ตาวี-ตาวี
จังหวัดในบังซาโมโร ประเทศฟิลิปปินส์
ตาวี-ตาวี
ญาวี ญาวี
จังหวัด
(จากบน: ซ้ายไปขวา) เกาะปังกวน , บองเกา , พระอาทิตย์ขึ้นที่ปังลิมา ซูกาลาและเกาะสิมูนุล .
ธงของเกาะตาวี-ตาวี
ธง
ตราสัญลักษณ์อย่างเป็นทางการของเกาะตาวี-ตาวี
ผนึก
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
โอเพ่นสตรีทแมป
พิกัดภูมิศาสตร์: 5°12′00″N 120°05′00″E / 5.2°N 120.0833333°E / 5.2; 120.0833333
ประเทศ ฟิลิปปินส์
ภูมิภาค บังซาโมโร
ก่อตั้งวันที่ 11 กันยายน พ.ศ.2516
เมืองหลวง
และเทศบาลที่ใหญ่ที่สุด		บองเกา
รัฐบาล
 • พิมพ์สังกุเนียง ปันลาลาวิกา
 •  ผู้ว่าราชการอิชมาเอล ไอ. ซาลิ (TOP)
 •  รองผู้ว่าราชการอัล-ซายิด เอ. ซาลิ (TOP)
 •  ตัวแทนดิมซาร์ เอ็ม. ซาลิ ( NUP )
พื้นที่
[1]
 • ทั้งหมด1,087.40 ตารางกิโลเมตร( 419.85 ตารางไมล์)
 • อันดับอันดับที่ 74 จาก 81
ระดับความสูงสูงสุด
(ภูเขาสีบังกัต[2] )
552 ม. (1,811 ฟุต)
ประชากร
 (สำมะโนประชากร พ.ศ. 2563) [3]
 • ทั้งหมด440,276
 • อันดับอันดับที่ 62 จาก 81
 • ความหนาแน่น400/ตร.กม. ( 1,000/ตร.ไมล์)
  • อันดับอันดับที่ 18 จาก 81
แผนกต่างๆ
 •  เมืองอิสระ0
 •  เมืองส่วนประกอบ0
 •  เทศบาล
11
 •  ตำบล203
 •  เขตพื้นที่เขตนิติบัญญัติของตำบลตาวี-ตาวี
เขตเวลาUTC+8 ( PHT )
รหัสไปรษณีย์
7500–7509
IDD  : รหัสพื้นที่  +63 (0)68
รหัส ISO 3166พีเอช-ทาว
ภาษาพูด
การจำแนกประเภทรายได้ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3

ตาวีตาวีมีชื่ออย่างเป็นทางการว่าจังหวัดตาวีตาวี ( Tausug : Wilaya' sin Tawi-Tawi ; Sinama : Jawi Jawi/Jauih Jauih ; ตากาล็อก : Lalawigan ng Tawi-Tawi ) เป็นจังหวัด เกาะ ในประเทศฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในเขตปกครองตนเองบังซาโมโร ภูมิภาคในมุสลิมมินดาเนา (BARMM) เมืองหลวงของ ตาวีตาวี คือบองเกา[4]

เป็นจังหวัดที่อยู่ใต้สุดของประเทศ มีพรมแดนทางทะเลกับรัฐซาบาห์ ของ มาเลเซียและ จังหวัด กาลีมันตันเหนือของอินโดนีเซียซึ่งทั้งสองเกาะนี้ตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียวทางทิศตะวันตก ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือคือจังหวัดซูลูเกาะตาวี-ตาวียังครอบคลุมเกาะต่างๆ ในทะเลซูลูทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ได้แก่เกาะคากายันเดตาวี-ตาวีและเกาะเต่าห่างจากซาบาห์ไปเพียง 20 กิโลเมตร (12 ไมล์)

เทศบาลที่ประกอบเป็นจังหวัดตาวี-ตาวีในปัจจุบันเคยอยู่ภายใต้เขตอำนาจของซูลูจนถึงปีพ.ศ. 2516

นิรุกติศาสตร์

จังหวัดนี้ตั้งชื่อตามเกาะหลักซึ่งมีเนื้อที่ 580.5 ตารางกิโลเมตร( 224.1 ตารางไมล์) ซึ่งกินพื้นที่มากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่ทั้งหมด 1,087.40 ตารางกิโลเมตร (419.85 ตารางไมล์) ของจังหวัดเล็กน้อยTawi -Tawi เป็น รูปแบบ ซินามาของคำว่า javai-jawiซึ่ง เป็น ภาษามาเลย์ที่แปลว่าต้นไทร[5]เกาะนี้ขึ้นชื่อว่ามีต้นไม้ชนิดนี้อยู่มากมาย[6]บันทึกของชาวสเปนในยุคแรกๆ ระบุชื่อเกาะนี้ว่าTauitauiและ[7] Tavi-TaviหรือTavitavi [8 ]

