีและกลยุทธ์ต่างๆ เพื่อขัดขวางความก้าวหน้าของศัตรูเพิ่มเติม ซึ่งอาจรวมถึงการวางทุ่นระเบิดหรือกับระเบิดระหว่างหรือก่อนการถอนทัพ การนำศัตรูเข้าสู่ การยิง ปืนใหญ่ ที่เตรียมไว้ หรือการใช้ยุทธวิธีเผา ทำลายล้าง
ปราชัย
ในสงคราม เป้าหมายระยะยาวคือการเอาชนะศัตรู วิธีการทางยุทธวิธีที่มีประสิทธิภาพคือการทำให้ศัตรูเสียขวัญกำลังใจโดยการเอาชนะกองทัพและขับไล่พวกมันออกจากสนามรบ เมื่อกองกำลังขาดการจัดระเบียบและสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ ฝ่ายที่ชนะสามารถไล่ตามส่วนที่เหลือของศัตรูและพยายามสร้างความสูญเสียหรือจับเชลยศึกให้ได้มากที่สุด
อย่างไรก็ตาม ผู้บังคับบัญชาจะต้องชั่งน้ำหนักข้อดีของการไล่ตามศัตรูที่ไม่มีการจัดระเบียบกับความเป็นไปได้ที่ศัตรูอาจรวมตัวและปล่อยให้กองกำลังที่ไล่ตามตกอยู่ในอันตราย โดยมีเส้นทางการสื่อสารที่ยาวกว่าซึ่งเสี่ยงต่อการถูกโจมตีตอบโต้ซึ่งทำให้การล่าถอยแบบแกล้งทำมีประโยชน์
การแสร้งถอยหนี
การกระทำที่แสร้งถอนทัพหรือถอยทัพเพื่อล่อศัตรูออกจากตำแหน่งที่ป้องกันไว้หรือเข้าสู่จุดซุ่มโจมตีที่เตรียมไว้ ถือเป็นยุทธวิธีโบราณที่ถูกใช้มาตลอดประวัติศาสตร์ของการทำสงคราม
ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงสามประการได้แก่:
- วิลเลียมผู้พิชิตใช้การล่าถอยแบบแกล้งๆ ในสมรภูมิเฮสติ้งส์เพื่อล่อทหารราบของฮาโรลด์จำนวนมากออกจากแนวป้องกันที่ได้เปรียบบนพื้นที่สูงกว่า ซึ่งนำไปสู่การทำลายล้างโดยการโจมตีของทหารม้านอร์มันของวิลเลียม[1]
- ชาวมองโกลในยุคกลางมีชื่อเสียงในด้านการใช้การล่าถอยแกล้งทำเป็นว่าบ่อยครั้งระหว่างการพิชิต เนื่องจากทหารม้า ที่เคลื่อนที่เร็วของพวกเขา ทำให้การไล่ตามของศัตรูแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ในความร้อนระอุและความสับสนของการต่อสู้กองทัพมองโกลจะแสร้งทำเป็นว่าพ่ายแพ้ อ่อนล้าและสับสน และจะล่าถอยออกจากสนามรบทันที กองกำลังของฝ่ายตรงข้ามซึ่งคิดว่าได้เอาชนะพวกมองโกลไปแล้วก็จะไล่ตาม ขณะล่าถอย กองทหารม้ามองโกลจะยิงใส่ผู้ไล่ตามและทำให้พวกเขาท้อแท้ (ดูการยิงแบบพาร์เธียน ) [2]เมื่อกองกำลังที่ไล่ตามหยุดไล่ตามกองทหารม้ามองโกล (ซึ่งเคลื่อนที่เร็วกว่าอย่างเห็นได้ชัด) พวกมองโกลจะหันกลับมาโจมตีผู้ไล่ตามและโดยทั่วไปก็ประสบความสำเร็จ ซึ่งนั่นถูกใช้เป็น กลยุทธ์ การพ่ายแพ้ในรายละเอียด บางส่วน เพื่อให้พวกมองโกลเอาชนะกองทัพที่ใหญ่กว่าได้โดยการแบ่งพวกเขาออกเป็นกลุ่มที่เล็กลง
- ในช่วงเริ่มต้นของการรบที่ช่องเขาคาสเซอรีนในปี 1943 รถถังของกองพลยานเกราะที่ 1 ของสหรัฐฯ ได้ติดตามการล่าถอยของหน่วยพลยานเกราะที่ 21กองกำลังสหรัฐฯ ที่กำลังรุกคืบได้เผชิญหน้ากับแนวป้องกันปืนต่อต้านรถถังของเยอรมัน ซึ่งเปิดฉากยิงและทำลายรถถังของสหรัฐฯ เกือบทั้งหมด ผู้สังเกตการณ์ปืนใหญ่แนวหน้าของสหรัฐฯ ซึ่งวิทยุและโทรศัพท์พื้นฐานของเขาถูกตัดจากการยิงกระสุนปืน ได้เล่าว่า:
“มันเป็นการฆาตกรรม พวกเขาพุ่งเข้าหาปากกระบอกปืนแปดสิบแปดที่ซ่อนตัวอยู่ และสิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือยืนดูรถถังคันแล้วคันเล่าถูกระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยหรือระเบิดเป็นไฟหรือหยุดนิ่งและพังยับเยิน ผู้คนที่อยู่ด้านหลังพยายามหันกลับ แต่ดูเหมือนว่าปืนแปดสิบแปดจะอยู่ทุกที่” [3]
อ้างอิง
- ^ มาร์เรน, ปีเตอร์ (2004). 1066: การรบที่ยอร์ก สแตมฟอร์ดบริดจ์ และเฮสติ้งส์. Grub Street Publishers. หน้า 130. ISBN 9781783460021. ดึงข้อมูลเมื่อ2021-05-06 .
- ^ จดหมายวีรบุรุษของฮูดิบรัสถึงสุภาพสตรีของพระองค์ e-text ที่exclassics.com
- ↑ เวสต์เรต, เอ็ดวิน วี. (1944) ผู้สังเกตการณ์ไปข้างหน้า ฟิลาเดลเฟีย: เบลคิสตัน หน้า 109–117.
ลิงค์ภายนอก
- บาร์ตัน, เจมส์. "เหตุผลทางยุทธวิธีในการล่าถอย" สืบค้นเมื่อ2021-05-06