ประวัติศาสตร์

ประวัติศาสตร์ยุคแรก

หลักฐานการมีอยู่ของมนุษย์ในเกาะตาวี-ตาวีได้รับการระบุอายุด้วยคาร์บอนว่าอยู่ในช่วง 6,810 ปีก่อนคริสตกาลถึง 3,190 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งถือเป็นหลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดชิ้นหนึ่งที่บ่งชี้ถึงการมีอยู่ของมนุษย์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กระดูก โถ เปลือกหอย และสิ่งประดิษฐ์และฟอสซิลอื่นๆ พบในแหล่งโบราณคดีถ้ำ Bolobok Rock Shelterซึ่งได้รับการประกาศให้เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญโดยรัฐบาลในปี 2017 [9] [ ต้องการแหล่งข้อมูลที่ดีกว่านี้ ]

พื้นที่ส่วนใหญ่ของทาวิทาวิเป็นศูนย์กลางของ วัฒนธรรมและศิลปะ ของชาวซามาเป็นเวลาหลายร้อยปี เกาะบางเกาะเป็นที่ตั้งของสุสานโบราณที่เก่าแก่หลายศตวรรษซึ่งมีรูปแกะสลักบรรพบุรุษของชาว ซามา โอคิ ลดั้งเดิม [10] [11]

ในปี ค.ศ. 1380 มัสยิด แห่งแรก ในฟิลิปปินส์ ซึ่งก็คือมัสยิดชีค คาริมอล มัคดูมก่อตั้งขึ้นโดยพ่อค้าและมิชชันนารีชาวอาหรับมัคดูม คาริม พื้นที่ดังกล่าวได้รับการเปลี่ยนแปลงเป็นศาสนาอิสลามอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการก่อตั้งรัฐสุลต่านซูลูในจังหวัดซูลูที่อยู่ใกล้เคียง แม้ว่าชาวซามาหลายคนจะแตกต่างจากชาวเตาซุก แต่ก็ยังคงนับถือ ศาสนาผีสางโบราณอย่างน้อยบางส่วน[12]

ยุคอาณานิคมสเปน

เมื่อวันที่ 28 มกราคม ค.ศ. 1761 สุลต่านมูอิซซ์ อุดดินได้ตกลงกับอเล็กซานเดอร์ ดัลริมเพิลแห่งบริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษเพื่อแลกกับสัมปทานทางการค้าและเศรษฐกิจ สนธิสัญญาต่อมากับมูอิซซ์ อุดดินเมื่อวันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 1762 และกับสุลต่านอาซิม อุดดิน ผู้อ้างสิทธิ์ในสุลต่านและเชลยศึกของอังกฤษในมะนิลาเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1763 ได้ยืนยันการอ้างสิทธิ์ของอังกฤษเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 1775 ดาตูเตงได้ทำลายล้างกองทหารอังกฤษในบาลัมบังกัน ตั้งแต่นั้นมา มุสลิมไม่เพียงแต่ต่อสู้กับทหารอังกฤษเท่านั้น แต่ยังต่อสู้กับกองทหารสเปนด้วย หลังจากที่พี่ชายของสุลต่านอาลียุดดินที่ 1 ยึดเรือซานโฮเซของสเปนในตาวีตาวี กองกำลังอังกฤษก็ถอนตัวออกจากบาลัมบังกันในปี ค.ศ. 1805 [13]

เมื่อวันที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2421 บารอน ฟอน โอเวอร์เบ็คผู้แทนบริษัทนอร์ทบอร์เนียวของอังกฤษลงนามในสนธิสัญญากับสุลต่านจามาลุล อาลัม เพื่อเช่าที่ดินของสุลต่านในบอร์เนียว โดยคิดค่าเช่ารายปี 5,000 ดอลลาร์เม็กซิโก ชาวเยอรมันยังขอสัมปทานทางการค้าด้วย เนื่องจากการรุกรานจากต่างชาติ ชาวสเปนจึงสร้างฐานทัพเรือที่ทาทาอัน และสร้างกองทหารรักษาการณ์ที่บองเกาและเซียซี[13]

เมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2428 สเปน อังกฤษ และเยอรมนีได้ลงนามในพิธีสารในกรุงมาดริด โดยสเปนได้สละสิทธิ์ในดินแดนนอกชายฝั่งในเกาะบอร์เนียวทั้งหมด มอบเสรีภาพในการค้าและการเดินเรือในซูลู และอังกฤษและเยอรมนียอมรับอำนาจอธิปไตยของสเปนเหนือบาลาบักและคากายันเดซูลู อย่างไรก็ตาม อังกฤษยังคงจ่ายค่าเช่ารายปีสำหรับซาบาห์ (ดินแดนของสุลต่านในเกาะบอร์เนียว) ให้กับฮารูน อัล-ราชิดต่อไปทางการทูต[13]

ในช่วงการปฏิวัติฟิลิปปินส์ในปี พ.ศ. 2439 การก่อกบฏของกองทหารที่ 68 ที่เมืองบัสบัส โจโลได้กล่าวหาทหารตากาล็อกว่ากระทำความผิด อย่างไรก็ตาม ชาวมุสลิมยังคงมีมุมมองของตนเองเกี่ยวกับเอกราชและเสรีภาพ[13]

ยุคการรุกรานของอเมริกา

เมื่อกองกำลังอเมริกันเข้ายึดครองโจโลเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1899 พวกเขาได้จัดตั้งกองทหารรักษาการณ์ที่บองเกาและเซียซีหลังจากที่ชาวมุสลิมกวาดล้างกองทหารรักษาการณ์ของสเปนที่ตาตาอัน ตาวี-ตาวี ในปี ค.ศ. 1900 สหรัฐอเมริกาได้ทำสนธิสัญญากับสเปน โดยยกซิบูตูและคากายันเดซูลูให้กับสเปนเป็นเงิน 100,000 ดอลลาร์ สุลต่านยังคงได้รับค่าเช่าสำหรับซาบาห์จนถึงปี ค.ศ. 1946 เมื่อบริษัทนอร์ทบอร์เนียวของอังกฤษขายสิทธิ์ให้กับราชวงศ์อังกฤษ[13]

ยุคที่ถูกญี่ปุ่นยึดครอง

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นใช้น่านน้ำที่สงบแต่เปิดโล่งรอบๆ เกาะเป็นท่าจอดเรือหลักของกองเรือเนื่องจากอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำมันบนเกาะบอร์เนียว อย่างไรก็ตาม กองกำลังญี่ปุ่นไม่ได้พัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ บนเกาะ ทำให้ท่าจอดเรือไม่มีสนามบิน ซึ่งทำให้เรือดำน้ำของอเมริกาติดตามการเคลื่อนไหวของกองเรือญี่ปุ่นที่ท่าจอดเรือที่เปิดโล่งได้[14]หลังจากที่กองกำลังจักรวรรดิญี่ปุ่นยึดครองเกาะตาวี-ตาวี กองกำลังกองโจรได้รับการจัดตั้งภายใต้การนำของร้อยโทคองลัมติโอและอเลฮานโดร เทรสเปเรสในเซียซีและตาวี-ตาวี หน่วยเหล่านี้อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของกองบัญชาการซูลูซึ่งนำโดยพันโทอเลฮานโดร ซัวเรซ กองบัญชาการให้ความช่วยเหลือกองกำลังปลดปล่อยของอเมริกาที่เกาะซังกา-ซังกาเมื่อวันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2488 [13]

เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 1947 ดินแดนนอกชายฝั่งของเกาะบอร์เนียว ได้แก่ เกาะตากานัก เกาะบักกุงกัน เกาะบายาอัว เกาะซิบาวง และเกาะลิฮิมัน ถูกส่งมอบให้แก่ฟิลิปปินส์โดยรัฐบาลบอร์เนียวเหนือของอังกฤษ พิธีเปิดเครื่องหมายดังกล่าวบนเกาะตากานักเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 1948 มี MG Combe ผู้แทนสหราชอาณาจักร อดีตประธานาธิบดีDiosdado Macapagalของฟิลิปปินส์เจ้าหญิง Tarhata Kiramของสุลต่าน และผู้ว่าราชการจังหวัด Kalingalan Caluang ของซูลู เข้าร่วม [13]

เอกราชของฟิลิปปินส์

พื้นฐาน

ก่อนหน้านี้เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดซูลูตาวิ-ตาวิได้รับการแปลงเป็นจังหวัดเมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2516 ตามพระราชกฤษฎีกาประธานาธิบดีฉบับที่ 302 [15]และอดีตพลเรือจัตวาโรมูโล เอสปาลดอนได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าการคนแรกจนกว่าจะมีการเลือกตั้งระดับจังหวัดครั้งแรก[16]

ก่อนจะออกพระราชกฤษฎีกา ประธานาธิบดีมาร์กอสได้ถามเอสพาลดอนว่า “เหตุใดกลุ่มเด็กหนุ่มชาวตาวี-ตาวีจึงถูกกลุ่มแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรล่อลวงได้ง่าย” เอสพาลดอนตอบว่า “เด็กหนุ่มชาวซามา เช่นเดียวกับผู้อาวุโสและผู้นำของพวกเขา เบื่อหน่ายและอ่อนล้ากับการรวมตัวกันกับจังหวัดซูลู พวกเขาต้องการมีผู้นำของตนเองและจัดการกิจการของตนเอง หากท่านประธานาธิบดีต้องการแก้ไขปัญหานี้ ฉันขอแนะนำให้ท่านจัดตั้งพวกเขาเป็นจังหวัดแยกต่างหากและอนุญาตให้พวกเขาใช้สิทธิพิเศษในท้องถิ่นของตนเอง” ดังนั้น เอสพาลดอนจึงได้รับฉายาว่า “บิดาแห่งตาวี-ตาวี” [17]

ในช่วง 730 วันแรกของการก่อตั้งจังหวัดตาวี-ตาวี เอสปาลดอนได้ดำเนินการโครงการโครงสร้างพื้นฐานพลเรือนมากกว่า 100 โครงการ รวมถึงการก่อสร้างอาคารรัฐสภาของจังหวัด โรงพยาบาลของจังหวัด ตลาดสาธารณะ มัสยิด 50 แห่ง โรงเรียน สถานีวิทยุ สนามบิน ท่าเทียบเรือ บ้าน สะพาน ถนน และระบบน้ำ[18]

ที่นั่งของรัฐบาลประจำจังหวัดถูกกำหนดให้เป็น Bato-Bato ในเขตเทศบาลเมืองBalimbing (ปัจจุบันคือ Panglima Sugala) [ 15 ]แต่ถูกย้ายไปที่Bongaoเมื่อวันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2522 โดยอาศัยอำนาจของBatas Pambansa Blg. 24 . [4]

ร่วมสมัย

ปัจจุบัน ท่าเรือตาวี-ตาวีกำลังได้รับการปรับปรุงให้เป็นที่ตั้งของเขตเศรษฐกิจพิเศษและจุดขนถ่ายสินค้า ซึ่งเป็นศูนย์กลางการค้าในอนาคต เนื่องจากท่าเรือเสรีท่าเรือตาวี-ตาวีกำลังอยู่ระหว่างการก่อสร้างในพื้นที่ดังกล่าว[19]

ภูมิศาสตร์

บุดบองเกา ป่า ภูเขา ขนาด 250 เฮกตาร์ (2.5 กม. 2 ) และภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งตาวีตาวี

จังหวัดนี้ตั้งอยู่ที่ปลายสุดด้านตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ ตั้งอยู่ระหว่างทะเลซูลูทางทิศเหนือและทะเลเซเลเบสทางทิศใต้ จังหวัดนี้เป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะซูลูประกอบด้วยเกาะตาวิตาวิและเกาะเล็กเกาะน้อยโดยรอบอีก 106 เกาะ มีพื้นที่รวม 1,087.4 ตารางกิโลเมตร (419.8 ตารางไมล์) [1]เกาะตาวิตาวิมีพื้นที่ 580.5 ตารางกิโลเมตร (224.1 ตารางไมล์) [20]เกาะสุดท้ายของจังหวัดที่ขอบชายแดนฟิลิปปินส์-มาเลเซียคือเกาะพังกวน

จังหวัดนี้มี 2 ฤดู คือ ฤดูแล้งและฤดูฝน โดยทั่วไปสภาพอากาศจะค่อนข้างปานกลาง เดือนที่มีฝนตกชุกที่สุดคือเดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน ส่วนเดือนอื่นๆ ของปีโดยทั่วไปจะแล้งและมีฝนตกเป็นครั้งคราว[21]

ชีวภูมิศาสตร์

เกาะหลักของเกาะตาวีตาวีเป็นแหล่งอาศัยของสัตว์มีกระดูกสันหลัง สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง และพืชเฉพาะถิ่นหลายชนิด รวมทั้งสัตว์บางชนิดที่พบได้เฉพาะในจังหวัดซูลูเท่านั้น ได้แก่นกเขาสีน้ำตาลตาวีตาวีนกเงือกซูลูและนกหัวใจสีเลือดซูลูแม้ว่าสัตว์ชนิดหลังนี้อาจสูญพันธุ์ไปแล้วก็ตาม

การขยายตัวอย่างรวดเร็วของการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์เข้าสู่พื้นที่ป่าไม้ร่วมกับการแผ้วถางเพื่อการเกษตรในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาทำให้ถิ่นที่อยู่อาศัยของสัตว์เฉพาะถิ่นส่วนใหญ่ลดลงอย่างมาก ซึ่งปัจจุบันสัตว์หลายชนิดถือว่า " ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง " โดย สหภาพ นานาชาติ เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ

หน่วยงานการปกครอง

แผนที่การเมืองของตาวี-ตาวี
แผนที่การเมืองของตาวี-ตาวี

Tawi-Tawi ประกอบด้วยเทศบาล 11 แห่ง ซึ่งทั้งหมดประกอบด้วยเขตนิติบัญญัติ 2 แห่งและแบ่งย่อยออกไปอีกเป็นตำบล 203 แห่ง[22]

เทศบาลส่วนใหญ่ตั้งอยู่บนเกาะในหมู่เกาะซูลูเกาะ 2 เกาะ ได้แก่เกาะมาปูน (ซึ่งอยู่ใกล้กับเกาะปาลาวัน มากกว่า ) และเกาะเต่าซึ่งอยู่ภายในทะเลซูลู

ข้อมูลประชากร

การสำรวจสำมะโนประชากรของตำบลตาวี-ตาวี
ปีโผล่.±% ต่อปี
190316,675-    
191844,799+6.81%
193945,769+0.10%
194858,531+2.77%
196078,594+2.49%
1970110,196+3.43%
1975143,487+5.44%
1980194,651+6.29%
1990228,204+1.60%
1995250,718+1.78%
2000322,317+5.53%
2007450,346+4.72%
2010366,550-7.22%
2015390,715+1.22%
2020440,276+2.38%
แหล่งที่มา: สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์[23] [26] [27]

ประชากรของเกาะตาวี-ตาวีในสำมะโนประชากรปี 2020 มีจำนวน 440,276 คน[28]โดยมีความหนาแน่น 400 คนต่อตารางกิโลเมตร หรือ 1,000 คนต่อตารางไมล์

ชาวบ้าน

คนส่วนใหญ่ในเกาะตาวี-ตาวีอยู่ในกลุ่มวัฒนธรรมซามา[21]ภายในกลุ่มนี้ยังมีกลุ่มย่อยและตั้งชื่อตามสถานที่พูด ซามาซิบูตูเป็นกลุ่มคนที่มาจากกลุ่มเกาะซิบูตู-ซิตังไก ซามาซิมูนูลเป็นกลุ่มคนที่มาจากกลุ่มเกาะซิมูนูล-มานุกมังกาว เป็นต้น

ชาวมาปุนจามาส่วนใหญ่อยู่ใน หมู่เกาะ มาปุนคากายันและเกาะเต่าผู้คนจำนวนมากจากหมู่เกาะมาปุนคากายันและเกาะเต่าทำการค้าขายกับซาบาห์ทุกวัน เนื่องจากอยู่ห่างออกไปเพียง 14 กิโลเมตร

ชาวบัดจาโอ (หรือเรียกอีกอย่างว่า "ซามาดิเลาต์") มีการกระจายตัวอย่างกว้างขวางในจังหวัดนี้ แม้ว่าประชากรจะลดลงเนื่องมาจากโรคภัยไข้เจ็บและการอพยพไปยังพื้นที่อื่นๆ ในฟิลิปปินส์ มาเลเซีย และอินโดนีเซีย

Tausog หรือTau Sug , Orang Suluk หรือ Aa Suk เป็น กลุ่มชาติพันธุ์ โมโรที่ประกอบด้วยชนกลุ่มน้อยที่สำคัญในตาวีตาวี[29]

ภาษา

ภาษาTausugเป็นภาษากลางของภาษา Tawi-Tawi เช่นเดียวกับในจังหวัดอื่นๆ ในหมู่เกาะซูลู ภาษาท้องถิ่นที่ใช้กันทั่วไปอีกภาษาหนึ่งคือภาษาSamaซึ่งพูดด้วยน้ำเสียงและสำเนียงที่หลากหลาย โดยสำเนียงหลักๆ ได้แก่ ภาษา Sinama Sibutu (พูดส่วนใหญ่ในภูมิภาค Sibutu-Sitangkai) ภาษา Sinama Simunul (รวมกลุ่มกันใน หมู่เกาะ Simunul -Manuk-Mangkaw) ภาษา Sinama Kapoan (พูดในภูมิภาค Ubian-Tandubas ใต้และ Sapa-Sapa) และภาษา Sinama Banguingui (รวมกลุ่มกันในเกาะ Buan และพูดโดยชาว Banguingui )

นอกจากนี้ยังพูด ภาษา Chavacano , CebuanoและYakanเช่นเดียวกับภาษาทางการของฟิลิปปินส์และภาษาอังกฤษชาวท้องถิ่นและพ่อค้าแลกเปลี่ยนสินค้าหลายคนสามารถพูดภาษาSabah Malay ได้เช่นกัน หลายคนสามารถพูดภาษา Cebuano ได้เนื่องจากผู้ตั้งถิ่นฐาน ชาววิซายันจำนวนมากอพยพมายังมินดาเนา เนื่องจากภาษา Tausug เป็นภาษาวิซายันที่ เกี่ยวข้อง

ศาสนา

ประชากรเกือบทั้งหมด (ร้อยละ 99) ของชาวตาวี-ตาวีนับถือศาสนาอิสลาม โดยมี ชาวคริสเตียนเพียงส่วนน้อย(ร้อยละ 0.7)

ชาวมุสลิมส่วนใหญ่ใน Tawi-Tawi นับถือศาสนาอิสลามนิกายซุนนีตาม แนวทาง ชาฟิอีซึ่งสอนโดยมิชชันนารีอาหรับ เปอร์เซีย อินเดีย มุสลิมจีน และมะลักกันตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 เป็นต้นมา มัสยิดที่เก่าแก่ที่สุดในฟิลิปปินส์คือมัสยิด Sheik Karimol Makdumซึ่งตั้งอยู่ในเมือง Simunul, Tawi- Tawi

นิกายอิสลามที่ค่อนข้างใหม่ ซึ่งส่วนใหญ่มาจากทหารผ่านศึกที่กลับมาจากสงครามอัฟกานิสถานและมิชชันนารีจาก ประเพณี ซูฟี ที่เคร่งครัดกว่าของปากีสถาน ซึ่งเรียกว่าTableeghได้ดำเนินการเผยแพร่สิ่งที่พวกเขาเชื่อว่าเป็นวิถีชีวิตและการสักการะแบบอิสลามที่ "บริสุทธิ์" มากขึ้น มีผู้เพียงไม่กี่คนที่แต่งงานเข้าไปใน ครอบครัว ชาวอิหร่านหรืออิรัก แล้ว หันมานับถือศาสนาอิสลามนิกายชีอะห์

คริสเตียน Tawi-Tawi ส่วนใหญ่นับถือนิกายโรมันคาธอลิกพวกเขาอยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลของอัครสังฆมณฑลโรมันคาธอลิกแห่งซัมบวงกาผ่านอัครสังฆมณฑลโจโล /โจโล คริสเตียนที่ไม่ใช่นิกายโรมันคาธอลิก ได้แก่ คริสเตียนอีแวน เจลิคัล คริสเตียนปาฏิหาริย์ของพระเยซูคริสเตียนเอพิสโกเปเลียนและIglesia ni Cristo (INC) มอร์มอน คริสเตียนเซเวนธ์เดย์แอดเวนติสต์พยาน พระยะโฮ วา และนิกาย โปรเตสแตนต์อื่นๆ อีกจำนวนหนึ่งมีเพียงผู้อพยพชาวจีนล่าสุดเท่านั้นที่นับถือศาสนาพุทธหรือลัทธิเต๋าในขณะที่ครอบครัวชาวจีนรุ่นเก่าส่วนใหญ่ได้ปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมและหันมานับถือศาสนาอิสลามในขณะที่ยังคงความเชื่อแบบจีนไว้เป็นส่วนใหญ่

เศรษฐกิจ

อุบัติการณ์ความยากจนของชาวทวิ-ทวิ

10
20
30
40
50
60
2549
52.41
2009
35.28
2012
28.61
2015
17.86
2018
22.20
28.10 น.
2564

แหล่งที่มา: สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์[30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37]

เกษตรกรรม การประมง และการปลูกสาหร่ายทะเลเป็นแหล่งรายได้หลักของชาวทวาย-ทวาย โดยมีคนจำนวนมากที่ทำธุรกิจแลกเปลี่ยนสินค้า มะพร้าวเป็นผลผลิตทางการเกษตรที่สำคัญที่สุด รองลงมาคือพืชหัว ไม้ผล และผัก

การขนส่ง

สนามบินสง่า-สง่าซึ่ง เป็นสนามบินหลักของจังหวัด ตั้งอยู่ในเขตเทศบาลปงเกา

เมื่อไม่นานนี้สายการบินฟิลิปปินส์แอร์ไลน์และรัฐบาลบังซาโมโรได้เปิดเที่ยวบินปฐมฤกษ์ของการเชื่อมต่อทางอากาศในภูมิภาคครั้งแรกเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน 2022 จากเมืองโคตาบาโตซึ่งเป็นเมืองหลวงของภูมิภาค ในขณะเดียวกันCebu Pacificเริ่มให้บริการเที่ยวบินรายวันจากเมืองซัมบวงกาไปยังจังหวัดตาวี-ตาวีเมื่อวันที่ 14 ตุลาคม 2011 โดยใช้เครื่องบินแอร์บัส A319 ขนาด 150 ที่นั่ง สายการบินฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ (ให้บริการโดย PAL Express) เริ่มให้บริการเที่ยวบินไปและกลับจากเมืองซัมบวงกาเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2019 [38]

มี เส้นทางเชื่อมต่อทางทะเลไปยังส่วนอื่นๆ ของหมู่เกาะฟิลิปปินส์ รวมถึงเส้นทางระหว่างประเทศสู่เซมปอร์นาประเทศมาเลเซียจากบองเกา

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ ab เขตปกครองตนเองในมินดาเนาของชาวมุสลิม กรมเกษตร: Tawi-Tawi เก็บถาวร 6 กันยายน 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ดูเหมือนว่าจะมีความคลาดเคลื่อนอย่างมากระหว่างแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้: 362,655 เฮกตาร์ (NSCB 2007), 120,876 เฮกตาร์ (NAMRIA), 1,197 ตารางกิโลเมตร (462 ตารางไมล์) (กรมการท่องเที่ยว), 999 ตารางกิโลเมตร (386 ตารางไมล์) (Mapcentral))
  2. ↑ มาลิเดม, เออร์วิน (7 มิถุนายน พ.ศ. 2560) "บุด บองเกา โอเวอร์วอตช์ของตะวีตาวี และยอดเขาศักดิ์สิทธิ์" การ สำรวจSchadow1 สืบค้นเมื่อ15 สิงหาคม 2560 .
  3. ^ ab สำมะโนประชากร (2020). ตาราง B - ประชากรและอัตราการเติบโตประจำปีจำแนกตามจังหวัด เมือง และเทศบาล - จำแนกตามภูมิภาคสำนักงานสถิติฟิลิปปินส์สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2021
  4. ↑ abc Batasang Pambansa ng Pilipinas (4 เมษายน พ.ศ. 2522) "Batas Pambansa Bilang 24 - พระราชบัญญัติการโอนเมืองหลวงของจังหวัด TAWI-TAWI จาก BATO-BATO ไปยัง BONGAO การแก้ไขมาตราที่สองของคำสั่งประธานาธิบดีหมายเลขสามร้อยสอง" ห้องสมุดกฎหมาย Chan Robles สืบค้นเมื่อ12 สิงหาคม 2559 .
  5. ^ Crawfurd, John (1852). A Grammar and Dictionary of the Malay Language: With a Preliminary Dissertation, Volume 2. Smith, Elder & Co. หน้า 59
  6. ^ รัฐสภาสหรัฐอเมริกา (1907) ฉบับรัฐสภา เล่มที่ 5113 โรงพิมพ์รัฐบาลสหรัฐอเมริกา
  7. ↑ คอมบ์ส, ฟรานซิสโก (1667) ประวัติความเป็นมาของเกาะมินดาเนา, Jolo และ sus adyacentes เฮเดรอส เด ปาโบล เด วาล
  8. ↑ ปิโอ เอ. เด ปาโซส และ เวลา-อีดัลโก, เอ็ด. (พ.ศ. 2422) Jolo, Relato Historico-Militar: Desde Su Descubrimiento Por Los Espanoles en 1578 A Nuestros Dias (1879) การแสดงและ Estereotipia de Polo
  9. ^ “Tawi-tawi: ภาพชีวิตยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ Balobok Rock Shelter” 18 มีนาคม 2552
  10. ^ Peralta, Jesus T. (1980). "ศิลปะฟิลิปปินส์ตะวันตกเฉียงใต้". Anthropological Papers (พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ (ฟิลิปปินส์)) (7): 32–34.
  11. ^ Baradas, David B. (1968). "Some Implications of the Okir Motif in Lanao and Sulu Art" (PDF) . Asian Studies . 6 (2): 129–168. S2CID  27892222. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อ 2019-01-29
  12. ^ Clifford Sather (2006). "Sea Nomads and Rainforest Hunter-Gatherers: Foraging Adaptations in the Indo-Malaysian Archipelago - The Sama-Bajau". ใน Peter Bellwood; James J. Fox; Darrell Tryon (eds.). The Austronesians: Historical and Comparative Perspectives. ANU E Press. หน้า 257–264. ISBN 9781920942854-
  13. ^ abcdefg สำนักงานรัฐบาลท้องถิ่นฟิลิปปินส์ (1975). สัญลักษณ์ของรัฐ. หน้า 258–259
  14. ^ "สารานุกรมสงครามแปซิฟิกออนไลน์: Tawi Tawi" สืบค้นเมื่อ2020-06-03 .
  15. ^ ab "พระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 302 การสร้างจังหวัดตาวี-ตาวี". โครงการ LawPhil . 27 กันยายน 1973. สืบค้นเมื่อ7 พฤษภาคม 2020 .
  16. ↑ "หนังสือคำสั่งที่ 116 การแต่งตั้งโรมูโล เอสปาลดอนเป็นผู้ว่าราชการเมืองตาวี-ตาวี" ราชกิจจานุเบกษาอย่างเป็นทางการ 18 สิงหาคม 2516 . สืบค้นเมื่อ7 พฤษภาคม 2020 .
  17. ^ Tahang, Nash (มีนาคม 2005). "Espaldon: ผู้นำแห่งการรวมเป็นหนึ่ง". นิตยสาร Tawi-Tawi Mirror . 1 (2): 9–10.
  18. ^ Tawi Tawi หลังผ่านไป 730 วัน: รายงานต่อประชาชน. 11 กันยายน 1975.
  19. ^ Tawi-Tawi มุ่งสู่การเป็นเขตเศรษฐกิจระดับโลก โดย Patrick Garcia (Manila Bulletin)
  20. ^ "หมู่เกาะฟิลิปปินส์". Island Directory . โครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติ. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 เมษายน 2019 . สืบค้นเมื่อ29 สิงหาคม 2014 .
  21. ↑ ab "ตะวีตะวี". www.britannica.com . สารานุกรม Britannica, Inc. สืบค้นเมื่อ29 สิงหาคม 2557 .
  22. ^ abc "จังหวัด: Tawi-Tawi". PSGC Interactive . เมืองเกซอน ประเทศฟิลิปปินส์: สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์. สืบค้นเมื่อ8 มกราคม 2016 .
  23. ^ ab สำมะโนประชากร (2015). จุดเด่นของสำมะโนประชากรฟิลิปปินส์ 2015 สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์สืบค้นเมื่อ20มิถุนายน2016
  24. ^ "PSGC Interactive ; รายชื่อจังหวัด". สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ . สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2559
  25. ^ "DA-Tawi-Tawi". กรมเกษตรและประมง - เขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิม . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กันยายน 2012 . สืบค้น เมื่อ 18 เมษายน 2016 . พื้นที่ทั้งหมด 108,740 ตร.ม.
  26. ^ สำมะโนประชากรและเคหะ (2010). อัตราการเติบโตและประชากรประจำปีของฟิลิปปินส์และภูมิภาค จังหวัด และเมืองที่มีการพัฒนาเป็นเมืองสูง( PDF)สำนักงานสถิติแห่งชาติสืบค้นเมื่อ29 มิถุนายน 2016
  27. ^ สำมะโนประชากรและที่อยู่อาศัย (2010). "ARMM – เขตปกครองตนเองในมินดาเนาของชาวมุสลิม" (PDF) . ประชากรทั้งหมดจำแนกตามจังหวัด เมือง เทศบาล และตำบล . สำนักงานสถิติแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ29 มิถุนายน 2016 .
  28. ^ สำมะโนประชากร (2020). "Bangsamoro (BARMM)". ประชากรทั้งหมดจำแนกตามจังหวัด เมือง เทศบาล และตำบล . สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์. สืบค้นเมื่อ8 กรกฎาคม 2021 .
  29. ^ Rosaldo, Renato, ed. (2003). การเป็นพลเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้: ชาติและความเป็นส่วนหนึ่งในพื้นที่ห่างไกล. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN 9780520227484. ดึงข้อมูลเมื่อ15 มีนาคม 2556 .
  30. ^ "อุบัติการณ์ความยากจน (PI):". สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์สืบค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2020
  31. ^ "การประมาณค่าความยากจนในท้องถิ่นในฟิลิปปินส์" (PDF) . สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ 29 พฤศจิกายน 2548
  32. ^ "สถิติความยากจนอย่างเป็นทางการของฟิลิปปินส์ ปี 2009" (PDF) . สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ 8 กุมภาพันธ์ 2011
  33. ^ "เกณฑ์ความยากจนต่อหัวประจำปี อุบัติการณ์ความยากจน และขนาดของประชากรยากจน แยกตามภูมิภาคและจังหวัด: พ.ศ. 2534 2549 2552 2555 และ 2558" สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ 27 สิงหาคม 2559
  34. ^ "เกณฑ์ความยากจนต่อหัวประจำปี อุบัติการณ์ความยากจน และขนาดของประชากรยากจน แยกตามภูมิภาคและจังหวัด: พ.ศ. 2534 2549 2552 2555 และ 2558" สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ 27 สิงหาคม 2559
  35. ^ "เกณฑ์ความยากจนต่อหัวประจำปี อุบัติการณ์ความยากจน และขนาดของประชากรยากจน แยกตามภูมิภาคและจังหวัด: พ.ศ. 2534 2549 2552 2555 และ 2558" สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ 27 สิงหาคม 2559
  36. ^ "เกณฑ์ความยากจนต่อหัวประจำปีที่อัปเดต อัตราความยากจน และขนาดของประชากรยากจนพร้อมมาตรการความแม่นยำ แยกตามภูมิภาคและจังหวัด: 2558 และ 2561" สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์ 4 มิถุนายน 2563
  37. ^ "สถิติความยากจนอย่างเป็นทางการของฟิลิปปินส์ทั้งปี 2021" (PDF) . สำนักงานสถิติฟิลิปปินส์. 15 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ28 เมษายน 2024 .
  38. ↑ อารยตะ, แม่. คริสติน่า. "PAL แนะนำเส้นทางซัมโบอังกา-ตาวี-ตาวี 15 ธ.ค." สำนักข่าวฟิลิปปินส์. สืบค้นเมื่อ8 พฤษภาคม 2020 .
สร้างแผนที่พิกัดทั้งหมดโดยใช้ OpenStreetMap

ดาวน์โหลดพิกัดเป็น:

  • เคเอ็มแอล
  • GPX (พิกัดทั้งหมด)
  • GPX (พิกัดหลัก)
  • GPX (พิกัดรอง)
  • สื่อที่เกี่ยวข้องกับ Tawi-Tawi ที่ Wikimedia Commons
  • ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ Tawi-Tawi ที่OpenStreetMap
  • Wilfredo L. Campos (มิถุนายน 2548) "การประเมินพื้นฐานของพื้นที่คุ้มครองทางทะเลที่มีอยู่หรือที่มีศักยภาพในพื้นที่สำคัญในโครงการ FISH: Tawi-tawi" (PDF) UP ใน Visayas Foundation Inc.(รูปแบบอื่น)
  • การบอกเล่าเรื่องราวของเรา: การรวบรวมเรื่องราวความสำเร็จจากชุมชนที่ได้รับความช่วยเหลือจากโครงการ FISH (PDF) USAID 2010
  • ฟัตวาประจำจังหวัดเรื่องการคุ้มครองและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมทางทะเล 16 พฤษภาคม 2549
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tawi-Tawi&oldid=1252235920"